Reactie: Helaas kan ik bevestigen dat er sprake is van leeftijdsdiscriminatie.
Eind jaren negentig, toe nog werkzaam in loondienst, kwam ik door een reorganisatie buiten spel te staan. Voor mijn gevoel was ik aan het pieken qua kennis en ervaring. Dat werd door werkgevend Nederland niet zo ervaren.
Het alternatief en beste keuze was als zelfstandig ondernemer (ZZP) aan de slag te gaan. En zie vanaf 1997 ben ik continu werkzaam als freelancer in de IT branche en zit ik nooit om werk verlegen. Voorwaarde is wel dat men snel van mij af moet kunnen. Ik kan met deze manier van werken wel leven.Het is gewoon een zakelijke afspraak jij levert diensten en je wordt ervoor betaald. Als je werk niet of onvoldoende bijdraagt aan het algemeen resultaat rest er slechts 1 ding: Afscheid van elkaar nemen. Waarom dit niet mogelijk is in een gewoon dienstverband is mij ook een raadsel. Waarschijnlijk hebben wij het erzelf naar gemaakt. Voor mij werkt deze manier prima. Ik kan iedereen (man/vrouw) aanraden om voor zichtzelf te beginnen. Voorwaarde is wel dat je gelooft in wat je kunt en, niet onbelangrijk is, dat je weet wat je niet kunt. Uiteindelijk is niemand ergens vrijblijvend werkzaam. Er moet gewoon gepresteerd worden. I rest my case.
Reactie: Leuk artikel. Het wijnen en deinen neemt toe en is goed voor de onderlinge sfeer. Kort geleden is zelfs een interactieve webpagina gestart met de eerste wijnhandelaar, zie hiervoor wijnenchat.nl één van de afdelingen van Chatkantoor. Ik denk dat hier veel toekomst in zit.
Reactie: Wanneer ik generatie Y lees, dan wordt de volgende generatie Z en dan?
Het plaatsen van hele volksstammen in een vakje d.m.v. een zogenaamd onderzoek, is niet gerechtvaardigd.
De generatie die rond 30 jaar oud zijn, hebben letterlijk alles tegen.
Ze weten dat ze zeker tot hun 65 of 70e jaar moeten werken, ze niets erven van hun ouders (die generatie heeft geleerd dat je er zelf van moet genieten), ze maken geen hoog conjectuur mee, moeten steeds meer betalen voor o.a. pensioen, ziektekosten en moeten straks ook nog langer werken in arbeidsuren.
Daarnaast krijgen ze weinig kansen in de bedrijven, want de babyboomers en de generatie daaronder bezetten de belangrijke leidinggevende plaatsen in het bedrijf.
Dus de oorzaak ligt niet bij Y maar bij onze generatie, die er ook voor gezorgd heeft dat solidariteit, al was het maar in een sportteam, aan deze generatie niet is doorgegeven.
Ook de taal van generatie Y is anders en we doen geen enkele moeite om die te leren.
Door dit soort artikelen te publiceren houden we dit denkmodel in stand.
Mijn kinderen zijn van generatie Y en die hebben stage gelopen in hun studiejaren.
Wat hebben ze daar geleerd en welke beloning kregen zij.
Mijn dochter na 9 maanden stage te lopen in een schippersinternaat, waar ze de volledige zorg kreeg van een groep kinderen, de vorstelijke beloning van één bos bloemen.
Mijn zoon na 6 maanden stage op een camping de som van €. 50,-- voor 5 dagen à 8 uur in de week.
Dus werkgevers hebben deze generatie goed geleerd hoe de verhouding tussen werk en waardering zitten.
Daar start de maatschappelijke verantwoording en die wordt nog steeds te weinig genomen.
p.s. zowel mijn dochter als mijn zoon hebben een leidinggevende functie, omdat ze zelf de kansen hebben gegrepen, dus stop met het generaliseren van generatie Y!
Bedankt voor deze uitvoerige reactie. Ik eindigde mijn reactie niet voor neits met de opmerking dat ik het afbreuk vond doen aan jezelf. Met je stelling dat als je dan liegt, je er maar beter goed in kan zijn, blijf ik het oneens, maar je nuanceert een en ander nu wel. Ik maak toch de vergelijking: Pas hetzelfde nu eens toe op terrorisme, verkrachtingen, andere vormen van criminaliteit. Zorg dat je een goede bent?
Daarom geloof ik ook niet in een cursus met een knipoog. Integriteit is een te serieuze zaak en de wereld loopt toch al niet over van waarheidsliefde. Ik heb eigenlijk een boek geschreven dat gaat over de oorzaken van liegen. We bedriegen onszelf en de ander ten eerste met het beeld dat we over onszelf en de ander hebben. Ik heb dat de schijnpersoonlijkheid genoemd, met diverse schijn-ikken. Terecht stel je dat veel leugens voortkomen uit angst en onzekerheid. Angst voor gezichtsverlies, straf, confrontatie met pijn, onverwerkte zaken uit het verleden, angst voor de toekomst, voor afwijzing, enz. Ook het niet willen nemen van verantwoordelijkheid voor. Ik geef niet alleen de oorzaken, maar ook de oplossingen aan.
Terecht geef je aan dat een leugentje om bestwil zinvol kan zijn. Je kunt zelfs uit liefde voor de ander iets verzwijgen, om de ander het niet nog moeilijker te maken. Uiterste voorzichtigheid is wel geboden, want hier kan ook sprake zijn van schijnmotieven. In mijn praktijk heb ik meegemaakt dat een liefdevol bedoeld leugentje om bestwil tot een ernstige vertrouwensbreuk leidde in een relatie. Altijd zijn de hoofd- bij- en schijnmotieven doorslaggevend. Het kan goed zijn om op het juiste moment toch de waarheid te vertellen. Hetgeen jezelf ook aangeeft.
Eerlijk duurt het langst. En dat begint bij eerlijk te zijn naar jezelf toe. En dat begint weer bij het luisteren naar jezelf. Ik geef daar zelf workshops over. Prachtig om te ervaren dat men schijn en zijn in zichzelf ontdekt en....... daar anderen toe heel open over durft te zijn. Nadien ook in de praktijk!
Wellicht samen eens een workshop doen?!
Ik verneem graag van je. Hartelijke groeten,
Bert-Jan van der Mieden.
auteur van ''De mens in de 21e eeuw''.
Reactie: Frank, misschien gaat het niet over waar of onwaar, gelogen of niet. We moeten de nuance wellicht verleggen naar intentioneel. Laten we nadenken over de oprechtheid waarmee je in het leven staat, en de integriteit tot een ander. Als je kinderen niet kunnen slapen, en je gaat 's nachts een verhaal vertellen over jezelf en hoe jij een walvis ving, terwijl het een zielig karpertje was... lieg je dan? Of bedenk je een verhaal om je kinderen rustig te krijgen?
Als jij iemand die zeer wanhopig is of overstuur, kort verteld hoe jij in haar situatie hebt gehandeld, en je liegt dat in de vorm van een voorbeeld om haar te helpen spiegelen met zichzelf, is dat dan fout? Onwaar? De Leugen?
Ik denk dat een systeem zoals dat nu politiek functioneert, die mensen de ogen doet sluiten voor echte conclusies, echte ervaringen en waarheden, wel schadelijk is.
Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog loog de toenmalige regering naar het volk ''gaat u maar slapen, alles komt goed''. En het volk ging slapen terwijl de helft van invloedrijk Nederland zijn hielen lichtte. Dát is schadelijk.
Reactie: Ik denk dat dit voor elke generatie wel opgaat in eniger mate. Waar het verschil hem er werkelijk in zit is de economische status. Immers, met het toenemen van welvaart zie je generaties ook veranderen. De laatste generaties is gewend veel te 'krijgen' met weinig inspannen dat deze instelling zich vervolgens ook doet gelden wanneer men rijp is voor de arbeismarkt.
Men krijgt dan plots een soort 'reality check' dat de arbeidsmarkt absoluut niet een veld is waar met dreinen en dreigen zaken voor elkaar kan worden gekregen. Dergelijke voorbeelden, de goeden uiteraard niet te na gesproken, komen we steeds vaker tegen.
Onredelijke 'wensen' bij sollicitatie gesprekken waarbij men zich steeds vaker afvraagt hoe men op het idee is gekomen zoveel te vragen zonder eerder al iets te hebben gepresteerd. Het antwoord is simpel, de latere generaties hebben het op economisch vlak steeds makkelijker gehad.
De ouders zijn steeds makkelijker geworden en dat hebben de kinderen dus meegehad als maatstaf. Maar ook hier geld dat ergens iets voor doen met een beloning als stimulans, zoals dit ook gewoon is in het bedrijfsleven.
Vanwege mijn expertise op het gebied van lichaamstaal wordt mij regelmatig gevraagd te analyseren of mensen al of niet de waarheid spreken. Dit was bijvoorbeeld bij het debat van Geert Wilders en minister Hirsch Ballin en bij Joran van der Sloot. Over de herkenning van de signalen van leugenaars heb ik eerder geschreven in het artikel: Zo ontmaskert u een liegende gesprekspartner. Dit houdt mij regelmatig bezig met het fenomeen liegen.
Als je erover nadenkt hoe je kunt zien dat iemand liegt om hem te ontmaskeren, wordt je ook geconfronteerd met de andere kant van de medaille: wat doet een leugenaar als hij liegt? Hoe verbergt hij de waarheid en zorgt hij ervoor dat anderen dat niet merken. Om iets zinnigs te kunnen zeggen over de lichaamstaal van een leugenaar, moet je die informatie ook meenemen in het geheel. Zo heeft elke informatie altijd twee kanten. Iemand die zich bezig houdt met de ontwikkeling van inbraakbeveiliging, moet zich eerst verdiepen in het gedrag en de werkwijze van de dief. En de dief zal op zijn beurt veel leren van de informatie die verstrekt wordt over hoe je je huis moet beveiligen. Het één heeft direct te maken met het andere.
Op mijn site staan stukjes over signalen die mensen tonen als ze liegen. Dit leidde een paar keer tot de vraag of ik ook een cursus liegen kon aanbieden. Eén keer was dat voor een workshop en één keer voor het programma Eye Opener van Veronica. Beide keren ging het om een cursus met een knipoog. Ik vond het wel aardig om ook de andere invalshoek eens te benaderen. Niet per se als serieus lesmateriaal, maar wel om eens stil te staan bij die materie. De informatie die ik daarmee verzamelde heb ik gebundeld in dit artikel met hetzelfde idee.
Zelf denk ik ook dat eerlijkheid en openheid betere kwaliteiten zijn, die mensen zouden moeten nastreven. De realiteit is dat mensen toch regelmatig liegen. Veel zelfs! Vier op de vijf ondervraagden geeft toe dagelijks te liegen, al dan niet om bestwil. En wat die vijfde persoon doet, dat vertelt het verhaal niet. Liegt die één keer per week? Liegt hij helemaal niet? Ik weet het niet. Waarover zie liegen en wat de ernst daarvan is, vertelt het verhaal ook niet.
Hoe dan ook, mensen vertellen zeer frequent doelbewust onwaarheid. Waarom doen ze dat? Waarom liegt iemand dat de reden van zijn vertraging met de file te maken heeft in plaats van met zijn te late vertrek? Wat is nu het ergste dat je kan overkomen als de waarheid de ander niet gelegen komt, vraagt R.V. Molenbroek zich terecht af. Het probleem is dat deze mensen die over hun laatkomst liegen, dat blijkbaar voor zichzelf niet zo gemakkelijk kunnen relativeren. Ze hebben angst of onzekerheid voor afwijzing of represailles. Een leugentje is snel gemaakt en dan ben je ervan af. De vraag is inderdaad voor hoelang en of dat een goede keuze is. Uiteindelijk win je het meeste respect als je eerlijk bent.
Mensen maken zelf de keuze om wel of niet de waarheid te vertellen. Die keuze maak ik niet voor hen. Ik adviseer ook niet om te liegen. Integendeel. Ik stel alleen dat áls je het doet, je er maar beter goed in kunt zijn. Vandaar deze tips. Ik heb echter verzuimd om een conclusie toe te voegen aan het artikel. Zonder dit lijkt het inderdaad een aansporing tot liegen en dat is zeker niet de bedoeling. Hartelijk dank dat je me daarop attent hebt gemaakt hebt.
Met dit artikel nodig ik graag uit tot nadenken over de zin van liegen of de waarheid spreken. Je kunt inderdaad een goede leugenaar worden, maar wil je dat wel? Win je niet meer met oprechtheid? Ik denk persoonlijk van wel. Zijn er ook situaties waar je beter wel kunt liegen? Ik denk het ook. Vaak wordt dit het leugentje om bestwil genoemd. Je spreekt dan bijvoorbeeld de halve waarheid om de ander niet onnodig te hoeven confronteren. Schijngedrag is dat zeker, maar naar mijn idee is dat niet altijd verkeerd. Een leugentje om snel ergens vanaf te zijn is volgens mij ook niet altijd zo schadelijk. Sommige dingen hoeven niet groter gemaakt te worden dan ze zijn. Door de waarheid iets te verdraaien kun je soms weer verder zonder onnodige kleerscheuren. Maar denk er echter steeds goed over na of je met liegen bereikt wat je wilt en of het niet anders kan. Zorg ervoor dat je in ieder geval geen leugens toepast in situaties waar verdraaiing van de werkelijkheid tot wantrouwen en emotionele schade leidt.
Reactie: Tjsa...het blijft actueel en dat zal dit onderwerp nog wel even blijven ook vrees ik. Een leuk artikel over dit onderwerp is terug te vinden op http://weblog.hrprofessionals.nl/hr_management/women_on_topniet_in_huacuten_dromen.html
Groet!
Henk Ritmeester
LinkedIn groep voor management en directie; http://www.linkedin.com/e/gis/162591/39FA8427E426
Reactie: Over snel tot een conclusie komen gesproken.
Misschien is er helemaal geen noodzaak om zaken te delegeren. Misschien wil de betreffende die de case ingebracht heeft wel gewoon te snel onder de verantwoording uit van de directrice.
Er is niets mis mee om overal van op de hoogte te zijn en het kan goed zijn dat de betreffende directrice de zaken heel goed op orde heeft. Dat kun je als werknemer helemaal niet beoordelen zonder dat je net als de directrice overal van op de hoogte bent.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je alleen van die zaken op de hoogte bent die je strikt genomen uit hoofde van je functie moet weten.
Dus het kan heel goed zijn dat een beslissing nog niet genomen kan worden omdat iets die beslissing in de weg staat of omdat jij te snel wil.
Als je niet tegen de situatie kan dat er niet of niet voldoende naar je geluisterd wordt.
Of je ziet het als een beklemming dat niet jij maar de directie de beslissing neemt dan heb jij een probleem. Zoek of een andere baan waar je wel de vrijheid denk te kunnen krijgen of wordt je eigen baas. Of neem genoegen met je positie en de beperkingen die daar aan vast zitten.
Als een bedrijf jong is of als het te snel groeit dan heeft de directie net als elk opgroeiend individu het recht om te leren met vallen en opstaan. Aangedragen oplossingen worden in die fase niet op gepakt omdat het, in feite net als bij kleine kinderen, niet zelf tot de oplossing gekomen is.
Je moet tenslotte leren van je fouten en als je die niet maakt kan je gerust stellen dat je dus niet leert.
Dan nog iets maar dat ter zijde.
''De organisatie waar ik manager ben''
Dat zegt al een hele boel over het probleem.
Reactie: Heerlijk, schaamteloos, gewoon liegen. Waarom zo moeilijk doen over iets dat niet bestaat: 'waarheid'. De grondstof van oorlogen, vetes en ruzies, onzichtbaar, ongrijpbaar leeg en niet te vinden.
Gewoon liegen...
Het probleem met liegen zit hem niet in de 'waarheid' maar in respect voor je tegenpartij....het is een sociaal probleem.
De 'waarheid' kan me gestolen worden maar ik vind het moeilijk om te accepteren dat iemand me verhalen vertelt die niet waar zijn, dat zegt iets over hoe die persoon naar mij kijkt. Kennelijk ben ik te bedonderen, dat wil ik dus niet.
Bij mij aan de deur dus geen leugens!
Ik zie liever mensen die de moed hebben te zeggen hoe het werkelijk is, of ik die boodschap nou prettig vind of niet.
Ik kan voor een deel meegaan met uw betoog.
Moeten wij als HR managers het de lijn zo makkelijk mogelijk maken? Ik denk dat je de voorwaarden moet scheppen om hun taak binnen de primaire personeelszorg zo goed mogelijk te kunnen uitvoeren. Bij zo makkelijk mogelijk zie ik toch telkens weer PZ in de overnemende rol en dat moeten ''we'' niet meer doen.
Dat HR beleid afgeleid moet zijn van het bedrijfsbeleid staat als een paal boven water. HR moet er ook voor zorgen dat het bedrijfsbeleid rekening houdt met de medewerkers. In dat iteratief proces is HR naar mijn mening bij te weinig bedrijven echt betrokken.
Problemen oplossen is naar mijn mening primair een taak van de vloer. Problemen voorkomen kan een taak zijn voor HR.
Maar al met al een discussie waard.
Reactie: Beste mensen
Ik vind dat er in deze case erg snel wordt uitgegaan van een tunnelvisie bij de directie. Ik zie hier ook een kwaliteit in van de directrice, die wellicht te ver is doorgeslagen. De kwaliteit kan perfectionisme zijn, de valkuil is dan muggeziften, met de uitdaging: loslaten. Degege die deze casus heeft ingebracht heeft ook een kwaliteit, nl dat hij/zij in grote lijnen kan denken, maar waarschijnlijk is dan je allergie: iemand die de touwtjes strak in handen houd. Als je het met deze bril bekijkt, hoe ziet de zaak er dan uit? Valt er dan te praten met de directrice? Een grote valkuil is denk ik: te snel ervan uitgaan dat een directie niet wil. Wellicht is er sprake van niet kunnen. Of nog niet kunnen. Want ook hier geld: van goede feedback heeft niemand last!
