Reactie: Heel kort artikel en ook nog geen reactie, is het dan echt vakantietijd?
Wat voor soort conflict wordt hier bedoeld?
Een breed conflict zoals b.v. een staking, werkt heel lang door in het bedrijf, vooral tussen de stakers en de werkwilligen. Jarenlang straft men elkaar voor het gedrag tijdens het conflict.
Daarom is het goed om voordat men gaat staken (zowel aan de kant van de stakers, als de directie) moet men heel goed nadenken of dit wel de juiste methode is.
De directie moet een goed financiële afweging maken, anders kunnen de baten wel eens grote kosten worden en op langer termijn verlies creëren voor het bedrijf.
Stakers moeten zich afvragen of de vraag wel realistisch is en moeten zeker kijken naar het werkplezier en de schade tussen de collega’s opwegen tegen de financiële winst.
Kleine conflicten zijn beter te begeleiden, daarmee wil ik niet de impact van deze conflicten bagatelliseren.
Maar deze conflicten zijn goed te managen, vaak heb je hier de hulp van een buitenstaander nodige, om de emotionele gevoelens van de betrokkenen niet te versterken. Conflicten tussen mensen (werknemers onderling of met leidinggevenden) zijn goed te managen.
Wat heel belangrijk is dat iedereen zijn verhaal mag vertellen en reageer daar nu eens niet direct op.
Dat geeft wat rust en afstand en wanneer je met een reactie komt, is deze ontdaan van gevoelige emotie. Wanneer het is bijgelegd, maak dan vervolg afspraken over hou er dan weer gewerkt gaat worden. Dan bespaar je een hoop tijd, mensen met hen gevoelens en uiteindelijk ook geld.
Zelf ben ik werkzaam als o.a. coach, adviseur en als extra begeleider van conflicten, zowel achteraf, als bij zaken waarbij vakbonden en directie tegen over elkaar staan.
Reactie: Het feit dat er staat relatie met uw baas, geeft aan hoe de verhoudingen zijn.
Vroeger was er de landheer en die werkte met slaven, later kwam de industriële tijdperk en toen kwamen er arbeiders, die tegen een dusdanig loon moesten werken, dat ze net niet omkwamen.
Dit waren de echte bazen!
We leven in 2007 en we weten dat honden en andere huisdieren een baas hebben en we hebben nu werkgevers en werknemers.
Het kruipen deze we vroeger zeker voor de baas, maar de huidige werkgevers mogen de komende tien jaren blij zijn, wanneer ze goed personeel kunnen binnenhalen.
Kijk ik even naar de tien tips:
1. Deze tip praat over strijd, kan je beter adviseren, ga weg bij dat bedrijf, want je bent er niet op je plaats.
2. Deze tip vind ik goed, want je neemt dan afstand van je irritatiegevoel en schept ruimte om na te gaan denken en tot een betere afweging te komen.
3. Zolang je hem als “baas” ziet, dan verandert er helemaal niets en duik je in de onderschikte (slaven)rol.
4. Helemaal mee eens, je bent ten alle tijden verantwoordelijk voor je eigen loopbaan mogelijkheden.
5. Wat wil je met deze tip, ja ik leg me erbij neer en dan???
6. Begin ik te begrijpen dat deze tips ervan uitgaan dat het allemaal aan de werknemer ligt????? Komt wel overeen met de goede oude tijden dat er nog echte bazen en slaven waren.
7. Had je al bij tip 4 moeten doen!
8. Zolang je de werkgever als “baas”ziet, dan moet je geen geld en energie gaan steken in buiten de deur wat gaan lunchen, want de baas zal het niet betalen, daar heeft hij zijn onderschikten voor.
9. Roddel over niemand, want alles slaat op jezelf terug. Zelfs mijn hond roddelt niet over mij.
10. Gelukkig tip 10 bewijst weer dat het nooit aan de baas ligt, maar aan U!
Kortom grotere onzin is er haast niet, maar het is zomer, dus we hebben wat te doen.
Ik heb gelukkig nooit onder een baas gewerkt, maar wel met ondernemers, die geld in mij staken en daar ook aan verdienden. En zolang ik het huurbedrag redelijk voor de werkzaamheden vond, bleef ik bij die ondernemer.
We werden er beiden beter van en dan doe je het gewoon goed.
Reactie: Waar doet Frans Koopmans, woordvoerder van De Hoop zijn kennis van dit probleem eigen op. Bij grotere bedrijven is er vaak een beleid op dit gebied.
Binnen de chemie en olie wordt al jaren in Nederland geen drank op de zaak geschonken.
Maar bedrijfsborrels hebben vaak het doel om de sociale contacten te verstevigen.
Normale mensen hebben geen probleem met drinken, dus het gaat over de groep die geen maat kunnen houden.
Veel bedrijven zijn aangesloten bij een Arbo-dienst en daar kan men dit probleem neerleggen.
Een arts heeft geheimhoudingsplicht en daardoor een goede hulpverlener in dit soort gevallen. Wanneer het een klein bedrijf geldt, dan zal de baas iets moeten doen.
Het zal starten met de werkprestaties van de werknemer, maar de leidinggevende zal zeker het woord alcohol mogen gebruiken.
Alleen moet hij niet op de reactie van de drinker ingaan, deze discussie verliest hij altijd, want iemand die verslaafd is aan alcohol, is geniaal in het bewijzen van het tegendeel.
Maak tijdens het gesprek goede afspraken, desnoods een keer in de veertien dagen een voortganggesprek en reken de werknemer af op de gemaakte afspraken.
Leg een dossier aan, waarin je o.a. een verslag van de gesprekken in vastlegt, dan bouw je een sterk dossier op, zodat bij geen verbetering de rechter kan beslissen of ontslag rechtvaardig is.
Laat het softe beleid maar over aan instellingen zoals de Hoop, maar als bedrijf moet je zorg dragen dat alle medewerkers hun werk kunnen doen en liefst met plezier en daar passen geen alcohol verslaafden in. Nieuw van de laatste jaren zijn ook de wietrokers en erger, maar daar zijn de controlemogelijkheden nog slechter.
Niet iedereen haalt inspiratie uit de hond van de buren, jullie voorbeelden zijn ook voor mij zeer herkenbaar. Inspireren en geïnspireerd raken is dan ook geen rationeel proces. Waarschijnlijk heb ik mij door die hondenogen laten betoveren. Maar als hondenman is het voor mij moeilijk om me voor te stellen dat een kat kan inspireren.
Een peugeot die veranderd in een robot en een dansje van Michael Jackson uitvoert. Is het nu de bedoeling dat ik naar de dealer ga en vraagt of dat die peugeot ook nog een ander dansje kent?
Of die drie seatjes die een stukje van een film persifleren? Moet ik daarvoor naar de dealer?
Wat dacht u van Magnum waarbij je je op een eiland moet wanen waarbij het ijsje als een God[in] moet worden vereert? Ik krijg daar niets bij.
Hebben we het maar niet over de schoonmaak reclames waar mijn vriendin meteen op de afstandbediening duikt en meewarig doorzapt om tot de conclusie te komen dat er altijd reclame is op dezelfde tijd.
Frappant is wel dat je de dag daarna het gros van de reclames je gelukkig gewoon niet eens weet te herinneren. Om over de 'tjenkfactor' van de kinderen maar niet te spreken.
Dat is helemaal een feitelijk staaltje van minderwaardige vorm van reclame bedrijven om het dan maar via de kinderen te spelen. Wat dat betreft zijn wij bij ons gelukkig wakker genoeg.
Zijn er dan geen goede reclames? Absoluut, ik kan er zo een paar noemen.
Coca Cola, een 'brand' in de markt, kan ik me zo een paar bijzonder mooie van herrinneren, ook degene die ze nu draaien. Bekende naam, behoeft weinig reclame maar maken er iets schitterends van.
Martini met George Clooney. Leuk doordacht evenals George in Nespresso. In een kort moment wordt er op een volwassen manier een boodschap overgebracht verpakt in zorgeloze humor.
Kanttekening: Ik vind persoonlijk Nespresso niet te drinken maar de reclame wel goed doordacht. Over verschil in smaak gesproken dus.
Moeder natuur die na haar regendansje de bliksem doet inslaan en roept,'You've got very nice nuts', hilarisch.
Barry en Dave met hun commercial over krasloten. Geweldige vondst waar ze vrolijk op doorboorduren. Ze hebben recentelijk zg. twee stand-ins laten meespelen als vervanging omdat de echte zo duur zouden zijn. Prachtige vondst die blijft hangen.
Ik begrijp dat reclame een kwestie van smaak is maar, u voelt hem al, je kunt ook overdrijven en dan slaat het gevoel al snel over in antireclame. Denk maar eens aan die van stichting lekker dier.
Als u een varkentje of een kip zou zijn dan zou u toch ook kiezen voor de ruimte en de vrijheid? Zij hebben niets te kiezen maar de consument gelukkig wel. GELUKKIG MAAR! Als ik een dergelijke reclame zie dan associeer ik die meteen met een stelletje natuurterroristen, Volkert v.d.G, misdadigers met bivakmutsen op die directies en medewerkers bedreigen en chanteren in de vlees industrie. Dit alles onder het mom van 'bewustzijns verandering'. Ik vind dit simpelweg een immorele vorm van morele chantage. Keep on going.
Kortom, reclame kan een vervuiling zijn voor het oog maar ik heb er een paar in gedachten die werkelijk blijven hangen. Waarom? Omdat daar over is nagedacht en grafisch goed uitgevoerd.
Natuurlijk, smaken verschillen maar laten we wel zijn, het gros van de reclame is gewoon onzinnige overkill.
Reactie: Mensen binden met een hulpmiddel lukt pas, als mensen het gevoel krijgen dat het met aandacht voor hun gebeurd. En daar schuilt altijd het gevaar van middelen en hulpmiddelen. Ze lopen de kans het doel te worden. Talentmanagement, kennismanagement, competentiemanagement het zijn allemaal hulpmiddelen om de persoon in het centrum van de aandacht te plaatsen. Daarom zie je ook te vaak, dat het de bedenkers van deze hulpmiddelen zijn, die er succesvol gebruik van maken, terwijl de copieerders er moeite mee hebben.
Misschien wordt het dus wel tijd, om te leren kijken naar de kern van een hulpmiddel en het doel dat je ermee hebt. Als je doel voor een hulpmiddel je eigen status is, dan kun je beter een andere manier zoeken. Als je doel meer winst maken is, zul je ontdekken dat deze hulpmiddelen zinloos, als je ze als doel stelt.
Als je doel met een hulpmiddel niet het centraal zetten van je mensen is, dan worden de hulpmiddelen uiteindelijk allemaal het doel van je gedrag en het gedrag van je medewerkers.
Reactie: Op zich goede en inderdaad brruikbare tips om ter harte te nemen.
In geval van dienstverlening is het eindresultaat vaak zelfs afhankelijk van de kwaliteit van samenwerking tussen de dienstverlenende patij en de klant/gebruiker. Een vorm van partnership dus oftewel een kwestie van samen ondernemen. Zie verder www.samenondernemen.nl
Reactie: In enige mate een staaltje van het pamperen van mensen me dunkt. In Nederland is er al ruim een decennium lang een campagne gaande alcohol en werk te ontmoedigen dan wel volledig in de ban te doen.
Grote multinationals hebben hier al een heel duidelijk en stringent beleid voor ontwikkeld en passen die ook toe. Begrijp me niet verkeerd. Als halve Italiaan drink ik dagelijks een glaasje wijn bij het eten. Dat is gewoonte. Ook ga ik wel eens lunchen met collegea of zakenrelaties. Daar zie je heel duidelijk dat drinken, wanneer je na de lunch gewoon moet werken 'not done' is.
Managers hebben wat dit betreft een voortrekkersrol. Wanneer zij een drankprobleem hebben moet je dat, natuurlijk op gepaste wijze, aankaarten en bespreekbaar maken. De intonatie van het artikel, zo voel ik het althans een beetje, doet het voorkomen dat je met deze materie, en de persoon, bijzonder omzichtig moet omgaan.
KUL! Het zijn geen zielige slachtoffers maar gewoon mensen met een probleem. Zachte heelmeesters maken nu eenmaal stinkende wonden. Door het probleem, wanneer dit zich voordoet, zo vroeg mogelijk aan de kaak te stellen, maak je het bieden van hulp en oplossing alleen maar makkelijker.
Alles valt of staat natuurlijk met de bereidwilligheid en inzet van de betrokkene. Er zijn verschillende professionele wegen om hulp te bieden in een poging kennis en kunde voor de organisatie te behouden.
Doet men dit niet dan vrees ik dat de drinkende alleen maar extra excuses worden geboden zijn of haar gedrag te valideren. Het enige waar ik me in kan vinden in dit artikel is dat ontslag inderdaad een allerlaatste optie is.
Wellicht dat de organisaties waar dit probleem mogelijk speelt eens kunnen gaan nadenken om heldere regelgeving hier omtrent. Of ist dit kattebelletje van 'de Hoop' zieltjeswinnerij?
Reactie: Hahahahahaha, geweldig dit! Kom op dames! Wat dit betreft hebben we toch een streepje voor? Ik doe ook liever zaken met een lekkere vent dan iemand die er helemaal strak en zakelijk bij zit hoor!
Reactie: Snelle reclames komen mij schreeuwerig over en boeien mij niet. Ik haak dan gewoon af en denk dat het voor de jongeren onder ons is.
Ik kan me voorstellen dat een schreeuwend snelle reklame van een snelle bolide of iets wat bij de high society hoort, vraagt om vaker te kijken om elke keer weer nieuwe details te willen ontdekken. Daarmee kluister je iemand mogelijk aan die reklame en door het vaker zien wordt het in de bovenkamer gebrandmerkt.
Reactie: Was het maar zo eenvoudig: blacklists bestaan er al bijna zolang als er spam bestaat. Maar helaas, de spammers zijn niet door een paar lijsten te stoppen. De spamgolven komen van snel wisselende servers en soms ook via botnets (reeksen geïnfecteerde computers van bedrijven en particulieren). En een programmeur die deze spam wil traceren heeft daar meer dan een dagtaak aan.
Maar verder is dit bericht van WebApp een beetje reclame voor de eigen anti-spamtechnieken. Niks mis mee overigens, maar er zijn vele fabrikanten die methoden hebben om ook bijlagen te scannen. Het probleem ligt veeleer bij de bedrijven zelf die hun beveiligingsniveau niet op orde hebben (om over particulieren maar niet te spreken).
1. Als Sr. Technisch specialist, werkzaam voor een groot bekend concern, in Nederland, enkele jaren geleden, stonden we met collega's na de lunch buiten even te genieten van het mooie weer.
Een lieftallige dame kwam voorbij lopen, ja een type waar mannen graag hun nek voor in kramp draaien. Zij was op zoek naar een vuurtje. Zonder omwegen voorzag ik haar van vuur met de opmerking 'We of the service delivery aim to please.....' Vrij vertaald kun je dit op twee manieren opvatten.
De dame bedankte en liep door terwijl het om me heen akelig stil werd. Ik kon een uur later aantreden bij mijn opdracht gever daar er een klacht was gedeponeerd. Door de betreffende dame denkt u? Neen, wel door een vrouwelijke collega die vond dat ik een totaal misplaatste opmerking had gemaakt en daarmee de dame onheus bejegende.
Ik heb de manager uitgelegd dat de betreffende dame van het vuurtje een goede collega en vriendin van mij was, en ik er die avond zou gaan eten. 'Case closed'.
2. Bij een grote financiele instelling, momenteel erg in het nieuws. Een latijns amerikaanse dame begint op een leidinggevende positie. De dame kleed zich absoluut met charme zoals zij die gewend is in latijns amerika. Maakt avances naar een manager die er niet gecharmeerd van is. De manager, gelukkig getrouwd en net een tweede kind en absoluut niet van plan ook maar iets met de dame te beginnen. De dame accepteerd dit niet en start een interne 'sexual hurrasment procedure.
Ondanks alle weerleggingen: Manager wordt weggepromoveerd naar een plek waar zijn cariere kansen nihil zijn. De dame weggepromoveerd, omdat de situatie op de afdeling voor haar onhoudbaar is geworden naar een plek waar ook zij geen kwaad meer kan doen. Financieel is zij er wel wijzer van geworden maar de uitkomst kent alleen maar verliezers zoals u kunt lezen.
Ik heb een vrouw als leidinggevende boven mij staan. Absoluut een charmante verschijning maar wel iemand met de nodige kennis en kunde die, ook als zij zich charmant kleed, de onzin van de decolleté niet nodig heeft.
Moraal van het verhaal, dames, profileer je kennis en kunde en je zult zien dat de deur gewoon voor je wordt open gehouden, zonder een decolleté. Een vrouw van dit niveau heeft inderdaad dergelijke onzin niet nodig.
Reactie: Als PM schaar ik me graag achter Ronny. Het zijn vaak de mindere goden op jacht naar het binnenhalen van de opdracht. Als je een beetje gevoel voor verhoudingen hebt en een PID terug geeft emt de nodige commentar, ben je al snel een lastpak.
Wanneer je dan vervolgens onomwonden zegt dat je het 'niet kunt maken/verkopen' kijkt men je meewarig aan. Klaarblijkelijk deel je dan een bepaalde visie niet. Helaas het zij dan zo.
Ik heb toch de ervaring dat de paar keer dat ik het PID heb teruggestuurd, het project door een ander PM werd opgepakt en uitgevoerd, dat de schade aardig kon oplopen. Hoe mooi men het ook naar de klant toe verkocht.
Halverwege een traject, wanneer je voorbij het punt van 'no return' bent, komen de lijken plots uit de kast. Wanneer dit gebeurd in een ICT project lijd de klant schade doordat deze vaak niet eens in de gaten heeft wat er gebeurd.
Resultaat? Veel discussies. Een nieuwe insteek maar een ieder zal het er over eens zijn dat het kwaad al is geschied. Dus die miljoenen aan omzet laten schieten gaat er door een andere kier weer uit.
Het kan ook anders, Een groot automatiseerder hier in Nederland, vaak werkend met wurgcontracten, laat additionele werkzaamheden liggen die vaak, cumulatief, over tonnen zo niet miljoenen gaan.
Als je als externe deze perceptie aan hen overbrengt en je krijgt een houding dt dit niet 'in scope' is dan vraag je je werkelijk af hoe het mogelijk is dat deze automatiseerder in de etalage staat.
Al jaren ageer ik tegen de graai cultuur die consultancy bedrijven ten toon spreiden op kosten van de klant. Niet handig. Niemand is perfect maar het kan veel beter.
Dit kan alleen maar met consultants die over de eigen grens heen durven kijken en daar ook voor willen staan. Die meerwaarde zie je helaas niet bij iedere consultant teug. Die is waarschijnlijk te druk met een eigen carriere bezig.
Misschien moeten we een aantal zaken gewoon eens drastisch herschrijven? Het begint in elk geval met simpel, simpeler, Simpelst. Nu de rest nog.
Reactie: Heel erg jammer dat ik in de commentaren erg mis waar het feitelijk om gaat. Een heel eenvoudig praktijkvoorbeeld, die mij vandaag overkwam.
Momenteel heb ik twee projecten onder mijn hoede waarbij, na analyse en navraag van slechts een dag, we tot de conclusie kwamen dat één van de twee niet echt een project was maar een toevoeging op de bestaande situatie.
Er waren wat mensen verbaasd maar wel aangenaam verrast. Het hoofd van de afdeling kwam langs met de vraag of ik een project van een andere manager wilde overnemen. Wat bleek, diens project zou in januari jl al zijn opgeleverd, edoch.
Diens contract wordt dus niet verlengt. Een simpele rondvraag, telefonisch, wees uit dat de manager, eveneens een externe, een dusdanige wijze van regiseren had dat hij, zonder het zelf in de gaten had, in een moeras belandde met alle gevolgen van dien.
Ik hoef me hier niet zo nodig te profileren aangezien de vragen die ik stel om de noodzakelijke informatie te krijgen aan de ter zake kundigen worden gesteld.
Dit is altijd een hele leuke interactie tussen de mensen die de kennis en kunde bezitten en mezelf. Doordat ik ze vraag hun eigen kunstje te doen, en graag wil weten op welke manier ze het zelf willen doen, kweek je vertrouwen en zeg onomwonden dat je alleen de regie wil voeren en wil weten hoe en wanneer.
Deze heldere eenvoudige afspraken kun je bij mensen neerleggen en zij zullen open genoeg zijn om je van de nodige informatie te willen voorzien.
De meeste vragen kun je informeel stellen bij een kop koffie want je hoeft niet altijd formeel te zijn. Gebruik namen bij informatie op MT niveau na ze te hebben besproken met de specialisten en gebruik voetnotaties en bron vermeldingen.
Dan kun je de taal gebruiken die je wil maar niet bij de mensen die het graag voor je uit willen voeren.
Dat is althans mijn ervaring en al die zg jargon? Daar zit men vaak op MT niveau helemaal niet op te wachten. Een rondje door het land van managersonline en je ziet vaak, met een gefronste wenkbrouw, hoe sommigen met oude zaken om gaan.
Jammer maar helaas. Managers, gebruik eens gewoon nederlands en veel deurn gaan er plots voor je open.
