Reactie: Lieve redactie, wat doe je nou? Zelden heb ik zo’n hoop incomplete onzin op een kluitje gezien.
Dan maar even het rijtje af.
“lengte van de commercial: een 30-seconden commercial wekt in principe meer betrokkenheid op dan eentje van 15 seconden”
Onjuist. Lengte en alle andere factoren zijn interactief. Een vervelende spot van 30 seconden is gewoon langer vervelend als een van 20 seconden.
“Ten tweede is de ‘clutter’ van belang: een commercial in een kort reclameblok trekt meer aandacht dan eentje in een lang en overvol blok”. Ik ben niet zeker of hier “cluster” (groep, verzameling) of “clutter” (rommel, warboel etc) bedoeld wordt: beide woorden bestaan. In beide gevallen wordt echter een open deur ingetrapt.
“Ten derde is er de situatie waarin die kijker zich bevindt” 99,99% niet beïnvloedbaar
“Tot slot speelt de relevantie van de boodschap van de commercial een rol”. Weegt factoren zwaarder dan de rest.
Maar er ontbreken er een heel rijtje.
Volgorde: Mona toetjes na een wrattentinctuur of voetschimmel. Need I say more?
Timing / timeslice: IJs in de winter, schaatsen in de zomer? Nee toch?
Frequentie: herhaling van domme irritantigheden
Verrassingseffect: het smalle pad van Festinger’s “curious disbelief” (zie literatuur 1950 e.o.)
Leuk: dit is het glibberige pad van humor
Intrigerend: is het geheel boeiend of afgezaagd? Onderscheidend? Uniek?
Lipsinc: de commerciële gesel van deze tijd. Pak een Amerikaans TV-spotje, de zin “Because you’re worth it” wordt zo bar slecht nagesynchroniseerd in het Nederlands dat een dove het waarschijnlijk beter kan volgen dan een horende (liplezen).
Woordgebruik: Waar zitten die lipiden? Wat is dehydraterend?
Vage beloften: Onderzoek heeft bewezen,
Domme beloften: lachrimpels verdwijnen. Nou, zou ik niet willen als ik vrouw was.
Come on, redactie, beetje meer zorg besteden aan een reactie-uitlokkend stukje tekst.
Reactie: Wie hoger op wil (of wie ergens wil komen in het algemeen) moet twee dingen doen. Ten eerste, kansen grijpen en ten tweede obstakels overwinnen.
Een baas met weinig visie of drijfveren voor de carriere van zijn werknemers kan een obstakel zijn. Je zult dan dus zelf op zoeken moeten naar nieuwe kansen (andere baan, andere functie, e.d.) of die baas zover krijgen dat hij wel meehelpt aan je carriere (d.w.z. je baas managen).
Dat laatste heb je toch nodig als je zelf leidinggevende wilt worden, want net als bazen die niet willen meewerken zul je ook medewerkers tegenkomen die niet willen meewerken. Sterker nog, je komt mensen tegen die niet willen meewerken maar die je wilt nodig hebt, terwijl je daar helemaal geen zeggenschap/leiding over hebt (b.v. collega's, klanten, zakenrelaties).
Kortom, niet klagen over je baas over je carriere, maar het gewoon in eigen hand nemen.
''Het is nooit te laat om vandaag te beginnen'', van de Loesje scheurkalender.
Reactie: Als enthousiaste deelnemer aan de SESAM Academie (Senioren en Samenleving - vrijwlligerswerk voor oud managers - coaching en advieswerk tegen EUR 50 per dagdeel voor de klanten) vind ik het prima dat steeds meer relatief jonge oud managers voor ons werk beschikbaar komen.
Overheden en bedrijven die zo dom omgaan met hun mensen moeten ook maar weer zelf zien hoe zij hun zelf veroorzaakte personeels- en leidinggevende problemen oplossen, vind ik.
Bij de SESAM Academie heeft een oud leidinggevende helemaal de mogelijkheid om ''op niveau'' bij te dragen aan het verbeteren en instandhouden van al het voor onze samenleving strikt noodzakelijke vrijwilligerswerk. Wij doen dat van harte en met goede effecten. Leuk is te zien hoe dan een leidinggevende, afgeschreven omdat zij of hij de magische leeftijdgrens was overschreden weer jong van geest en bezield aan het werk is! Ik geniet er elke dag van. En de overheden en bedrijven? Zij hebben hun kans gehad! Ze zien maar! Het is veel belangrijker dat er nóg betere mantelzorg ontstaat, nóg betere verenigigingen (sport, ontspanning en wat al niet) want we moeten vooral goed leven!
Reactie: In bepaalde ''bedrijfstakken'' met name in de ambtenarij worden mensen die ambitieus zijn zelfs tegengewerkt.
Het lijkt in de ambtenarij wel verboden om ECHT te gaan werken. Vaak worden harde werkers door huun eigen (hoger) management tegengewerkt in hun carriere, omdat dergelijke managers zelf te slechte prestaties leveren en daarom uit angst en jaloezie hun medewerkers frustreren, die dan uit pure wanhoop de ambtenarij verlaten.
Dat is slecht nieuws voor de overheid, want op deze manier blijft er alleen rotzooi over op de ambtelijke werkvloer.
Reactie: Ik geloof best dat de oorsprong van het verschil tussen mannen en vrouwen terug te voeren is naar de oertijd, maar we zijn inmiddels een paar duizend jaar verder. Als het mogelijk is om je hersenen te trainen en het gevolg is dat er bepaalde gebieden beter ontwikkeld worden, moeten duizenden jaren ontwikkeling toch ook zijn sporen nalaten. En wat blijft er dan nog over van de oer-invloed?
Overigens vind ik het jammer dat er niet altijd met respect voor een andere mening wordt gereageerd. Je kunt het met de schrijver oneens zijn, maar kwalificaties zoals ''onzinnig'' ''speculatief'' en ''overbodig'' vind ik nogal boud.
Reactie: Als coach en loopbaanbegeleider verbaast het mij steeds dat werkgevers over het algemeen onvoldoende oog hebben voor de waarde van de ouderwordende werknemer. Meer nog verbaast , c.q. ergert het mij dat de seniore werknemer die noodgedwongen of gewenst op zoek gaat naar een nieuwe baan zeer moeizaam, of geheel niet, zich een plaats kan verwerven op de arbeidsmarkt. Werkgevers zien leeftijd (al vaak vanaf ca. 45 jaar) als probleem en niet als toegevoegde waarde. Niet alleen jammer en triest voor die betreffende persoon, maar ook een belangrijke kapitaalverlies voor organisaties die zich een onschatbare waarde voorbij laten gaan.
Daar tegenover moet in alle redelijheid wel gesteld worden dat vele seniore werknemers zich op voorhand al in de underdog positie plaatsen en zich te weinig inspannen om zich verder te blijven ontwikkelen, bij te blijven, allert te blijven. Overigens vaak wel uit een soort moedeloosheid in de trant van ''het heeft toch geen zin meer''.
Is het niet prachtig als werkgever en werknemer bereid zijn om de uitdaging aan te gaan om in elkaar en in zichzelf te blijven investeren en zo in elke ontwikkelfase het beste uit zichzelf en elkaar te halen. Dat zou een boel ellende en kapitaalvernietiging schelen en een waardevolle investering blijken in de toekomst.
Reactie: Het is nog steeds zo dat je als vrouw minimaal vier dagen moet werken om carrière te kunnen maken. Vrouwen zijn hier best wel toe bereid. Daar moet dan wel tegen over staan dat de man ook een gelijk aandeel in het huishouden doet en dat natuurlijk de kinderopvang veel beter geregeld moet gaan worden. Als parttime werkende vrouw, deeltijd HBO-student en moeder en partner weet ik uit ervaring hoe het is om van 06.00 's ochtends tot 23.00 uur 's avonds aan een stuk te rennen. Daarnaast wil je ook sporten, je sociale contacten met vriendinnen onderhouden en een keer lekker op de bank een boek lezen. Het is nog steeds van de gekke dat als omstanders horen dat mijn man kookt, hij bijna een staande ovatie krijgt. Naar alle taken die de vrouw doet wordt niet gekeken. Dit wordt nog steeds normaal gevonden. Qua emancipatie is er helaas nog steeds niet veel veranderd.
De kinderopvang dient ook verruimd te worden. Graag voorschoolse opvang en de mogelijkheid om je kind later dan 18.00 uur te kunnen ophalen. Tevens moet het ook de carrière van de man niet in de weg zitten als hij ook zorgtaken op zich gaat nemen.
Reactie: Nederlanders zijn vooral minder ambitieus geworden, dat heeft voor een groot gedeelte met nivelering te maken, tegenover veel meer verantwoordelijkheid en werkdruk staat maar een kleine extra beloning.
Reactie: Ik vind dit onzin. Veelvuldig contact met thuis hoort op de werkvloer niet thuis tenzij hierover afspraken gemaakt zijn met de leidinggevende.
Veel mensen doen fun dingen op het internet - ik vind dat nogmaals niet terecht. Dan mag de medewerker die niet 4 uur per dag fun dingen zit te doen op het internet ook voor het volledige salaris 4 uur per dag gaan werken vind ik.
Ik vind het onzin - want iedereen die verstand van zaken heeft weet dat je als je echt iets wil opzoeken nog steeds persoonlijk naar de gespecialiseeerde bibliotheek moet of een specialist moet bezooeken op de universiteit of elders.
Daaraan heeft ict of internet niets veranderd. Net zoals iedereen weet dat niemand in een bibliotheek uit de voeten kan om zaken op te zoeken (welke ICT daar ook aanwezig is) behalve het personeel dat daar werkt.
Daarmee wil ik niet zeggen dat ICI geen grote waarde heeft en gehad heeft maar dit moet niet overdreven worden en bij veel mensen moet dit ernstig ingedamd worden:
- geen mobile telefoons of andere apparatuur als pc's van de zaak
- beperkt pc en internet gebruik.
Reactie: Ik denk dat de onderstaande blog ook interessant is voor alle mensen die een reactie hebben geplaatst. Zeker als we het hebben over een nieuwe sollicitatie/selectie methode.
Reactie: Alhoewel ik me wel iets bij deze redenering kan voorstellen vindt ik dat in het artikel voorbijgegaan wordt aan de voordelen van doorstroming. Het vertrek van een medewerker is ook een natuurlijk moment om werkprocessen of prioriteiten aan te passen. Bovendien dien je als organsiatie constant in te spelen op veranderende eisen die worden gesteld. Andere competnties worden gevraagd die zittende medwerkers soms ontberen. Als manager is een vertrekkende medwerker ook een kans om daarin beter te voorzien. Die voordelen laten zich moeilijk in geld uitdrukken maar het artikel was evenwichtiger geweest als het daaraan ook aandacht had besteed.
Reactie: Ik begrijp deze uitkomst niet, als ik de praktijk hierop toets. Door de snelle informatiestromen door ICT ontstaat werkdruk in de vorm van overvolle mailboxen met berichten waar je geacht wordt op te reageren. Rapportages dienen ''real-time'' ingeleverd te worden, vaak 10 minuten voor belangrijke vergaderingen. Sociaal gezien is er een vermindering van kwaliteit van de contacten. Conflicten worden vaak niet meer face tot face maar via e-mail ''uitgevochten''.
Reactie: Ik ben het met de heer Van Amerongen eens, dat er ook vanuit de overheid meer stimuleringsactiviteiten zouden moeten worden ontplooid om werkgelegenheid voor ''senior'' werknemers te behouden en de beeldvorming op een positieve wijze te beinvloeden.
Echter ook de recruiters en dan met name voor het segment middle en hoger management spelen binnen dit kader een dubieuze rol.
Zelf ben ik vanaf begin 2005 intensief bezig met het vinden van een nieuwe uitdaging en heb inmiddels meer dan 60 gerichte en serieuze sollicitaties achter de rug. Gezien de aard van de functies het merendeel via gerenommeerde recruiters.
Ik kan mij niet aan de indruk ontrekken, dat in 90% van de gevallen mijn CV direct werd afgelegd bij het zien van mijn leeftijd (55 jaar) en dat mijn jarenlange en brede ervaring geen rol meer speelde. Uiteraard werd als standaard argument gebruikt, dat ik niet geheel paste binnen het profiel. Ook bij navraag werd natuurlijk gesteld dat leeftijd geen criterium zou zijn geweest.
Ook open inschrijving met CV bij meer dan 60 recruiters leidt tot weinig positieve reacties.
Naar mijn mening ligt hier een taak maar ook een extra mogelijkheid voor recruiters, als zij eventueel onder het motto “no cure no pay” een traject voor deze categorie van managers zouden aanbieden.
De ''seniors'' kunnen met hun ervaring juist een verrijking zijn binnen een organisatie en kosten noodzakelijk niet meer, zeker niet in het hogere segment.
Deze argumenten zouden recruiters veel meer als “verkoopargument” moeten gebruiken naar de opdrachtgevers. De kandidaten staan reeds ingeschreven, zijn veelal direct beschikbaar en dure advertenties kunnen achterwege blijven. Het is maar een idee!
