Dat er veel 'mannen' zijn die je mening zullen delen lijkt me evident. Maar de 'hobbezakken' zoals jij die benoemt hier, dragen een enorm potentieel met zich mee.
Het lijkt me erg zinnig te kijken naar de functie waar op word gesolliciteerd en waar zij kan excelleren. Ik vind je mening erg kort door de bocht in elk geval.
In elk geval zou ik dergelijke kwalificaties 'én plain publique' niet zo snel voor mijn rekening willen nemen.
Reactie: Een volkomen terechte verkiezing. Ik ken de Hr. van Keulen als toenmalig collega bij Pierson, Heldring & Pierson. Een man met een inzicht, inzet en werkkracht, die aan het schier ongefooflijke grenst. 100% Integer en betrouwbaar. En daarbij, zoals ik hem in herinnering heb, nog een symphatieke collega ook. Bravo! Op de rand van zijn pensionering heeft hij deze verkiezing, in alle opzichten, verdient.
Reactie: Karel,
Dat het management technisch is geworden (of juist gebleven) geldt inderdaad maar al te zeer voor de overheid. De aloude regels en principes van het scientific management, compleet met machtsafstanden vieren nog steeds hoogtij in deze culturen. Dat is bij veel bedrijven anders. Daar is leiderschap de laatste jaren juist in opkomst, wordt gekeken naar mensen, geredeneerd vanuit mensen.
Ik weet niet wat de provincie Limburg aan het doen is, maar in eerste instantie lijkt het weer eens een vroom top-down plan. Het management, de top, verzint een strategie en gebruikt die als mal voor structuur en inhoud. De mensen op de vloer krijgen dat als een warme douche over zich heengeschud, maar, dat leert de ervaring, het zal geen verandering brengen. De macht domineert nog steeds en de minder machtige voelt zich aangetast in zijn kennis, kunde en positie.
Dus, erg vooruitstrevend ziet het er niet uit. Heb ik ongelijk, dan hoor ik dat ook graag, want leren doe ik graag, iedere dag.
Om even in de metaphoren van de scheepvaart te blijven:
een groot vliegdekschip, met aan boord een admiraal, vaart door dichte mist. Plotseling horen ze een scheepshoorn en zien ze lichtsignalen. De signalen seinen: ''wijk uit naar stuurboord''. De admiraal laat terugseinen: ''wijkt u maar uit''. Opnieuw komt het sein: ''wijk uit naar stuurboord''. De admiraal laat seinen:''wijkt u maar uit, ik ben een admiraal'', waarop de ander terugseint: ''en ik een vuurtorenwachter''
Zo zie je maar, soms kun je beter eerst luisteren naar een lagere in rang, die hebben echt goede ideeën. Bottom up verandering werkt vele malen beter dan top-down.
Ik help de provincie graag op weg in het uitdagende traject waar deze provincie voor staat.
Enne Piet, je krijgt het personeel dat je verdient. Als ze gaan kan het ook aan jou liggen
Reactie: Als dat waar zou zijn wat ik betwijfel verklaart het wel waarom er zo weinig Vrouwelijke managers. Eerlijkheid en goed management gaan helaas niet samen.
Reactie: Bovenstaande kop is natuurlijk Kul met een grote k. Een vrouw kan het natuurlijk best goed doen tijdens haar sollicitatie zij moet echter niet schromen haar kwaliteiten uit te nutten. Welke werkgever ziet nu niet graag een leuk niet te zedig mantelpakje, frisse blouse en schoen met hoge hak waardoor de houding verbeterd en de kuit een strakke ronding krijgt. Dames het is maar een tip maar doe er wat mee er zijn al te veel hobbezakken in lange rok of zelfs broek. Fleur uw kantoor op
Reactie: Inmiddels is girotel zakelijk uit de lucht (1/12/2008)
En zijn wij 'gedwongen' met mijn postbank te werken.
In een aantal opzichten is het een achteruitgang.
Ten eerste de batch-betalingen.
Bij girotel zakelijk kon je een batch betaling voor 23:00 aanleveren. Deze werd dan 's nachts verwerkt, zodat de volgende dag iedereen netjes zijn geld had.
Bij Mijn girotel moet je een batch aanleveren voor 11:30. Deze wordt dan de volgende dag gestart, zodat die nacht daarop het verwerkt wordt. Kortom dit is een achteruit gang van DRIE dagen!
Verder is het individueel inboeken van betalingen nu niet echt iets standards.
Zo kent postbank zakelijk geen komma. maar een tab. Iets wat vaak fouten tot gevolg heeft. Kortom. VERNIEUWING IS BIJ DE POSTBANK/ING ACHTERUITGANG.
Reactie: Belanrijker wie er het eerst het schip verlaat of niet is de vaststelling dat het met onverkort handhaven van de sturingswijze tot nu toe niet zal lukken. Dat is geen zwartkijkerij maar de voortzetting van de algemene conclusie die aan de generaties veranderingsmanagement ,inclusief de huidige stand van zaken, wordt verbonden. Organisaties zijn met de voeten in beton komen te staan vanwege de wisselwerking tussen processturing en bezuiniging. Het management is zodanig technisch geworden dat leiderschap een ouderwets woord is geworden en informatiesystemen overuren draaien zonder dat de werkvloer er baat bij heeft. Ik zit er midden in, sta allerminst aan de wal. Wat de leerboeken nu beschrijven als vaststaand wordt gecompliceerd door de crisis. Wat te doen als veranderen volgens de veranderingsstrategien bijkans onmogelijk is geworden, leiderschap vrijwel verdwenen is, en het personeel amper voor meer gemotiveerd dan het eigen werk. De provincie Limburg heeft alle hens aan dek geroepen, daar wordt vanuit het brede bedrijf de aanloop tot nieuwe strategie genomen, later te vertalen naar structuur en inhoud. Gedurfd plan. Dat is wat anders dan af te geven op mensen die de boot verlaten of verlaten hebben. Niet wie de boot verlaat is interessant, maar degene die de beslissing durft te nemen om de tot standkoming van de strategievorming om te gooien, teneinde denkkracht te mobiliseren vanuit het bedrijf. Doel: overleven. Dat juist ambtenaren vooruitstrevend zijn verdient een vette publieksprijs.
Ik begrijp dat dit artikel vooral doelt op verkopers die zichzelf zien als orderophalers. En inderdaad, verkopers die geen passie hebben voor het vak, het niet leuk vinden om nieuwe klanten te winnen en niet creatief zijn in het benaderen van prospects zullen het in deze zware tijden niet makkelijk hebben.
Als salesmanager bij Houthoff Trainingen & Coaching kijk ik verder dan alleen uitstelgedrag of tips en truuks om beter met tijd om te gaan.
Verkopers weten vaak niet wat ze verkopen!
Daar begint het mee. Ze hebben geen heldere kerntaak en dan gaat het behalen van een vaak wat willekeurig bepaald target snel vervelen.
Wat voor een product verkoop je eigenlijk? En waar leidt dat uiteindelijk toe? En wat betekent dat uiteindelijk dan voor je klant?
Zo sprak ik met een filiaalmanager van een grote bouwmarkt over trainingen. Ze verkochten ook boormachines. Hun verkopers waren ook gericht op targets. De beste verkoper had 28 boormachines verkocht! De klant koopt echter geen boormachine en ook geen gat in de muur. Ook geen gat in de muur met een spijker en ook geen mooi schilderij aan de muur. Wat die klant echt koopt is een sfeervol huis. Dat is wat hij uiteindelijk wil!
De kerntaak van die verkoper is dus het mede creëren van een sfeervol huis.
Op basis van dat gesprek besloot de filiaalhouder om cursussen aan te bieden voor mensen met twee linkerhanden. Kijk, dat is een vorm van acquireren in zware tijden. En het is nog leuk ook.
Met een solide kerntaak tussen je oren wordt verkopen erg leuk. Dat straal je uit en vanuit je kerntaak maak je verbinding met mensen. Niet met klanten. Dat vind ik zo een naar woord. Klanten is net zo’n woord als Tutsi of Hutu. Je leest erover in de krant maar je kent er eigenlijk geen enkele persoonlijk.
En koude acquisitie is daarom ook echt verleden tijd.
Je verdiept je in het bedrijf van die persoon die je gaat bellen en maakt vanuit je kerntaak verbinding. Daarmee onderscheidt je jezelf van de verkopers en hun target fetisj waar ze diep van binnen een afkeer van hebben. Omdat het zo onnatuurlijk is.
Reactie: @ Irma en Yvonne, In beide gevallen ben ik het er meer dan mee eens. Gelijke monniken, gelijke kappen. Mijn punt is feitelijk helder, dat er binnen bedoeld onderwerp best openlijk over een dergelijke vraag mag en kan worden gesproken.
Ik vind zelfs dat de betreffende sollicitant[e] het recht heeft op een dergelijke vraag geen antwoord te geven. Ik hoop in elk geval dat mijn reactie niet al te pretentieus klinkt bij de dames.
Reactie: Ik meen dat deze informatie net zo past op Nederland als op elk ander land.
Sollicitatiegesprekken zijn over het algemeen van een onvoldoende niveau. Ter camouflage worden er allerlei testen en assesments gebruikt, zodat er iets toegevoegd kan worden aan de CV. Het gesprek echter wint er geen millimeter meer aan kwaliteit door. Een sollicitatiegesprek hoort de kwaliteit van een dialoog te hebben en dat stelt andere eisen aan de recruiter dan vaardigheden, vakkennis of het beoordelen van de testen en assessments.
Dat kinderwens (wel of niet) een gespreksthema is, zou toch achterhaald mogen zijn. Het kan natuurlijk geen item bij het solliciteren zijn. Deze bekrompenheid heeft echt helemaal niets te maken met een goede bedrijfsvoering en het kwalitatief invullen van de positie. Het drukt eerder een totale desinteresse bij de recruiter en het gebrek aan visie uit. Zouden de recruiter en/of de leiding van het bedrijf zelf geen kinderen hebben of willen hebben? Hoe heeft hun vrouw het allemaal geregeld? Werken die bij een beter bedrijf? Ik raad alle vrouwen aan om onmiddellijk het thema op de eigen kinderen van de reruiter en de medewerkers van het bedrijf te brengen. Allemaal productjes die ze niet wilden en als bijproduct van de vrouw beschouwen? Toch zeker niet!
De kinderwens en het tijdstip is persoonlijk en de maatschappij (bedrijven zijn onderdeel van de maatschappij) heeft baat bij volgende generaties. Wanneer er kinderen op komst zijn ga je gezamenlijk kijken wat de implicaties zijn tijdens de afwezigheid. Wordt tijd dat men werkelijk volwassen wordt!
Reactie: ''Schoenmaker, blijf bij je leest'' luid een al eeuwenoude spreekwoord. Laat de managers processen besturen, ingenieurs bruggen bouwen en leraren les geven. Daar kozen die professionals ook voor. Wilden ze met de problemen van hun medewerkers en collega's belast worden dan zouden ze wel psychologie gaan studeren.
Goede sociale contacten hebben niets te maken met het kijken naar hoe iemand steeds in een kringetje van eigen persoonlijke- of werkproblematiek draait. Het frustrerende is dat luisteren alleen niet helpt en er geen einde komt aan het geklaag. Dus doe jezelf en je collega of medewerker een plezier en stuur hem of haar naar een professional die getraind is om te luisteren en de persoon daadwerkelijk naar een oplossing kan leiden.
Hoewel we ons allemaal een beetje psycholoog of coach voelen, is het toch prettig als iedereen het werk kan doen waar ze echt goed in zijn.
Reactie: Het lijkt me dat je degenen die het eerste het hazenpad kiezen nou niet echt de beste werknemers kunt noemen. Juist in crisistijden moet je op mensen aankunnen, anders kan ik ze in ieder geval missen als kiespijn.
Reactie: Als specialist in het vermarkten van producten en diensten ben ik het eens met de inhoud van dit artikel. Echter een voorbehoud.Het resultaat kan slechts bereikt worden mits alle
stappen van het vermarkten worden gezet.Slechts een onderdeel toepassen bv acquireren heeft beperkt resultaat.De belangrijkste van de te nemen stappen zijn:marktkennis,personal branding,
product of dienst optimalisatie,communicatie methodieken en mix,vervolgacties enz.
Voor workshops vermarkten zie onze website
Leo van.t Veer
VMA Business Support
