Reactie: Het is zo jammer als mensen er nooit helemaal van herstellen. Want ik ben er van overtuigd dat iedereen kan herstellen van een burn-out. En zelfs sneller dan vaak wordt voorgehouden.
Burn-out hoort te leiden naar een transformatie! Evengoed dat je hand verbranden hoort te leiden naar loslaten van een veel te hete pan. Helaas lees ik te vaak verhalen dat mensen niet uit hun burn-out komen en dat therapie best lang gaat duren. Of dat genezing achterwege blijft. Voor iemand in therapie gaat moet die vaak al een vragenlijst invullen en minstens een intake gesprek hebben om te constateren dat er sprake is van burn-out. Daar gaat al veel mis naar mijn idee. Het constateren dat iemand burn-out is lost NIETS op. Het kost tijd, het wordt extra spannend en ingewikkeld gemaakt. Hoezo? Voor een protocol? Maar ieder mens is toch anders en vind ik moeilijk te vangen in een protocol.
Het beste protocol vind ik 'geen protocol'.
Ik kan me er op beroepen dat ik de afgelopen 26 jaar met meer dan duizend mensen heb gewerkt waarvan deskundigen hadden vastgesteld dat ze burn-out waren. Ik heb dat nooit bevestigd of ontkend. Want wat maakt dat uit? De enige vraag die ik stel is: wat wil jij graag dat er voor jou gaat verbeteren of veranderen? Als hun antwoord duidelijk en redelijk is ga ik daar mee aan de slag. Het is inderdaad waar dat sommige mensen te lang over een grens zijn gegaan. En dan duurt het wat langer voordat ze weer topfit zijn.
Wat ik belangrijk vind is dat het 'proces' van genezing zo snel mogelijk in gang wordt gezet. En dat mensen perfecte gereedschappen meekrijgen om blijvend te herstellen en refresh mogelijkheden hebben wanneer zij daar behoefte aan hebben.
In onze praktijk komen burn-out cliënten slechts twee tot maximaal drie keer. Het zijn wel sessies van ongeveer 2.15 uur. Daarnaast krijgen ze een zeer uitgebreid e-training programma en kunnen wanneer ze ook maar willen gratis deelnemen aan refresh dagdelen. Een honderd procent successcore hebben we niet. Maar aan 'n negentig procent successcore durf ik me wel te wagen.
Reactie: Een mooi, helder betoog John, met een tegendraadse titel die tot lezen uitdaagt en bruikbare handvatten van Godelieve Meeuwissen. Medewerkers die het meeste baat hebben bij die handvatten, zullen overigens de grootste moeite hebben om ze toe te passen.
Reactie: Getriggerd door het staaltje positieve psychologie zou ik twee nuanceringen willen aanbrengen op de kern van de boodschap: burnout is een wake up call en heeft eigenlijk alleen maar zegeningen.
1. Burnout zorgt niet bij iedereen voor een wake up call en zorgt ook voor lidtekens die als het ware als traumatische ervaringen je een levenlang kunnen begeleiden en juist niet laten herbronnen.
Sterker nog, de kans op recidieve burnouts ligt op de loer wanneer de context bij of na de revalidatie niet verandert (en de werkende in dat geval niet de context of van baan wisselt)
2. Bij burnout kunnen in het brein meetbare en significante beschadigingen optreden die irreversibel zijn.
Je zou de schade die cortisol op termijn toebrengt aan het brein kunnen vergelijken met de schade van te veel suiker aan je organen of te veel alkohol aan je lever!
Je lichaam treedt als het ware bij een burnout 'vol op de rem'. Iets wat de hersens al eerder hadden moeten doen in de fase van vermoeidheid en overspannenheid voorafgaande aan de volledige uitputting die uit je een vooral vegetatief gestuurd en volledig ontregeld syteem maakt en niet een sec 'met de neus op de feiten gedrukt' gewaarschuwd mens.
Dus burnout is geen transformatie maar kan ertoe leiden. Maar het is ook een lijden dat niet zonder gevolgen blijft. En ja, het kan zijn dat je erna een ander leven gaat leiden.
Toch hoop ik van harte dat een individu in de direct aan de burnout voorafgaande fase van overspannenheid de reset knop vindt en niet pas op het moment dat je volledig uitgeplust minimaal een half jaar 'van de leg bent'.
Reactie: Getriggerd door het staaltje positieve psychologie zou ik twee nuanceringen willen aanbrengen op de kern van de boodschap: burnout is een wake up call en heeft eigenlijk alleen maar zegeningen.
1. Burnout zorgt niet bij iedereen voor een wake up call en zorgt ook voor lidtekens die als het ware als traumatische ervaringen je een levenlang kunnen begeleiden en juist niet laten herbronnen.
Sterker nog, de kans op recidieve burnouts ligt op de loer wanneer de context bij of na de revalidatie niet verandert (en de werkende in dat geval niet de context of van baan wisselt)
2. Bij burnout kunnen in het brein meetbare en significante beschadigingen optreden die irreversibel zijn.
Je zou de schade die cortisol op termijn toebrengt aan het brein kunnen vergelijken met de schade van te veel suiker aan je organen of te veel alkohol aan je lever!
Je lichaam treedt als het ware bij een burnout 'vol op de rem'. Iets wat de hersens al eerder hadden moeten doen in de fase van vermoeidheid en overspannenheid voorafgaande aan de volledige uitputting die uit je een vooral vegetatief gestuurd en volledig ontregeld syteem maakt en niet een sec 'met de neus op de feiten gedrukt' gewaarschuwd mens.
Dus burnout is geen transformatie maar kan ertoe leiden. Maar het is ook een lijden dat niet zonder gevolgen blijft. En ja, het kan zijn dat je erna een ander leven gaat leiden.
Toch hoop ik van harte dat een individu in de direct aan de burnout voorafgaande fase van overspannenheid de reset knop vindt en niet pas op het moment dat je volledig uitgeplust minimaal een half jaar 'van de leg bent'.
Reactie: In veel organisaties wordt gestuurd op resultaat en winst en is persoonlijke ontwikkeling bijzaak.
Iedereen ziet zijn eigen werkelijkheid afhankelijk van het belang dat hij/zij heeft.
Sterker banken selecteerden -wellicht nog- in het verleden op een type manager/hypotheekverstrekker etc. die doelen en marges haalde.
Het privébelang voor de cliënt werd niet altijd gediend, risico's bedekt.
Jaap Frakkig schrijft een bijzonder mooi en interessant artikel waar inderdaad veel managers en werknemers in theorie iets van kunnen opsteken. Nu in de praktijk nog.
In zo'n organisatie waar de yangcultuur te dominant is, blijkt zelfreflectie lastig.
Sterker nog het wordt als een teken van zwakte gezien.
Reactie: Uiteraard is er wel een return on investment.
Alleen is die -nog- niet te meten. Bedrijven kijken alleen naar de kosten, maar die gaan voor de baat.
Zeker werknemers die de hele dag zittend werk doen zijn een risicofactor. Zitten is het nieuwe roken, daardoor ontstaan rug, nek, schouder, si-klachten hetgeen weer kan doorwerken in het verdere lichaam.
Persoonlijk ben ik van mening dat intrinsieke motivatie de beste motivatie is om te gaan sporten.
Dus ook zelf betalen, je wilt toch zelf gezond leven..... maar als de werkgever het sporten fiscaal/financieel interessanter kan maken en ook wijst op het belang van gezonde voeding en dit ook in de kantine invoert dan zijn er al twee stappen genomen.
Een werknemer die maanden ziek thuis zit, kost bergen met geld, een investering in een fitnessruimte voor iedereen is zo terugverdiend. Het bedrijf krijgt investeringsaftrek, krijgt de BTW terug en zorgt dat de onderlinge sfeer kan veranderen.
Reactie: Ongeveer twee jaar geleden werd ik na een dienstverband van dik drie decennia ondanks alle zegeningen welke ik mijn ex werkever heb geschonken geheel onverwachts geconfronteerd met een plotseling ontslag. Na enige herbezinning mijnerzijds en advies van mijn UWV job coach anderzijds, leek geconfronteerd met mijn leeftijd een doorstart als ZZPer de enigste opportunity om ooit nog aan het werk te komen. Bijkomstige profit van mijn KvK inschrijving is de honorering van een aanvraag voor een personal MAKRO card waarmee ik goedkoop voedsel en kleding kan inkopen alsmede in het bedrijfsrestaurant kan dineren. Desniettegenstaande brengt de spanning van een eigen bedrijf natuurlijk ook stress mee met als spin off het optredende gevaar van een burn-out. Vanuit mijn ruime ervaring en expertise weet ik dat verzekeringen een verdienmodel zijn waarin het risico van uitbetalen zoveel mogelijk wordt uitgesloten. Mijn fiductie ligt derhalve bij mijn oude trouwe zakflacon jonge geurloze jenever met welke ik reeds jaren een innige verhouding onderhoud en zodanig het DNA van mijn personal governance bepaald. Deze heupflacon jenever welke mij nu al bijna veertig jaar door de dag heen helpt geeft mij meer rust en vertrouwen als een voor startende zzpers bijkans onbetaalbare ArbeidsOngeschiktheidVerzekering en is na een stress situatie weer simpel bij te vullen.
Reactie: Ben het met eens met Pieter dat het een soms keiharde wake up call is voor een tweede kans. Ik ben het er niet mee eens dat het een zegen is. Dit vooral omdat sommige mensen er nooit meer helemaal van zullen herstellen. Wij werken al ca. 40 jaar in het optimaliseren van bedrijfsprocessen en dus met mensen en functies. Wij stellen vanuit de neurowetenschap dat een burnout een bewuste keuze is van het.onderbewustzijn. Het is een activatiemechanisme om aan te geven dat je helemaal op het verkeerde pad wandelt. In ons Amazon best-stelling boek ''Why of Everything'' omschrijven we hoe dat vanuit biochemie werkt. Wel erg leuk om te zien dat Pieter een positieve benadering kiest van een steeds groter wordende groep mensen in het bedrijfsleven.
