Reactie: @Hugo
Ik heb met je te doen, 42 jaar werken en slechts twee managers gehad die JIJ normaal vond! Over wie zegt dat wat???
@Peter.
Ik heb nog steeds kippevel van jouw inzending. Juist om dit soort uitspraken hebben wij ooit eens een ARBO dienst de deur gewezen.
Dat oerhollandse ''je kunt er over praten'' heeft voor meer problemen dan voor oplossingen gezorgd.
Ik heb nog nooit iemand vanwege zijn leeftijd ontslagen. Diverse mensen, waaronder managers (Peter!) vanwege niet functioneren de deur gewezen en nog meer mensen naar huis moeten sturen vanwege reorganisaties.
Het schijnt nog steeds niet voor iedereen duidelijk te zijn dat zachte heelmeesters stinkende wonden geven.
Voor alle duidelijkheid, ik krijg met kerst tientalle kaarten van mensen die ik ooit ontslagen heb. Geen verwensingen, allemaal bedankjes, omdat ze kans hebben gekregen om hun werkelijke talenten te kunnen ontplooien. Soms is het trauma van een ontslag nodig om in te zien dat je op een verkeerde manier je leven aan het leven bent.
Met al dat gepraat worden mensen vaal alleen maar bevestigd in een verkeerde manier van leven en blijven ze dus dood.
Reactie: Als ze willen dat de ontslagregeling wordt versoepeld,laat het dan ook zijn voor de werknemer. Geen opzegtermijn meer voor werknemer. Hij/zij kan per dag opzeggen. Verder zou je dan het concurentie beding om zeep moeten helpen. Want het mag niet zo zijn dat de werkgevers er alleen profijt van hebben. Laat de werknemer er dan in goede tijden ook profijt van hebben.
De grootste nachtmerrie voor een werkgever,als al het personeel in 1 dag opstapt. En dan zullen er weer hele wat werkgevers krokodillentranen huilen.
Verder vraag ik waarom het nodig is.
Er is toch een goede regeling. Als je van je personeel af wilt,kan dat echt. Alleen moet je daarvoor een zak met geld meebrengen. Heb je die niet en moet je om bedrijfseconomische redenen je personeel ontslaan,dan kun je terecht bij het CWI. Simpeler kan niet!!
Reactie: Ik vind dit een zeer slechte zaak. De meeste bedrijven worden op dit moment geleid door snelle managers. Die op kort termijn moeten scoren. En hierdoor regelmatig bedrijven door elkaar husselen waardoor de meeste ouder werknemer er uit moet want hij is te duur en men zegt te langzaam. Maar deze mensen hebben wel jaren hun steentje bijgedragen. Om het bedrijf op te bouwen ook stuurt men een hoop kennis de deur uit. Als deze werknemer dan ook voor een apel en een ei de deur wordt uitgetrapt. Kan dit op de lange termijn alleen maar meer schade opleveren voor de economie en maatschappij. Maar ja daar zitten die snelle managers niet mee die hebben hun zakken gevuld denken ze.
Reactie: Ik vind persoonlijk het een verijking op een werkvloer als er ook vrouwen werken. Deze vrouwen zijn meestal erg precies in hun werk. En ik vind het erg leuk als een vrouw technische is. Ze staan gewoon voor hun werk en kwaliteit. Daar kunnen sommige mannen nog wel eens een voorbeeld aan nemen.
Reactie: De link in het artikel is onjuist. websense.nl brengt je naar de website van het Nederlandse bedrijf WebsenZ. De opdrachtgever van het overigens bepaald gekleurde onderzoek waarop het artikel gebaseerd is, is te vinden op websense.com
Reactie: Video capturing:wat een steengoed idee
Het wordt dan natuurlijk wel uitdaging om het bedrijf in de juiste proporties neer te zetten.Een te mooie voorstelling geeft een maximaal aantal sollicitanten maar schept ook verwachtingen die misschien niet geheel waar kunnen worden gemaakt met de daaruit voortvloeiende problemathiek.
Het omgekeerde verhaal is natuurlijk ook van toepassing.
Voor jongeren die weinig of niet met het bedrijfsleven hebben kennisgemaakt zal het een eye opener zijn Mogelijk kan het zelfs instructie materiaal voor scholen vormen.
Toch heb ik wat kanttekeningen bij.
Ook bij de reactie die ik lees.
We hebben de mond vol over competenties, skills etc., maar vanuit welk gezichtspunt kijken we hiernaar?
Tot op heden gebeurt dit uitsluitend vanuit de werkgever, hij wil graag de juiste persoon op de juiste plek hebben. Helaas doet hij dat nog steeds heel conservatief, beoordelingsgesprekken, functioneringsgesprekken en sommigen hebben al een ICT systeem in huis.
Waar zit nu de uitdaging, de creativiteit van het bedrijf, niet uitsluitend vanuit het denken van het bedrijf, geld verdienen, zo veel mogelijk terugverdienen van de kosten van het personeel.
Nee, juist bij de mensen in het bedrijf zitten de kansen op succes.
Maar hoe haal je dat boven water?
Heb eens het lef om niet alleen éénrichtingverkeer te houden, maar probeer eens om een 360 graden gesprek te komen. Dit is heel bedreigend voor alle partijen, want ze verdedigen hun terrein met verve.
In een tijd met onbegrensde mogelijkheden in de hulpmiddelen is er zeker een heel goed systeem te koop, waarin de werknemer zonder dreiging en bedreiging zich kan ontwikkelen.
Voor de duidelijkheid ik verkoop dat niet, maar volg de ontwikkelingen op de voet en weet dat er deze maand of volgende maand het leverbaar kan worden.
Los van het bekende werk kan je daar meer optie in kwijt en regel je veel beter de scholing van je werknemers en hebben ze goede verborgen talenten, dan behoud je ze voor het bedrijf voor nu en in de toekomst.
Onderscheid je eens van de concurrent en wordt daarmee in de toekomst het bedrijf waar mensen graag willen werken.
Reactie: De NationaleVacaturebank.nl. heeft natuurlijk ergens belang bij.
Ze hebben een enquête op de site gemaakt en dat is zeker geen onderzoek, laat staan onderbouwt. Eigenlijk willen ze dat de mensen die zo ontevreden zijn met hun managers uitnodigen om via hun site op zoek te gaan naar die ene goede manager en daar in dienst te gaan.
Het mes snijdt dus aan twee kanten.
Blijft voor mij boven water, dat in elk bedrijf de mens de bepalende factoor is en wanneer je weet hoe ja daar mee om moet gaan, er geen verschil meer is in welke periode van het jaar.
Vanuit mijn vakgebied probeer ik dit onder de aandacht van leidinggevenden en ondernemers te brengen.
Recentelijk nog in Managers online het artikel over HRM gelezen en daar blijkt ook dat heden ten dagen de bedrijven niet meer weten hoe met personeel om te gaan, zodat er weer een club ontstaat, die weten waar het om gaat en ervoor willen gaan.
Laat er weer een echte personeelszaken komen i.p.v. de uitvoerder van eigenwijze managers.
Maar net zoals in de mode om de tien jaar alles weer terugkomt, gaat dit ook in het bedrijfsleven.
Reactie: @Arnold.
Ik geef niet af op het Franse Volk, maar, ik werk bij een multinational die zijn hoofdzetel in Frankrijk heeft.
Fransen zijn dol op bureaucratie en daarom willen ze ieder moment van de dag de meest belachelijke overzichten en gegevens hebben. Meestal binnen een paar minuten en dat gooit je planning behoorlijk in de war. Vandaar, als Frankrijk vakantie heeft, dan is het hier zalig, je kunt lekker doorwerken zonder iedere minuut gestoord te worden door invallen van Franse managers.
Is dat het Franse volk? Het zit wel in de cultuur om niets te plannen en te leven ''als God in Frankrijk''. Het grootste gedeelte van de chaos in Frankrijk wordt veroorzaakt door deze cultuur. Waar een Nederlander een kilometer voor een afslag vast rechts gaat rijden, zal de doorsnee Fransoos pas één meter voor de afslag zien dat hij af moet slaan en als het even kan dan ook meteen 4 rijstroken oversteken. Iedereen de ''periferique'' al een getrotseerd heeft kent dat.
Reactie: Overigens geven de volgende intelligenceprocessen een aardige indicatie van wat er onder investigative negotion zou kunnen worden verstaan:
Verzamelen en analyseren onderhandelingsinformatie:
Informatie over de eigen business;
- Business Case
- Onderhandelingsscenario’s
Informatie over de ‘tegenpartij’
- Company
- Personen
- Bedrijfsbelangen
Informatie over het onderhandelingsproces
- Vanuit de onderhandelingen
- Vanuit open bronnen
- Via informanten
Misschien heeft de lezer / onderhandelaar hier wat aan. het verdient aanbeveling om deze intelligencefunctie serieus op te zetten bij onderhandelingen die van bedrijfsbelang zijn.
Reactie: Een goed artikel maar toch een enkele kanttekening (ook gezien de eerste reactie).
Wetenschappelijk onderzoek uit de afgelopen decenia heeft uitgewezen dat teams betere onderhandelingsresultaten behalen dan solo-onderhandelaars. Hier in West-Europa wordt er vrijwel uitsluitend gebruik gemaakt van deze teambenadering door overheidsorganen die te maken hebben met ordehandhaving. Bij levensbedreigende situaties zoals ontvoeringen, gijzelingen, afpersingen en suïcide wordt vrijwel altijd een goed opgeleid en voorbereid onderhandelingsteam ingezet. Daarentegen wordt het onderhandelen in andere sectoren zoals hier in het bedrijfsleven en dienstverlenende instanties nog vooral als een individuele vaardigheid gezien. Daardoor kan het verworden tot een strijd tussen individuen en de positionering van individuele onderhandelaars, ver weg of dicht bij de beslissers.
Door de grote verscheidenheid aan taken die binnen een onderhandelingstraject moeten worden uitgevoerd, is het vooral in meer gecompliceerde situaties of situaties waarbij grote belangen op het spel staan, aan te bevelen om deze taken te spreiden over meerdere personen. Als eerste voordeel ontstaat zo de mogelijkheid tot taakverdeling op grond van aanwezige kennis en vaardigheden. Daarnaast zijn een aantal van de te vervullen taken vanwege hun botsende insteek moeilijk binnen een individu te combineren. Denk daarbij alleen al aan het enerzijds opbouwen van een vertrouwensrelatie met de andere partij en het anderzijds kritisch checken van alle verkregen informatie. Het is in meer complexe situaties voor een individuele onderhandelaar vrijwel onmogelijk om zowel de sociaal-emotionele als de zuiver cognitieve, zakelijke en logistieke aspecten in het onderhandelingsproces die aandacht te geven die nodig is. Hierdoor wordt een individuele onderhandelaar vaak gedwongen om zaken te versimpelen en soms zelfs buiten beschouwing te laten, om het gevoel van grip over de totale situatie te kunnen behouden. Door spreiding van deze taken over verschillende teamleden kunnen al deze taken de volle aandacht krijgen. Het is hier dan wel van belang dat de teamleden ook echt als een team samenwerken.
In de Verenigde Staten lijkt de teambenadering langzaam aan populariteit te winnen. Goedgetrainde onderhandelingsteams blijken zéér succesvol te opereren. Het is zelfs aangetoond dat wanneer door slechts één van de partijen een onderhandelingsteam wordt ingezet, de kwaliteit van het eindresultaat voor beide partijen al significant toeneemt.
Daarnaast is er een gouden regel in onderhandelingssituaties die nogal eens wordt vergeten: Onderhandelaars onderhandelen en beslissers beslissen. Die rollen moeten niet door elkaar worden gehaald.
Reactie: Leuk idee om het concept van de ''geest van de beginner'' van de beroemde zenmeester Shunryu Suzuki toe te passen op teruggekeerde vakantievierders. Theoretisch gezien komen er in een groot bedrijf wekelijks dergelijke frisse geesten binnen, wier beginnersgeest ingezet zou kunnen worden bij de oplossing van hardnekkige problemen.
Niet beginnen met enthousiaste verhalen over de vakantie, het werkwerken van de e-mails, het achterhalen van alle alle achterstallige informatie en de confrontatie met alle problemen, die zijn blijven liggen en na de eerste dag alweer het gevoel te hebben, dat je nodig met vakantie moet.
In het onderwijs, waar ik werk komt iedereen gelijktijdig terug van vakantie en worden er vaak startconferenties gehouden.
Wat ik daarin tot nu toe vooral hoor is dat mensen hun ontspannen gevoel willen vasthouden en een betere balans werk- privé willen nastreven.
Ik hoor zelden over nieuwe oplossingen en frisse denkbeelden. Hoe zet je de energie in voor doelstellingen en problemen,die relevant zijn voor de organisatie?
Ik ben benieuwd naar concrete werkvormen, die verder gaan dan de lijstjes in het artikel.
Het willen vasthouden van welke gevoelens/geestestoestanden dan ook is een tot mislukken gedoemd streven.
In mijn opinie gaan we overigens de gehele dag voortdurend in en uit de geest van de beginner en is het de grote kunst om te merken wanneer je er uit bent (wanneer je denkt dat je er in bent, ben je er uit!) en hoe je ( als manager) er toe bijdraagt, dat een ander er uit raakt.
Je hoeft niet te wachten tot (na) de vakantie.
Dit artikel heeft me behoorlijk aan het denken gezet, waarvoor hartelijk dank.
Jacques Vis, docent managementopleiding in de zorg en maatschappelijke dienstverlening, www.hva.nl/mzd-dt
Reactie: Het is natuurlijk leuk om te fanteseren hoe ideaal een vrouw kan zijn op een mannen werkvloer. Maar als baas zijnde moet je de eindjes aan elkaar knopen. Bij de overheid zou het nog wel gaan daar is het veelal 1 grote speeltuin, of proefstation, geld speeld daar geen rol. Maar het ligt veelal ook niet aan de man, in het verhaal komt duidelijk naar voren dat het aan de vrouw zelf ligt of het goed gaat. En dergelijke vrouwen zoals uit het verhaal zijn zeer zeldzaam. Dus niet altijd naar de mannen wijzen, dat is ook zo'n slechte gewoonte van vrouwen. Als ze de top niet halen ligt het aan de mannen, maar mannen reageren over het algemeen niet zo. Ik vind het meestal een verademing als een vrouw een vergadering voorzit, die zijn daar veel beter in, alleen gebeurd dat veel te weinig, en dat is jammer, maar zal ook wel weer aan de mannen liggen.
