Het is maar net hoe je naar de Generatie Y kijkt. Zie je de brutaliteit? Of zie je dat deze Generatie eigenlijk een spiegel voor houdt, waarmee we als organisaties aan de slag moeten?
Ikzelf bekijk het op die manier. Ik geloof dat Generatie Y heel goed de vinger op de zere plek legt. We zijn zo gefocused geweest op het verdienen van geld, dat we kwijt zijn geraakt dat we als organisatie maar één bestaansrecht hebben: namelijk de klant.
Aaandeelhouders hebben we nodig, en ja, die moeten we tevreden houden. Maar primaire focus zou bij de klant moeten liggen. Zonder die klant geen inkomsten.
En of je het wil of niet: Generatie Y als klant laat zien welke toekomst ons staat te wachten. Daar kunnen we maar beter op inspringen.
Het perspectief wat ik zelf aanvullend een boeiende vind is Generatie Y als jongste arbeidsmarktgeneratie. Dat gaat een transformatie afdwingen. Of je dat nu wil of niet. Als je niet meegaat, voel je de pijn binnen 10 jaar. Dat is nu al zichtbaar.
Ik deed onderzoek naar deze Generatie en heb daar inmiddels ook over gepubliceerd. Generatie Y wil authenticiteit, wil ontwikkelen en is op zoek naar zingeving. Daar kun je maar beter op gaan inspelen. Als je die transformatie van binnenuit aan gaat, dan volgt de buitenkant vanzelf. Door nu te gaan focussen op de marketing gaat, gaat het spanningsveld tussen binnen en buitenkant alleen maar groter worden.
Ik geloof dat twee vakgebieden het aankomende decennium het verschil kunnnen maken. En dat is niet marketing. Dat is HRM en ICT. HRM vanuit hoe kun je bouwen aan een Y proof organisatie? Een organisatie waarin Generatie Y wil werken?
Er wordt nog onderschat hoe groot de echt rol en toegevoegde waarde van ICT kan zijn in deze nieuwe organisatie. ICT uitbesteden is misschien wel de grootste misser van de afgelopen 10 jaar. Transformeren had het moeten zijn. Het is nog niet te laat. Maar aan de bak zullen we. En we zullen bereid moeten zijn in de spiegel te kijken. Sorry denken, niet zeggen, maar juist aan de bak en het laten zien!
Reactie: wanneer ik in contact kom met mensen die lijken op een van de bovenstaande gesprekpartners. dan ga ik spiegelen ik vraag waarom hij/zij een vraag nog eens stelt.het lijkt wel of u niet luistert ik zei u net mijn antwoord al ik vraag ook
waarom hij/zij tegenargumenten afwijsd op en op welke gronden (ervaringen/vooroordelen/stigma's)
als iemand geen afstand neemt door mijn nonverbale houding dan zal ik hem/haar verbaal erop aanwijzen (duidelijk zijn) het benauwd me dat je zo dicht op me loopt ik vind dat vervelend kun je iets meer afstand nemen.
Het slachtoffer is op zoek naar redders, als iemand praat als een slachtoffer dan zal ik na zijn/haar verhaal wijzen op het nemen van eigen verantwoording tuurlijk doe je dit tactisch ik neem mezelf als voorbeeld. als ik me had laten leven door al mijn neg. ervaringen stond ik nu niet waar ik nu sta.
is iemand snel afgeleid en op zoek naar een andere gesprekspartner (de shopper) dan zal ik hem/haar loslaten door te zeggen goh boeit het je wel wat ik vertel je bent zo snel afgeleid.
als je met mij een gesprek wilt hebben graag maar dan wens ik ook de aandacht die daarbij hoort andersom geef ik dat ook.
De shower bah de ergste soort: die kom je niet zo makkelijk kwijt. Goh wat erg dat jij alles erger hebt meegemaakt hoe ga je daar mee om. goh wat fijn dat jij alles mooier meemaakt dan ik hoe komt dat zo. helpt dit niet om hem/haar op een ander spoor te zetten dan zeg ik uiteindelijk gewoon VRAAG EENS OF MIJ DAT WAT BOEIT.
een slimme shower haakt af er zijn er die vragen boeit je dat wat? en dan zeg ik gewoon NEE
Je mag iemand subtiel confronteren (spiegelen) met zijn gedrag/karakter/eigenschappen.
Reactie: Binnen mijn organisatie mislukken de meeste projecten vaak doordat een projectgroep niet helder kan krijgen wat de opdracht van de directie eigenlijk is (vaak weet de directie het zelf niet eens precies). Het doel helder krijgen lijkt mij prioriteit nr.1 (daarbij is automatiseren nooit een doel, maar een mogelijke oplossing). Verder zijn de personen die de beslissingen nemen zich vaak niet bewust van de consequenties en laten ze zich te snel inpakken door mooie verkooppraatjes. De afdelingen die uiteindelijk met het product moeten werken zijn hiervan de dupe.
Dat is binnen mijn organisatie gelijk de tweede grote reden dat een project mislukt; de afwezigheid van nazorg en persoonlijke aandacht op de werkvloer. Maak de nadelen zichtbaar van de huidige werkwijze en de voordelen van de toekomstige werkwijze!
Reactie: de zzp ers wedden op de verkeerde partijen zij kunnen zich beter richten op de kleinere bureaus. meer persoonlijker begeleiding en snellere reacties.
alle oudere zzp er kan ik alleen zeggen stuur je cv naar het juiste email adres (zoals de mijne :-))
Reactie: zij zullen zeker nieuw personeel nodig hebben maar bedrijven zullen deze niet bij de grote bureaus weghalen, met name de kleinere agencies zullen dergelijke behoefte beter kunnen voorzien omdat met name de grotere agencies teveel bezuinigd hebben
Reactie: Tegenstrijdige berichtgeving voor mij gevoel? Wat is nu juist? Ik begreep dat er juist erg veel vraag was naar stagiairs (uit eerdere persberichten van stagebemiddelingsbureaus), omdat die stagiair in 2009 flexibel en goedkoop mankracht konden verzorgen?
Reactie: werkloosheid stijgt, hypotheek rente stijgt, NHG stijgt, energie rekening stijgt, gedwongen verkoop huis stijgt, verkoop huizen op veilingen vrijwillig stijgt enz. waar moet mensen het geld vandaan om meer te betalen voor een huis. en welke bank kan en wil ze een hypotheek geven.
Reactie: Hier ben ik volkomen mee eens, ondernemerschap zit in je. Toen ik 19 was en nog student was had ik mijn eerste kvk inschrijving als auto poets bedrijfje. Dit heb ik 2 jaar met veel plezier en succes gedaan. Alleen na mijn afstuderen (juli 2008) ben ik op advies van mijn ouders toch gaan solliciteren in de scheepvaart.
Werken in loondienst heb ik maar 14 maanden volgehouden en dit was echt niet dat ik geen goede baan had maar puur om het feit dat je weinig vrijheid heb.
Sinds 2 maanden ben ik weer zelfstandig en bied LED-verlichting aan ondernemers.
Reactie: Helemaal eens met M.O.. Even een voorbeeld om het punt van M.O. te illustreren:
Ik heb een aantal jaren gewerkt voor een grote, beursgenoteerde uitgeverij van juridische informatie. Van oudsher verdiende deze uitgeverij vooral veel geld met losbladige uitgaven. Dat zijn een soort databases met juridische informatie, maar dan op papier.
De losbladige is een archaïsch productvorm waarvan het aantal gebruikers in toenemende snelheid afneemt. De directie zei wel dat het bedrijf meer geld moest gaan verdienen met online uitgaven, maar tegelijkertijd hanteerde de directie een paar regels die deze ambitie juist tegenwerkte:
1. uitgevers werden vooral afgerekend op basis van de omzet dat zij in een kalenderjaar haalden, ongeacht waarmee zij deze omzet binnenhaalden;
2. investeringen in nieuwe producten moesten binnen 1 jaar worden terugverdiend.
Dit had de volgende gevolgen:
- Weinig uitgevers durften met nieuwe initiatieven te komen, omdat een terugverdientijd van 1 jaar voor veel nieuwe ideeën te kort was.
- Om de omzettarget van het jaar te halen, gingen veel uitgevers extra losbladige aanvullingen uitbrengen, want abonnees betaalden per aanvulling. Wat uitgevers ook veel toepasten waren flinke prijsverhoging op losbladigen.
Bovenstaande had weer de volgende gevolgen:
- Steeds minder klanten, want de prijs stond niet meer in verhouding met de meerwaarde van het product.
- Geen tijd voor nieuwe (online) initiatieven want alle capaciteit was nodig voor de extra losbladige aanvullingen.
Iederen wist dat deze manier van werken op lange termijn niet goed was voor de organisatie, maar... dat jaar was de omzet weer gehaald, dus de aandeelhouders waren weer tevreden.
De wijze van management die André in zijn artikel als slecht omschreef, werd door deze organisatie beloond. Het type goede manager zoals André beschrijft, zou in deze organisatie nooit kunnen floreren. Ik heb slechte uitgevers promotie zien maken, terwijl goede uitgevers tijdig het zinkende schip verlieten.
Om de vergelijking met het schip door te trekken:
Het bedrijf leek een beetje op een schip dat lek is en dat de bemanning alleen drijvende weet te houden door flink te pompen. Tegelijkertijd staat de kapitein niet toe dat een aantal matrozen het lek dichten, want iedereen was nodig voor het pompen.
Reactie: N.a.v. bovenstaande reacties wijs ik erop dat de vraag van Asha zich richt op een specifiek deel van de beroepsbevolking, namelijk vuilnismannen. Mijn bijdrage richt zich dus niet op jongeren of op schooljeugd.
De vraag vermeldt evenmin een probleem, behalve dan van klikkende collega’s, die zich kennelijk ergens aan ergeren of zich ‘onder invloed’ van onwetendheid en overheidscommunicatie geroepen voelen bij P&O aan te kloppen. Ik ga ook niet aan recente inzichten voorbij door uit de doos ‘jaren zestig en zeventig’ te putten. Maar ik wil wel even ingaan op dit punt, omdat ik zelf een jongvolwassen zoon heb die voortgezet onderwijs volgt.
Mijn persoonlijke opvatting is dat kinderen in het voortgezet onderwijs beter niet onder invloed van enige psychoactieve stof zouden moeten verkeren, zeker niet als er met gereedschap en machines wordt gewerkt. Vanuit de ontwikkelingspsychologie mag het bovendien de voorkeur genieten om het gebruik van genotsmiddelen uit stellen tot de voorste hersenkwab zich maximaal heeft ontwikkeld, dus tot zo’n 21-23 jarige leeftijd. Maar hier is de vader de wens van de gedachte.
Anderzijds hoor of lees zelden van een cannabisgerelateerd ‘bedrijfsongeval’ in het onderwijs. Wel van schooluitval, drop outs, ongemotiveerde want overbelaste docenten. Het is ook te makkelijk voor de gigantische problematiek binnen deze sector de zwarte piet door te schuiven naar een plant.
Of zoals de Nederlandse overheid doet, de schuld geven aan de hedendaagse kruidenier achter het loket van de coffeeshop, het legale verkooppunt van cannabisproducten. Aan wat er mis gaat in ons onderwijsbestel ligt immers een veel meer complexe problematiek ten grondslag. Voor dit fudamntele vraagstuk mag geen scape goat voor worden gecreëerd.
Sommigen (jonge) mensen laten zich door welke oorzaak of overweging dan ook, sneller verleiden tot een ongebreideld, grensverleggend, en vaak meervoudig parallel consumptiegedrag, waar hun ouders of omgeving kennelijk onvoldoende invloed op hebben.
Jongeren die opgroeien met sociaal aanvaarde, traditionele verslavingen (koffie, tabak, alcohol, medicijnen, onverzadigd vet, producten op oliebasis), maar op hun beurt allerhande drugs en ook cannabis gebruiken, gaan niet ‘flippen’ van een enkel middel, maar wel van hun poly(drug)gebruik.
Jongeren houden, op hun leeftijd volkomen gerechtvaardigd overigens, ook vaak minder maat met middelen die voor eerdere generaties schaars of onbekend waren. Televisiekijken, muziek luisteren, pindakaas, seks, fast food, mayonaise, vakanties, vrije tijd, partydrugs, cannabis.
Sommige mensen reageren slecht op specifieke stoffen, maar weten zich tegelijk soms niet te onttrekken aan de norm of het (grensverleggend) gedrag binnen hun peer group. Overgevoeligheid komt vaak op jeugdige leeftijd al aan het licht, of het nu gaat om een allergie voor gluten, noten of thc, dan wel de cbd’s die in cannanibisproducten voorkomen. Een allergie zou reden mogen zijn een consumptiepatroon aan te passen.
In zeldzame situaties treedt de consumptie van cannabis op als trigger voor een onderliggend probleem. Dan is cannabis niet de oorzaak, maar meer een eye opener voor een curatieve aanpak van een ziektebeeld. Voor jongeren (maar ook volwassenen) met een latente schizofrenie of psychose(n) zou dus mogen gelden, dat ze geen cannabis (meer) gebruiken als zij op grond van hun individuele reactie er last van ondervinden.
Voorts schrijven huisartsen tegenwoordig cannabis medicinaal voor (zoals naar verluidt aan de echtgenote van een vooraanstaand burger in Amsterdam). Het lijkt mij voor jongeren met een zekere aandachtsstoornis (adhd etc.) meer bevorderlijk is cannabisthee te drinken of cannabis te verdampen (of puffen, zoals astmapatiënten met hun medicijn doen) dan om levenslang tot Retalin te zijn veroordeeld.
Wat de rol van de werkgever betreft. Uiteraard zijn in iedere organisatie duidelijke huisregels op hun plaats. Maar een vertegenwoordiger of advocaat kan in de (rook)pauze ongestraft een paar trekjes cannabis nemen zonder dat er een collegiale haan last van heeft. Dat zou ook voor Asha’s vuilnisman mogen gelden.
Zolang een werknemer zijn taken naar behoren vervult, zijn collega’s en omgeving niet in gevaar brengt, representatief namens zijn opdracht/werkgever opereert en afspraken nakomt, wat zou een werkgever zich dan verder bemoeien met diens consumptiepatroon?
Dit is anders bij een vermoeden van zwaar gebruik van alcohol, want daar gaat het menselijk lichaam en het brein onherroepelijk aan ten gronde. En bij dwangmatig gebruik van tabak sneuvelt vroeg of laat de gezonde longfunctie. Van het jarenlang slikken van Seroxat of ander egostuttend medicijnen is de uitkomst vaak ongewis. Maar uit de wereldliteratuur blijkt dat van het roken van cannabis nog nooit een gezond mens is doodgegaan.
Dit bericht is gebaseerd op een zeer gedegen artikel in FEM. Ofschoon jullie samenvatting ervan positief is voor de Hersenstichting ben ik het oneens met de kop. Het FEM artikel zegt: ''De inkomsten van Goede Doelen staan onder druk, en dus moeten de kosten omlaag. Het eigen personeel neemt een flinke hap uit het beschikbare budget.'' (einde citaat) Dat geldt niet alleen voor Goede Doelen organisaties, maar voor alle middelgrote organisaties. Het is een open deur. Jullie kop gaat een stap verder : ''Er wordt gesneden''. Dat is dus gewoon niet juist. Goede Doelen zijn voorzichtig met uitgaven - dat klopt. Maar er is geen sprake van ontslagen, laat staan gedwongen ontslagen. Daarom mijn vriendelijk doch dringend verzoek om de kop van jullie artikel te herzien.
Reactie: Woaw wat een goed artikel! En gedegen reacties.
Wat ik wel vind, is dat de reactie van René Sauveur voorbij gaat aan de nieuwste wetenschappelijke onderzoeken rond de werkelijke effecten van de zog. 'soft drugs' die vandaag zo worden gebanaliseerd.
Ik geef maar één voorbeeld: twee percent van de jonge mensen die gebruiken, worden daar compleet geschift van (informeer u maar even in alle psychiatrische instellingen voor opvang van die gevallen). Nu is 2% van een kleine doelgroep - zoals voorheen - niet enorm. Maar als het gaat om hele schoolpopulaties (en de jongelui proberen op dit ogenblik in en buiten school letterlijk àlles uit, zonder enige remming), dan wordt dat een schrikbarend hoog aantal mensen.
Toegegeven, 'in onze tijd' dachten we allemaal dat cannabis enz minder kwaad kon en minder verslavend werkte dan andere 'getolereerde' drugs zoals slaappillen, roken, alcohol enz. De waarheid is veel subtieler nu de lange termijneffecten worden bestudeerd.
Het aangehaalde effect van 'zware shag' is zeer schadelijk maar ik zie nog weinig van die mensen flippen, grotere risico's nemen en blijk geven van onaangepast gedrag. Of de reacties komen van 'obese collega's' of niet... het effect op de concentratie en reactiesnelheid is groot, net als bij alcohol. Dus lijkt het me evident dat de veiligheid van het team in het verkeer wordt beïnvloed.
Het voorbeeld van de vuilnismannen in Jo'burg vind ik zeer interessant, maar het zegt meer over de context aldaar dan over de relevantie in dit concrete geval. Dus... een hele maatschappelijke discussie, waarbij ik er wel van uit ga dat de werkgever (die het salaris betaalt) het recht heeft bepaalde limieten te stellen aan wat er gebeurt tijdens de werktijd. Of het nu gaat om het spelletjes spelen op de PC of het gebruik van het kopieerapparaat voor privé doeleinden of het chatten op Facebook. Het probleem hier ligt er ook bij dat men de 'klikkende' collega's (al dan niet met goede bedoelingen)hier niet mag 'verraden'. Ik denk dat men eventueel een inspecteur kan inzetten die eenmalig de ploeg discreet volgt, in het kader van een gewone kwaliteitsopvolging. Maar dat ligt misschien delicaat... Anne Tilmont
Reactie: Wat ik in deze samenvatting van het arikel van John Wells mis is het belang van de visie. Een organisatie kan pas een strategie bepalen vertrekkende vanuit een duidelijke visie gebaseerd op waarden en met een toekomstbeeld. Net zo is het voor een leidinggevende belangrijk zijn visie op zijn persoonlijk leiderschap te formuleren (zie hiervoor Noel Tichy).Zo heb je meer kans om 'verantwoordelijk leiderschap' te creëren maar what's in a name? We hebben al 'leiderschap met lef', 'situationeel leiderschap', 'visionair leiderschap', enz...
Wij zouden eerder stellen: back to basics. We stellen in onze praktijk teveel vast dat leidinggevenden worden aangeworven op basis van diploma of promoveren vanuit de werkvloer en de basiscompetenties missen om met zijn medewerkers een team te vormen om de visie, strategie en doelstelling van zijn bedrijf of organisatie te beleven en waar te maken. Misschien is er eerder wat meer nood aan het verwerven van deze basiscompetenties om als manager-leidinggevende terug de erkenning te krijgen die hij/zij zou kunnen verdienen dan aan grote theoretische beschouwingen.
In het originele artikel van Wells is er wel sprake van lange termijn visie. Je kan het nalezen op volgende link: http://www.management-issues.com/2009/11/30/opinion/responsible-leadership.asp
