In vrijwel alle facetten kom je dit gegeven weer tegen. Management, Coaching, Therapieen, Assessments, men doet vaak amar iets onder het mom van een bepaalde methodiek.
Vrijwel alle methodieken kun je wat dat betreft gewoon op een hoop gooien want ze missen wat dat betreft een paar bijzonder belangrijke elementen.
- Ze zijn afhankelijk van observatie vermogen.
Dat brengt met zich mee dat er maar hele enkelen zijn die een goed beeld kunnen maken. Dan nog ontbreekt een duidelijk doel waar ze naartoe kunnen werken.
- Men is vaak afhankelijk van de input van een persoon.
Dat is niet alleen te manipuleren, ook zijn er aanzienlijke verschillen in uitkomsten onder de methodieken. Dus ook niet zuiver te noemen. Daar heb je tevens ook weer dat men geen doel heeft om naar toe te kunnen werken.
In beide gevallen werkt men 'op gevoel' ergens naar toe waarbij het maar de vraag is of dat wel de goede kant op gaat.
In beide gevallen moet men een persoon bewegen/manipuleren een bepaalde richting in te slaan naar 'een doel[?]' toe. Of dat een juiste weg is is voor mij altijd nog maar de vraag. Laat onverlet dat daar vaak een langer traject voor nodig is.
We hebben wat dit betreft de tool al in de maak die volkomen onafhankelijk en on manipuleerbaar werkt waarbij de weergave 'Het Doel' op zich is. Tot op heden halen we hiermee een juistheids percentage van 75%-80% van het persoonlijke potentieel.
Zelfs als we de 50% zouden halen, conservatief gezien, is dat nog 50% meer dan de huidige methodieken. Daar valt niets meer op af te dingen.
Oordelen komt elke keer terug en een oordeel is vaak subjectief; gericht op wat iemand wil zien en in het werk: gericht op een bepaald werkgebied. Ben het met je eens, Norman.
Wat zou het toch mooi zijn als mensen bekijken zouden worden vanuit wie ze zijn, hun krachten en talenten en niet vanuit wat ze niet (goed genoeg) kunnen. Dus de goede dingen in mensen zien. Helemaal los van systemen. Gewoon van mens tot mens.
Reactie: Ik denk dat Patty, hier een mooie aanzet geeft voor een reeds lang bekend probleem.
Zodra je iemand positief beoordeeld in gedachten, ga je je gedrag daar op aanpassen. Het gevolg is, dat de positief beoordeelde zich gaat gedragen naar de verwachtingen van de ander. Dit is ooit met een simpel onderwijskundig onderzoek bewezen.
Leerkrachten die niet bekend waren met de kwaliteiten van een groep, werden bekend gemaakt met de kwaliteitsverdeling binnen de groep. Overigens volgens een vooraf vastgestelde kwaliteitsverdeling. Aan het eind van de onderzoeksperiode bleek, dat de leerlingen die aan het begin als goed waren beschreven het beter deden, dan de leerlingen die als minder of slecht waren beschreven. Helaas zaten binnen de groep “slechte” leerlingen ook leerlingen die het in voorgaande jaren goed hadden gedaan. En in de groep met “goede” leerlingen zaten juist leerlingen die het slecht deden in voorgaande jaren. Ergo talent en kwaliteit van leerlingen bleek helemaal niets te betekenen voor het gedrag van leerkrachten. Hoewel de leerkrachten natuurlijk bij hoog en laag beweerden, dat zij niet beïnvloedbaar waren door kennis uit voorgaande jaren over de kwaliteiten van leerlingen.
Deze invloed van verwachtingen blijkt ook van invloed op het rendement van opleidingen. Deelnemers die hoge positieve verwachtingen hebben van een training, komen met veel meer kennis en positieve verhalen terug, dan deelnemers met negatieve verwachtingen.
Wat Patty dus aangeeft, is dus nog veel geniepiger. Je vormt een oordeel over anderen. Dit oordeel vormt vervolgens de basis voor je gedrag. Maar je oordeel wordt daarmee, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen: a selffulfilling prophesy. Anders gezegd de hond bijt zichzelf in zijn staart. Want niet het talent van de ander bepaald de kwaliteit van zijn werk, maar jouw oordeel over zijn talent en jouw bijbehorende gedrag.
Misschien dat het product van Rene kan helpen om beoordelaars los te krijgen van hun eigen oordeel. Waardoor ze al het aanwezige talent kunnen aanspreken. Maar dat betekent wel, dat beoordelaars moeten willen erkennen, dat ze beïnvloedbaar zijn door hun eigen vooroordelen, iets wat in Nederland natuurlijk betekent dat je toegeeeft politiek incorrect te zijn.
Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel. Als je een instrument inzet, moet je wel weten hoe je het gebruikt. Misschien nog wel veel belangrijker, is dat je weet wat je motivatie is om het te gebruiken. Of als ik je zo vrij mag citeren: gebruik je het om de ander toegang te geven of gebruik je het om iemand op te sluiten.
Helemaal mijn idee. Het gaat er niet om wat de motivatie is van de betreffende maar het gaat uiteindelijk om de inzet. Ik zet voor wat dat betreft het idee en boekje in de kast 'der kennisgeving' en ga gewoon verder op de manier die ik nu ook al hanteer.
Ik heb tot nu toe maar een goede onafhankelijke manier gevonden die werkt en dat is voor dit moment voldoende.
RC PM
Reactie: Allereerst: Natuurlijk wordt er geld verdient met dit soort praktijken. En juist op dit forum gaat zowat 75% van de discussie hierover, al dan niet oeverloos.
In het kader van 'managen' denk ik dat persoonlijkheid (neem bijvoorbeeld een positieve instelling die uitvloeit uit of onder invloed is van het lezen / toepassen van zoiets als 'The Secret') niet los gezien kan worden van iemands capaciteiten. Sterker nog, als hierdoor de inzetbare capaciteit meetbaar gaat verbeteren, prima! En (als manager even) of dit nu komt door het lezen van 'The Secret' of men heeft zich bekeert tot weet ik wat, is irrelevant. Maar ook: Wanneer de capaciteit juist afneemt als gevolg van hetgeen ik net zei, geldt uiteraard hetzelfde. Het probleem dat ik als manager natuurlijk heb, is dat ik niet op voorhand weet waardoor op bepaalde momenten mensen meer of minder gaan produceren. Als ik, door 'The Secret' uit te delen aan mijn medewerkers als verplichte kost, zeker zou weten dat de productiviteit 30% blijvend omhoog gaat, schaf ik morgen een partij aan. Maar juist dat is niet meetbaar.
Bottom line: ik kan niet sturen met dit soort boekjes. Blijft over: als ik zelf, als manager, hier in geloof en het leidt tot betere resultaten: vooral doen. Al jaren lang werk ik vanuit een positief / optimistisch ingestelde visie; tot nu toe brengt mij dat wat ik wil. 'The Secret' als zodanig is in dat opzicht oude wijn in nieuwe zakken en een zeer slim uitgebuit marketing-concept. Waar, uiteraard, maar enkelen rijk door worden. What else is new...
ik heb die boeken ook allemaal gelezen en uiteindelijk komt het op dit neer:
Personen die midden in het leven staan, alles aankunnen en zelfvertrouwen hebben zoeken het falen of minder rendement opleveren bij zichzelf en niet bij hun omgeving. Zij stralen energie en ambitie uit die aanstekelijk werkt op anderen. Personen waarbij het nooit aan hun zelf ligt zijn doorgaans niet zo gelukkig met zichzelf.......Daar heeft achtergrond en afkomst dus weinig mee te maken.
Initiatief, doorzettingsvermogen en overtuiging zijn de sleutelwoorden.
Ik ben voor het zoeken naar wat voor een ieder individueel werkt. Ik heb daar feitelijk ook helemaal niet zo'n mening over.
Waar ik wel een duidelijke mening over heb is dat wanneer er geld of bepaalde vorm van manipulatie in het gedrang is, ik simpelweg af haak.
Wij hanteren ook een tool die je ook als assessment kan gebruiken alleen laten we het wel volkomen bij de persoon zelf liggen wat die of gene ermee wil doen. Zelf hanteren wij een anti-follow-up beleid namelijk, de mensen staat het vrij om ermee terug te komen.
Wij gaan niet achter hen aan. Onze ervaring is dat je op deze manier de meest gemotiveerden terug ziet. Anders ben je voor je het weet bezig mensen over te halen.
Tja en wat het verhaaltje van Oprah betreft, voeg daar even Bill Gates, Reiki masters en andere goeroes aan toe die om het hardst roepen dat zij 'Het' hebben uitgevonden. Even gapen en dan weer doorzappen.
1. De tool is er al om dit te kunnen onafhankelijk en niet manipuleerbaar te onderkennen zonder je hoeft te kijken naar reeds behaalde resultaten. [Nog niet gereleased]
2. zie 1. Als het negatieve prevaleerd boven de weergave dan heb je werkelijk een uitdaging.
Reactie: Volgens mij zitten er een aantal aspecten aan 'Talent Management'.
1) Natuurlijk richt iedere goede manager zich op het ontwikkelen van medewerkers. Helaas is het zien van 'talent' en 'ontwikkeling' behoorlijk subjectief. Het kwantificeren kan alleen met de resultaten maar nauwelijks met de manier waarop die resultaten bereikt worden (houding/gedrag). Toch heeft vrijwel iedereen een mening over wie een 'talent' is en diegenen krijgen dan extra aandacht (in welke vorm dan ook). De 'Talenten' voelen zich hier doorgaans positief door beïnvloed.
2) Dat hiermee ook een negatieve kwalificering wordt gegeven over degene die niet het 'talent' predicaat heeft gekregen, vergeten veel managers. Zij hebben minder oog voor de talenten die er in deze (grote!) groep medewerkers aanwezig zijn, danwel ontwikkeld zouden kunnen worden. Omdat criteria voor 'Talent Management' lang niet altijd objectief / inzichtelijk zijn, voelen deze medewerkers zich vaak ondergewaardeerd.
3) Er zijn nog veel te weinig goede managers!
Reactie: Bedankt Rene Civile... Duidelijk! Ben het helemaal met je eens!
Met alle manipuleertechnieken die tegenwoordig worden toegepast vergeten we bijna dat we zelf ook nog een persoonlijkheid hebben! Laten we onszelf niet kwijtraken in al deze vormen van indoctrinatie en ervoor zorgen dat we ook nog wat van onze eigen principes overhouden.
Tot slot wil ik nog wel toevoegen dat die hele Oprah Winfrey show één groot marktetingproduct is geworden. Mensen lopen met een blinddoek op achter die vrouw aan! In de geschiedenis van de mensheid hebben we meer van dat soort personen gehad en die hebben de wereld goed verziekt ten koste van hun eigen gewin!
Reactie: Zeer eens met Jeroen Hensen! Ik raad je aan om het stuk over Chinese managers ook even te lezen. Daar staan ze namelijk wel open voor het gebruiken van talent en zelfvertrouwen.
Ik ben het er helemaal mee eens dat er veel teveel mensen rondlopen die anderen het leven zuur maken omdat ze bang zijn voor concurrentie. Wanneer leren we weer als mensen met elkaar om te gaan?
Reactie: Als je als natie aan het doel werkt om de rest van de wereld af te troeven, ben je niet bezig met de onderlinge machtsstrijd. Daardoor buigen de chinezen alle kritiek om in mogelijkheden waarmee ze zich nog verder en beter kunnen ontwikkelen. Dat is pure noodzaak, want met vingerwijzen en doorschuiven komt je ontwikkeling tot stilstand en stilstand is achteruitgang ---> zie de westerse wereld. In de westerse politiek is moddergooien en duimendraaien de dagelijkse kost en in het bedrijfsleven is het doodgewoon om over de rug van anderen naar de top te klimmen.
In het westen heeft iedereen zijn positie 'veilig' gesteld en is het een kwestie van verdedigen geworden. De 'van het kastje naar de muur' politiek heeft ons verdeeld en er ontstaan constant conflicten waarin we elkaar verbaal te lijf gaan om eigenbelang of om eigen gewin. Er zal nooit eens iemand opstaan om toe te geven, want dan gaat zijn kop eraf. Ga maar na, als je bijv. in Nederland een manager aanspreekt op fouten, dan verwijst hij je naar zijn collega/secretaresse/ondergeschikte of hij geeft gewoon de maatschappij de schuld.
Kortom in het westen is het altijd de schuld van een ander --> zie de oorlogen met het midden oosten. Dat hebben we op onszelf afgeroepen, maar we geven doodleuk al die mensen (die in hutjes wonen) de schuld.
Eenheid creeert afhankelijkheid en in het westen wil iedereen juist onafhankelijk zijn, dus er ontstaat ook geen eenheid. Fouten toegeven in het westen betekent gezichtsverlies, ontslag, berispingen, etc. Het westen straft haar inwoners voor het maken van fouten en het tonen van eerlijkheid. Daardoor komt de ontwikkeling stil te liggen en probeert iedereen door de mazen van het net te glippen. Alles wat fout gaat wordt aan externe variabelen toegeschreven en als het goed gaat staat het westen zichzelf op de borst te kloppen als een zilverrug gorilla die in de rui zit!
Reactie: Het artikel vind ik wel grappig. Is het een droomwens van een manager of zomaar een overpeinzing? Wanneer dit werkelijk diens maatlat is voor het werkelijke leven mag wel een maand met mij mee lopen.
Hij zal dan dubbel zo blij zijn met de hond van de buren. Gaat het dan zo erbarmelijk? Nee, ik ben een tevreden mens en ik denk de meesten bij ons wel. Alleen, hoezeer mensen op dieren kunnen lijken, zie de chinese dierenriem ;o), mensen blijven mensen en beredeneren zaken vaak anders dan een dier.
Een dier doet gewoon wat gevoel en genen het ingeeft. Dat kan nu eenmaal niet in de mensenwereld want daar heersen volkomen andere normen en waarden die het dier niet hoeft te kennen.
Als artikel grappig maar als managers materiaal een 'joke'.
