Waar ik geprobeerd heb om zinvol te argumenteren, noemt u de hele ICT-sector amateurs en nerds.
Vindt u dat zelf niet een beetje kort door de bocht?
De opmerking van Montana is terecht. Software moet bedrijfsprocessen ondersteunen en niet omgekeerd. Ik heb zo'n vermoeden dat u een of andere ERP-indigestie heeft. U bent niet de enige die last heeft van die kwaal. Hetgeen trouwens niet onbegrijpelijk is.
Reactie: Ik werk momenteel in 4/5 regime, op woensdag thuis, in het kader van ouderschapsverlof, speciaal om meer tijd met ons dochter door te brengen. Ik weet niet hoe dat in Nederland heet en of jullie dat kunnen opnemen. Wij hebben één dochter van bijna vier die nooit anders gewoon was dan een fulltime werkende mama en papa. Persoonlijk kijk ik enorm uit naar het einde van mijn ouderschapsverlof om terug 100% op de werkvloer te staan, ik heb een boeiende en steeds weer uitdagende job als management assistant en ik heb er absoluut geen probleem mee om te zeggen dat ik vier/vijfde en bijna terug full time werk. Voor- en naschoolse opvang, vakantiedagen, pedagogische studiedagen, ... opvang wordt niet geregeld door school maar door ons zelf. elk kwartaal worden de agenda's naast elkaar gelegd in functie van de schoolkalender en wordt bekeken wanneer ons dochter vrij heeft van school en of en waar er opvang is. Kost: vroeger toen ze naar onthaalmoeder of creche (3mnd tot 2.5 jaar) ging tegen de 400 euro per maand, tegenwoordig met schoolrekening (warme maaltijd) en opvang voor, na en op woensdagnamiddag of schoolvakantie komen wij nog op een 100euro per maand. een schooldag begint om halfnegen, uurtje middagpauze en om vier uur is school uit, kleuterschool wel te verstaan. als werkende ouders hebben wij er geen problemen mee dat ons dochter in de opvang blijft tot 18h en op woensdag ook in de opvang is. ze is het niet anders gewoon en ze gaat heel graag, dus dat is voor ons een reden minder om ons af te vragen: zijn we wel goeie ouders omdat we veel werken en ons dochter vaak naar de opvang gaat... ik denk dat vele ouders zich dit afvragen maar elke situatie is anders en ieder kind reageert anders dus als je kind tevreden is en de kosten en uurregelingen zowel op school, kantoor als opvang haalbaar zijn, ben jij dat ook. Een happy mama kan veel meer aan en dat heeft zijn uitwerking op de kinderen ook :) Dat is onze manier van omgaan met verlof, vrije dagen, werken, ... Ik vind het toch vreemd dat de meningen hierover zo verschillend zijn terwijl we eigenlijk allemaal hetzelfde willen: gelukkige en gezonde kinderen en dito ouders. de combinatie werken en gezin vergt wat organisatietalent maar uiteindelijk valt alles wel op zijn pootjes dus of je nu veel of weinig werkt, ik denk niet dat de mening van een buitenstaander belangrijk is. Bij ons is het net omgekeerd: wie veel werkt en daarnaast een gezin en een sociaal leven combineert, krijgt veel positieve reactie, wie minder werkt om meer tijd aan het gezin of de partner of zichzelf (want dat is ook vaak es nodig :) ) te besteden krijgt hier eerder de stempel de combinatie werk-gezin niet aan te kunnen en dus minder sterk te zijn... conclusie: doe waar je je goed bij voelt en trek je van de mening van anderen niets aan :)
Reactie: @mevrouw Irma Essers:>>Ik vraag me ook af of in uw bedrijf het soepele beleid geleid heeft tot minder ziekteverzuim.
Dat 'soepel beleid' was vóór de grote opkuis.
Er zijn dreigementen geweest van vakbondszijde toen de melding van veranderingen kwam.
Al de rotte appels eruit, nieuwe regels die iedereen moet volgen, ook ík...als werkgever.
Ziekteverzuim teruggebracht naar bijna nul. Het is nu zelfs zo dat ik een werknemer naar huis moet sturen die volgens mij te ziek is.
Geen duivenkot meer met vertrekkend personeel.
Misschien dat strikte regels en zich eraan houden niet meer van deze tijd is, maar toch werkt het.
Indien iedereen weet waaraan zich te houden, en weet welke mogelijke gevolgen er kunnen zijn, wordt stress voor een groot deel weggenomen.
Geen onzekerheid = geen - of toch héél wat minder - stress.
Zo goed als geen ziekteverzuim, zo goed als geen personeelsverloop, productiviteit is nooit zo hoog geweest met zo weinig personeel, iedereen weet wat de toekomst brengt. En al met al is de sfeer optimaal, nooit zó goed geweest.
Zowel voor de werknemers als voor mij...
Reactie: @ Ad :>>Het blijft bij het persen van een bedrijf in standaard systemen, waar maatwerk op zijn plaats is.
En dat bereik je door IT op te nemen in de core.
Dan heb je: we hebben hier een proces dat automatisering nodig heeft.
Bij het tegenovergestelde krijg je: hier is een te volgen werkwijze om het proces automatisch te laten lopen.
Wereld van verschil.
De ene vertrekt van het proces zelf en de automatisering wordt eraan aangepast.
De andere gaat een systeem óp een proces enten en moet het proces aangepast worden.
Wrong wrong wrong.
Reactie: Onze ervaring is dat mobiele bedrijfstoepassingen (bijvoorbeeld CRM) vaak een gebruikersinterface nodig hebben die te complex is om in een browser te ontwikkelen. Vandaar dus ontwikkelingen als AccountancyNieuws en Teletekst op de BlackBerry. Een ander voorbeeld: http://www.lammersonline.nl/Contacts+Mobilizer.aspx
Ook de eventuele noodzaak van off-line data strookt niet helemaal met een browser-oplossing (hoewel je op de BlackBerry ook off-line webpagina's kunnen opslaan). Ook daarom is de inzet van kleine applicaties op de handheld soms een noodzaak.
Er zijn wel technieken in de maak die het browsen van 'het normale' web op een klein schermpje vergemakkelijken maar eerlijk is eerlijk: we zijn er nog lang niet. Er ligt dus wellicht nog veel (inhaal)werk te verrichten voor web-developend Nederland.
Reactie: Hoe zou Google -het bedrijf, niet de vormgeving van de website- er uit hebben gezien als Ad Beer het voor het zeggen zou hebben gehad? Haha, geachte heer Beer, u gebruikt het woord ''bewijzen'' vekeerd. U bedoelt te zeggen dat u van mening bent dat een CIO een ICT-er is die zijn plaats in de organisatie niet kent. Die mening mag u hebben, maar het heeft weinig met de functie van een echte CIO te maken.
Dank voor de reactie.
Er ''moet'' niets, alles is een keuze, dit terzijde.
Om werkgever en werknemer dichter bij elkaar te brengen lijkt het me zinvol de (gezamenlijke) doelstelling nog eens te bekijken. Dit kan d.m.v. een bijeenkomst, evt. voorafgegaan door het invullen van een vragenlijst.
Ik vraag me ook af of in uw bedrijf het soepele beleid geleid heeft tot minder ziekteverzuim.
Verder blijft het natuurlijk afhankelijk van oa de aard en de grootte van het bedrijf wat een goede manier van aanpak is.
Verder is het ook belangrijk dat de werkgever goed voor zichzelf zorgt....om de gevolgen van veel stress te voorkomen.
Reactie: Je hoefd egt niet een doktoraal in de nederlanse letteren te hebben om fadsoenluk nederlans te srijven.
Oftewel, iemand die niet het logisch denkvermogen en het fatsoen heeft om zijn eigen taal correct te leren schrijven (kwestie van een paar simpele regeltjes leren), laat het mestal op andere vlakken ook flink afweten. Taalfouten komen dom en ongeïnteresseerd over; dat je dan wat minder salaris verdient vind ik niet meer dan terecht, want je kost het bedrijf een hoop geld door je ongewenste uitstraling.
Reactie: Smakelijk gelachen dankzij de bijdrage van Ton Bosma. De vraag van de schrijver van het artikel wordt zo wel heel riant beantwoord. Als ik Ton's verhaal, met een big smile, lees dan krijg ik de indruk dat hij het ware ondernemersbloed heeft en helemaal niet voor een ''baas'' zou hoeven werken.
Reactie: Ik heb ook eens, omdat het gevraagd werd, het exacte bedrag genoemd van mijn laatstverdiende salaris. Dit werd onthouden en in het laatste gesprek niet alleen als absoluut maximum beschouwd (ik wilde de functie graag), maar tevens als een soort pressiemiddel, omdat ik net een jaarcontract had beëindigd en het werk ook nodig had. Dit werd (mis)bruikt en ik ben dan ook minder gaan verdienen. Beter had ook ik kunnen overdrijven , dan was mijn onderhandelingspositie minder aangetast geweest. Er was geld genoeg bij het bedrijf. Ik vind het ook niet relevant als werkgevers vragen wat je verdient hebt, maar eerder vragen naar wat je wilt of denkt te gaan verdienen. Dat heb ik er ook van geleerd: gewoon te zeggen wat ik wil. Als dat niet wordt geaccepteerd, ligt de bal in het andere kamp en is het aan hen een tegenbod te doen.
Reactie: De inhoud van het artikel onderschrijf ik helemaal. Om te komen tot de juiste vragen is het van belang eerst een duidelijk beeld te hebben van het effect dat verwacht wordt van het stellen van de juiste vragen.
Als coach stel ik, met mijn cliënt en de organisatie, niet alleen het doel van de coaching af (bijvoorbeeld:ontwikkeling van bepaalde competenties) maar ook het te realiseren effect van de coaching en dan zo concreet mogelijk.(bijvoorbeeld: tijdens ieder MT overleg een bijdrage leveren aan de inhoud of aan het proces van de vergadering)
De vragen die ik als coach dan stel, vallen vervolgens binnen dit vastgestelde kader.
Hannie Kraan www.KracoConsult.com
Het lijkt alsof de werknemer niks te zeggen heeft? of is het andersom?
De werknemer 'krijgt'' en
De werkgever ''neemt'' of andersom?????
- de rokers? moeten kunnen roken in de baas zijn tijd
(zeg 10x per dag 10 minuten???minstens) is 1,5 uur erbij
- de pauze wordt ingevuld zoals het uitkomt, - even een broodje halen hoor, zo gewoon tussen werktijd in , even sigaretten halen, oh sorry, iets te laat, slecht geslapen, kinderen waren wakker vannacht, of ziek, of?)de kat was weggelopen .......etc......
(zomaar half uur 3 kwartier te laat.
Je kan dus als roker/ ouder zijnde /alleenstaande/ kortom een doorsnee werknemer: zomaar 2 tot 3 uur erbij krijgen,(1,5 uur roken- 45 min.te laat komen(elke dag) /even tussendoor iets ophalen/1/2 uur later;
De privehandelingen nog niet meegerekend, emailen, msn-en, aan de telefoon hangen met de partner thuis, filmpjes bekijken, muziek downloaden, hun eigen websites onder werktijd maken, solliciteren etc....ik noem maar een dwarsstraat.
Dan zijn er mensen, jawel, die dit allemaal NIET doen en gewoon werken...en wat krijgen die te horen? je zit niks te doen, wat doe je de hele dag? je doet alsof je het druk hebt? (en druk? ja dat is ook zo, ja het komt nog wel voor dat iemand echt werkt/iemand moet toch werken? )
Dan zou het leuk zijn als de werkgever meer inzicht heeft in wie wat doet.
Als werkgever iets meer begrip-inzicht-feeling met zijn werknemer heeft...krijg je vast veel gemotiveerdere werknemers, die misschien wat minder pauzes nemen/minder emailen/minder roken/minder stressen (want ze kunnen tijd te kort komen daardoor)
1. Of: Stress door teveel werk omdat anderen het niet zien/kunnen/geen tijd hebben en niemand elkaar helpt?
2. Of: stress van te veel privedingen onder werktijd en dus je eigenlijke werk niet af krijgt,als er deadlines zijn?
3.Of: Stress van /door de baas/werkgever die niet ziet/begrijpt dat de een veel meer werkt dan de ander en de verkeerde te pakken heeft als het erop aankomt?
Kortom, de werknemer en werkgever zullen meer naar elkaar toe moeten groeien om de werksfeer stressloos te maken.of is dit een utopie?
Reactie: Als addict van Covey heb ik de 7 habits op mijn prikbord hangen en probeer ik er ook naar te leven. Ik heb er veel aan gehad in mijn loopbaan, maar ook prive en ik raad het boek ook aan bij veel aanstormend talent in ons bedrijf.
Maar ik plaatst Cobey wel naast andere werken, zoals het epos van Napoleon Hill, die eigenlijk de basis voor dit soort denken heeft gelegd. Covey alleen is niet zalig makend.
