Reactie: Enkele aanvullingen hierop:
Wie wilt u ontmoeten is belangrijker dan hoevéél mensen u wilt ontmoeten. Trek voor elk gesprek niet meer dan tien minuten uit. Na een uur heeft u dus VIJF personen werkelijk gesproken (plus het smeren van de keel)
Persoonlijk heb ik het netwerken ná een uur ook wel gehad. Het is inderdaad net Werken!
Ga niet naar een netwerkbijeenkomst om uw vrienden te zien. Begroet ze, maak een afspraak voor verdere actie, maar ga er niet uitgebreid mee staan praten. U kent ze immers al. Netwerk bijeenkomsten zijn er om NIEUWE mensen te ontmoeten.
Ga met de juiste mensen aan tafel zitten: Nooit doen!!! aan tafel kunt u slechts met twee mensen praten, links en rechts van u. In twintig minuten bent u daarmee klaar. De lunch of diner duurt echter anderhalf uur. Wat doet u in de tussentijd??? Schreeuwen naar de overbuurman?? het is NETWERKEN en niet NETZITTEN!
Wees memorabel. Praat nooit over u zelf, maar stel vragen aan de ander. Laat de ander vertellen en u wordt een boeiende gesprekspartner. Raar maar waar! Twee oren, één mond. Gebruik ze dien overeenkomstig en luister méér dan u spreekt....
Maak aantekeningen: Niet over persoonlijke kenmerken.... snor... hazelip, kaal,lekker ding, maar over wezenlijke dingen. Iemands verjaardag is wezenlijk ook al lijkt het triviaal.
Geef follow up: maak één-op-één vervolgafspraken. Fysieke afspraken en niet een telefoongesprek of skype video.
Wees geduldig. Geduld is een schone zaak, maar als je nét die ene opdracht moet binnenhalen om je target-bonus op te kunnen strijken?? Toch maar geduldig blijven!
Reactie: Het door Dell doorgerekende voorbeeld van dertig gebruikers per printer is erg mooi. De meeste printers zullen echter staan op afdelingen met minder dan tien medewerkers.
Zelfs als je werkt met een groepje van vijf mensen, spelen regelmatig twee problemen.
[1] Van de output op de printer is niet duidelijk wat van jou en wat van een ander is. Dus worden printopdrachten regelmatig dubbel gegeven omdat de verwachte stapel papier tijdelijk op een verkeerd bureau terecht kwam. Als oplossing kun je instellen dat er altijd een voorblad wordt afgedrukt waar op staat wie de opdracht heeft gegeven. Gegarandeerd extra printjes dus, maar desondanks regelmatig stapels papier die bij een verkeerde gebruiker op het bureau liggen tot die er achter komt te veel meegenomen te hebben.
[2] Briefpapier, volgpapier en factuurpapier in een printer die ook door anderen gebruikt wordt? Eindeloos vaak hoorde ik op een afdeling met dertien mensen op twee printers roepen ''niemand printen, er zit speciaal papier in'' - en even later een onderdrukt ''shit''. Als oplossing kun je kiezen voor extra dure printers die meer laden hebben. Dan ben je bij voorbaat meer geld kwijt. En wat als je facturen maakt voor zes BV's met elk een eigen briefpapier? Dan toch maar een eigen printer voor die werkplek?
Het klinkt leuk om een beleid te voeren. Jammer van een centraal vastgesteld beleid is dat het zelden is opgesteld door mensen die voldoende oog hebben voor de mate van vertrouwelijkheid (van arbeidscontracten) of facturatie (op verschillende soorten briefpapier). Mij hoor je niet zeggen dat perse iedereen een eigen printer moet hebben, maar wel dat het beleidsmatig beperken van het aantal printers alleen maar kan als je voldoende mogelijkheden inbouwt om extra printers in te zetten. Voor zich spreekt dat die extra printers een bij hun specifieke afdrukvolume lage integrale kostprijs per afdruk moeten hebben. Je zult dan meestal uitkomen bij een laserprinter van rond de honderd Euro aanschaf. En de weg naar de beslisser die kan beoordelen of de aanvraag voor een extra printer past binnen het beleid dient dus kort en laagdrempelig te zijn.
Reactie: De meeste mensen KUNNEN niet eens voor zichzelf beginnen, ook al zouden ze willen. Ze hebben elke maand hun salaris hard nodig om de hypotheek, de auto, de boot , etc te betalen.
Ik zie nergens een afkeur van de manier van handelen. Dus gaat mevrouw Asha Kalijan akkoord.
Haar advies had in de eerste plaats een afkeuring moeten zijn.
Het is geen interpretatie, het is een vaststelling.
Mijn huidige werknemers zitten allemaal ver boven het gebruikelijke gemiddelde in de sector op gebied van verloning.
Dat is mijn keuze als werkgever. Ik bepaal wat de waarde van het geleverde werk is.
Daar spelen tal van factoren een rol bij.
Daarbij, mag ik opmerken dat U mij woorden in de mond legt.
>>Vervolgens is het werken voor geld, diefstal van je collega's.
Zich trachten te verrijken door te liegen is dat wel.
Dat zijn dan de degene die beweren 'dat de baas geld genoeg heeft'.
Wel, nog goed dat de baas geld genoeg heeft of ze zouden ergens anders werken.
Doorgaans zijn dat degene die geen interesse hebben in werken, enkel een plaats, een functie.
Ik doe er niet aan mee, en het verleden en het heden bewijzen en hebben bewezen dat ik gelijk heb.
De vooruitzichten, zowel voor mijn bedrijf als mijn werknemers bewijzen dat ik nog steeds gelijk heb.
Reactie: Het heeft er alle schijn van dat deze regering er op uit is om alle hoofdkantoren van grote ondernemingen het land uit te jagen. Ook zal al het management potentieel elders in de wereld business asiel gaan zoeken.
Het grote voordeel voor de regering is wel dat hun eigen incompetentie dan niet meer zo opvalt. Dat het land hierdoor economisch naar de knoppen gaat schijnt niet zo goed door te dringen in de wereldvreemde koppies van Balkenende en Bos.
Laat ze maar snel oprotten voordat er nog grotere puinhopen worden aangericht dan onder Kok.
Reactie: Allereerst even een opmerking betreffende het artikel. Lexmark is één van de marktleiders in printers. Grappig dat je dit initiatief dan net van een dergelijke organisatie leest.
Wanneer Lexmark werkelijk werk zou willen maken van een goed printbeleid zouden ze ook heel duidelijk een verwijzing maken naar de 'Paperles Office'. Dit hebbende gezegd blijkt dit natuurlijk helemaal niet in het belang van een printergigant zoals Lexmark is.
Wanneer organisaties de 'Paperles Office' werkelijk zouden omarmen en ten uitvoer brengen op de werkvloer, dan voorspel ik u dat printer producenten zoals Lexmark een aanzienlijke reductie in verkopen en onderhoud tegemoet zien.
Graag verwijs ik u dan ook naar een uiteenzetting op www.numoquest.paperles_office.htm . Wanneer men deze weg zou inslaan en adopteren binnen de organisatie kan wel eens blijken dat men juist een besparing kan bewerkstelligen van meer dan 50%. Free of charge wel te verstaan.
Je kunt je bij dit artikel werkelijk afvragen wat Lexmark beoogt ons te vertellen. Immers, een besparing van meer dan 50% op uw papier en print kosten is niet in het belang van Lexmark.
Wanneer ik dit artikel lees zie ik er alleen maar een verkapte reclame in. Dus Lexmark, wil je er werkelijk toe doen, promoot dan de ´Paperles Office´. Jullie zouden de eerste zijn en wie weet waar dat dan weer op reclame gebied voor Lxmark toe kan gaan leiden.
RC PM
Reactie: Goh, dat je daar onderzoek naar doet? Het was nou nog niet opgevallen dat dit een trent is van de afgelopen 10 a 15 jaar.
Meer regel dan uitzondering dude.
Korte terms ten koste van het grote geheel.
Reactie: Meneer Ab, gezien uw reactie onder de noemer helder licht schijnt het u te ontgaan dat het hier om bepaalde aanknopingspunten gaat. Ook ik vindt het flauwekul en zal er op een andere manier mee omgaan. U reageert wel erg fel moet ik zeggen. Misschien zijn er toch enkele communicatieve punten bij die u wel zou kunnen gebruiken. Een beetje kort voor de kop komt dit eerlijk gezegd wel over. Dus lees ze nog eens goed door zou ik zeggen.
Reactie: In mijn werk als interimmanager en personal coach kom ik zowel in het bedrijfsleven als in non-profit en overheidsorganisaties. Ik ervaar geen verschil in kwaliteit van managers. In alle omgevingen zitten hele goede managers, goede managers en slechte managers. Wat wel opvalt is dat de motivatie van managers richting hun organisatie verschilt. Bij overheidsorganisaties werken veelal managers met een gevoel voor het maatschappelijk belang dat zwaarder weegt dan het financiele plaatje dat daarbij hoort. Volgens mij zit het verschil niet zozeer in kwaliteit van managers als wel in het soort managers. Ik zou wel de stelling aandurven dat overheidsmanagers vaak niet geschikt zijn voor commerciele omgevingen en andersom. Toch kunnen beide groepen veel van elkaar leren.
Iedere tijdsgeest, kent goede en minder goede kanten.
Van vroeger kunnen we leren hoe we in het heden dingen kunnen voorkomen en verbeteren. Ik ben geen romanticus. Dat veel HR afdelingen verlengstukken van de baas zijn geworden. Zegt niet alleen iets over HR, maar ook over veel directies en managementteams.
Veel (HR) managers zijn doodsbang voor hen eigen baan en gaan helaas ten onder aan de middelmaat, die binnen veel Management teams wordt gepredikt.
In de meeste Management Teams dien je loyaal te zijn aan het beleid, daar is op zich niets mis mee. Maar als je wordt afgerekend op je eigen mening, zegt dat veel over het democratische gehalte binnen veel organisaties.
Dan hebben we het nog niet eens gehad over het waarderen van verschillen of van verschillende opvattingen.
Natuurlijk zijn er ook positieve uitschieters binnen de HR discipline te noemen.
HRM is een vak en gaat uit van de strategie, dat een bedrijfsstrategie, ondersteund moet worden door HR strategie. Simpel: strategie, tactiek en doelen realiseren.
In veel bedrijven regeert het korte termijn spook en de waan van de dag.
Zonder zelf strategische plannen te hebben zeggen veel managers elkaar na. Het zou in deze tijd geen nut, hebben om strategisch bezig te zijn. Het draait om korte termijn winst en de aandeelhouders moeten tevreden worden gehouden.
De korte termijn zonder strategie, is een zekere dood te gemoed treden.
Een leider zonder strategischplan, is geen leider.
Laatst was ik op een feestje, een goede vriend van mij, sprak met zijn dochter, die bijna klaar is met haar studie aan de universiteit. Hij zei: ''je kunt straks beter voor jezelf beginnen dan bij een baas werken, als je, je bul hebt gehaald, dan kunnen ze tenminste niet aan je komen''.
Gisteren nog las ik een artikel over het voornemen van veel Managers. Maar liefst zeventig procent denkt er sterk aan voor zichzelf te beginnen. Als ik dit soort cijfers zie, denk ik, inderdaad, waar is ons empatisch vermogen gebleven. Niemand wil als een verlengstuk door het leven gaan. Maar verweg de meeste mensen, willen gewoon hun vakmanschap goed uitoefenen en verder groeien.
Reactie: Prima om een bepaalde categorie eens in het zonnetje te zetten met het idee om te stimuleren.
Maar hoe zwart is Sherita Narain nu eigenlijk?
Vanwaar die titel?
Waarom niet allochtone zakenvrouw van het jaar?
Waarom heeft ze zich niet gewoon laten nomineren als zakenvrouw van het jaar? Ze heeft zelf aangegeven dat ze amper allochtone vrouwen kent in de zakenwereld.
Waren we ook al weer niet allemaal Nederlanders?
Reactie: Typisch dat er nu iemand op het offerblok gelegd wordt, die zelf ook al tot de conclusie kwam dat het een leugen was.
Typisch, dat ook Asha op het offerblok komt, omdat zij uitgaat van de liggende feiten en vanuit het gegeven een advies geeft.
Bij scholen is het onderhandelen over salaris ''not done'' er is een ambtenarensalaris en leeftijd of status geeft je recht op een plaats. Daar moet je van alles voor overleggen. Soms je hele arbeidsverleden en jawel ook loonstroken.
Gegeven: er wordt tijdens je sollicitatie gevraagd naar je huidige bruto jaarsalaris en je geeft daarop een onwaar antwoord.
Wat nu? De vraag wordt voorgelegd aan de adviseur.
Nergens staat dat Asha dat leugen verdedigd.
Mijnheer Veldhuizen vind het jammer dat Asha de leugen verdoezelt.
Wat had ze moeten zeggen? Jammer bij je volgende sollicitatie meer succes? Zo ga je niet met mensen om, ik geef geen advies?
Mijnheer Montana gaat nog een stap verder met interpreteren en noemt het eerst liegen en later bedriegen. Vervolgens is het werken voor geld, diefstal van je collega's.
Er is ook nog een grote groep met mensen, die werken volgens vaste salarisregels. Bij hun komen loononderhandelingen enkel neer op de plaatsing in tabellen, waar je nu zit met jouw leeftijd en ervaring. Denk hierbij aan onderwijs en aan de zorg. Mensen overigens, die vaak werken voor hun eigen boterham en ook uit bezieling of bevlogenheid. Misschien wel mensen, die niet enkel voor geld werken, maar ook uit een andere motivatie.
Uit de ICT wereld ken ik verhalen waarbij salarisonderhandelingen altijd gepaard gaan met bluf.
Het is toch ook aan de werkgever om een aanbod te doen? Het is ook aan de werkgever om de verifieren wat voor vlees hij in de kuip heeft.
Ik vind bluffen geen liegen. De sollicitant uit de vraagstelling was echter niet aan het bluffen, en als deze dit verhaal leest heeft die sollicitant nu een goede toolkit om zich bij een volgende sollicitatie beter die vraag te ontwijken.
Reactie: 9 punten onzin !
Als je er niet van gediend bent meldt je de persoon letterlijk dat je niet gediend bent om op deze manier te communiceren. Turven hoevaak iemand een ander onderbreek ?? Opnemen op een cassettebandje ?? Daarmee maak je de uitval niet erger wou je zeggen. Ik weet niet welk helder licht deze punten op papier heeft geschreven, maar een communicatieopleiding heeft ie niet genoten. Groeten, Ab.
