12 augustus 2008 -
Generatie Y is weer de gebeten hond nu nieuw onderzoek van BlessingWhite aantoont dat werknemers die na 1980 geboren zijn het minst betrokken zijn van allemaal. Verder blijkt dat CEO’s betrokkener zijn dan lijnmanagers en gewone werknemers.
Maar zijn de leden van generatie Y echt zo veeleisend, hebberig, lui en ongemotiveerd of is de waarheid iets complexer? Christopher Rice, CEO bij BlessingWhite: "De onbetrokkenheid van generatie Y is misschien gewoon een reflectie van hun lagere functie, aangezien de leidinggevende functies vooral ingenomen worden door Babyboomers. En betrokkenheid neemt nu eenmaal toe met macht en positie."
Nog een aspect dat van invloed is, is dat jongeren vaak nog niet precies weten wat ze nou willen. Gewoon omdat ze nog niet genoeg ervaring hebben.
Productiever
Rice: "Betrokken werknemers zijn niet alleen betrokken of passioneel of trots, ze zijn vooral enthousiast en stellen alles in hun werk om met hun talent het verschil te maken voor hun werkgever. Hoe betrokkener, hoe productiever dus. Niet betrokken werknemers voelen zich vaak ondergewaardeerd, hebben geen band met de organisatie en kunnen vervallen in besmettelijke negativiteit. In het beste geval zoeken ze een andere baan, in het slechtste innen ze hun salaris maar blijven ze klagen en voeren ze verder weinig uit. Als ze niet aangemoedigd (kunnen) worden beter te presteren, is hun vertrek het beste voor iedereen."
Ik denk dat dit voor elke generatie wel opgaat in eniger mate. Waar het verschil hem er werkelijk in zit is de economische status. Immers, met het toenemen van welvaart zie je generaties ook veranderen. De laatste generaties is gewend veel te 'krijgen' met weinig inspannen dat deze instelling zich vervolgens ook doet gelden wanneer men rijp is voor de arbeismarkt.
Men krijgt dan plots een soort 'reality check' dat de arbeidsmarkt absoluut niet een veld is waar met dreinen en dreigen zaken voor elkaar kan worden gekregen. Dergelijke voorbeelden, de goeden uiteraard niet te na gesproken, komen we steeds vaker tegen.
Onredelijke 'wensen' bij sollicitatie gesprekken waarbij men zich steeds vaker afvraagt hoe men op het idee is gekomen zoveel te vragen zonder eerder al iets te hebben gepresteerd. Het antwoord is simpel, de latere generaties hebben het op economisch vlak steeds makkelijker gehad.
De ouders zijn steeds makkelijker geworden en dat hebben de kinderen dus meegehad als maatstaf. Maar ook hier geld dat ergens iets voor doen met een beloning als stimulans, zoals dit ook gewoon is in het bedrijfsleven.
RC PM
Ron Ladage
|
|
12
-
08
-
2008
|
09
:
50
uur
Wanneer ik generatie Y lees, dan wordt de volgende generatie Z en dan?
Het plaatsen van hele volksstammen in een vakje d.m.v. een zogenaamd onderzoek, is niet gerechtvaardigd.
De generatie die rond 30 jaar oud zijn, hebben letterlijk alles tegen.
Ze weten dat ze zeker tot hun 65 of 70e jaar moeten werken, ze niets erven van hun ouders (die generatie heeft geleerd dat je er zelf van moet genieten), ze maken geen hoog conjectuur mee, moeten steeds meer betalen voor o.a. pensioen, ziektekosten en moeten straks ook nog langer werken in arbeidsuren.
Daarnaast krijgen ze weinig kansen in de bedrijven, want de babyboomers en de generatie daaronder bezetten de belangrijke leidinggevende plaatsen in het bedrijf.
Dus de oorzaak ligt niet bij Y maar bij onze generatie, die er ook voor gezorgd heeft dat solidariteit, al was het maar in een sportteam, aan deze generatie niet is doorgegeven.
Ook de taal van generatie Y is anders en we doen geen enkele moeite om die te leren.
Door dit soort artikelen te publiceren houden we dit denkmodel in stand.
Mijn kinderen zijn van generatie Y en die hebben stage gelopen in hun studiejaren.
Wat hebben ze daar geleerd en welke beloning kregen zij.
Mijn dochter na 9 maanden stage te lopen in een schippersinternaat, waar ze de volledige zorg kreeg van een groep kinderen, de vorstelijke beloning van één bos bloemen.
Mijn zoon na 6 maanden stage op een camping de som van €. 50,-- voor 5 dagen à 8 uur in de week.
Dus werkgevers hebben deze generatie goed geleerd hoe de verhouding tussen werk en waardering zitten.
Daar start de maatschappelijke verantwoording en die wordt nog steeds te weinig genomen.
p.s. zowel mijn dochter als mijn zoon hebben een leidinggevende functie, omdat ze zelf de kansen hebben gegrepen, dus stop met het generaliseren van generatie Y!
