Reactie: 1-1 gelijkspel en dat maakt verder niets uit want tegen argentinië winnen we! Ik heb trouwens de laatste jaren nooit een bondscoach gezien die zo relaxed is in de media.
Reactie: Als werkgever zou ik grote moeite hebben met de voorgestelde oplossingen. Afgestudeerden zouden nu juist volwassen , zelfstandige mensen moeten zijn maar kennelijk is het zo dat ze, na jaren in de watjes te hebben gelegen, vinden dat hun verse werkgever de plicht heeft hen nog eens aan het handje te houden, te coachen, trainingen verzorgen, huisje financieren... Want prive is zooooooooo belangrijk.
Afgestudeerden hebben op kosten van onze geweldige samenleving mogen studeren opdat ze daarna hun talenten ten dienste kunnnen stellen van die samenleving waarin ze zo prettig hebben kunnen groeien. Dat besef heerst er maar uiterst mager, het oude arbeidsethos is volledig zoek.
Reactie: Als dit de moderne managers moeten zijn, je druk maken om typefoutjes en kleding .......... ik vind het bij vrouwen al vreselijk, dat praten over wasmiddelen en jurkjes ... maar ja ieder het zijne. En wat is er mis met een C&A-tje (ha ha) Een krachtige persoonlijkheid heeft die poespas niet nodig.
Reactie: Ik ben al 8 acht zelfstandig en dat is ook (vaak) thuiswerken. Thuiswerken is meer dan alleen voor de baas thuiszitten. Je zou het beter kunnen omdraaien, maak je carriere van huis uit. Geen onnnodige vergaderingen, geen lange files, je eigen werktijden bepalen, grote verdiensten en grote carrieres mogelijk (zelfs internationaal). Ik zelf vertrek deze zomer naar Australie, daarna Nieuw Zeeland en Zuid-Afrika, terwijl ik gewoon ''thuis'' blijf werken.
Reactie: Daar heb ik persoonlijk juist nooit last van gehad. Ik vond de oudere collega's altijd de fijnste collega's omdat je daarvan kon leren hoe het bedrijf funvtioneerde en in elkaar zat.
Jongere collega's weten - net als jezelf - van niets.
Reactie: Ik neem op vakantie bewust geen laptop mee. Geen enkel elektrisch apparaat trouwens. Ik maak alleen een uitzondering voor mijn mobiel (noodgevallen) en een fotocamera. Ik doe dit bewust om een aantal weken volledig bevrijd te zijn van alle hektiek en helemaal tot rust wil komen. Ook mijn kinderen (msn- en game-generatie) mogen geen enkel elektrisch apparaat meenemen. Ook voor hen vind ik het goed dat ze zich eens op een andere manier vermaken.
Reactie: Uit studies blijkt keer op keer weer, dat met name autochtone Nederlandse vrouwen, topfuncties - met alle verplichtingen en verantwoordelijkheden daarbij - niet echt ambieren. Ik zou zeggen, screen de carriere-ambities van alle vrouwelijke medewerkers en concentreer je op die paar procenten die wel hogerop willen (en laat de andere groep vooral werken zoals ze dat zelf voor ogen heeft), maar vooral, geef ze ook daadwerkelijk de kans om hogerop te komen (met training/scholing en coaching) en ga niet langer uit van ''het algemeen beeld dat Nederlandse vrouwen geen ambities hebben voor topfuncties''.
En nog wat, dit zelfde onderzoek onder allochtone hoog opgeleide vrouwen wijst uit (Lees o.a. Opzij) dat deze Nederlandse vrouwen in meerderheid wel de top ambieren (waarom: omdat ze verder leren, gezin, familie en werk, beter en soms geruisloos of zonder mekkeren, kunnen managen); alleen de meeste bazen zien ze niet staan en nemen hun ambities niet serieus, in Nederland dan. Tip: dus directies/raden van bestruur e.d., kijk wat beter/gerichter rond binnen de netwerken van deze talentvolle vrouwen en je haalt zo je streefcijfers, als die echt serieus geformuleerd zijn.
Reactie: Als ondernemer kan ik mijn laptop en gsm niet thuis laten. Nu de economie langzaam hersteld, nemen de opdrachten toe en meer werk betekend continue aandacht en focus!! Om eerlijk te zijn ik zou het ook niet willen!!
Als het bedrijf/werk echt prioriteit heeft zorg je wel dat je de mogelijkheid hebt op het internet te kunnen. GPRS kaarten zijn de passende oplossing!
Maar voor iedereen die zich schuldig voelt omdat hij/zij niks doet tijdens de vakantie, just don't!! De wereld draait ook door zonder jou!
Reactie: Enkele jaren geleden heb ik voor een soortgelijke situatie een praktische aanpak ontwikkeld, die uitstekend bleek te werken: ''teamstructurering''.
De belangrijkste ingredienten van de aanpak: 1. een stevige manager die zeer goed in staat is te balanceren tussen taak- en mensgerichtheid en zowewl directieve als coachende stijlen goed beheerst; 2. een team (met een duidelijke teamleider) dat verantwoordelijk is voor het organiseren van de eigen werkzaamheden en daar ook op wordt aangesproken; 3. een helder stappenplan 'teamstructurering' waarmee het team aan de slag gaat om die eigen werkzaamheden te organiseren, liefst met een teamfacilitator; 4. intensieve afstemming door het team met de omgeving over verwachtingen t.a.v. rol en bijdrage van het team (missie, in- en output, prestaties).
Het betekent een flinke belasting voor het hele team om hiermee aan de slag te gaan naast de dagelijke werkzaamheden. Maar het resultaat is er dan ook naar: een vitaal en weerbaar team, dat trots is op zijn werk en met tevreden klanten.
Maar er is nog een tweede resultaat: de manager hoeft nog maar weinig sturing te geven en is hoofdzakelijk bezig met omgevingsmanagement, het 'scherp' houden van de teams en over-all coördinatie en lange termijn zaken. En niet te vergeten: denkkracht leveren ten behoeve van organisatiebrede opgaven zoals visie- en beleidsontwikkeling.
Kortom: de manager komt toe aan dingen die anders vaak blijven liggen of aan stafmedewerkers worden gedelegeerd.
Het tweede deel van het resultaat van zelfsturing is dus: een krachtiger management.
Voor meer informatie over Peter Spruit zie: www.GPSpruit.nl
Reactie: Naar mijn idee is dit geen nieuws. Er is altijd al een discrepantie geweest in verwachtingen tussen werkgever en de afgestudeerde student. Het idee om een talentenpool op te zetten tussen verschillende bedrijven is erg leuk. Maar ik denk dat géén enkel bedrijf zijn goed presterende talent graag uit wil lenen aan een ander bedrijf of zelfs een concurrent.
Reactie: Inderdaad. Maar we kennen de truc toch? Veel consultants kweken slechts angst, die we vervolgens kunnen reduceren door hen als redder in te huren. Een moderne variant op de Abilene Paradox (zoek eens op met Google of Wikipedia); we gaan een reis maken die niemand eigenlijk wil, we vinden het allemaal zwaar %#$*!! maar niemand zegt dat, sterker we zeggen dat we tvreden zijn.. want ja als je een consultant inhuurt die achteraf geen nut heeft, dat straalt ook op jou af.En nog steeds trappen we er in.....
Reactie: Ik ben het met dhr. Max de Jong eens, dat de HRD/M wereld veel meer het contact moet zoeken met het MKB. En in dat contact moet dan duidelijk gemaakt worden, wat het bedrijf kan doen om zijn kostenpost opleiden tot een investering te maken.
Wat dat betreft is er vaak niet veel verschil tussen het gedrag van een groot bedrijf en een MKB-er. Vaak wordt er wel aangedacht, dat een opleiding nodig is om met een nieuwe machine te kunnen werken. Vaak wordt er ook aan gedacht dat een machine onderhoud nodig heeft. Maar er leeft een vreemd idee, dat kennis en vaardigheden niet onderhevig zijn aan veroudering en dus onderhoud nodig hebben.
Zolang HRD/M bedrijven hun producten leveren als een onderhoudsvrij product en ook niet bereid zijn om de onderhoudsmethodes beschikbaar te maken, zal er niet veel veranderen. Dan zullen bedrijven opleiden blijven zien als een kostenpost en niet een investering.
Reactie: Als je vanuit systeembenadering kijkt naar dit model, dan is belangrijk op welke manier ''geholpen'' en ''gestuurd'' wordt.
Als je iemand helpt, geef je daarmee impliciet aan dat diegene hulp nodig heeft en bevestig je diegene in zijn rol van niet-competent zijn. Helpen door iemand te stimuleren zijn eigen oplossingen te vinden, is veel meer empowerend.
De hulpvrager blijft dan ook eigenaar van het probleem. De manager kan zo de coachend leider zijn en niet de grote oplosser met alle apen van zijn medewerkers op zijn schouders.
Als je iemand stuurt, ontneem je diegene de ruimte om zelf zijn koers te bepalen. Daarmee kweek je medewerkers die gaan zitten wachten tot de baas het gaat vertellen. Niet vreemd dat zoveel managers klagen over het gebrek aan initiatief van hun medewerkers. Ze houden het zelf in stand. Zeker in het laatste voorbeeld kun je je afvragen, waarom de situatie zo lang in stand is gehouden en door wie. Niet alleen door Richard met de losse handjes, maar ook door de hele omgeving, die dat blijkbaar heeft getolereerd, door er niets tegen te doen. Interessant om de cultuur in dat bedrijf eens onder de loep te nemen!
