Reactie: Het is gemakkelijker om je te ergeren dan om actie te ondernemen, nietwaar.
Jezelf ergeren is een keuze die je maakt. Het is een gevoel dat voortkomt uit je gedachten; je gekoesterde gedachten.
Als je je ergert en je wilt dat gevoel niet, onderneem dan die stappen die nodig zijn om je niet te ergeren. Of, als je daar geen puf, lef danwel creativiteit voor hebt, kies er dan voor om te stoppen met je ergeren. Als je je ergernis keer op keer uit, nemen je collega's dat gemakkelijk over -het is immers ook voor hen gemakkelijker dan actie ondernemen.
Als iemand bijvoorbeeld zijn belofte niet nakomt, kan dat best zo zijn dat hij zich niet verveelt en eigenlijk al veel te veel werk met een hogere prioriteit op zijn bordje heeft. Schroom dan niet om hem te herinneren aan zijn belofte en blijf niet afwachten. Wees pro-actief. In plaats van 'hij' kun je natuurlijk ook 'zij' lezen.
Als coach zou ik adviseren; neem de touwtjes in eigen handen en neem die acties die nodig zijn om dat waaraan jij je ergert op te knappen. Heb je er helemaal geen macht over, overweeg dan of dit wel je werkplek is en ga actief op zoek naar een andere - ook al gaat dat misschien niet van vandaag op morgen. Je alternatief is jezelf blijven ergeren. Leuk.
Reactie: Goede CEO's kijken naar de kansen die de crisis oplevert en inderdaad: we praten elkaar de crisis ook voor een groot deel aan. Ons bedrijf heeft vorig jaar een 42% meeromzet geboekt en de fabriek zit tjokvol. Da's een gevolg van productinnovatie, marktontwikkeling en heeeeeel dicht op de kansen zitten die je hebt in het bestaande werkgebied. Wat we nu wel merken is dat klanten schichtig worden door de dagelijkse portie ellende die de Pers met graagte verspreidt en overvoorzichtig worden met investeren, en dat is mede dankzij het overmatige geklaag over de problemen en het volstrekte gebrek aan aandacht voor de kansen die de crisis schept. Moet de Pers zich niet een beetje schamen? De reactie van Ton van Houten mag gelden voor enkele CEO's van grote bedrijven, maar in het MKB (waar 70% van de werkgelegenheid wordt gecreërd, waar ons bedrijf ook toe hoort) ligt dat wel even anders. Hou nou eens op met het gezeur en zet de schouders er nou eens onder. Deze tijd vergt slimmer ondernemen en de sterksten zullen het gaan overleven.
Reactie: Met enige scepsis belees ik dit artikel. Met name de genoemde percentages verbazen me. Ik kan me best vinden dat er een aantal mensen binnen een organisatie op sexsites aan het surfen is.
Maar is het niet zo dat hiertoe de mogelijkheid word geboden door zaken niet goed af te schermen. Daarnaast, tenminste is mijn ervaring hier in Nederland, bestaan er hele duidelijke regels betreffende het gebruik van internet en email.
In mijn 20 jaar, binnen de IT, heb ik nog maar 3 maal een geval meegemaakt die zo ernstig was dat dat concrete gevolgen voor de desbetreffenden heeft gehad. Verder kom je nog wel eens een 'getint' mailtje tegen die soms een bepaalde 'intonatie' heeft.
Slechts één keer heb ik het meegemaakt dat een mailtje ook daadwerkelijk aan iedereen werd gezonden binnen een organisatie. Als ik naar de percentages kijk kan ik mij moeilijk voorstellen dat deze hier in Nederland ook zouden betreffen.
Mocht dit anders zijn zullen werkgevers hun convenanten beter bij moeten stellen door een beter gebruik making van hun eigen IT.
Reactie: Helemaal mee eens dat het niet reageren op een sollicitatiebrief schadelijk is voor het imago van de organisatie. Maar het zegt ook iets over het bedrijf zelf; tenslotte begint goed personeelsbeleid aan de voordeur; nl. de sollicitatieprocedure! Indien een organisatie dat al niet eens onder controle heeft, hoe is het dan gesteld met de omstandigheden indien je er werkelijk werkzaam bent?
Na 27 jaar onafgebroken werkzaam te zijn geweest ben ik nu in de keiharde wereld van sollicitatieland terecht gekomen. Je wilt niet weten welke (afwijs)smoezen ik te horen heb gekregen. Bij 2 bedrijven zelfs in de afrondfase! Gelukkig zijn er ook organisaties die sollicitanten wel goed behandelen en ondanks te zijn afgewezen, een goede en eerlijke argumentatie daarover heb ontvangen.
Hier kan ik iets van leren en meenemen naar een volgende sollicitatie.
1 ding weet ik zeker; aan mijn motivatie ontbreekt het niet!
Reactie: Wat zou de meerwaarde van een eed zijn?
als managers en leidinggevenden zich nu al niet aan hun afspraken en beleid kunnen houden zal het afleggen van een eed daar weinig verandering in brengen.
Het afdwingen van een gedragscode zou anderzijds wel goed zijn. Immers, iedereen mag zich maar manager noemen. Als ik kijk bij ons in het bedrijf zijn daar typische voorbeelden te vinden van personen die zich manager 'noemen' maar die absoluut niet presteren en niet onderricht zijn.
Reactie: Heb ook geprobeerd bij passende bedrijven in dienst te komen. Meest gehoorde feedback, je bent overgekwalificeerd of in deze functie zal je geen uitdaging vinden.
Bovendien gaat de hele procedure supertraag. Er wordt nu nog voor functies geadverteerd die er 3-4 maanden geleden ook al waren. En maar blijven afwijzen!
Daarom vanaf begin dit jaar de strategie omgegooid en me volledig toegelegd op business development ten behoeve van outsourcings-bedrijven. Op commissiebasis wel te verstaan, en dat bevalt een stuk beter.
Reactie: Hoeveel respondenten zijn betrokken?
De uitkomst van het onderzoek is niet schokkend maar wel ernstig. Door de jaren heen - ik ben een redelijk oude organisatie adviseur - zijn deze irritaties aanwezig. Maar er zijn maar weinig bedrijven die een project opstarten dat een aantal jaren loopt om als geheel het welbevinden en de motivatie op peil te brengen en te houden Well-Being creates productivity zoals het Finse boekje heet waarin op basis van het Druvan model organisaties als geheel beter kunnen gaan functioneren. Ook het Nederlandse INK model kan hulp bieden. Quality of working life is maar heel kort een onderwerp geweest en richt zich op het hetzelfde.De opzet en invoering vereist vaak een cultuuromslag die discipline vergt van top tot bottom.
Reactie: Kijk eens aan... eindelijk weer een bron die niet alleen maar mee holt in het roepen van ''er is een crisis''. Net zoals in de politiek is het van belang dat mensen ( ondernemers wetenschappers politici en ook beslissers en deskundigen) aan het woord komen over te nabije en iets verdere toekomst. We weten allemaal maar al te goed dat vertrouwen niet primair de sleutel van welvaart is, maar ik durf te stellen dat de angstgolf die we collectief creëren in iedergeval averechts werkt.
Met andere woorden gebruik allemaal uw gezonde verstand en ongerust zijn mag maar laat ook wat vaker horen hoe je denkt over de periode van over een jaar. De burger verdient ook in tijden van mindere welvaart de visonairs die er rijen dik stonden toen het allemaal zo goed ging..! Werk ze allemaal!
Reactie: Neem daarbij dat de interim manager niet ''besmet'' is met de cultuur en rituelen van de organisatie, waardoor hij (of zij) ook de ingeslepen gewoontes van de organisatie snel zal herkennen.
Ook zijn Interim managers ervaren in het snel en adquaat oplossen van problemen, waardoor de kosten van het veranderproces lager zijn en de kans op succes groter is, zelfs bijna gegarandeerd.
Interim Anders levert daarbij zeer ervaren interim managers tegen een zeer concurrende prijsstelling.
Reactie: Dit is nu precies de reden, waarom ik weiger om nog langer geld te geven aan de goede doelen; ik heb geen zin om andermans beurs te spekken of diens luxe werkomgeving te financieren. Voor het steunen van een goed doel heb ik een andere manier gevonden. Ik heb de bedragen die ik eerst aan de collectant gaf gebundeld en die geschonken aan één goed doel, dat ik zelf heb uitgezocht en waarvan ik de initiatiefnemers ken. In dit geval gaat het om een klein ziekenhuis in Tanzania dat is opgericht door een Nederlands artsenpaar. Zij doen geweldige dingen met het geld, zonder ook maar iets voor zichzelf te besteden. Voor mij reden genoeg om mijn giften eerder te verhogen dan te verlagen.
Reactie: Net als de politiek hebben ook CEO's weinig of geen andere keuze dan om positief naar buiten toe te zijn. In werkelijkheid zal er bij velen echter sprake van paniek zijn.
Of men hier verstandig aan doet zal de tijd leren. Persoonlijk denk ik van niet. Voor de CEO zelf maakt het weinig uit. Ook als het mis gaat ontvangen ze een mooie bonus, wachtgeld en gaan gewoon op zoek naar het volgende slachtoffer. En...
Reactie: Michel, pet af.. Ga zo door. Koud bellen of koude acquisitie ontvangen kan een ijzige ervaring zijn. Maar door in de schoenen van je potentiële partner of klant te gaan staan, draai je het naar mogelijke verheldering zijn.
De kans is groot dat de man/vrouw aan de andere kant geen oren heeft naar je verhaal. Hoe dan ook, door jezelf te dwingen werkelijk naar een bedrijf te kijken, je de problemen waarmee het te maken heeft in te denken maakt je tot een stuk sterker en waardevoller partner.
En ja de achterdeur, voordeur, zijdeur.. elke leverancier is ooit door een opening naar binnen gekomen.
Reactie: Met regel 1 heb ik nogal wat moeite. Jezelf constant voor ogen houden dat alles nog veel slechter kan is contraproductief.
De kans dat je gelijk krijgt is groot, maar niet noodzakelijker wijze omdat het met de economie slechter gaat. Een ''self-fulfilling prophecy''. Als je komende ellende van je af probeert te houden verspeel je energie die je ook positief kunt aanwenden.
Het lijkt een slimme zet om voorbereidingen voor een rampenscenario te treffen. Maar heeft het ooit iemand echt geholpen. Ongerustheid, voorbereiden op ellende geeft een vals gevoel van veiligheid (en beklemming).
Rationeel de enige juiste manier is de ene been voor de ander blijven zetten. Natuurlijk aanpassen aan de omgeving, maar dan al doende.
Stuur de richting uit die je wilt gaan, als je je op de vangrail concentreert is de kans groot die te raken
Reactie: Leeftijd discriminatie blijft een ''hot-topic'' zeker nu de arbeidsmarkt even de valse schijn van overschot laat zien. Het woord + voor een leeftijds categorie zegt eigenlijk al genoeg. 35+, 45+, 50+ enzovoort. Plus is geen voordeel, 35+ betekend dat je eigenlijk al oud bent. Maar hoe paradoxaal, we vinden eigenlijk dat een mens tot zijn 70ste zou moeten werken.
Toch is het niet zo somber, leeftijds discriminatie kan alleen bestaan bij de gratie van een overschot. En krisis of geen krisis we hebben een structureel tekort aan kundige gemotiveerde mensen.
