We leven in een tijd waarin we overvoerd worden met informatie. En omdat we onmogelijk al die informatie tot ons kunnen nemen, maken we selecties. Die selecties worden gekleurd door onze eigen verwachtingen en voorkeuren.
Bent u een goede leugendetector? Kunt u elke verrader ontmaskeren? En zo ja, waar denkt u dat dan op te baseren? Sommige mensen denken het meteen in de gaten te hebben als iemand moedwillig de waarheid verdraait of iets achterhoudt. En als je hen vraagt waaraan ze dat merken, sommen ze vooral hun observaties van de lichaamstaal van de ‘verdachte’ persoon op.
Als kind traden we de wereld onbevooroordeeld tegemoet. Alles was nieuw en daarom hadden we nog weinig verwachtingen. Op onze eerste verjaardag verwachtten we helemaal geen slingers en ballonnen en geen cadeautje. Het feest was één grote verrassing. De jaren daarop leerden we wat een verjaardag inhield. We keken verwachtingsvol naar de bezoekers op ons feest. We wisten dat we iets zouden krijgen, maar we hadden nog geen idee wat er in het pakje dat we ontvingen zou zitten. We dachten er niet over na of het een goedkoop of duur cadeautje zou zijn. We waren er blij mee.
Het is deze week weer 1 maart, Nationale Complimentendag. Dit is de dag waarop we jaarlijks stilstaan bij wie (en wat) we waarderen en hoe we die waardering laten blijken. Uiteraard is deze dag niet bedoeld om uw emmer aan complimenten leeg te gooien om vervolgens het hele jaar niet meer te laten horen wat u allemaal waardeert. Nee, zie deze dag liever als een reminder van hoe belangrijk (het uiten van) waardering is.
Een van de belangrijkste communicatieve vaardigheden voor een manager, en ook voor een niet-manager trouwens, is goed luisteren. U kunt zich nog zo goed bekwamen in spreekvaardigheid en overtuigingstechnieken, maar als u niet de kunst verstaat om goed te luisteren, komt u minder betrouwbaar en overtuigend over.
Vandaag hebt u een stressvolle dag. Bovenop uw gebruikelijke workload stapelen de to-do’s zich op. U hebt te maken met enkele dringende deadlines en er zit ook van alles tegen. Op zo’n dag hebt u nauwelijks tijd om voor uzelf te zorgen.
We bevinden ons nu officieel in de tweede coronagolf. Het aantal gemeten besmettingen met het virus loopt rap op. Maar in tegenstelling tot de eerste golf, is er een toenemende discussie over de toepassingen en het belang van de maatregelen.
Als het even tegenzit, hoeft u het voor uzelf niet moeilijker te maken dan nodig. Door te relativeren kunt u met een andere blik naar uw zorgen en problemen kijken. Maar juist als u middenin de ellende zit, is relativeren niet zo simpel. Mogelijk voelt u zich ergens bezwaard over of kampt u met schuldgevoelens. Het kan ook zijn dat u bent beland in een eindeloze strijd om het gelijk of dat u zich over-verantwoordelijk voelt voor alles wat er gebeurt. U kunt zich daardoor best ellendig voelen. En ga dan nog maar eens relativeren! In dit artikel vindt u 10 simpele tips die u helpen relativeren.
Henk en Fred zijn voetballers. In een wedstrijd schiet Henk zes keer op het doel. Hij maakt drie doelpunten. Fred heeft betere kansen en kan twaalf keer op het doel schieten. Daarvan schiet hij er liefst vijf raak. Maar wie van beide is nu een betere voetballer? Als je alleen kijkt naar het scorebord wint Fred die wedstrijd met 5-3. De uitslag van elke voetbalwedstrijd is een absolute waarde. Het team dat de meeste doelpunten maakt, gaat er met de winst vandoor. Zo zijn de regels!
Sinds 9 maart geven we elkaar in Nederland geen hand meer om de verspreiding van het coronavirus te voorkomen en daar lijkt voorlopig geen eind aan te komen. Het lijkt het onderdeel te zijn van een ‘nieuwe normaal’ waarin we anderhalve meter afstand moeten behouden en elkaar op een andere manier moeten begroeten. Een omgangsvorm waarmee we enorm vertrouwd waren, is daarmee weggevallen. Het lijkt zo simpel om elkaar simpelweg geen hand aan te reiken. Toch voelt het onnatuurlijk, ongemakkelijk en zelfs onbeleefd. De handdruk is tamelijk verankerd in ons systeem.
De maatregelen die we moeten nemen vanwege het coronavirus, dragen weinig bij aan het tot stand brengen van een positieve relatie met de mensen met wie we in contact treden. We weten dat we anderhalve meter afstand moeten houden en dat we andere mensen zeker niet moeten aanraken.
De afgelopen maanden zijn we massaal aan het beeldbellen. Daaraan kleeft een aantal nadelen. We missen de fysieke nabijheid, het oogcontact, de ondersteunende mimiek en de subtiele gebaren die een gewoon gesprek ondersteunen. Het complete plaatje ontbreekt. Je kijkt elkaar voortdurend aan, terwijl je toch niet echt intiem contact kunt leggen.
Deze week vieren we de 75-jarige bevrijding van Nederland. Maar het wordt geen feest. Door de corona-maatregelen is onze vrijheid opeens relatief geworden. Hebben we nog wel vrije keuze? Frank van Marwijk beschrijft de dilemma's waar het land voor gesteld wordt. Wat is wel en wat is niet acceptabel?
Hebt u nog zin in een artikel over de coronacrisis of bent u inmiddels coronamoe? Het meest deprimerend is misschien nog wel de voorspelling dat we een lange adem moeten hebben.
