Reactie: Ik ben het zeker niet met de reactie van vmaas60 eens.
Hoewel hij/zij gelijk heeft dat prive contacten niet op de werkvloer thuis horen, betwijfel ik of dit een conclusie was die onlosmakelijk met ict op het werk verbonden is. Lijkt mij dat het hier meer de ICT in het algemeen betreft. Een conclusie die ik 200% kan onderstrepen. Ik heb meer contact dan ooit met vrienden en collega's (al dan niet bij andere bedrijven) dankzij email en chat mogelijkheden.
Daarnaast wordt er gesteld dat rapportages sneller geeist worden, maar die zelfde rapportages kunnen dankzij de ICT ook vele malen sneller gemaakt worden.
Als ik in mijn eigen situatie kijk, zie ik een bepaald rapport waar een medewerker eerst bijna een week fulltime mee bezig was, nu ge-automatiseerd in ongeveer 1,5 minuut volautomatisch uit de printer rollen. Die medewerker kan zich wel weer een hele week met andere dingen bezig houden.
Uiteraard is zoeken een kunst. Ook op internet. Maar is dit iets om de ICT te verwijten? Als het zoekwerk bij een gespecialiseerde bibliotheek of deskundige gedaan moet worden, zijn deze juist door de ICT wel sneller in staat de gegevens te presenteren. Dankzij het internet is die deskundige aan de andere kant van de wereld slechts een muisklik weg, ipv talloze telefoontjes, en mogelijk zelfs onnodige reizen richting een dergelijke vraagbaak.
De grote boosdoener is niet de ICT voor de toegenomen werkdruk, maar de eeuwige slogan: ''meer met minder'', of zoals men in ons bedrijf al zegt: ''iets met niets''.
De directies willen telkens NOG meer werk verzet hebben met NOG minder mensen. De ICT wordt hierbij ingezet als tool om de werkdruk te verlichten, zodat die aan de andere kant door meer werk of vermindering van arbeidskrachten weer minstens zo hard wordt verzwaard.
Tot slot wil ik de laatste conclusie van VMAAS ook tegen spreken. Hij/zij pleit hier voor het indammen van het verstrekken van middelen om het werk te kunnen doen.
In mijn ervaring (ik werk in een bedrijf waar geen enkel middel thuis beschikbaar gemaakt wordt voor de medewerkers) blijkt dat of deze middelen er nu wel of niet zijn, het bedrijf gewoon eist dat men buiten werktijd bereikbaar is (dus mobiele telefoon) en eventueel even vlug wat ''op de mail'' kan zetten (dus PC).
Door het niet uitdelen van deze middelen, worden de werknemers dus ook nog op kosten gejaagd, want vraag niet om een vergoeding als men een uur heeft gebeld tijdens een verblijf in het buitenland, daar kan bij ons in ieder geval niet over worden gepraat.
Reactie: Beste mijnheer de Geus,
ik ben het met uw kritiek helemaal eens.
Maar grappig: verwijt de pot hier niet de ketel?
Slordige zinsbouw, slecht gebruikt nederlands en schrijffouten sieren ook uw reactie.
Typisch...
Last van balk en splinter, wellicht...
Reactie: Het is eigenaardig dat de heer de Geus verwijten heeft aan het adres van de heer Da Costa omtrent taalfouten en kromme zinsconstructies, terwijl hijzelf er in slaagt op een tekst van nog geen 10 zinnen twee -dt fouten te produceren.
Reactie: Er zit heel veel waarheid in dit artikel.
Mensen die veel denken vergeten 'Just do it' en verzeilen in eindeloos denken. Hun gedachtenwereld houdt hen tegen.
Reactie: Da Costa heeft mij inderdaad geraakt en wakker gehouden met zijn artikel. Hoewel het eerder een slecht verkoopgesprek (gespreks stijl da costa) is dan een inhoudelijk verantwoord artikel. De taalfouten die er volop instaan geven naast kromme zinsconstructies de indruk van een cognitief niet erg hoog niveau van denken en schrijven. Da Costa husselt en rommelt op een onnavolgbare wijze allerlei uitgangspunten, eigen meningen en onzin stellingen voortdurend door elkaar. Ik ben zelf post academisch opgeleid in de gedrags en cognitieve wetenschappen zodat ik bekend ben met de terreinen waarover hij in dit reclame artikel staat te blaten. Ik ben eerlijk gezegd vebaast dat de redactie dit soort tendentieus geschrijf hierop niet corrigeert.(naast het slechte nederlands). Het is overall het vaker voorkomende verhaal over de klok en de klepel. Sommige stukjes informatie slaan wel ergens op maar het merendeel is ''voordoen'' als trainingsbureau waar hij alle andere bureau's zo op aanvalt: negatief en zeer ongenuanceerd of onwaar om zich heen meppen (en dat meneer Da Costa onderscheid ons ook van de dieren). Zoals u wel zult vermoeden ben ik naast psycholoog/psychotherapeut ook een enthousiaste salestrainer in de commerciële wereld. Misschien zelf ook eens nadenken over blinde vlekken en u ''laten helpen'' daaraan?
Reactie: Verkeerde vraag gesteld meen ik. Er is geen goed antwoord mogelijk (zie uitleg Mevr Broek). Goede vraag is: hoeveel tijd besteed je aan je carrière en hoeveel aan je privé leven. Daarna: is dat een voor jou goed evenwicht. Dan krijg je zicht op concreet gedrag en de beleving van mensen en niet op een norm die met name iets zegt over de kwaliteit van hun privé leven mocht iemand ''kiezen'' voor het werk tenminste.
u moet zich goed realiseren dat de opleidingen in nederland
aardig materiaalistisch is opgesteld, de sociaal maatschap.ondernemen bestaat bijna niet meer veel
veel zijn hypocriet.
m.a.w. ik denk dat de echte antwoord meer dan 20 procent is en wel bijna het dubbele 40 procent omdat carriere volgens veel mensen afhankt van inkomen
een bakker die hongerige klanten brood uitdeelt blijft niet lang zaken doen in nederland.
de grote collegas zullen deze meneer uit de markt wegwerken. het bestaat niet dat zakenmensen met medicijnen geld kunnen verdienen en vervolgens ook betrokken zijn als raad van toezicht bij een of andere organisatie. die bezig is mensen gezond te maken \ mensen stimuleert om geen medicijnen te gebruiken terwijl dit tegen de zakelijke belangen ingaan
er is een verschil in zakendoen geldverdienen en voor je prive belangen opkomen
helaas ligt de prioriteit thans op geld zoveel mogelijk koste wat kost en vervolgens hypokriet antwoord invullen (psychologisch normaal-onbewust)
Reactie: Ik moet Dhr Van der Pauw hierbij volldeig gelijk geven. Ikzelf, 24j en sinds een jaar teamleader van 7 verkopers, heb ervaren dat nu mijn carrière primeert bij al mijn beslissingen in mijn privéleven. Naar mijn gevoel is het belangrijk eerst een gezonde en solide carrière op te bouwen eer dat ik met volle teugen van het leven kan genieten. Wanneer dit zal zijn, is voor mij echter een groot vraagteken...
Reactie: het probleem is dat er twee volledig onverenigbare eenheden met elkaar vergeleken worden. Het gaat er om een goede balans te vinden tussen carière en privéleven. wanneer je gaat vragen wat je meer waard vind, stel je een volledig oneigenlijke vraag. het gaat dan om een normering en die is in dit geval altijd self-killing. Wanneer je aangeeft je carrière meer waard te vinden krijg je ruzie met je partner, wanneer je zegt dat je privéleven je meer waard is krijg je ruzie met je baas. Gelukkig heb ik mijn werk aan huis waardoor ik privé en carrière perfect kan combineren.
Reactie: Ik vind het wel een opvallende uitslag. Waar is het arbeidsethos gebleven? Is Nederland werkelijk ambitieloos geworden? Een goede carrière draagt mijns inziens bovendien bij aan een goed privéleven.
Reactie: Een bijzondere stelling, waarbij ik mij afvraag hoe het mogelijk is om een carriere meer waardevol te vinden dan het priveleven (plus minus 1 op de 20) .
Is het zo dat afgestudeerden nog de ambitie hebben hogerop te komen en hiervoor grote offers willen brengen?
Mijn inziens speelt leeftijd een bepalende factor in deze poll en is de uitslag niet noemenswaardig...
Reactie: Bij het lezen van dit artikel moet ik denken aan de volgende uitspraak: ''Er is verschil tussen geleerd, slim en verstandig.'' In Antwerpen zeggen ze: ''het is gene lomperik.'' dat is nog een ander soort.
Het leren van fouten is essentieel om verder te komen. Een rem op dit leren is onder andere de intelligentie van de individuele persoon.
In mijn weblog besteed ik regelmatig aandacht aan dit onderwerp.
http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/qualiteit/index.php
Reactie: De definitie van stupiditeit: steeds opnieuw hetzelfde doen en dan verwachten dat dat een ander resultaat oplevert. Forrest doet steeds andere dingen. Het genie van Forrest zit in zijn hart: hij weet precies wie hij kan vertrouwen is en hij weet precies wat hij wel en niet goed vindt. Met ''een beetje domheid adopteren'' ben ik het niet eens. Maar eenvoud, samen met een vleugje intuïtie: als verkopers dat nu eens hadden! Dan zouden ze niet steeds opnieuw hetzelfde verhaaltje ophangen en verwachten dat we deze keer wél aan de telefoon bleven. ''Een beetje dom'' is de kroonprins al.
