Ik moet je gelijk geven in je reactie. Ik lees de stukken op deze site en ik reageer dan vaak vanuit mijn grondgevoel. Met als gevolg dat ik soms een minder goed onderbouwde reactie geef, maar eerder mijn emotie beschrijf.
Je hebt gelijk met je voorbeeld over de tegelzetter. Probleem is echter dat ik het soms wel moeilijk vind om mijzelf te zien als mijn eigen 'merk'/product/dienst. In de basis is het natuurlijk zo dat je met een contract afspreekt dat je, je kennis en kunde belooft in te zetten. We zijn ook niet met ons werk getrouwd, maar ik voel altijd een afhankelijkheid die ervoor zorgt dat ik niet het achterste van mijn tong laat zien.
Reactie: Vergaderen kun je zinvol doen of zinloos. Op het moment dat er zinvol vergaderd wordt gaat ook bijna niemand met zijn telefoon spelen.
Ik vind het dat ook gewoon blijk geven van desintresse als iemand met zijn telefoon in de weer gaat tenzij het voor het raadplegen van de agenda is. Het gebeurt ook gewoon uit ego. Kijk eens hoe druk ik heb heb, hoe belangrijk ik ben.
Ik zit nogal wat vergaderingen voor, zouden de deelnemers met de telefoon in de weer gaan, dan maak ik daar een opmerking over als het storend is en frequent gebeurt. Ik toets ook wel eens of ze de vergadering zinvol vinden, misschien zijn de onderwerpen niet boeiend, of de wijze van vergaderen saai. Misschien kan ik daar dan wat aan doen.
Soms kun je zaken ook simpelweg per mail afstemmen of tijdens het werk.
Daarbij ben ik zelf altijd heel kritisch geweest naar vergaderingen toe. Zie ik ze als zinloos voor mij, dan vraag ik of het wel noodzakelijk is dat ik ze bijwoon. Soms kan ik gewoon dat punt wat ik besproken wil hebben bij iemand anders deponeren voor wie de vergadering zinvoller is.
Multitasken kan ik ook niet, dan doe ik mijn werk niet goed, tja ik ben een man, die kunnen over het algemeen slechter multitasken dan een vrouw, schijnt het.
Of je loonslaaf bent bepaal je voor een gedeelte ook zelf. Je hebt een contract, een functieschrijving en targets in ruil daarvoor krijg je geld en nog wat zaken. Niemand dwingt je dat te accepteren en het is ook geen vrijbrief voor de werkgever. Misschien stel ik het erg zwart wit en simplistisch voor maar ik zie mezelf als een soort dienstverlener. Stel ik was tegelzetter en werkte voor mijzelf. Dan bepaalde ik ook zelf waar mijn grenzen lagen. Die insteek heb ik ook als werknemer. We kunnen constructief samenwerken op basis van een contract en wederzijds respect, geven en nemen of ik ga weer om mij heen kijken. Hoe meer ik het gevoel krijg als loonslaaf gezien te worden hoe groener het gras bij de buren wordt. Natuurlijk zeker in tijden van oplopende werkloosheid liggen de verhoudingen al snel scheef en mijn acceptatiegrens waarschijnlijk hoger, dat is ook zo. Desondanks stel ik mijn eigen grenzen. Ik probeer mijn werk zo goed en foutloos mogelijk te doen en wat mijn werk is staat beschreven in een functiebschrijving enz. Ik stel me flexibel op en kijk ook over de functiebeschrijving heen maar dat is de basis en daar is een vergoeding voor afgesproken. Daar hebben we handtekeningen onder gezet. Als iemand daar dan later anders over denkt dan mag hij het contract ontbinden, dat kunnen we dan bespreken. Inderdaad in een vergadering.
Wat zou er gebeuren als jij met 1 telefoon gaat werken ipv 2 Trojan? Misschien komt je werkgever er dan achter dat er hulp bij moet.
Als je fouten maakt omdat je niet kunt multitasken krijg je natuurlijk op den duur ook sores met je werkgever. Die wil natuurlijk foutloos werk. Wat doe je als hij je nu het vakantie is een derde telefoon erbij geeft. Hoe ver wil je gaan? 4 telefoons, 3 computers?
Misschien is het tijd om wat tegengas te geven. Ik kan me niet voorstellen dat het A voor je zo vol te houden is en B foutloos uitgevoerd wordt. Wat als je iemand gewoon laat wachten? Sorry ik ben nu even bezig, ik bel je wel terug? Tuurlijk dan krijg je scheve gezichten maar de kans is groot dat men went aan die nieuwe aanpak. Je wilt immers kwalitatief goed werk afleveren. Maar inderdaad soms wordt je er gewoon toe gedwongen dan is de keuze ''take it or leave it''. Ik koos er wel eens voor om die keuze bij de werkgever ner te leggen. Ik doe dat niet meer op die manier en heb je daar moeite mee dan verneem ik het wel. Natuurlijk had ik wel eerst mijn beweegredenen gemotiveerd.
Wat jij wil geloven Natascha... Als je goed door mijn reactie heenleest, lees je dat ik zaken om mij heen signaleer. Zaken die naar mijn idee veel te rechtlijnig worden bekeken. Ik erger mij eraan dat onze maatschappij steeds over de oorzaken van haar problemen heenstapt en met een vinger gaat zitten wijzen naar de gevolgen.
Als ik onbetrokken was, zou ik mijn tijd niet verspillen aan het typen van een reactie... Komt nog bij dat jij je reactie zat te typen onder werktijd (07.54), terwijl ik het netjes buiten de kantooruren doe!!
Reactie: @ Natascha. (U schreef: Trojan is volgens mij een onbetrokken werknemer...)
Dat zie ik anders. Ik dan dat hij kritisch is en wellicht gefrusteerd over de gang van zaken. De echte onbetrokken medewerker wordt steeds stiller, het boeit hem/haar niet meer. Trojan ventileert wat hem niet bevalt, waar hij zich aan stoort dat vind ik op zich een goede eigenschap. En ik denk dat veel van zijn kritische opmerkingen absoluut terecht zijn.
Ja dat klopt ik ben het eens met Trojan. Wordt alleen moeilijk als je direct leidinggevende of zijn leidinggevende je pest. Dat gebeurt ook maar al te vaak binnen de bedrijfswereld. Dan kun je daar wel tegen te strijde trekken maar dat betekent dan soms exit over en uit. Tenzij dat die leidinggevende inderdaad een pantoffel held is die vervolgens een ander slachtoffer kiest voor zijn ziekmakende praktijk. Zoiets bespreekbaar maken bij HRM of hoger in de organisatie is ook niet zonder gevaar. HRM bemoeit zich zelden met zoiets, de leidinggevende wordt mogelijk aangesproken door zijn baas en zet misschien een wraakactie in op je. De OR bemoeit er zich meestal niet mee want het wordt vaak afgedaan als individueel probleem, wat het overigens meestal niet is. Het resultaat is dat je het of over je heen moet laten komen danwel er tegen te strijden gaat meestal is het resultaat dat je bezig bent met je einde. Overleven kun je vaak alleen als je het maar over je laat komen, dat vind de pester dan geweldig op een goede dag knap je erop af, zit je thuis in de ziektewet of bij een andere werkgever. Veel steun van je collega's zul je waarschijnlijk niet krijgen. Zulk een pester heeft meestal al een verdeel en heers aanpak geďmplementeerd. Zijn hulpjes zullen alles ontkennen en bestrijden in de hoop dat ze zelf niet te maken krijgen met sancties of pesterijtjes. Ze hebben meestal voordeel door de pester te helpen met ontkennen en hem de hemel in te prijzen.
Een aantal jaren geleden deed ik een klus voor een Japans bedrijf. De Nederlandse middenlaag van managers tot lager leidinggevenden waren bijna allemaal, klasgenoten, oude vrienden en mensen uit dezelfde middelgrote stad. Ze hadden zich daar ontwikkeld als een clubje dat het liefst een paar slachtoffers vernederde en pestte. Meestal werden de uitzendkrachten gepest maar ook een paar vast medewerkers, met goede opleiding, dus een bedreiging, werden het slachtoffer.
De produktiemanager en zijn assistent noemden een van de medewerkers ''stinky'', ''Stinky'' kon doen wat hij wilde, het was nooit goed en als men een keer wilde ''lachen'' dan werd ''stinky'' op het matje geroepen en voor schut gezet, voor de groep leidinggevenden. ''Stinky'' was nogal emotioneel gevoelig en al snel liet hij als volwassen man waterlanders zien. De met de pestkoppen bevriende medewerkers wisten dat en het was gebruikelijk dat men dan even kwam storen. Dat vond men dan leuk en liet men toe. ''Stinky'' werd vervolgens in het ootje genomen door zijn collega's. ''Stinky'' stonk niet, deed zijn best en was loyaal en betrokken eigenlijk. Als je hem wat vroeg dan deed hij het. Wat bleek ''Stinky'' had betere diploma's dan zijn leidinggevenden en was wellicht kwa persoonlijkheid iemand die pesten over zich uitriep. Hij was te netjes, te fatsoenlijk.
Ik heb ''Stinky'' toen geadviseerd om zo snel mogelijk het bedrijf te verlaten, werk genoeg te vinden met jou papieren en je hebt nu de kinderen nog klein, nu kan het nog, straks wordt dat moeilijker. Ik heb dit ook aangekaart bij de directie destijds, die Japanners konden zich dat helemaal niet voorstellen. Een produktiemanager, zijn assistent en alle teamleiders en assistenten die pestkoppen zijn? Nee dat kon niet, Het was gewoon een grote familie. Drie jaar later heeft men echter iedereen opgeruimd tot aan plant manager toe. ''Stinky'' is inmiddels voorman en sinds jaren een trouwe vriend van mij. Hij is blij dat ik hem ooit de ogen open gemaakt heb, snapt zelf niet hoe stom hij destijds was en waarom dat hij daar bleef. Het was zijn eerste werkplek en hij dacht dat het normaal was. Nu weet het beter. Ik plaag hem wel eens, dan noem ik hem ''stinky'', nu kan hij daarom lachen en plaagt hij terug. Dat wil ik zien, daar komt hij verder mee, waterlanders daar heb je niks aan dat werkt averechts. Het is geen Disney wereld waarin we leven, proberen te overleven. Je zult net als je aangeeft, Trojan, hard moeten kunnen zijn als dat nodig is.
Reactie: De 2e en derde generatie mensen die hier geboren zijn notabene met een etnische achtergrond doen net zo hard mee om zich niet aan de Nederlandse wetgeving aan te passen. Kom niet aan de moslimcultuur die schijnt heilig te zijn. Zij krijgen geen opvoeding en de generatie daarna ook niet en zo is de cirkel weer rond. Ze hadden destijds opoe en de hele reutemeut eromheen niet binnen moeten halen. Hier werken prima maar dan ook weer terug. Bij de crimineel is weinig te halen dus betaalt daar de hardwerkende burger voor. Zij zijn het die moesten staken tegen deze regering. Inderdaad grenzen open voor de kanslozen maar vooral boeventronies. De heren die in Wassenaar wonen hebben er immers geen last van. De bevolking kan ervoor opdraaien. Maar wij pikken het toch? Jarenlang is geroepen dat wij niet mochten discrimineren en daar is hevig misbruik van gemaakt. Met alle gevolgen vandien. Als Wilders monddood gemaakt wordt staat er wel weer een ander op. Ik hoop dat ze dat niet zal lukken. We hebben iemand nodig die eerst voor zijn eigen volk opkomt en niet voor degenen buiten de grenzen en al dat multicultureel gezwam die alles gratis krijgen en de werekende mens uitlachen. Wij staan in dit land in de kou. Demonstreren mensen. Oh ja een volledige naam erbij zetten zou nog wel zo netjes zijn
Reactie: Ik ben het wel met je eens Trojan, je hebt gelijk. Ik begrijp alleen niet waarom dat je iets anders uit het artikel haalt als ik. Als ik de inleiding lees dan interpreteer ik het zo dat de bedrijven eens moeten kijken waarom hun medewerkers ongemotiveerd worden/zijn. Vervolgens beschrijft men hoe een ongemotiveerde werknemer zich gedraagt. Een goede werkgever doet daar iets aan. Het is in beider belang immers. Een slechte werkgever is blind, of durft er niks aan te doen en laat het zijn beloop gaan. De slechtste werkgevers trappen personeel om die reden op straat zonder de moeite te nemen om te onderzoeken wat er aan de hand is. Daarom kijk ik me plezier terug naar 1 werkgever die dat wel deed. Toen leek dat heel gewoon, dat bleek het echter niet te zijn immers mijn ervaringen zijn soortgelijk al jij beschrijft. Ik ben zelf altijd manager of leidinggevende geweest en het heeft mij altijd gestoord dat ik ook tegen een muur aanliep als ik probeerde iets te doen waar het personeel behoefte aan had. Zo had ik het geleerd ooit van die werkgever, helaas kreeg ik te maken met direct leidinggevenden die het hadden over ''handjes'' en ''eruit trappen'', ''ze krijgen betaald dus werken ze maar, zo niet dan nemen we afscheid nadat we ze eerst ingepeperd hebben dat ze niks waard zijn, niet functioneren''. De goudklompjes werden niet opgepoetst maar ondergestoft of bij het vuil gezet en ik kreeg een reprimande omdat ik te veel voor het personeel zou zijn. Heel dom, kapitaalvernietiging, verstorend en vaak uitdraaiend op aansturen via angst.
De manager was meestal wel in staat om de signalen van beneden, dus bottum -up tegen te houden, of te kleuren. De directie zag het niet of wilde er niks aan doen, interesseerde zich vaak niet voor wat er echt speelde. De manager kon zo vaak zijn gang gaan, goed personeel eruit werken of demotiveren, slecht functionerend personeel tot zijn loyale hulpjes maken. Waren de resultaten beneden verwachting dan lag dat natuurlijk aan het personeel en zijn beperkte bevoegdheden of mogelijkheden die hij kreeg. Soms kwam de aap uit de mouw na een aantal jaren en kon de manager uiteindelijk vertrekken. Wat zie je dus op de arbeidsmarkt. Veel goed personeeldat niet aan de bak komt omdat men zich afvraagt wat aan hun mankeerd, gezien de vele korte arbeidsrelaties en managers die vaak 2 a 3 jaar ergens gezeten hebben en dan verkassen. Dat wordt dan als positief gezien tijdens een sollicitatie.
Dat soort mij al jaren en ik nu voornemens om als freelancer daar iets aan te gaan doen. Ik zie namelijk dat dit een groot probleem is geworden voor bedrijven. De signalen komen top down wel door maar signalen vanuit het personeel komen slechts tot bij het middenkader of management. Die middenlaag berokkent zo vaak ongemerkt schade aan de onderneming en is vaak enkel bezig om dat te verhullen, desnoods door goed en loyaal personeel de poort uit te werken of te demotiveren,frustreren en psychisch te beschadigen. Juist de bedrijven met veel awards in de kast ivm goed personeelsbeleid maken er een potje van in de praktijk.
Zo moest ik ooit het voltallige personeel instrueren over een zogenaamde ''ethiek huplijn''. Er werd een boekwerkje gedrukt en er werd gewezen op de lokale ethiek functionaris, eeen soort van vertrouwenspersoon, een landelijke ethiek hulplijn voor de verschillende BU's en een Internationale ethiek afdeling en hulplijn. Het leek me een heel zinvol iets, je kon er terecht voor Fraude, slecht leiderschap, discriminatie, diefstal, sexuele intimidatie enz. In de praktijk bleek al snel dat niemand beschikbaar was, mails niet beantwoord werden, telefoontjes resulteerden in eindeloos doorverbinden. Zelfs op het hoofdkantoor bleek niemand bij de afdeling ethiek te bereiken. Wel heel opmerkelijk. De bevindingen hierover bleken ook onbespreekbaar te zijn binnen de eigen directie, HRM en zelfs de ondernemingsraad kreeg rare antwoorden. Misschien was de nep hulplijn opgezet om investeerders gerust te stellen. Misschien weet de hoofddirectie niet eens dat het een farce was. Maar ik vond het een goed idee. Ik heb er ook altijd voor gepleit dat bedrijven enquetes houden en iets doen met de info. Maar nogmaals wil je als bedrijf echt weten wat er speelt op de werkvloer en binnen het management dan zul je dat anders moeten aanpakken, een externe manager van een inghuurd adviesbureau met pak over de werkvloer laten lopen in de hoop dat je de onderste steen boven krijgt is je zelf voor de gek houden. Die wordt gewantrouwd. In die niche ben ik ik nu gedoken. Want ik denk dat jij met je reactie spijkers op de kop slaat. Het is dan ook ongebrijpelijk dat veel bestuurders kennelijk denken dat zoiets in hun organisatie niet aan de orde is, ja misschien een beetje. Pas als ze daadwerkelijk een onderzoek doen merken ze pas hoe hun onderneming al jaren ondermijnt is geworden, vooral door de middenlagen waarop ze juist het meest vertrouwden. Inhuren van externe bureau's is in dat geval niet de beste aanpak, zult zult namelijk ook iemand moeten hebben die zonder gevaar voor eigen baan, kritisch kan zijn over zijn eigen leidinggevenden de middenlagen, iemand een dag of meerdere weken de werkvloer laten interviewen in pak, stropdas en met laptop werkt zo niet, dan krijg je nooit boven water wat er echt speelt.
Bovendien zal diegenen die dat boven water moet halen door ervaring goed moeten kunnen inschatten wat er echt speelt zonder dat hij opvalt dat hij daarmee bezig is. Zeg maar net als een ''mystery shopper''. Bedrijven die daar interesse in hebben kunnen mij benaderen per pm. overigens.
Reactie: Brrr. Ik ben zo bang. Alweer zo'n griezelig bericht. Misschien is het een goed idee om me flink vol te gieten met desinfecterende alcohol en te wachten tot het overgewaaid is.
Tja mensen, voorkomen kun je het nauwelijks, contaminatie is nauwelijks te voorkomen, krijg je het dan krijg je het en dan kun je hopen dat je afweer op sterkte is anders rest waarschijnlijk alleen Tamiflu en gezondheidszorg of de dood. Wat dat laatste betreft..die komt toch op een dag. En aangezien ik omringd wordt door hoestende en proestende mensen, die toch gewoon werken en zich onder de mensen begeven denk ik dat besmetting eigenlijk niet te voorkomen is. Het zal van mijn eigen afweer afhangen, dus goed eten, op tijd naar bed en dingen doen die je verzwakken. En ik ga dat prikje ook niet halen, dat vind ik onnatuurlijk en het verzwakt je afweer. Ik heb meer geloof in kruiden enz. Net zoals Nostradamus niet ziek werd van de Pest en door midden van een recept waarin rozeblaadjes als ingrediënt verwerkt waren patienten behandelde, tot verbijstering van de aderlaters uit die tijd, en zelf nooit besmet werd en patienten geneesde. Hij is bekend als ''toekomstvoorspeller'' maar was hij dat niet daarom geworden dan was het omwille zijn prestatie als geneesheer. De veel medicamenten zijn van origine afkomstig uit de natuur. Tamiflu wordt gewonnen uit Steranijs en tegenwoordig worden in het produktieproces genetisch gemanipuleerde microörganismen ingezet, het oude produktieproces was nogal gevaarlijk, er was kans op explosie. Dit alles lijkt mij erg onnatuurlijk. Grappig is wel dat de Chinees een heel oud recept kent voor Pekingeend in anijs. Vogelgriep in Tamiflu?
Thijm is bijvoorbeeld een kruid dat sterk anticeptisch werkt het kan zelfs virussen te lijf gaan. Spuw in de mond, een blaasje op je lippen beginnende keelpijn, hoest? Thijm kauwen! Zo over. Wonderbaarlijke natuur!
Meer over thijm weten? Hier bijvoorbeeld: http://sethabel.punt.nl/?id=418331&r=1
Reactie: Opvallend is dat sport, in verschillende gedaanten, en ontspanning bij bijna alle CEO's als remedie tegen stress worden gebruikt. Wetenschappelijk is dit ook verklaarbaar aangezien we door ontspanning, waar sport een zeer efficiënte vorm van is, onze hersenactiviteit kunnen verlagen tot het zogenaamde ‘alfa’-niveau. Dit is ook het niveau dat zich kenmerkt door bijvoorbeeld het hebben van positievere gedachten hebben, creatiever zijn, efficiënter werken etc. Dit in tegen stelling tot het ‘Bčta’-niveau waar men snel geďrriteerd is, slecht kan concentreren en zelf vermoeidheidsverschijnselen krijgt.
Overigens zijn er alternatieven om effectief op dit ‘alfa’-niveau te komen en te blijven met als doel de eigen persoonlijke effectiviteit te verhogen. Meer hierover op onze website onder het kopje ‘Selfcoaching’.
Reactie: Welnu toen ik nog in loondienst werkte, was ik meestal te laat. Gelukkig schuilt achter veel succesvolle mannen een ondersteunende partner. Mijn partner stelde zich gelukkig flexibel op waardoor de etenstijd niet duidelijk vastgesteld was. Dat betekende eten uit de magnetron, later koken en soms iets halen of uit eten. Dat is meer dan 20 jaar de gang van zaken geweest. Dus was ik eigenijk altijd te laat en toch ook weer op tijd. Wij vonden dat van zelfsprekend, de werkgever kennelijk ook. Ik heb nooit gemerkt dat deze instelling bijzonder gewaardeerd werd. Misschien was dat ook normaal in de kultuur waarin ik werkte. Al had ik genoeg collega's met een van 9 tot 5 mentaliteit. Ik zal wel de gekke Henkie zijn geweest.
Reactie: Het is helemaal juist. Kort gezegt het weten wat een ander doet, maar vooral het weten waar de verantwoording van de ander ligt, geeft respect aan de ander.
Dit werkt ook op kleine schaal. vaak wordt er van een manager of directeur gedacht dat hij of zij geen verantwoording hoeft af te leggen.zodra een werknemer weet dat ook zij afgerekend worden op hun fouten dan ontstaat er een wederzijds begrip
