Reactie: Op zich een aardig artikel. Ik denk dat dit met alles zo is dat wanneer je genoeg vertrouwen hebt in jezelf, je capaciteiten kent maar ook zeker je Grenzen, dat je een aardig eind kan komen.
Het zal ongetwijfeld nog beter met je gaan als je dan ook nog eens over succesvolle ouders dan wel familieleden beschikt. Hier komt dan namelijk een ander fenomeen, 'old boys network' om de hoek kijken.
Het kan ook anders, zeer succesvolle families die wat minder succesvolle spruit voortbrengen die veel zakelijk onheil aan kunnen richten die vervolgens weer met de mantel der liefde wordt bedekt. Voorbeelden genoeg gepubliceert.
Zelf houd ik mezelf en mijn medewerk[st]ers altijd voor gewoon datgene te doen waar je goed in bent en waar je minder goed in bent dit te erkennen en misschien zelfs aan anderen overlaten.
Resultaat? Gewone gemotiveerde mensen die open en eerlijk over vrijwel alles kunnen praten waarbij je elkaar nooit voor verrassingen stelt of voldongen feiten. Leuke spin off hier weer van is dat je bereid bent te opereren als een team.
Als je dat kan bereiken ben je al een heel eind. Dit alles heeft verder weinig te maken met 'wishfull thinking'.
Reactie: Wordt het niet eens tijd dat werknemers en werkgevers hier duidelijke afspraken over maken? Ik snap best dat sommigen de tijd en de ruimte hebben om thuis gewoon door te werken, maar die vlieger gaat lang niet altijd op. Werk en prive komen steeds meer op gespannen voet te staan en overwerk is zo onderhand niet langer een vraag/verzoek van de werkgever, maar het is een verwachting waarmee in de bugetering rekening wordt gehouden.
Het lijkt mij niet zo raar als er eens een duidelijk compensatiesysteem wordt opgezet om hen die overwerken te belonen. Op die manier kan een bedrijf ook beter zien wie de tijd, ruimte en motivatie heeft om over te werken en wie daar geen tijd, ruimte en/of motivatie voor heeft. Ik bedoel; allemaal even goede vrienden, maar voor niets gaat alleen de zon op. Altijd maar doorwerken om je baas tegemoet te komen zonder te weten wat dat oplevert is stelen uit je eigen portemonee.
Mijn baas verwacht van mij dat ik 15min voor werktijd aanwezig ben, zonder dat ik daarvoor wordt betaald. Daarnaast verwacht hij ook dat ik bijna iedere dag 2 uur overwerk in ruil voor vrije uren, maar die kan ik natuurlijk nooit opnemen want ik werk niet voor niets iedere dag 2 uur over. Ik verkoop mijn diensten aan mijn baas en zoals hij geld krijgt voor zijn diensten, verwacht ik gewoon geld te krijgen voor mijn diensten. Ik kom niet naar mijn werk voor vrije uren die ik nooit kan opnemen. Die kan ik wel laten uitbetalen, maar dan betaal ik weer een smak geld aan de belastingdienst.
Ik krijg bij dit onderwerp een zeer ongemakkelijk gevoel en ik heb regelmatig het idee dat werknemers massaal worden beroofd van hun vrije tijd en/of geld. Het voelt een beetje als een gemanipuleerde situatie waarin eigenlijk maar één mogelijkheid overblijft; in het gareel blijven staan en doen wat er gewenst wordt, tenzij je graag op zoek gaat naar een nieuwe baan (waar dezelfde gemanipuleerde situatie heerst).
Reactie: Ik zie mezelf als een criticus. Gardner heeft hele valide dingen gepubliceerd waar je, als je er even over nadenkt, je in veel dingen zeker kunt vinden. Maar..... en daar komt het, Gardner is uitgegaan van een Amerikaans model van insteek, cultuur, mores en zakelijke zeden. Op zich helemaal niet eens verkeerd.
Edoch, wanneer je dit wil gaan toepassen in Europa zul je ongeveer een gelijkwaardige achtergrond moeten hebben om dit goed te kunnen toepassen. En die hebben we in Europa gelukkig nog niet. Dat betekend dus dat de ziens, denk en handelswijzen van Gardner maar voor een heel klein deel op zullen gaan.
Dit geld overigens ook voor beproefde methoden als Itil, Prince2, Sox en aanverwanten die streven naar eenduidige zakelijke harmonisatie.
Ik heb in een eerder commentaar, zij het op een ander artikel, al eens gesteld dat het leuk is een amerikaans onderzoek of artikel te publiceren maar dat je je meteen moet afvragen of dit steek houd hier in Nederland. Hoe verAmerikaanst we misschien ook mogen lijken.
Zie het niet verkeerd, ik ben zeker voor harmonisering in een aantal opzichten. Met name in zoiets cruciaals en strategisch als de IT. Maar dat betekend dat managers bijvoorbeeld massaal de meest noodzakelijke achtergrond kennis dienen te hebben van het terrein waarin ze werken.
Ik heb, helaas, het al te vaak gezien dat 'managers' met een Itil certificaatje of Prince2, IT projecten trachten te managen onder de noemer.... Ik heb die certificaten, meer is niet nodig want elke auto heeft een gaspedaal, stuur, richtingaanwijzers en een rem.
Ik wijd me verder natuurlijk niet uit wat de consequenties waren, die kan een ieder natuurlijk zelf wel bedenken.
Reactie: We moeten afwachten waar we over 20 jaar zijn en hoe dan de ontwikkeling in het Oosten is gegaan. De drie kwaliteiten waren in het vroegere Westen heel vanzelfsprekend. Maar inderdaad de Chinezen (en de Asiaten)hebben iets voor op onze westerse cultuur en zeker de cultuur van nu. Zij zijn meer EEN met zichzelf en met hun onmiddellijke omgeving. Onze staten en religies lieten en laten te weinig ruimte voor de ik-eenheid, die absoluut is voor het leven van kwaliteiten. De Chinees (de Asiaat)denkt geld en doet en besteedt aandacht aan het andere. Wij praten over alles en in eerst in termen van geld, zonder aandacht en doen, kijken daarbij voornamelijk naar de ander.
(Aktueel: de een moet propjes oprapen, die de ander heeft weggegooid! Dat is ons westerse prestatieniveau!)
Ik kan me maar zelden aan de indruk onttrekken dat veel van dergelijke methodieken een duidelijk doel hebben en zeker een gemeenschappelijke basis.
Mensen te bewegen zich op een bepaalde wijze in te zetten om een doel te verwezelijken m.b.v., om het even welke vorm, van manipulatie.
Neem mij niet verkeerd als ik stel dat manipulatie als methode, op welke wijze dan ook gehanteerd of verpakt, meer negatieve effecten met zich mee brengt dan positieve.
Onze ervaringen, en die zijn zeker meetbaar, is dat je het hoogste rendement behaald als je het voor elkaar krijgt mensen, uit eigener beweging, elkaar op elkaar laat aansluiten.
Dat kan alleen maar wanneer men elkaars eigenschappen kent en durft te accepteren zodat men elkaar de nodige ruimte geeft aan te sluiten.
Dat krijg je met de huidige commerciele methodieken maar moeizaam voor elkaar.
Een leuke spin off van dit wel voor elkaar krijgen is een enorme BLIJVENDE boost omdat je, vaak, andermans ongelijk hebt bewezen als collectief. Het blijft altijd een goed gevoel iets samen te hebben kunnen opgeleverd.
Eigen status dient dus van ondergeschikt belang te zijn en dat is heel eenvoudig te bereiken. Zodra je duidelijk en oprecht kenbaar maakt een ander voor je projekt nodig te hebben, die ook de eigen ruimte gunt, dan krijg je ook vertrouwen terug. Mensen doen graag zaken voor elkaar maar alleen als het Respekt hier aan ten grondslag ligt.
In de praktijk zie je, dat door achtergrond, cultuur maar ook persoonlijke instelling mensen dit niet kunnen bewerkstelligen. Jammer want het is best eenvoudig, wanneer je de juiste tool weet te hanteren dan althans.
Het is een kleine wereld en wie weet komen we elkaar vanzelf wel een keer tegen moet je maar denken. Ik heb zelf niet het idee een revolutionair te zijn anders dan dat ik graag helderheid schep, de dingen helder houd en zeker de ruimte voor andere invalshoeken en meningen.
In een boekje, wat ik jaren geleden eens gelezen heb heet dit geoon 'Teamwork'. ;o)
Reactie: Ik wil hier ook nog even een bescheiden reactie achterlaten, na alle reacties te hebben gelezen.
Basaal kom ik tot een paar simpele conclusies.
Zelf houd ik me al jaren bezig (25+) op filosofisch terrein en daar kom je allerhande visies, filosofieen en levenswijze tegen.
98% van al die zienswijzen draait in meer of mindere mate om geld en een bepaalde manipulatieve indoctrinatie. Of we nu spreken van Katholisisme, Reiki, NLP of, naar nu blijkt, the LAW.
Aangezien dit een Managements forum is lijkt het me bijzonder zinvol dit ook als zodanig te benaderen. Namelijk met gezond verstand en enige afstand.
Managen, beste mensen, in mijn optiek, is gebruik maken van de capaciteiten van de mensen met wie je werkt, ongeacht diens achtergrond, visie of religie. Verder is het juist belangrijk je collega de vrijheid te laten 'ergens' al of niet in te willen geloven.
In mijn beleving en ervaring hier in kun je dan, op informele wijze, wel filosoferen of geloof dan wel gedachten richting. Los van dat alles moet er aan het einde van de dag wel enige productie zijn geleverd.
Als we het commerciele aspekt eens bekijken ben ik van mening dat het misschien beter is dat er een artikel over LAW wordt ingedient bij Mol ter publicatie of anders wellicht het laten plaatsen van een advertentie.
Dat voorkomt zeker problemen of heilloze discussies zoals hier nu wordt gevoerd. Mol lijkt me een uitstekend instrument voor het uitwisselen van actuele en praktijk ervaringen zodat we elkaar kunnen helpen verbeteren.
Voeg daarbij een gezonde ruimte een ander diens 'ding' doen op eigen wijze en sta open voor diegene die menen iets van je te kunnen leren, of jij van de ander.
Ik houd mezelf ook met een bepaalde zienswijze bezig, al jaren, zet het in, commercieel, laat ik daar duidelijk in zijn, maar wel op een open wijze de ander altijd de keuze latend. Ik heb geen enkel commercieel lokkertje nodig want ik wil niemand overtuigen nameijk.
De mensen die menen dat ze iets aan mij hebben komen dan dubbel zo gemotiveerd naar me toe. Er bestaat hier namelijk ook ee wetmatigheid die zegt dat als je er te hard aan trekt breken lijnen nog wel eens.
Ik hoop hier een beetje een einde te hebben kunnen maken aan een oeverloze discussie die nergens toe zal gaan leiden eindelijk.
Reactie: Tja, ik ben niet zo zakelijk (vandaar ook dat ik m.o.l. lees) maar ik vind een kat, die rustig zit en ontspant, en waarvan ik soms tussen de ogen denkrimpels denk te zien zelfs, zo'n kat, die ineens vliegensvlug in actie komt als er prooi is, dat vind ik zakelijk.... en dan de onafhankelijke geest, die eigen originaliteit en creativiteit, die noodzakelijk is voor innovatief ondernemerschap...
Reactie: Toch grappig: Tot 3 keer toe nu heel bewust (positief) gedacht (en zonder *enige* twijfel) dat ik op de begane grond van Schiphol parkeergarage P1 een parkeerplek zou vinden en eh... de laatste 3 weken elke keer een plek dus. Voor wie P1 (Privium deel) kent, weet dat dit een nogal druk bezette garage is... Dit ga ik na mijn vakantie zeker even verder uittesten, grinnik...
Reactie: Kort en krachtig artikel.
Gaat nu over de dwangmatig nakijken van e-mail, maar dat is nog maar een van de vele zaken, waar we te dwangmatig naar kijken.
Wat denkt u van de uitvinding van de mobile telefoon, de sms berichten, de voicemail boodschappen.
Waar we vroeger van 8 tot 5 werkten, zijn we nu zeker als ondernemer van 8 tot bedtijd mee bezig. Maar we kunnen de telefoon afzetten of bij binnenkomend bericht kijken of we het willen opnemen. Dus niet verslavend?
Ja want we worden steeds gestoord en aangespoord om zaken na te kijken.
E-mail kan belangrijk zijn, maar hoe kijk je ernaar.
Ook de post moeten we doornemen, dan de mails en dan de telefoonberichten.
We zijn onbeperkt bereikbaar en we zijn allemaal bang om iets belangrijkst (geld te kunnen verdienen) te missen. Een zegen van deze tijd?
Zelf ben ik een kleine zelfstandige die adviseert etc. binnen organisaties en het is van belang dat mijn order portefeuille gevuld wordt.
Toch heb ik nu geleerd dat in het weekend mijn mobiel afstaat en dat ik slechts één keer in het weekend (mits ik thuis ben) mijn mails nakijk.
En het koste me in het begin moeite om me los te koppelen, maar het gaat steeds beter wennen.
Binnen grote bedrijven liep men vroeger even binnen om wat te vragen. Had je persoonlijk contact en ook sociaal was dat goed voor iedereen.
Nu winnen we tijd door te e-mailen, te pas en te onpas. Start met het verminderen van de mails intern, stel als regel dat e-mails niet de verantwoording weghalen van persoonlijk met elkaar in contact gaan.
Schilt zeker meer dan 60% van de mails, blijft er genoeg tijd over voor echt belangrijke mails van klanten etc.
En maak je geen zorgen, op dit moment is het internet netwerken volop in ontwikkeling, kost me nu al; minstens een halve dag per week.
Heerlijk al die nieuwe technologische ontwikkelingen, blijf je tenminste bezig.
Sterkte aan al die mensen die wederom weer eens aan tijdsmanagement moeten gaan doen.
