Reactie: Het is ronduit belachelijk dat de eerste kamer dit voorstel verwerpt. Ik ben zelf al bijna een jaar aan het vechten voor mijn gelijk. Ondanks dat ik zelfs ontslagen ben zonder een reden daarvoor te hebben gekregen. Is mijn voormalige werknemer van mening dat hij mag aanspreken op mijn concurrentiebeding. Ik ben van mening dat men de vrijheid moet hebben indien iemand zich in finacieel of in functie kan verbeteren mag vertrekken. Krijg je onslag ben je ook aan de beurt!! Betreft de eerste kamer afschaffen. Zijn een stel ouwe mensen die niet van deze tijd zijn, en alleen maar zakken vullen,
Reactie: Strategisch personeelsmanagement is niet uitsluitend een stand alone speeltje voor een HR-afdeling maar een bloedserieuze vorm van integraal samenwerken tussen (lijn)management, HR en medewerkers om de organisatiedoelstellingen te realiseren. Een ieder met haar eigen verantwoordelijkheid maar nooit zonder het organisatiedoel uit het oog te verliezen en vanzelfsprekend passend binnen de geldende maatschappelijke context.
Reactie: Het verbaast mij niet dat HRM de bottleneck is bij innovaties. Dat is al jaren zo, in mijn ervaring. Terwijl ik HRM als eerste proces aanpak bij organisatieperikelen, blijken organisaties in de praktijk daar vaak weerstand tegen te hebben. Want wat heeft HRM er nu mee te maken. Men denkt te beperkt over dat vakgebied en ziet vaak de toegevoegde waarde op de lange termijn niet. Jammer dat we er zo lang over doen in organisaties om vooruit te denken op dat terrein, want het werkt remmend op groei en vernieuwing.
Een oproep aan directieleden en HR-managers om risico’s te durven nemen en hun nek uit te steken!
HR heeft niet alleen met personeelsadministratie en kostenbewaking te maken. Het is een strategische tool, die de investering meer dan waard is, mits goed ingezet. Goed HRM-beleid is cruciaal voor organisatieontwikkeling/-innovatie.
Reactie: Een heel mooi artikel met veel klinkende woorden: In Doelen en krachtvelden lees ik `Zelf raak je nu vertrouwt met de materie, de omgangsvormen, de mensen en hun kennis en kunde... ´goede insteek. Korte en lange termijn: `In de kennismaking kun je informatie/signalen verzamelen, vertrouwen winnen en eventueel gerust stellen waar nodig is`. Aansluiting: Wellicht tijd, geld, aansturing, coaching en kennis...En nog veel meer. Je raakt veel aan, en dat motiveert me, stimuleert me. Daarentegen hoor ik veel je en je, de teamleider doet het. leidt het. En daar zou ik op willen aanvullen: Hoe ervaart ´de je´ zelf zelfsturing, zelfstandigheid en zelflerend als het wordt aangeleerd? Wat is de betekenis van het woord zelf ?Zegt het woord zelf het niet al? Als ik zelfstandig of zelfsturend wil zijn, vertel ik wel wat er gedaan moet worden, zeker als materiedeskundige. In die context zou inleren voor mij zijn laat ze mij het leren. Daardoor krijgen zij de mogelijkheid hun eigen kracht te ontdekken en dan is zelf al gebeurd. En dat is toch wat je in intentie beschrijft? Mag een suggestie doen? Begin met coach de coach. om vervolgens te analyseren wat er al is en wat in samenoverleg ´bijgestuurd´ kan worden. als je het te pakken hebt, dragen ze dat ook zelf aan. Mensen die zelfstandig en zelfsturend zijn, vinden zelf de oplossing. Aan de teamleider de prachtige taak dit slechts de consolideren. Daardoor is de teamleider wat ze is, ze houdt het team in verband. Een mooie uitdaging.
Voor meer informatie over Els van Dierendonck zie: www.humanadd.nl
Reactie: Hoe kan het zo zijn dat in een steeds dynamisch wordende arbeidsmarkt het concurrentiebeding nog blijft bestaan. Een kennissamenleving is gebaad bij een grotere mobilisatie van personeel. Uitwisseling van kennis wordt tegengehouden door een te sterk concurrentiebeding.
Beter is om het concurrentiebeding om te zetten in een relatiebeding. Hiermee voorkomen werkgevers dat medewerkers overstappen naar eigen relaties (met name in detacheringsland oppurtuun).
Reactie: Zonder aandacht voor vernieuwend HR beleid of, zo u wilt, personeelsbeleid, zal daadwerkelijke innovatie niet van de grond komen en blijft het vooral ''wishfull thinking''. Vernieuwing komt immers voort uit mensen en alleen de beste talenten die ook nog eens gemotiveerd zijn zullen bereid zijn om het beste in zichzelf te geven aan de onderneming waarvoor zij werken.
Veel MKB ondernemers hebben helaas een wat ouderwetse opvatting over personeelsbeleid. Het beeld van vooral beheer en gezeur over lastige zaken als ziekteverzuim en allerlei andere ongenoegens die maar liever snel bij de boekhouder worden gedropt.
Dat het vooral moet gaan over mensen stimuleren en uitdagen en zorgen dat de voorwaarden aanwezig zijn om optimale prestaties te leveren dat wordt te vaak over het hoofd gezien. HR gedachtengoed lijkt nog moeizaam door te dringen in het MKB en dat is jammer maar tegelijkertijd ook een uitdaging voor de HR professionals.
Goed en vernieuwend HR beleid zal zichzelf dubbel en dwars terugbetalen; juist in het MKB.
Reactie: Bij ons op de werkvloer wordt er zo subtiel geroddeld, dat de mensen eigenlijk niet goed aan te pakken zijn. Maar de sfeer wordt beroerder en mijn vertrouwen in een aantal mensen om mij heen is gewoon weg. Vijf jaar lang was er nauwelijks sprake van roddelen en nu? Bah!!
Reactie: Tot op heden zijn er 282 reacties, waarvan 52.1 % stelt geen laptop mee te nemen.
Is het een kwestie van het niet of slecht bereikbaar zijn van Internetaansluitingen op vakantieadressen bv campings of is het in het algemeen een trent dat op vakanties men '' bevrijd'' wil zijn van de hectiek die Internet met zich meebrengt.
Heeft men een mening aangaande de kinderen die mee gaan op vakantie, kunnen die wel van Internet verstoken blijven?
Reactie: Ton, ik weet niet welke ervaring jij hebt. Mijn ervaring met IT-ers is dat ze veel harder en meer werken als de meesten. Het uurloon dat zij vangen is niet hoger dan dat van mensen van hetzelfde opleidingsniveau. Ze moeten bovendien - als ze niet hoeven over te werken - veel avonduren studeren om bij te blijven en die studie doorgaans zelf voor de helft betalen. En vaak veel kilometers voor de baas maken. Hun privé-leven is meestal beperkt tot het weekend. Een glamour leven zoals dit in de advertenties van de grote ICT-bedrijven staat? Nee denk ik.
Als een opdrachtgever het goed voor elkaar heeft, dan kan deze het wat en wanneer bepalen en de IT-er het hoe. Dat is lang niet altijd zo, veelal is het een zooitje. Je hebt bijvoorbeeld nog steeds directeuren die op de golfbaan bepalen welke standaardsoftware ze gaan kopen omdat hun vriendje het ook heeft. Die eigengereide keuze is vaak verkeerd en wordt door de eigen medewerkers niet gepikt. Dan komt er een kostbaar langdurig maatwerktraject bij. Zo gaat het met de meeste ERP en CRM projecten. Maar wiens zijn schuld is dat? De meeste IT-ers hebben bij een project geen of weinig zeggenschap over gemaakte keuzes.
Reactie: Vanuit mijn opleiding ben ik in aanraking gekomen met bijzonder veel onderzoeken naar dit onderwerp. Over het algeheel wordt inderdaad geconcludeerd dat de medaille van thuiswerken twee kanten kent: enerzijds de grotere vrijheid om het werk naar eigen goeddunken in te vullen, anderzijds kan eenzaamheid en tunnelvisie ontstaan bij het gebrek aan collega's om mee te sparren.
Dat thuiswerken een grote(re) discipline vereist, is zeer zeker waar. Hoewel vaak de verworven vrijheid om het werk zelf in te delen op een voetstuk geplaast wordt, heeft dit ook een bijzonder groot nadeel. Niet alleen kan het werk lijden onder de privé-zaken, zoals Beauprez terecht opmerkt, ook breekt het werk weer verder in in de privésfeer van de werknemers. Om deze reden lijdt de nieuwverworven autonomie niet altijd tot hogere tevredenheid onder werknemers. Zij die geen grens kunnen trekken worden vaak niet alleen minder productief, maar ook minder gelukkig (met een groter verloop als gevolg).
De opmerking van deheer Raasveld snijdt zeker hout: in een dichtslibbend Nederland met hoge internetdichtheid zou veel meer geëxperimenteerd moeten worden met (deeltijd) thuiswerken. Immers, aan software om het contact met de collega's te onderhouden geen gebrek. Een grote drempel naar thuiswerken blijkt echter de onduidelijkheid te zijn over bijvoorbeeld ARBO en de thuiswerkplek: ''wie gaat dat betalen?'' Wanneer de regelgeving daar helder in is, doelen voor thuiswerkers concreet geformuleerd worden en deze thuiswerkers op hun zelfdiscipline geselecteerd worden, kan er pas echt geëxperimenteerd worden.
Reactie: Het lijkt erop dat de ICTer het vak kiest vanwege de auto van de zaak, de telefoon van de zaak, een peeceetje en een laptopje van de zaak, een riant salaris van de zaak...... en minder omdat het zo'n leuk vak kan zijn waarbij je creatief je hersens kan gebruiken. Het resultaat mag er zijn: kostenoverschrijding, tijdoverschrijding, frustraties en mislukte projecten.
Dus gewoon: ''Aan het werk jongens'', en als het allemaal gedaan is praten we wel eens over de pegulanten.
Reactie: Bent U mens? En denkt U wel eens na over het leven? De kans is dan groot dat U zich in een ''falling of the leaves'' crisis bevindt. Maakt U zich vooral geen zorgen het gaat vanzelf over. Naarmate U ouder wordt en meerder crises hebt meegemaakt, zal het overwinnen ervan U steeds gemakkelijker afgaan. Een spreuk die dierbij kan helpen komt van ons moeder, die zei altijd: ''niet klagen maar dragen''.
Reactie: Logisch, uit het oog, uit het hart. Als thuiswerker moet je je werk wel heeeeeeeeeeeeeeeeel zichtbaar maken, dus drie keer zo veel en vier keer zo goed. Als dat lukt blijf je niet meer voor de baas werken maar begin je een eigen bedrijf. Welk bedrijf zit nu te wachten op de thuiswerker die druk doende is om de kwaliteit van zijn leven te verbeteren?
