Reactie: Het is in het bedrijfsleven net zo als in een gewoon huishouden.
Men bezuinigd overal op behalve op luxe.
En management is een luxe artikel, de zaak draait op produktie krachten en die kun je dus niet missen. Toch zie je vaak dat die als eerste verdwijnen als de zaak slecht gaat lopen. En dat is vaak doodzonde want goede krachten of krachten waarvan je weet wat je er aan hebt zijn moeilijk opnieuw te vinden.
Goed management zou moeten zijn dat een manager tot de conclusie komt dat het voor het bedrijfs resultaat het beste zou zijn als hij op staptte, omdat de omzet de luxe van zijn toevoeging niet meer rechtvaardigd.
Echter dat gebeurt niet daarin tegen handhaaft hij zijn positie en ontslaat een arbeidskracht waardoor de capaciteit van je bedrijf daalt, wat dan weer resulteerd in nog harder werken van de rest.
Reactie: Aan de ene kant een open deur, net als de vraag of je thuis een koelkast hebt. Personeelszaken is natuurlijk ook een brok werk in je organisatie.
Aan de andere kant is het perceptie en cultuur. Want waarom zou je het als belastend ervaren? Ben je dan zo vervreemd van mensen als het werk betreft? In je gezin, sportteam en vereniging ga je denk ik wel anders hiermee om.
Wat maakt je gelukkiger, een tevreden medewerker of een tevreden klant? Hopelijk kun je moeilijk een keuze maken. Omdat het beide mensen betreft die je graag gelukkig ziet. Dan heb je een term als personeelszaken achter je kunnen laten. Anders tegen dingen aankijken kan zo bevrijdend zijn, probeer het eens.
Reactie: Dè goei werk veul tèd mag kosten, een oud doch bekend Tilburgs spreekwoord.
Ook hier blijkt overigens weer dat onder ''Personeelszaken'' niets of nauwelijks meer word verstaan dan ''personeel administratie''.
Personeel management gaat verder. Is het voor een bedrijf te duur om daar een gespecialiseerde vaste medewerker aan te nemen kan altijd nog de inhuur van een vaste adviseur worden overwogen, een goedkoop alternatief dat zijn geld meer dan opbrengt.
Reactie: Het blijft me iedere keer weer verbazen hoe weinig veel bedrijven en organisaties geven om hun meest belangrijke succesfactor, het personeel.
De HR cyclus is voor veel bedrijven een onbekend begrip. Het simpele feit dat alleen maar personeel, mensen, de sleutel zijn tot excelleren schijnt echt niet door te dringen.
Aan het einde van deze recessie zullen de bedrijven die nu nog steeds personeel als een vooral lastige sluitpost zien op de begroting geconfronteerd worden met het feit dat één van die personeelsleden (of de curator, ook een mens) de letterlijke sluitpost van het bedrijf zal zijn.
Wie dat wil voorkomen kan het beste eens contact opnemen, dan kunnen wij snel een scan doen om te bepalen waar wel geld te verdienen is.
Reactie: Ontevreden medewerkers gaan straks de vacatures invullen bij concurrenten.
Voor ieder bedrijf en iedere leidinggevende is het van belang continu personeel betrokken te houden. Niet alleen heeft het direct invloed op de klanttevredenheid, productie en omzet, maar op lange termijn ook op de cultuur en stafkosten.
In crisistijd neigen veel managementteams in zichzelf te keren en in besloten kamers te bedenken hoe het verder moet. Maar ook dan weet juist de werkvloer vaak waar de oplossingen liggen.
Reactie: Voor zover mij bekend maken nogal wat bedrijven rond de vakantie bekend wie er ontslagen is, wie zijn contract niet verlengd krijgt en ook die onzekerheid zal veel mensen niet echt laten uitkijken naar hun welverdiende vakantie. Misschien denk je de dans te zijn ontsprongen en ga je uitgebreid op vakantie van je spaargeld en wordt je na de vakantie misschien ontslagen. Ook die onzekerheid maakt denk ik dat mensen niet echt uitkijken naar de vakantie. Ook zijn er inmiddels al veel mensen werkloos geworden en hebben zij geen geld of geen behoefte meer aan vakantie. Kortom de onzekerheid zal ook een rol spelen denk ik. Unique heeft denk ik ook veel uitzendkrachten zonder opdracht thuis zitten of nog aan het werk met grote onzekerheid. Ik denk dat die toch vaak achter hun oor krabben bij de vakantieplannen.
Tja dat er een berg werk op je wacht na de vakantie lijkt me nu minder problematisch dan dat er geen werk meer op je wacht.
Of er geen vakantiewerk voor je is en dus misschien geen vakantiebudget.
Reactie: Uit eten is geen fun meer voor de rokers. Die staan nu massaal buiten. Dat is in iedergeval waarom ik niet meer uitkijk naar een etentje en wellicht ook van invloed op de horeca in zijn totaliteit. Er zijn restaurants die de roker gewoon voor de ingang laten roken, dat is werkelijk schandelijk. Ja dan moet je maar stoppen met roken zullen er wel weer velen roepen nu. *zucht*
Reactie: Kan maar mijn oude werkgever liet een extra groot magazijn bouwen en volpompen met o.a. automotive produkten. Tijdens de crisis, daarna ging hij personeel ontslaan. Misschien verzuipt hij straks in zijn winkeldochters.
Waarschijnlijk heeft hij niet verwacht dat de crisis zo lang en diep zou worden en gedacht geld te verdienen toen de grondstofprijzen na fikse stijging plots onverwacht gingen dalen tegen de verwachtingen in.
Kleine voorraden zijn prima, zolang je maar je klanten kunt bedienen. Daar loopt zoiets vaak op stuk. In sommige takken van sport kun je beter een te grote voorraad aanhouden dan niet onmiddelijk kunnen leveren. Goede kennis van je markt en klanten en goede planning kunnen de voorraden klein houden. In de praktijk zie je dan toch weer vaak overal kleine ''illegale'' reservevoorraadjes ontstaan voor het geval dat. Een kleine verstoring in het proces van bestellen of produceren kan alles verstoren en een lange nasleep hebben. Dan moet er weer overgewerkt worden of andere kunststukje uitgehaald worden om dit te herstellen en verlies je je winst elders weer.
De meeste bedrijven proberen al jaren hun voorraden zo klein mogelijk te houden, de automotive werkt vaak Just in time, een vrachtwagen in de file en de kans is groot dat de fabriek stilvalt en de winst verdampt door claims over en weer en produktieverlies. Inderdaad de voorraad zo lang mogelijk bij de leverancier te laten liggen doet men in die branche ook al jaren uit kosten overweging en om niet op te draaien voor beschadigingen tijdens opslag in eigen beheer.
Wat is nieuw? Misschien is het nieuw voor bedrijven die dat nog niet doen. Bedrijven die dat niet doen hebben daardenk ik ook hun redenen voor, of de leverancier speelt niet mee.
Reactie: Veel van mijn waardevolle talenten zijn inmiddels ondekt maar nu zijn er geen banen, snif.
Dus ik werk lekker aan mijzelf in de hoop dat ik dadelijk als de crisis over is eindelijk de werkgever vindt die op deze manier te werk gaat en mij een redelijk salaris en een redelijke zekerheid voor wil bieden voor mijn talenten in inspanningen.
Welnu, mijn droom kent hij al...o, en ooit wil ik route 66 gaan rijden en daar verlof voor sparen maar daar komen we wel uit denk ik. Desnoods blijf ik daar dan maar over dromen :)
Reactie: Ik heb in het verleden heel vaak met Duitse medewerkers gewerkt. Ze verwonderden zich allen over de manier waarop wij werkten. Wat mij opviel is dat zij zich niet laten stressen en alles geheel afbakenden. Ze deden precies waarvoor ze verantwoordelijk en aangenomen waren en gingen geen millimeter over die grens. Aanvankelijk vonden ze het heel gemoedelijk toegaan hier totdat ze beseften dat Nederlanders toch veel erbij doen waar ze in Duitsland simpelweg een grens trokken. Op het moment dat ze zich aangepast hadden aan de Nederlanse manier van werken klaagden ze al snel over werkdruk en stress, generaliserend.
Zelf heb ik een tijd in de UK gewerkt. Daar werkte men zich te pletter als de baas aanwezig was, was de baas weg dan kwamen de kranten te voorschijn en dansten de muizen op tafel. Het onderzoek geeft mijn indruk van de stress goed weer. Al is het denk ik wel zo dat een bepaalde gezonde stress en werkdruk noodzakelijk zijn om als bedrijf optimaal te presteren. Mensen vragen hier soms zelf om. Niks te doen hebben vinden velen maar niks. In de extreem stressige bedrijven kwam ik ook mensen tegen die de enorme stress als een leuke uitdaging zagen en er een soort sport van maakten om elke dag de gestelde doelen weer te halen met kunst en vliegwerk en op elkaar foeteren als er iets fout ging. Daar moest ik aanvankelijk erg aan wennen. Later ging ik echter precies zo doen als zij en gingen we gebroederlijk en voldaan naar huis na een dag van foeteren en stressen op en om elkaar. Op zich was dat best wel plezierig werken, het gaf je ook energie en zorgde voor een hechte band en goed teamwork. Ik denk wel dat we dat niet lang volhielden. Dat we met 50 afgebrand thuis zouden zitten of zo. Tot je 67 was dat zeker niet vol te houden. Het is alsof je elke dag een voetbaltournooi hebt.
Geen waardering en enkel kritiek krijgen, vervelende collega's, een vervelende chef, een te laag salaris, onhaalbare doelen, slecht functionerende hulpmiddelen, onbegrip, onduidelijkheid, onzinnige regels en onzekerheid lijken mij de grootste schadelijke stressoren.
Bepaalde aangeboren lichaamstaal is universeel inderdaad. Boosheid, schrik, walging, vrolijk zijn enz.
Andere aangeleerde lichaamstaal is dat weer niet, die is kultuur of regio gebonden. De liftende duim is in bepaalde regio's hetzelfde als een middelvinger opsteken bij ons. Sommige kulturen knikken nee als ze ja bedoelen.
Aangeboren is universeel, de rest is aangeleerd en kultuur of regio gebonden.
Voor zover mij bekend en zo staat het ook in het artikel.
Reactie: In een grijs verleden speelde ik met het idee om zoiets op te zetten. Het bleek in onze regio knap kansloos, eigenlijk heel vreemd gezien de goede argumenten en vele voordelen.
Persoonlijk zag ik liever dat medewerkers niet genoodzaakt zijn beiden te werken als dat niet lukt maar dat men daar een persoonlijke keuze in kan maken dan die Amerikaanse toestanden. Eerst werkte vooral de man en de vrouw verdiende er wat bij soms, later moest de partner vaak al fulltime werken om simpelweg rond te kunnen komen en als we de Amerikanen mogen geloven hebben we straks allemaal dubbele banen. Ik wil hier geen discussie starten over emancipatie. Ik vind dat iedereen gewoon vrij moet zijn en doen wat hij of zij goeddunkt. Er is echter een situatie ontstaan waarin die keuze voor velen niet meer te maken valt; er moet gewoon gewerkt worden anders is huisje boompje beesje onmogelijk. Als de crisis voorbij is en de ontgroening toeslaat en de gevolgen van de vergrijzing merkbaar worden dan zal Nederland misschien een groot tekort aan arbeidskrachten hebben. Als bedrijf maar ook als werknemer kun je dan absoluut voordeel hebben van zo'n service. Op dit moment is dat echter ook al actueel omdat diegene die werkt vooral hunkert na vrije tijd en het liefst niet meer bezig is met het huishouden algemeen gezien. Onlangs hoorde ik dat de jeugd het niet meer nodig zou vinden dat het huis zo schoon is zoals ze dat van thuis uit gewend zijn. De jonge generatie wil andere dingen doen na het werk dan huishouden schijnt het. Ik denk dat kant en klaar maaltijden een voorloper zijn van dergelijke services. In de Randstad zijn destijds verschillende van zulke bedrijven opgestart. Ik heb geen idee of ze succesvol zijn geweest.
Wat ik wel weet is dat mensen niet genegen zijn de beurs ver open te trekken voor dergelijke services, eigenlijk ook raar want een hulp in de huishouding verdiend relatief goed en een poetsfirma is ook niet goedkoop.
Van de tien services lijken mij er maar 3 levensvatbaar. De computerhulp aan huis, de was en strijkservice en de klusservice. De rest bestaat al of er is geen vraag na denk ik.
Kleding en schoenenherstel? Uitlaatservice of hulp in de huishouding dat willen werkenden denk ik vooral. De grootste vraag is denk ik naar een all round huishoudelijke hulp.
Waarom? Die kan wassen en strijken, koken, opletten als de klusjesman in huis is, de hond uitlaten, de planten verzorgen, kleine zaakjes regelen en poetsen en ventueel boodschapjes doen of een cadeau regelen voor verjaardagen. Is haar man ook nog eens een handige klusser dan heb je twee vliegen in 1 klap. Niet goedkoop maar dan heb je wel wat. Wie een goede betrouwbare poetsvrouw in dienst heeft betaald haar over het algemeen goed en heeft een band voor het leven. Het is een soort vertrouwensrelatie en soms is het ook nog eens een goede gesprekspartner voor je en wil ze helpen de kinderen op te voeden.
Omdat mijn vrouwtje dat allemaal zelf wilde doen heb ik geen behoefte gehad aan een huishoudelijke hulp en mij volledig kunnen inzetten voor mijn werkgevers. Nu zijn de rollen omgedraaid. Ook geen probleem, behalve dan dat vrouwen om wazige redenen minder verdienen als mannen als ze hetzelfde werk doen.
Reactie: Rare vraag. Het ligt natuurlijk aan het bedrag dat je wint. 10 euro of 20 miljoen?
Met 20 miljoen zou ik niet meer werken of een hobby bedrijf beginnen. Ik zou wel meer gaan genieten absoluut. Maar vooral zorgen hebben vrees ik. De meeste mensen die grote bedragen hebben gewonnen zijn er ongelukkig van geworden of alles weer kwijt na vele idiote excessen. Ik zou in iedergeval wel mijn geld zoveel mogelijk spreiden en leven van de rente en ook een nalatenschap voor andere generaties proberen na te laten zodat ook die voordeel hebben van het kapitaal. Verder zou ik iets doen voor de minder bedeelden op deze aarde. Niet via allerhande stichtingen die het geld zelf veelal grotendeels opstrijken. Maar rechtstreeks. Het belangrijkste lijkt mij dat het zo geheim mogelijk blijft dat ik beschik over een fortuin. Anders heb ik plotseling teveel zogenaamde vrienden die verdwijnen op het moment dat het geld op is en allerhande stichtingen aan de deur die giften willen om zichzelf te verrijken ipv van het geld zoveel mogelijk ten goede laten komen aan het goede doel. Ik zou verhuizen, een andere auto kopen en reizen. Niks extreems, geen peperdure auto, geen paleis. En verder het geld zoveel mogelijk spreiden om zoveel mogelijk te leven van de rente. Met 10 euro moest ik uiteraard nog steeds werk zoeken...
Reactie: Het is nu de tijd om talentmanagement in een organisatie serieus aan te pakken en niet met een compliment, schijnanalyse(s), voorkeuren en dromen. Hoe behoudt je in tijden van crisis je talenten en of goed opgeleide (high) potentials voor sleutelfuncties op het moment dat zij hun carrièrepad doorkruist zien bij reorganisaties in crisistijd en of overnames. “The Winner takes it all” en dat betekent vaak dat management functies worden ingevuld door de overnemende partij. Het bieden van hogere salarissen is geen optie aangezien het hele salarishuis scheef groeit en niet past in de policy van kostenafbouw.
Op zoek naar mogelijkheden om talenten en high potentials te boeien en te binden kwam ik in contact met de Interfocus Group. Zij onderkennen talentmanagement als strategisch tool. Talentplus® ontwikkeld in zeer nauwe samenwerking met de Katholieke Universiteit Brabant (KUB). Een persoonlijk talentendashboard, voor iedere medewerker, dat de mogelijkheid biedt om persoonlijke ontwikkeling “fotografisch” te volgen. Wat gebeurt er, hoe moet ik nu verder en wie of wat kan mij daarbij helpen. Het geeft duidelijk keuzemomenten aan en maakt diagnose mogelijk. In- door- en uitstroombeslissingen en discussies zijn duidelijk gekaderd en geobjectiveerd en worden daardoor uit de “emotionele” hoek gehaald. Het maakt de interactie over input (gedrag), en output (performance / vaardigheden), motivatie en blijvende ontwikkeling een stuk objectiever en minder beladen. Het helpt een ieder (management en of medewerker) bij het meer rationeel omgaan met elkaar en zakelijke afwegingen te maken omdat zowel individuele zelfbeelden, verwachtingen als waarnemingen met elkaar worden gematched.
Een volledig Web Based talentendashboard voor de medewerker waarmee hij/zij 24 uur per dag zijn talentontwikkeling blijvend kan monitoren. Toegankelijk voor zowel management, manager, medewerker, trainer, mentor en of coach. Maar het meest belangrijke, het dashboard is en blijft eigendom van de medewerker zelf en kan worden meegenomen als hij of zij ondanks alle inspanningen besluit het bedrijf te verlaten. In de Verenigde Staten kent men de IKM TeckChek voor ICT professionals als verlengstuk van internationale carrières in de Blue Chip industry
Boeien en binden kan alleen maar door zichtbaar en aantoonbaar te investeren in uw talenten. Talenten-management als strategisch tool; het moet zitten in het DNA van de organisatie.
