Reactie: Nieuwe medewerkers worden over het algemeen weinig ingewerkt en slecht begeleidt op de werkplek. Als dit al niet goed gaat in een bedrijf, wat verwacht je dan van stagebegeleiding?
Is hoe bedrijven omgaan met nieuwe medewerkers en stagiaires op te lossen met een contract of stageovereenkomst? Volgens mij niet. Die worden al jaren gemaakt, er worden beloften gedaan, maar puntje bij paaltje wordt meer aandacht besteedt aan de papierwinkel dan aan de leerbegeleiding zelf.
Ik heb geen pasklare oplossing, maar zou denken aan:
- wijs binnen het bedrijf de uitvoerende begeleider aan en maak die mede-verantwoordelijk voor de leerdoelstellingen;
- zorg dat deze uitvoerende begeleider vanuit zijn of haar bedrijf ruim voldoende tijd en bewegingsruimte krijgt voor persoonlijke begeleiding van de stagiaire;
- wijs binnen het opleidingsinstituut een supervisiebegeleider aan en maak die verantwoordelijk voor het stagebegeleidingsproces;
- de supervisiebegeleider coacht de uitvoerende begeleider van het bedrijf;
- de uitvoerende begeleider coacht de stagiaire;
- leg deze constructie vast in een overeenkomst, echter is de essentie niet een papieren afspraak maar het persoonlijk verantwoordelijk maken van betrokkenen en de coachingsconstructie en waar mensen worden gestimuleerd om de leerdoelen van zowel stagiaire als uitvoerende begeleider te behalen.
Voordeel voor het bedrijf: De uitvoerende begeleider krijgt specifieke coaching op hoe hij of zij een stagiaire kan begeleiden. Wat de uitvoerende begeleider hiermee leert kan hij of zij weer toepassen in het bedrijf.
Reactie: Ik ben het niet eens met de 2e stap waarmee het artikel eindigt. Demotivatie is niet alleen te wijten aan de werkomgeving. Dat veronderstelt dat mensen slechts slachtoffer en lijdend voorwerp zijn. Er is een verschil in hoe mensen (op welk nivo dan ook) zelf omgaan met veranderingen. En hoe goed ze op een bepaald moment zelf in hun vel zitten. Het is juist belangrijk dat een leidinggevende zich dit realiseert. Dat dit waar is, weet je wanneer je eerlijk kijkt dat dit voor jezelf ook opgaat. Want hoe ga je zelf om met medewerkers die niet positief reageren, of een verandering die je niet ziet zitten? Klaag je daarover, in jezelf of tegen anderen? Dit gebeurt veel, en laten we eerlijk zijn, dan zijn we zelf geen steek verder. Hoe bewust ben jij zelf als mens en als leider? Staan jouw oordelen je in de weg, of kun je opmerken wat er is en daarover in gesprek gaan? Durf jij jezelf te laten zien als mens? Van daaruit kun je anderen leiden in hun bewustwording en leiderschap. Zodat mensen elkaar en het bedrijf versterken.
Reactie: Vind de juiste persoon (deel 3)
Als u mensen met de juiste attitude in huis hebt, maar die niet de juiste vaardigheden of kennis hebben, dan is opleiden/omscholen een goede optie. U behoudt de gewenste medewerker, u bindt die aan uw bedrijf en u vormt de persoon in de richting die past.
Drie vliegen, een klap. En het hoeft niet duur te zijn.
De reactie van u is wel een beetje kort door de bocht, vindt u zelf ook niet? Ziekte is ene signaal van de ziel? Wellicht gaat dit op indien het gaat om zgn. ''schoolziek'', gewoon even gene zin hebben om naar je werk te gaan zoals iedereen vroeger ook wel eens had met school. Dat is echter geen ''ziekte'', dat is gewoon even iet willen.
Ziekte, echt ziekte, heeft helaas niet alleen maar te maken met je ziel maar met vele factoren en deze heb je als persoon echt niet in de hand door een bezigheidstherapie o.i.d.
Voor wat betreft het probleem van de vraagsteller: Dat er vermoedens zijn dat zijn ziek zijn voortkomt uit zijn hobby's is begrijpelijk. Een gesprek aangaan is dan ook het enige dat je kunt doen hierin. Wees er alleen op bedacht dat het gesprek niet verwijtend of beschuldigend word maar sta echt open voor alles dat de betreffende werknemer te melden heeft. Zet inderdaad eerst alles goed op een rijtje (zijn de ziektedagen bijvoorbeeld altijd direct na het weekend of op steeds verschillende dagen), is de betreffende werknemer echt ziek en baalt hij daar zelf ook zo van dat hij eigenlijk te vroeg weer aan het werk gaat waardoor het patroon zich maar blijft herhalen?
Je kunt rustig vragen of hij al eens bij de huisarts is geweest en of hij wellicht een keer met de bedrijfsarts zou willen praten. Daarmee geef je mogelijkheden aan om hem zelf ook verantwoordelijkheid te laten nemen voor zijn verzuim.
Reactie: Goede tips, maar ... wie volg je graag en heb je veel voor over?
Iemand die je aardig vindt, iemand die je respecteert, iemand die visie heeft, iemand die voor je opkomt enzovoort. Dus nog belangrijker dan deze 8 tips is je leiderschapstijl.
Geef je bijvoorbeeld zelf niet het goede voorbeeld, dan zul je weinig mensen kunnen motiveren.
Reactie: Bij reorganisaties wordt vaak externe deskundigheid ingehuurd. Jammer want de interne experts lopen dan interessante en leerzame projecten mis. Daardoor zullen de meest waardevolle, in de markt goedliggende, medewerkers als eerste het pand verlaten naar een werkgever die hun kennis en vaardigheden wel waardeert. Zonde van de tijd en energie van het bedrijf want na een reorganisatie, waarin niet gekeken wordt naar kwaliteit van het huidige personeel, moet vaak weer (duur) geworven worden om opnieuw kwaliteit binnen te halen.
Sociaal plannen zijn prima voor het personeel als ze toch moeten vertrekken maar er mag ook iets scherper gelet worden op kwaliteit ipv first in - last out.
Daarnaast een tip: zorg dat u regelmatig functionerings- en beoordelingsgesprekken voert. Dit kan u bij reorganisaties een hoop ellende (en geld) besparen!
Reactie: 1. Ziekte overkomt je niet zomaar, daar moet je wel wat voor doen. Bijvoorbeeld jarenlang jezelf tewerk laten stellen in - voor je gevoel - ongezonde werkomstandigheden of ziekmakende collega's. Of jarenlang je gehersenspoelde ego de overhand laten houden door voor je gevoel verkeerde normen en waarden achterna te laten jagen.
2. Ziekworden is een signaal van je eigen ZIEL, die je ego, geest - via allerhande processen in je stoffelijke lichaam - de boodschap aangeeft dat je VOOR JE GEVOEL op de verkeerde plek, de verkeerde dingen doet, waar je zelf NIET VAN GROEIT, VOORUITKOMT, VERVULD VAN RAAKT.
Tip voor de werk-nemer:
- Ga bij jezelf te raden wat je WEL wilt volgens je EIGEN GEVOEL,HART.
- Ga op zoek naar die dagindeling, bezigheidstherapie waar JIJZELF wel vervuld van raakt.
Tip voor de werk-gever:
- Ga een OPEN GESPREK aan met de werk-nemer.
- Zoek uit waarom ie steeds ziek word
- Help de vrouw, man bij het vinden van een passende, niet meer ziekmakende baan
- Neem personeel aan wat zich wel bij je thuis voelt.
De tijd van loon-slavernij is allang voorbij.
Kies voor JEZELF en laat een werkgever meegenieten van jouw arbeidsvreugde, levenslust
''Geen enkel werkplek, collega, opdracht zou het waard moeten zijn om ZIEK van te worden!''
Reactie: Dat komt ook omdat het de meeste bedrijven - werkelijk - geen ****** uitmaakt HOE het werk gedaan word, ALS het maar gedaan word.
De mensen die werkelijk aan de top staan, denken niet voor niets in on-menselijke termen zoals Return on Investment, Profit Margin, Omzet, Aandelen (houders), Winstmarges, Omzet, Quota. Hoe dit gerealiseerd gaat worden interesseert hen geen letterlijk geen ******. Daar hebben ze hun managers weer die maar uit gaan vogelen HOE en via WIE RUG deze corporate doelstellingen gaan behalen.
De bedrijven waarin de top nog echt oprecht menselijk betrokken is bij de mensen op de werkvloer kun je , bij wijze van spreken, op twee handen tellen hier in dit koude kikkerlandje.
Als het erop aankomt bent je niets anders dan een personeels (of burgerservice) nummer in de mallemolen van een ander.
De menselijkheid is - in dit deel van de wereld - allang gestorven, tezamen met de democratie.
Reactie: @Hans: het directe rendement bij een medewerker kan gering zijn, maar het indirect rendement in zijn team of organisatie groot (enkel- dubbel- en drieslag leren); ik kom daar later op terug.
@Ad: mooi onderscheid maak je daar, tussen niet-aanwezige en niet-ontwikkelde talenten. Wil je instrument graag eens zien!
@Jan: in de baten wordt vaak genoeg niet meegenomen dat kosten worden uitgesloten. Malle open-deur, maar bij een fabriek van een olieverwerkende industrie in Kerkrade kunnen ze het zich bijvoorbeeld nog steeds niet permiteren om met, ik noem maar wat, een heftruck-ongeval een negatieve pers te scoren. Laat staan met een dronken heftruck-chauffeur.
@Ruud: inderdaad; als trainen het equivalent is van emmers-vullen, is het niet míjn ding. En als coachen gelijk is aan leren-leren, ga ik met je mee. Dan is het vuurtjes-aanblazen!
Reactie: De kracht van de notulist
Liever dan over macht zou ik als het om notuleerwerk gaat, spreken over kracht. De heer Van Marwijk spreekt over macht en vanuit het perspectief dat een medewerker in een organisatie notuleert. Bovendien schrijft de heer Van Marwijk over beleidsmedewerkers die inhoudelijke kennis van zaken hebben. De baas van de onderneming heeft macht. Die kan de inhoud bepalen en voorschrijven hoe de notulen er uitzien. Dat blijkt ook uit enkele reacties op dit artikel van de heer Van Marwijk.
Ik ben professioneel notulist, schrijf korte en lange verslagen in bestuurlijke en ambtelijke omgevingen en ik ga vanuit mijn ervaring in op het artikel van de heer Van Marwijk, gezien vanuit het perspectief van één van mijn opdrachten.
In een grote ambtelijke organisatie is het dagelijks bestuur (bijvoorbeeld De Raad van Bestuur) de baas die bepaalt hoe de notulen er uit moeten zien. Tenminste, het zou goed zijn voor de organisatie wanneer die baas dat zou voorschrijven. In een gemeentelijke organisatie is het dagelijks bestuur het College van Burgemeester en Wethouders. Dat dagelijks bestuur bestaat uit wethouders afkomstig van politieke partijen die bestuurlijke verantwoordelijkheid willen nemen gezien de uitslag van de verkiezingen. De burgemeester maakt uiteraard ook deel uit van een dergelijk college.
De hoogste baas
Het hoogste bestuur van een stad is de gemeenteraad. Dat hoogste bestuur heeft de notuleertaken voor het vastleggen van zijn vergaderingen ‘uitbesteed’ aan een ambtelijke organisatie, de griffie. De griffie kan de notuleerwerkzaamheden dan weer uitbesteden aan een notuleerbureau. Bovendien is in het huidige dualisme het hoogste bestuur van de stad werkgever van de ambtenaren van de griffie. Ik kan mij goed voorstellen dat de griffie er dan niet nóg een machthebber bij kan gebruiken. De notulist die met zijn notulen macht uitoefent! Het zou niet in mij opkomen! Dat zou in mijn beleving de arrogantie ten top zijn!
De gemeenteraad bestaat uit fracties van politieke partijen. De inwoners van de stad kiezen hun favoriete politieke partij. De grootste politieke partij heeft de meeste macht. Maar zelfs die macht is niet statisch en bestaat niet per definitie. Iedere politieke partij zal zijn kracht moeten gebruiken in steeds een collegeperiode van vier jaar om duidelijk te maken aan het Dagelijks Bestuur of bijstellingen van dat dagelijkse bestuur gewenst zijn. De partijen maken daarbij gebruik van overredingskracht. De notulist neemt daarvan nota en verwerkt de argumenten in notulen, uitgebreide of minder uitgebreide.
De positie van de notulist
De notulen worden uitgebreider naarmate de notulist zich zijn positie meer bewust is: van hem of haar wordt verwacht dat hij of zij recht doet aan de woorden van de politieke partijen. Tenslotte spreken de politieke partijen zich in een openbare vergadering uit over politieke kwesties in hun stad. Alle bewoners van de stad hebben de politicus kunnen horen spreken. Het is dan van het grootste belang voor die politieke partijen, maar ook voor de raad als bestuurlijk orgaan, dat in de notulen de uitgesproken woorden overeenkomen met de geschreven tekst, zowel in de letter als in de geest. De raad schrijft de stad de wet voor. Het zou dan kolderiek, onzinnig en ronduit buiten alle verhoudingen zijn wanneer de notulist zich zou verkneukelen over zijn zogenaamde macht. Hij heeft vooral kracht nodig om de lange discussies te kunnen blijven volgen en om de gesproken taal goed om te zetten in geschreven. En de raad zou via de griffie de notulist kunnen voorschrijven hoe de notulen er uitzien, bijvoorbeeld in termen van ‘op naam, samenvattend, uitgebreide versie’. Maar hoe de wensen van de raad richting het product van de notulist ook geformuleerd zijn, eenduidig of niet, steeds zal de fractie die heeft gesproken zijn woorden willen terugzien in de notulen.
Conclusie vanuit het geschetste perspectief
Als notulist in opdracht van de griffie van de gemeente Utrecht zou ik mij zelfs ongemakkelijk voelen wanneer ik in ‘de samenvattingen’ macht zou gaan uitoefenen. Wanneer ik geen kans zie een samenvatting te geven van korte statements die gemaakt zijn om aan woorden recht te doen, neem ik die statements letterlijk over. De notulist van deze en dergelijke vergaderingen heeft in het licht van de democratische gang van zaken, een bijzonder belangrijke maar wel zeer bescheiden positie. Hij kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat de politiek alle tijd heeft voor de inhoud; dat niet urenlang gedebatteerd hoeft te worden over of de woorden van de heren en dames politici wel juist zijn weergegeven en of de uitspraak wel juist op dat moment of wellicht op een ander moment in de vergadering was gedaan. Dat is geen macht. Dat is kracht! De kracht van de notulist!
Utrecht, 23 mei 2009
Geertjan Benus, notulist h/o Notutekst, voor notulen en teksten
Reactie: ik wil nog even reageren op dit artikel.... Beetje laat...maar ik ben een laatbloeier. Met alle respect maar ik mis het out of the box denken. De meeste van jullie komen met wetenschappelijk onderzoek aan en feiten m.b.t. nature en nurture. Jullie weten toch dat dit een wetenschappelijk model is en dat deze weer weerlegd wordt als er nieuwe feiten of informatie door onderzoek (exploreren, niet alleen feiten anders ordenen en rangschikken)tot onze beschikking komen. Wetenschap is interessant, maar als we het op deze manier gebruiken dan kijken we door een klein brilletje en missen we heel veel kansen. We zeggen dan in principe: de feiten liggen vast dus je lot is al bepaald. Ik geloof daar niet in, ik ben van mening dat je je leven zelf kunt bepalen en zelf richting aan je leven geven.(in elk opzicht, maar wat heb je ervoor over!) Dit is een nutteloze discussie over nuture en nature als je het mij vraagt. Wat heb je nu aan zo`n statisch wetenschappelijk model;lekker weggooien en geloven in de dynamiek en de kracht van de mens.
Mijn huidig eigen model bestaat uit mijn feit dat iedereen een symbolisch deurtje heeft in zichzelf, achter deze deur zit het talent, spierkracht,lenigheid, of potentie (geef hetzelf een naam) en bij sommige mensen stond dat deurtje vanaf de geboorte al meteen openen, bij anderen kan dat nog open gaan of opengemaakt worden door: aha erlebnis, gerichte training, focus, inspirerende mensen, etc. En als ik met dit model niet verder kom......dan gooi ik het weg en ontwikkel een nieuw en beter model.
Beste mensen laat jezelf toch niet te kort doen, door een bepaald wetenschappelijk model aan te hangen en hierdoor niet alles uit jezelf te halen. Exploreer, ervaar, leer, verbeter en geniet van je potentie, talent, spierkracht
