Reactie: Ik ben het helamaal eens met dhr Curiel en vind dat het niks uit maakt of je nu kinderen hebt of niet, keuze,s maken is en zal altijd moeilijk blijven,en of je het goed gedaan hebt of niet daar kom je pas achter als het gebeurd is en het is ook heel duidelijk een gevoelskwestie.Je kunt er ook heel veel van leren als je het niet goed gedaan hebt dan doe je het de volgende keer niet meer.
Reactie: Niet alleen vergaderen :-)
Ieder vorm van stilzittende gevangenschap met overmatige geestelijke inspanning voor geld is een onnatuurlijk kunstje voor het menselijk lichaam en dus niet goed voor je gezondheid :-)
Dus zet alle printers in het bedrijf, centraal op een plek op de de bovenste verdieping en lopen voor je output. Dan krijg je meteen je dagelijks aanbevolen hoeveelheid beweging bij het ophalen van je printjes :-)
''We zijn gewoon geëvolueerd naar binnen zitten.. RSI is een van de laatste aanpassingsproblemen.''
Ja precies, het enige nadeel wat het ego van de huidige mensheid heeft is dat ze hun eigen fysieke lichaam (nog) kunnen voelen ;-)
Gelukkig is ''voelen'' op haar beurt weer een voedingsbodem voor een heel industrietak van pharmaceuten :-) Zo blijven we elkaar weer allemaal aan het werkhouden over de ruggen van werk-nemers.
Hoe zou de economie er aan toe zijn als we met zijn alleen gingen beseffen dat WERK voor GELD slechts dient om ANDEREN blij te maken i.p.v. jezelf?
Reactie: Wat me uit de diverse reacties duidelijk wordt, is dat er nogal wat verschillende perspectieven bestaan op dit onderwerp en om daar maar weer een bijdrage aan te leveren:
a) In het artikel wordt een vergelijking getrokken tussen veters strikken en onzeker gedrag vertonen, aangezien het één nogal basaal is en geen enkele vorm van communicatie bevat, heb ik hier zo mijn twijfels over.
Wel ben ik het er mee eens dat de 'onzekerheid' van de zender deels weggenomen kan worden door de zender zich bewuster te laten zijn van de ontvanger, niet door truucjes met woordjes uit te halen.
Daarnaast beschouw ik 'spreekangst' waar de onzekerheid vaak vandaan blijkt te komen, als een issue die op zichzelf opgelost dient te worden. Het effect van jarenlange 'indoctrinatie' op basisscholen en middelbare scholen in NL is namelijk groter dan gedacht wordt. Alleen de opmerking ''wilt u dat even voor de groep komen uitleggen'' is voor velen al genoeg reden om zweterige handpalmen te krijgen.
Kortom, interessant onderwerp, maar de verdieping in dit artikel laat m.i. te wensen over.
Reactie: Beste lezers van dit bericht,
Woorden zijn maar woorden, iedereen geeft zijn betekenis/ invulling eraan. Iedereen lijkt woorden zoals ''crisis'' binnen hun context toe te passen en daarmee de negatieve teneur te stimuleren. Laten we woorden als ''crises'' alleen gebruiken in als we er uitdagingen in zien en die dan ook tegelijkertijd ook communiceren? Boven alles lijkt mij het beste om ons gewoon bij de feiten te houden, de conclusies/ invullingen (zoals labels als ''crisis') kan iedereen zelf maken. De teneur scheppen we zelf...... Ronald Jansen
Reactie: De pensioenfondsen spinnen garen bij de verplichting ze te gebruiken. Als ze dan nóg niet aan hun verplichtingen kunnen voldoen zal de overheid de burgers de vrijheid moeten geven dit zelf te doen óf garant moeten staan.
Mismanagement en crimineel gedrag dus.
In aandelen of vastgoed beleggen kan ik zelf ook. Het Pensioenfonds ontleent haar bestaansrecht aan een gegarandeerde uitkering.
Ad 1. Managers zijn wél opgeleid om te managen, De doelstellingen omzet en het niet mogen kiezen voor je werknemers zijn debet aan het gedrag. zodat de bekende goodguy-badguy lagen in de onderneming kunnen blijven bestaan.
Ad 2.
Vaste verhogingen ken ik alleen van jeugdschalen en (semi)overheid. Elke salarisverhoging mij ooit gegund is door mij verdiend!
Betaling is gebaseerd op contractuele uren en niet op prestaties, dit is het verschil tussen werknemer en zelfstandige. De wet verbied werknemers als zelfstandigen te behandelen, het bedrijf heeft immers zorgplicht. Competentiesystemen werken daarom alleen maar wrevel bij werknemers.
Ad 3.
Als werkgevers zo objectief zouden zijn zou dit artikel overbodig zijn.
Reactie: @Marcel,
Leuk dat je weer de tijd genomen hebt om te reageren.
Momenteel ben ik onderzoek aan het doen naar de Europese pensioensystemen die momenteel gebruikt worden en dat is dan ook de reden dat ik vrij positief sta tegenover het Nederlandse stelsel. In eerste instantie had ik ongeveer dezelfde opvatting als jij, als er zoveel mensen moeten werken bij die pensioenmaatschappijen, dan zou er veel meer geld over moeten kunnen blijven voor gepensioneerden. Inmiddels ben ik gedeeltelijk teruggekomen op deze mening aangezien een groot aantal pensioenfondsen het wel voor elkaar krijgt om ondanks de crisis voldoende dekkingsgraad over te houden (zonder te stoppen met indexeren). Er zijn echter een aantal fondsen dat (net als de banken) teveel risico genomen hebben.
Vooral als je gaat vergelijken met andere landen dan lijkt Nederland qua pensioensuitkering een Walhalla. De Zuid-Europese landen kennen alleen het omslagstelsel (zoals wij AOW hebben), dus alle werkenden betalen daar voor de gepensioneerden. Die landen komen nu gigantisch in de problemen vanwege vergrijzing en daarbij een hogere inflatie dan de loonstijging. Een ander doorslagpunt is te vinden in de scandinavische landen, waar je van tevoren niet weet hoeveel pensioen je gaat krijgen (dat hangt af van de beleggingsresultaten van de pensioenmaatschappijen). Dus als de beleggingen het slecht doen raakt dit niet het bedrijfsleven, maar krijgen de gepensioneerden gewoon minder geld (uiteraard wel met een vastgesteld minimum). Dit kan dus betekenen dat je als gepensioneerde tijdens deze crisis tot 60% minder pensioen ontvangt.
Dan zijn er nog 2 voorbeelden, Ijsland dat werkt volgens het systeem van pensioensverzekering. Je betaalt daar voor je pensioen net als in de scandinavische landen, echter dit verlies verzeker je (verplicht) bij een bank/verzekering waardoor deze bij een vermindering van het pensioen het verschil moet vergoeden. Door de enorme terugval konden de banken (oa Icesave) dit niet betalen en ging het gehele systeem onderuit (met als uiteindelijk gevolg een faillisement voor Ijsland).
Tot slot zou ik de persoonlijke pensioensopbouw zoals in Griekenland en Turkije nog willen bespreken. Hier is het zo dat de mensen ongeveer 40% van hun laatste salaris krijgen van de overheid (omslagstelsel) en voor het overige deel moeten ze zelf zorgen, dus sparen bij banken ed. Dit heeft tot gevolg dat er veel verantwoordelijkheid komt te liggen op de eigen spaar en kosten beheersing. Dit blijkt in veel gevallen niet te lukken (mensen geven nou eenmaal graag het grootste deel van het binnengekomen geld uit) en hierdoor leeft ongeveer 40% van de gepensioneerde bevolking op kosten en verzorging van de eigen kinderen, omdat er verder niks meer is.
Al met al lijkt het Nederlandse systeem in mijn ogen nog zeker voor verbetering vatbaar, maar het feit dat de mensen die hun hele leven pensioen hebben opgebouwd gegarandeerd zijn van een vast pensioen is wel een onomstreden pluspunt dat ik persoonlijk niet graag zou zien verdwijnen. Toch zal er op de lange termijn wel voor een structurele oplossing gekozen moeten worden waarbij het pensioensrisico bij een beurscrash niet meer volledig bij het bedrijfsleven komt te liggen. Daarbij zou de 3e pijler van ons systeem veel belangrijker en groter moeten worden, het eigen opgebouwde gedeelte via levensloop, spaarloon, levensverzekering en lijfrente. Hier zou de overheid in moeten stimuleren om zodoende de kosten voor AOW (1e pijler) en kapitaaldekking (2e pijler) te kunnen blijven beheersen en het risico te verlagen.
Reactie: Het probleem oplossen van de oudere werknemer. Het is mogelijk als je naar de oorzaken kijkt in de reacties.
1. onkundig management dat bang is voor concurrentie op de eigen positie
2. de oneerlijke beloningssystematiek in Nederland
3. de werving en selectiemethoden van HR afdelingen.
ad 1. managers zijn zelden opgeleid om te managen. zij weten meestal niets van de menselijke kant van de bedrijfsvoering. Bedrijven moeten deze managers scholen op het gebied van competentiemanagement (voor bedrijf en medewerkers). Managen wordt makkelijk als je voor iedere functie de juiste persoon hebt en die de taken,verantwoordelijkheden en bevoegdheden geeft doie bij de functie horen.
ad 2. beloningssytemen zijn vaak zodanig opgebouwd dat je een salarisverhoging krijgt als je ouder bent of langer ervaring hebt of hoger opgeleid bent. zelden wordt gekeken naar wat je doet voor het bedrijf. schaf bonuscultuur af voor management alleen. je kunt twee kanten op:
basissalaris voor iedere functie/functieniveau met daarbovenop een toeslagsalaris dat aangeeft welke meerwaarde de medewerker in een functie heeft. zo ontstaat een breedbandsalaris systeem waarin iedereen de juiste beloning kan krijgen (zie ook bij Berenschot) Beoordeling vindt plaats op basis wat iemand doet en niet nop basis van wat iemand kan, kent, heeft gedaan of hoe lang hii/zij dit doet. Beoordeel op competenties die belangrijk zijn voor het bedrijf en de functie.
2. werk met een breedbandsalarissysteem waarin competenties, ervaring en belang van de functie tot uiting komen. daarnaast beloon je medewerkers jaarlijks eenmalig (bonus of gratificatie) op basis van prestatie en/of meerwaarde. dit kun je doen op basis van een persoonlijke balanced scorecard, die je jaarlijks opstelt met de medewerker.
ad 3. werving en selectie methode moet gericht zijn op het krijgen van de beste kandidaat bij de functie. de termen leeftijd, geslacht, nationaliteit, postcode (!!! heb ik gezien), uiterlijk (behalve voor functies waar dit wel belangrijk is) zijn daarbij niet toegestaan. Wat wel telt zijn enthousiasme, ambitie, relevante ervaring en presentatie van kandidaten
Reactie: @Remco
Dank voor je reactie.
Wellicht was mijn opmerking te kort door de bocht. Als basis zie ik als een eigen spaarvoorziening. Dus niet meer het gehop van pensioenmaatschappij naar pensioenmaatschappij dat veel geld, tijd en administratie kost als je van baan veranderd bent. De ontstane pensioenspaarbedrijven kunnen, net als nu, trachten meer rendement te behalen en tevens constructies bedenken om minimaal rendement te waarborgen en langlevenden te blijven betalen. Voor werkgevers is er geen of minder fluctuatie in hetgeen ze moeten storten. Pensioen(spaar)branche en/of overheid bouwen reserves voor de wat mindere tijden.
Elk systeem heeft uiteraard zijn voor en nadelen. Voordelen zijn er zeker voor werknemers (die met enig regelmaat van baan veranderen) en er zijn veel minder mensen nodig bij pensioenmaatschappijen om al die wijzigingen op wijzigingen maar weer steeds door te moeten voeren. Voordeel voor de pensioengerechtigden lijkt me.
Reactie: Het is inderdaad waar, je leeftijd is belangrijk voor een werkgever. Ben nu ruim een jaar zonder baan en heb me helemaal suf gesolliciteerd. In het begin had ik niet eens door dat mijn leeftijd het probleem was, ik kreeg steeds de afwijzingen zoals; overgekwalificeerd, ondergekwalificeerd, andere hebben een beter passend profiel/CV of meer ervaring. Ervaring??? Ik werk al vanaf mijn 17de dus ervaring genoeg op verschillende werkgebieden. Nu pas besef ik dat het helemaal niet aan mij ligt, het is gewoon mijn leeftijd, 42 jaar. Ik heb de ervaring, competenties etc. Blij/opgelucht dat het niet aan mijn ''kunnen'' ligt maar enorm angstig geworden om dit fenomeen want ik WIL en moet nog heel wat jaren verder in mijn carrière....
Indi
Reactie: Hierbij een reactie op de vorige post van Marcel:
Momenteel hebben de pensioenfondsen in NL het zwaar door de enorme terugval van de aandelen en daarbij (minstens net zo belangrijk) de extreem lage rentestand. Hierdoor komen wel de sterke en zwakke punten van ons pensioenstelsel duidelijk naar boven.
Het eerste sterke punt dat naar boven komt is dat mensen hier nog altijd kunnen rekenen op een relatief veilig pensioen, hoe groot de vergrijzing ook zal worden. Tevens hebben we een gedeelte overheidspensioen (AOW) en een gedeelte gespaard pensioen met belastingvoordeel (pensioenfondsen), waardoor er zelfs voor de fondsen (lees bedrijven) nog geen volledig risico ontstaat.
2e grote voordeel is dat we zo'n enorm reserve hebben opgebouwd dat we deze klap redelijk kunnen opvangen (het kost de bedrijven momenteel wel veel geld, maar zodra de beurzen aantrekken kunnen deze zelfde bedrijven maximaal profiteren van de omhoog schietende dekkingsgraad van de fondsen).
Grootste nadeel is dat het altijd gaat om belegd vermogen, dat is dus afhankelijk van de beurs (oftewel, er wordt risicovol omgegaan met de oudedagvoorziening van anderen). Toch is dit nodig om voldoende te sparen én de inflatie te kunnen corrigeren. Als dit niet zou gebeuren zou er nooit genoeg gespaard kunnen worden om voldoende op te bouwen en tegelijkertijd de inflatie te corrigeren. Het grootste nadeel van ons systeem us echter het concurrentienadeel dat bedrijven hebben, omdat zij bij moeten dragen aan het pensioen ipv een volledig pensioen door de overheid. En tot slot wordt er veel geld uit de economie gehaald doordat dit gespaard moet worden.
Jouw genoemde oplossing om elke Nederlander zelf te laten sparen is volstrekt geen optie, omdat mensen die dan ouder worden dan de gemiddelde levensverwachting uiteindelijk allemaal failliet zullen gaan. Dit is met het huidige systeem van fondsen opgevangen, omdat de mensen die eerder overlijden dan de levensverwachting dat compenseren. Bij pensioenfondsen wordt namelijk rekening gehouden met een uitkering tot de gemiddelde levensverwachting. Uiteindelijk wordt dat dan dus allemaal gecompenseerd. Als mensen zelf moeten sparen zou dit volledig ontsporen omdat het geld van ''te vroeg'' overledenen dan uit de pensioenenmarkt zou stromen en degenen die ''te lang'' leven dus dat geld tekort komen. Wel is er in NL de 3e pijler, namelijk de mogelijkheid om zelf te sparen via levensverzekeringen en lijfrentes, dus je voorstel bestaat eigenlijk al, maar dan naast het pensioensysteem zoals hierboven genoemd.
Uiteindelijk zal Nederland toe moeten naar een systeem waarbij het risico gedeeld zal worden door de werkgevers en de werknemers. Hierbij doel ik op een defined contribution systeem waarbij wel een minimale uitbetaling is opgenomen. Dit wil zeggen dat er vast staat welke premie er betaald moet worden, maar dat de hoogte van het pensioen afhangt van de hoeveelheid rendement die gemaakt is met je pensioensafdracht. Hierdoor loopt de werknemer natuurlijk teveel risico, daardoor moet er wel een minimum uitkering zijn (oftewel een combinatie van defined benefit en defined contribution).
