Feilloos de regie nemen. Vrijwel alle deelnemers aan mijn presentatietrainingen worstelen ermee. Het is letterlijk een eye opener als ik ze leer hoe je dát doet. Want stel, je hebt een goed verhaal. Je bent helemaal klaar voor je toehoorders. Zijn zij dan ook klaar voor jou? Muisstil dus? En in gespannen afwachting van wat jij gaat zeggen?
Al decennia organiseren managers mensen op mechanische wijze. Maar hierdoor vervreemden medewerkers van hun klanten, het bedrijf en zichzelf. Tijd voor organisch organiseren.
Je woont een presentatie bij van een collega. Een kei in zijn vak. Zijn nieuwe plan is briljant. Ook het stappenplan is waterdicht. Toch blijf je naderhand zitten met een heel ander gevoel. En niet alleen jij. Het overtuigde niet, de presentatie. Oorzaak: verboden stopwoorden.
Het zal u vast niet zijn ontgaan: de afgelopen weken was er flinke commotie over de manier waarop energiebedrijven nieuwe klanten proberen te werven. Daar gaat nogal wat mis. Uiteraard wassen de energieboeren hun handen in onschuld. Het ligt allemaal aan de bureaus die zij hebben ingehuurd. Is dat écht zo? Of is er ook nog een andere oorzaak?
In verband met Nationale Complimentendag op 1 maart, worden Hans Poortvliet (initiatiefnemer van deze dag) en ik (co-auteur van Het groot complimentenboek) weer benaderd door de media. De meest gestelde vraag: hoe reageer je op een compliment? Gewoon een bedankje? Maar hoe reageer je op ongemakkelijke complimenten? Hierbij 16 cases en een link naar een downloadbare versie.
De meerderheid van de offertes gaat over het product of dienst dat men tracht te verkopen. En natuurlijk over het bedrijf van de aanbieder. Want de klant moet natuurlijk weten hoe goed u bent en waarom hij voor uw product of dienst moet kiezen. Maar hoe zit het met de wensen van de klant? Die komen er niet zelden nogal stiefmoederlijk van af. Dat is een beetje dom.
Het jaar zit er bijna op, tijd dus voor de jaarlijkse beoordelingsgesprekken. Steeds meer leidinggevenden en medewerkers zetten vraagtekens bij deze rituele dans. De HR-cyclus is voor velen een verplicht nummer dat bovendien veel tijd kost.
Mensen schuiven lastige beslissingen liever voor zich uit. Niets doen is stukken makkelijker dan tot actie overgaan. Dus willen ze nadenken. Dat is op zich een redelijk verzoek.Toch is een klein zetje vaak al voldoende om mensen tot een besluit te bewegen. Lukt dat niet? Dan is het minste wat u moet doen: richting aangeven. Anders komt van uitstel vrijwel zeker afstel. Wat doet u er aan?
Stelt u zich het volgende eens voor. De telefoon rinkelt. Iemand meldt zichzelf aan de andere kant van de lijn. Hoe lang duurt het dan voordat u denkt ‘Gut o gut, ik heb een verkoper aan de lijn’? Waarschijnlijk niet meer dan pakweg 20 seconden. Prospects trekken razendsnel conclusies op basis van enkele woorden en hoe men ze uitspreekt. Meestal luidt dat ook een spoedig einde van zo’n gesprek in. Kan dat niet anders?
Pas zag ik op tv drie psychiaters in het programma Buitenhof. Zij spraken over burn-out. Even was het alsof ik in een tijdcapsule, zoeff, naar het verleden afreisde. Maar nee, de tijd heeft gewoon stilgestaan.
Welke vijf valkuilen kom je tegen tijdens het realiseren van IT-implementaties en verandertrajecten binnen organisaties? Lees over weerstand, acceptatie en verandering en IT als lust in plaats van last.
Houden zakelijke dienstverleners wel voldoende rekening met de klantverwachting tijdens en na implementatietrajecten? Lees over drie aspecten die klanten belangrijk vinden wanneer het gaat over verwachting en beleving.
U kunt bijna geen managementboek open slaan of er staat wel iets in over het stellen van doelen. De Amerikaanse verkoopgoeroe Brian Tracy vergelijkt doelen met geleide projectielen. Zomaar een doel is natuurlijk niet goed genoeg. Hoe ambitieuzer hoe beter. Dat zou mensen in beweging brengen. Stel onrealistische doelen en alles komt pico bello voor elkaar. Het is weer eens tijd om feiten en fictie van elkaar te scheiden.
Verkopers zijn altijd uit op meer handel. Geef ze eens ongelijk. Meer handel betekent voor velen ook meer inkomen. En zelfs als een verkoper niet (voor een deel) op provisiebasis werkt moet hij wel aan bepaalde doelstellingen voldoen anders loopt het slecht voor hem af. Daarom hanteren velen de strategie van ‘grote stappen snel thuiskomen’. Is dat nou wel zo verstandig?
