Reactie: Naast wat je schrijft is het 'gevonden' of 'herkend' worden en 'omstandigheden' een factor voor talent om al dan niet tot bloei te komen. Hoeveel potentieele getalenteerde kernfysici, musici zijn er onontdekt en onbegrepen gebleven in het regenwoud in Brazilie of vóór onze jaartelling. Naar alle waarschijnlijkheid lopen er in West Europa nu een aantal 'Drahcir Nampooks' rond, zonder dat ze het zelf weten of iets met dit wonderbaarlijke talent kunnen. Ik kan het weten want ik ben één van hen. Het is een talent dat tot nu nog niet herkend wordt, maar wacht maar tot het jaar 3650. Ondertussen word ik als dorpsgek versleten, maar mijn tijd komt nog wel! Dat is nu eenmaal het lot van onbegrepen worden en dit lot draag ik lijdzaam..
Reactie: Zal de tegenwoordige Hyves-generatie langzaam veranderen in de Twitter-generatie? En zullen onze kleine broertjes en zusjes die nieuwe Hyves-generatie worden?
Hoe het ook zij, het heeft mij persoonlijk al heel wat leuke, grappige, interessante weetjes, nieuws, links en andere interactieve dingen opgeleverd. En commercieel gezien is het nog succesvoller da MySpace, Hyves en MSN bij elkaar. Nooit eerder wisten wildvreemden zoveel van elkaar.
Reactie: Wat ik niet zo goed begrijp is waarom met name de mannelijke reageerders zo fel reageren en vaak de vrouwelijke reageerders zich verplicht voelen om uitleg te geven waarom ze werken..?
Typisch rolbevestigend gedrag ?
Volgens mij zijn er twee nodig om een kindje te maken en lijkt het me ook normaal dat er twee zijn die het kindje verzorgen. En niet dat het vanzelfsprekend een van de twee moet zijn die het kindje gebaard heeft dat die dan ook maar moet zorgen.
Ik mis hier de stellingname van de moderne man die buiten het maken van kindjes ook een echte pappa is !
Of heeft Anne wat dat betreft wel gelijk dan ? Dat jongetjes wel precies doen wat hun vader vroeger ook al deed namelijk werken. Zijn alleen de dochters van de volgende generatie veranderd ?
Reactie: Blijven werken natuurlijk, de uitdagingen zijn nog nooit zo groot geweest als nu en kunnen op termijn fantastische bevestiging geven. Kinderen en familie zouden er wel beter van worden op voorwaarde dat zij er verantwoord mee omspringen.
Reactie: Ok, dat kan. In dat opzicht klopt je stelling natuurlijk wel, lichaamstaal en communicatie is gewoon een menselijke eigenschap, zo gezien.
Erkennen dat er andere kulturen zijn vind ik zelf geen probleem, neerkijken op een kultuur wel.
Reactie: Zo, wat een reacties heeft dat artikel losgemaakt zeg. Op school spreek ik boze moeders. Met name niet werkende moeders, dus wij duperen onze kinderen, met name onze dochter. Is het dan niet belangrijk om met een koekje en kopje thee thuis te zitten na een schooldag. Alsof werkende moeders zo gelukkig zijn en die kinderen zo graag naar de opvang gaan. En bedankt, krijgen we plots twee kampen, of zelfs drie. Moeders die niet buitenshuis werken, moeders die een beetje buitenshuis werken en moeders die veel buitenshuis werken. Ik moet mij plots ongewild als werkende moeder (24 uur per week) verdedigen, alsof ik mijn kinderen bewust dupeer. Thuis blijf moeders, schermen met al het werk dat ze moeten doen, thuis, het huishouden...
Maar wat denk je van werkende moeders, die moeten ook gewoon poetsen en de was doen.
Waar hebben we het over... Ik werk drie dagen (oeps 24 uur en net geen 25 uur), ben een dochter van een niet werkende moeder. Ik ben gelukkig, had grote ambities en heb deze sinds de kinderen niet meer. Zoals zoveel moeders met mij. Wat is daar mis mee, ik ben er gelukkig mee. Als iemand met kinderen wel grote ambities heeft, en daar gelukkig mee is, mijn zegen heb je. Wie ben ik om iemand te veroordelen omdat zij meer werkt dan ik. Zij, want om de een of andere reden gaat het alleen om de moeders, alsof vaders niet belangrijk zijn. Ik val niet werkende moeders ook niet aan, als zij daar gelukkig mee zijn en het kan financieel, doen, blijf thuis.
Ik heb het 2,5 jaar gedaan, na de geboorte van mijn tweede kind en na 2,5 jaar had ik het wel gezien. Je komt in een vast ritme, dan poets ik de wc, dan de badkamer, dan ga ik op de koffie bij ma, dan op de koffie bij vriendin A, dan bij vriendin B... Ik had behoefte om een paar dagen buitenshuis te werken. En ja, het is druk, drie dagen werken, manlief werkt er vier. Dus we hebben twee dagen opvang nodig, heel spannend, 2 uurtjes per dag op de BSO. Op woensdag en vrijdag ben ik vrij, zitten de kinderen 's ochtends op school en poets ik het hele huis. Nee, geen hobby dat schoonmaken, maar dan ben ik 's middags lekker vrij met de kinderen. Die nu dus beiden uit spelen zijn, gezellig. Geen spannend verhaal dus, ik ben net als al die andere werkende en niet werkende moeders. Vroeger stopte bijna elke moeder met werken zodra de buik dik begon te worden. Nu niet meer, soms omdat het financieel moet, soms omdat moeders graag buitenshuis wil werken en soms omdat moeders graag buitenshuis wil werken en de extra financiële middelen wel erg prettig zijn.
Lang verhaal, om te zeggen... Laat elkaar in de waarde, de reden om te werken of niet te werken is voor iedereen persoonlijk. En niemand doet het met het idee om hun kinderen te schaden. HOU OP met elkaar te veroordelen om de keuze die gemaakt is.
Dus J.flipsen, ik val jou niet aan omdat je vrouw niet werkt, val mij niet aan omdat ik wel werk. Opvoeden kan het beste gedaan worden door iemand die van kinderen houdt, en dat kan best iemand anders zijn dan de moeder, het kan de vader zijn, opa/oma/ oom/tante/vrienden van ouders of de crèche/BSO.
Wat kan zo'n artikel veel losmaken zeg, misschien kan ze daar ook een proefschrift over schrijven.
Reactie: Back @ Ton,
Ik had wat moeite met het woord intercultureel. Ik zocht een beter woord. Er komen andere associaties bij mij op. Associaties van 'anders zijn', minderheden, allochtonen e.d. wat op zich ook mag hoor.
Het artikel krijgt m.i. een andere lading.
Reactie: Dat vind ik wel wat kort door de bocht, alhoewel ik wel denk dat een aantal bedrijven zeker 'topzwaar' zijn.
Jammer dat het stuk alleen wordt gerelateerd aan de crisis, ik denk dat het veel vaker voorkomt dat in bedrijven de leidinggevende capaciteiten worden afgemeten aan de inhoudelijke kennis, in plaats van de capaciteit de 'juiste man op de juiste plek' te zetten. Sterker nog: als er consequent wordt gekeken naar de juiste capaciteiten en zich minder laat regeren door angst voor de eigen baan (hoe kortzichtig en bedrijfsonvriendelijk!) beginnende bij de directie, zouden de relatief dure externe consultants een stuk minder nodig zijn.
Reactie: @Ferry,
waarom een tool ontwikkelen die er al lang is?
wij werken al bijna twee jaar met een dergelijke web-based tool en hebben die bij diverse bedrijven tot tevredenheid geïmplementeerd.
De i-Portfolio is een webbased persoonlijk portfolio, bedrijven en organisaties kunnen naast de standaard tests specifieke tests en instrumenten toevoegen.
Reactie: Juist voor consultants is productiviteit en efficiency cruciaal om je te profileren en onderscheiden. Reeds 30.00 mensen volgden hiertoe een training om daadwerkelijk beter gebruik te maken van je hersenen. Door het toepassen van specifieke technieken kan dit met een factor 5 tot 10 worden verhoogd hetgeen absoluut tot uiting komt in productiviteit en efficiency. Zeker met het follow-up systeem van Harvard University dat wordlwide uniek hiervoor wordt gebruikt in de corporate omgeving een aanrader! En niet alleen voor de Consultants, maar voor iedereen die zijn/haar hersens beter wil gebruiken.
Reactie: We moeten wel reëel blijven; dit onderzoek is uitgevoerd onder MKB-bedrijven en die zijn lang niet allemaal zo groot dat een full- of parttime personeelsfunctionaris bekostigd kan worden. Natuurlijk worden dergelijke taken dan ondergebracht bij een functionaris die dat als meest voor de hand liggend kan uitvoeren. Dat daarbij de inhuur van externe expertise veel voorkomt is goed; men toont dan in elk geval aan personele onderwerpen niet te negeren.
Wel is spannend hoe deze bedrijven in de toekomst talent weten blijven te vinden, ontwikkelen en binden; http://weblog.hrprofessionals.nl/hr_management/crisis_na_de_crisis_talent_crash.html
Reactie: Een voorbeeld doet het altijd goed. Zo zijn er helaas nog vele andere te geven!
Ik ben het hartroerend eens met jouw uiteenzetting dat er voor klanttevredenheid heel wat meer komt kijken dan medewerkerstevredenheid. In feite start het al met het bepalen van je missie en visie!
Overigens denk ik dat klanttevredenheid niet alleen wordt ''gemaakt'' in het customer facing moment, het moment dat er daadwerkelijk fysiek contact is tussen de klant en een medewerker. Voor webshops geldt dit bijvoorbeeld al niet. Ik heb al veel via internet gekocht, maar nog nooit fysiek contact gehad... En toch ben ik meestal zeer tevreden.
Klanttevredenheid wordt volgens mij bepaald door de mate waarin aan de behoeften en verwachtingen van de klant wordt voldaan.
