Reactie: Ik ben het eens met Hans Egtberts, dat je iemand die één organisatie tot een succes heeft gemaakt, door de daarbij passende structuur te realiseren, geen goeroe moet noemen. Maar dan is dat in de organisatie adviesbranch de normaalste zaak van de wereld. Elke zogenaamde ''goeroe'' praat vaak over maar 1 aspect van de organisatie. Mintzberg heeft het over de interactie met de omgeving. Kraljic heeft het over inkopen. Hofstede heeft het over cultuur. Ulrich probeert de hrm positie te verbeteren. Etc.etc.etc. En zelden zit daar iemand bij die zijn model in de praktijk heeft toegepast, hoewel de modellen wel vaak een samenvatting zijn van de best practices in de echte wereld.
En al die ''goeroes'' hebben het zelden over de interactie tussen hun model en de andere modellen. Maar geen van die ''goeroes'' is ooit begonnen met zichzelf goeroe te noemen, dat is toe te kennen aan de omgeving die hun modellen heilig verklaart en hun de ''goeroe'' status geeft.
In die zin ben ik het dan helemaal eens met Hans. Waarom kan iemand niet gewoon een expert genoemd worden op zijn onderwerp? Waarom moet er altijd die goeroe status aan een ander mens gehangen worden omdat iets meer weer over een bepaald onderwerp?
Reactie: Hierboven lees ik dat iemand het vreemd vind dat iemand een floppy meeneemt met zijn cv. Ik vind dit juist een hele goede zet en een teken dat iemand beseft dat hij een cv nodig kan hebben bij zijn sollicitatie's. ( zelf ging ik meestal zonder cv op gesprek, ik kon dat ding toch dromen, lol)
Bovendien, veel sollicitanten zitten in de financiële problemen. Zelfs de reis naar het gesprek is dan al een behoorlijke kostenpost net als een inktpatroon of een printer. Onverzorgd komen is natuurlijk niet goed. Ik kan me echter voorstellen dat veel mensen simpelweg zo weinig verdienen dat ook op deze zaken bezuinigd wordt.
Wie ooit eens financieel in de problemen heeft gezeten zal dit zeker herkennen.
Bedrijven die de reiskosten van de sollicitant vergoeden en de nieuwe medewerker gelijk een voorschot geven verdienen wat dat betreft van mij een troffee voor goed personeelsbeleid. Een veel beter visitekaartje dan het doornemen van het jaarverslag en de bedrijfspolicy met een kandidaat. Als je meerdere gesprekken per week hebt en je hoort telkens weer, tot in het kleinste detail hoe geweldige goed een bedrijf georganiseerd is en hoe succesvol de onderneming is dan is het niet vreemd dat de kandidaat in slaap valt. Mijn vrouw zou absoluut in slaap vallen denk ik, die werkt zo hard dat ze elk momentje benut om een uiltje te knappen en dat vaak simpelweg niet kan bedwingen.
Toch is men altijd tevreden geweest over haar werk.
Ik merk dat sommige mensen toch moeite hebben om zich te verplaatsen in andermans situatie en zaken die eigenlijk triest of zielig zijn als grappig zien.
Meest extreme geval heeft zich nog niet zolang geleden voorgedaan. Een kandidaat geeft aan dat zijn vader enkele uren geleden overleden was...een truk? Ik heb het niet durven vragen, een afwijzing kreeg ik niet over mijn hart.
Mocht het een truk zijn geweest dan verdient deze wel de orginaliteitsprijs voor het meest adequaat pressiemiddel.
@ AJ Noort
Hackers zijn goede beveiligers. Ze zijn creatief, hebben een bepaalde drive om de beste te zijn en weten hoe systemen en software werkt. Ze doen menige IT-er een poepje laten ruiken. Waarschijnlijk wist die kandidaat dat sommige bedrijven juist dergelijke mensen wegkopen voor grote bedragen en was dit een kleine wannabe die op die manier wilde aantonen dat hij verstand van zaken had.
Waarschijnlijk zou u de meeste moeite hebben gehad hem duidelijk te maken dat illegale praktijken niet passen in uw organisatie voor de rest denk ik persoonlijk dat hij wel capabel was geweest.
Reactie: Akkoord met reactie van Ton VAN DE VORST.
Volledig akkoord voor wat u noemt het politiek gekonkel dezer dagen. Men is meer bezig met het behalen van succes (lief voor succesvolle mensen of ''coming stars'', en de minder scorenden de rug toe te keren, i.p.v. die juist te integreren in de organisatie.)
Nieuwe dingen doen? Neen, eigen initiatief wordt vaak niet meer aangemoedigd, soms in de kiem gesmoord.
Reactie: Ik vind de vraag van Mark Leenaerts een goede vraag. Nu is het zo dat ik nog geen werk zoek maar een stage plaats voor mijn opleiding. Helaas heb ik geen verleden in het hogere managment van bedrijven en vind het moeilijk mijzelf hierbij te promoten.
Reactie: Ik vraag me af of hierover iemand verbaasd is. De jonge manager is een keurige imitator van de zakkenvullende manager op leeftijd die het ook allemaal niet meer weet. Daarom: Zorg vooral goed voor jezelf en wees lief voor de invloedrijke mensen uit je omgeving. Vermijdt conflicten en doe geen nieuwe dingen die het risco van mislukking en hoongelach met zich meebrengen.
De paradox ontstaat vanuit de opleiding waar je precies het tegenovergestelde leert. De praktijk leert dat in veel gevallen het toepassen van eigen inzicht niet bevorderlijk is voor het behalen van succes in de onderneming. Politiek gekonkel scoort beter. Boekjes als ''Hoe wordt ik een rat'' zijn heel illustratief in dit opzicht.
Eens! Ergens in passen en je thuis voelen is maatwerk! Ik merkte in januari al na 1,5 week dat het niets zou worden. Mijn baas, directeur, pakte in de tweede week ongeduldig mijn muis af bij het overdragen van zijn interne werkzaamheden aan mij. Een interessant gesprek volgde. Echter, hij had aan mij in een paar seconden laten zien dat ie oncompetent is en bleek in de maanden er na totaal niet in staat om zijn taken aan mij te kunnen (en willen) delegeren. Begin april was ik weg.
Reactie: Hierboven staan dus fantastische sollicitatie gesprekken weergegeven waarmee precies het beoogde doel wordt bereikt: Het vinden van een geschikte kandidaat waar je mee wil werken. Een compliment is dus op zijn plaats voor de vragenstellers die zulke fraaie antwoorden wisten te ontlokken. In slaap vallen tijdens een sollicitatiegesprek roept bij mij ook wel fraaie beelden naar boven, een snurkende kandidaat die zijn aandacht kwijtraakt bij de zoveelste manager die hem vertelt hoe dynamisch het bedrijf is en zichzelf ook ruimschoots wat pluimen in de reet schuift.
Reactie: Een leuke bloemlezing hoe het NIET moet, maar ik ben, als aankomend sollicitant, meer benieuwd hoe het WEL moet! Wat kan u allen, blijkbaar redelijk ervaren met recruiting, écht bekoren?
Natuurlijk een verzorgde uitstraling, een goede voorbereiding, een leuke CV, maar ik ben eens benieuwd naar de meer persoonlijke en subjectieve selectiecriteria!
Reactie: Ja,ja. Geldproblemen van werknemers vormen een steeds groter probleem op de werkvloer
Nou ik heb een ''baas'' gehad die ook wel raad wist met zijn verdiende geld/schulden.
o.a.
Een duur huis laten bouwen.
5 peperdure auto's (o.a Corvette).
Geen probleem, als hij maar de rekeningen betaalde voor de goederen die ik inkocht....niet dus......Einde verhaal!!
Reactie: Wat dacht u van een sollicitant die doodleuk aangeeft met het illegaal ombouwen van spelcomputers, het kopieren van software, etc bezig te zijn als bijverdienste.
Detail, deze meneer kwam voor een technische functie bij een ICT bedrijf.
Of deze ''ik ben wel van plan snel weer weg te gaan hoor''
Of deze '' ik wil full time werken maar niet op donderdag en vrijdag''
Reactie: Ik heb ook een voorbeeld van hoe je als sollicitant een slechte indruk kan maken. Ik had een sollicitant uitgenodigd voor een gesprek. Toen ze mijn werkkamer binnenkwam wist ik het eigenlijk al; die wordt het niet. Ze maakte een zeer onverzorgde indruk: ze had een vies gebit, onfrisse kleding, een ingezakte houding...
Ik kan er met mijn verstand niet bij dat zo iemand er totaal geen moeite voor heeft gedaan om er verzorgd en representatief uit te zien.
Reactie: Ik heb een keer een sollicitant gehad die na de vraag of hij zijn CV bij zich had een floppy uit zijn binnenzak toverde met de boodschap: ''Hier, print hem maar even uit''
Reactie: Wat betreft: Sollicitatiegesprekken zijn bedoeld om de werkgever de kans te geven de sollicitant te leren kennen.Op professioneel en persoonlijk vlak.''''
Als dát de aanname van deze Amerikanen is, heb ik méér begrip voor de reacties van de sollicitanten.
Een GEBRUIKELIJKE opvatting is namelijk dat bij solliciteren zowel sollicitant als mensen namens de werkgever op een zo gelijkwaardig mogelijke wijze verkennen of 'de baan' deze sollicitant zal passen. Hierbij is de sollicitant toch al altijd in het nadeel. Di4e domme Amerikanen toch!
Reactie: @Marcel Ziedaar communicatie (in dit geval onze reactie's) is de sleutel tot beter begrip en brengt mensen soms dichter bij elkaar.
Ik moet toegeven dat ik ook geen zin heb om ellenlange mails door te spitten om de daadwerkelijke boodschap te achterhalen en ook geen zin heb in uitgebreide antwoorden als dit ook kort en krachting kan.
Echter veel zaken, zeker tijdens het toelichten van een cv, moeten, volgens mij dan, in een bepaalde context gezien worden of behoeven nu eenmaal enige toelichting. Soms kun je ook beter geen toelichting geven maar een kort en krachtig antwoord tijdens een sollicitatiegesprek in de hoop dat er niet op doorgevraagd wordt.
Ik denk dat het inderdaad belangrijk is checken of de gesprekspartner interesse toont en open staat voor deze toelichting.
Mijn persoonlijke ervaring is dat als men tevreden is met een kort antoord en niet doorvraagt meestal de afwijzing al snel op de deurmat valt.
Gesprekken waarbij men doorvraagt en / of meer informatie uit je wil trekken hebben een veel grotere kans op succes.
In beide gevallen is de interviewer al geinteresseerd op basis van je cv.
Het blijft echter een persoonlijke overweging of men zich zo voordoet zoals men werkelijk is met het risico daarop afgewezen te worden of een toneelspel speelt en alles op alles zet om de baan te krijgen.
Ik weet bijvoorbeeld van mijzelf dat ik, als ik mij op mijn gemak voel, veel praat, over het werk en over ditjes en datjes. Ik ben ook wel eens ''afgerekend'' hierop bij een bedrijf dat dit niet- acceptabel vond terwijl een andere organisatie dit juist weer heel erg waardeerde.
Bij beide organisaties heb ik echter geen toneelspel gespeeld en als brugman gepraat tijdens de diverse interviews. Bij het bedrijf dat zich stoorde aan mijn gepraat waren de betrokken interviewers blijkbaar incapabel om een juiste inschatting van mij te maken. Ze vroegen trouwens om iemand die de sfeer kon verbeteren en meer aandacht kon besteden aan het menselijke aspect omdat ze te kampen hadden met een verloop van 50%!
Na een jaar hield ik het dus ook voor gezien.
Maar goed ik realiseer mij dat ik deze reactie alweer vul met bijzaken en moet daardoor nu ook glimlachen.
Als ze morgen op mijn werk ook weer glimlachen weet ik dat ze mijn reactie hebben gelezen.
