Reactie: Hebben jullie wel tijd om het te lezen maar niet om te reageren? Pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet. Geniet gewoon eens lekker van zeuren om niets.
Reactie: vorig jaar kregen we van ons bedrijf ''een pluim'', via internet kon je zelf kiezen waar je die aan wilde besteden. Ik koos voor een abonnement op een tijdschrift, een collega voor een lekker luchtje etc. Zo heb je toch een persoonlijk kado naar eigen smaak, ik vond het wel een goed idee.
Groetjes Nelleke
Reactie: Dit artikel sluit naadloos aan op het artikel ''Overtuig u zelf om anderen te overtuigen''. Als je als bedrijf jezelf zonder overdrijvingen overtuigend kunt profileren en die visie breed gedragen wordt door het personeel, kan er een direkt vertrouwen ontstaan tussen kandidaat en bedrijf, wie dan ook de eerste in de sollicitatiegesprekken voert. De HR Manager of de uiteindelijk betrokken manager.
Reactie: Een kritisch middenkader is vaak een symptoom van slechte interne communicatie over veranderingen.
Zie het zo: de bovenste laag van een onderneming is vaak het best geinformeerd over organisatieveranderingen. Ze heeft daardoor meer inzicht in de (persoonlijke) gevolgen van een organisatieverandering.
De onderste laag van een organisatie is vaak niet vroegtijdig op de hoogte van veranderingen. Echter, er is ook minder angst voor het verlies van bijvoorbeeld een belangrijke positie of structuur waaraan gehecht wordt. ''Ik zie wel wat er gebeurt''.
Het middenkader van een bedrijf is vaak 'deels' op de hoogte van veranderingen. Ze heeft ergens een klepel horen luiden. Gevolg: onzekerheid, men gaat de context 'raden'.
Besef bovendien dat het middenkader een positie heeft waar je tussen meerdere schakels zit, waar je zowel 'onder' als 'boven' met veranderingen te maken hebt. Dat vraagt om een bepaalde geestelijke lenigheid.
Mijn advies is dan ook om zoveel mogelijk informatie zo vroeg mogelijk open te gooien. Ook zaken die nog niet helemaal beklonken zijn, maar nog 'in ontwerp'. Start een weblog, ga op de zeepkist staan, dat soort dingen. Veel bedrijven zeggen vaak dat ze zo open en transparant zijn, maar de praktijk is vaak nog het tegendeel.
Reactie: Graag wil ik Asha citeren ''Zorg dat je verhaal niet aanvallend, beschuldigend en subjectief gebracht wordt. Toon respect voor de relatie met deze man. Je kunt wel wijzen op zaken waar jij tegen aanloopt en wijzen op het feit dat de situatie niet houdbaar meer is. Laat de urgentie duidelijk zijn en het signaal dat je de verantwoordelijkheid voor een goede oplossing bij de directie leg, maar wel bereid bent tot meedenken c.q. meewerken.''
Ja waarom citeren wat al geschreven is?
Ik weet niet hoe je heet, maar ik vind het bewonderenswaardig dat je intentie is om het bedrijf vooruit te helpen en daarmee de arbeidssituatie van vele collegae.
Een aantal suggesties zoals hierboven die je je angst induwen: Baan kwijt, machtspel et c.
Ik geloof dat je creëert wat je voedt. En als jij een gezonde organisatie wenst is het beter niet juist de wolf in het kippehok te voeden.
Zoals Asha beschreef, samen en in respect herinneren aan verantwoordelijkheid,... als je dan echt je baan zou verliezen dan zou je toch zeker op een plek terecht komen waar mensen wèl blij zijn met iemand die Hart voor de zaak werkt.
Ik wens je heel veel sterkte en succes in de keuzes die je maakt en het pad wat je gaat bewandelen.
Reactie: Een sollicitatie moet altijd duidelijk en oprecht zijn. Bij een bezoek wordt er anders direct doorheen geprikt en krijgt men alsnog een vriendelijke afwijzing en heeft het iedereen alleen maar tijd en ergernis opgeleverd.Natuurlijk mag er best eens gesjoemeld worden. Jezelf jong en ambitieus noemen als je 50 bent mag soms best. Dat kan zelfs een positieve uitwerking hebben.
En welke keuze er uiteindelijk ook wordt gemaakt, je discrimineert degenen die worden afgewezen. Ze waren te oud, te jong, te intelligent, te perfect. Kortom, om een of andere reden werd de voorkeur gegeven aan die persoon van 50, terwijl er werd gezocht naar iemand van 35.
Reactie: Uw rake artikel heeft me doen glimlachen. Amerikanen hebben geen tijd om te klagen. Ze moeten heel hard werken om het hoofd boven water te houden. Daardoor willen ze de vrije uurtjes die ze hebben niet verdoen met klagen, maar met gezellig sociaal bezig te zijn.
Als voorzitter van de NANAI (Netherlands Association for North American Indians) uit ik nogal eens kritiek op de verschillende Amerikaanse/Canadese overheden. Maar als men daardoor denkt dat ik dus een hekel heb aan Amerikanen, zit men fout.
Ik heb veel Amerikaanse vrienden, die me altijd een positief gevoel geven door hun vriendelijke gastvrije manier van doen. Men noemt dat hier dikwijls hypocriet. Ja, ja. Hier moet je al blij zijn als je wordt gezien door de kauwgom kauwende of babbelende verkoopster zodra je een winkel binnenstapt. Inderdaad, verkopers zijn meestal meer oplettend.
Het verhaal van de vreemde die in zijn auto stapt om je de juiste weg te wijzen gaat nooit over Hollanders maar is in Amerika geen uitzondering.
De gemiddelde Nederlander kan nog veel leren van die hypocriete Amerikanen. Of ze nu in New York wonen, in Rapid City, Weatherford of Seattle.
Het is denk ik de aard van Hollanders om overal kritiek op te hebben en daar doe ik soms graag aan mee. Toch voel ik het als thuiskomen zodra het vliegtuig landt op een Amerikaans vliegveld.
Ik was als leider (soms lijder) van een groep donateur van onze stichting in de VS in september 2001. We zouden terugvliegen op .... 9/11!
We zaten daardoor een kleine week vast in Denver. Ik heb zelden meer geklaag gehoord als tijdens die week. Vragen om bonnetjes in het restaurant voor de verzekering, op de dag van de ramp! De moteleigenaar werd even kwaad en beet een van de klagers toe dat ze blij moest zijn gezond in het centrum van Denver te zijn in plaats van in het centrum van New York. Een glazige blijk was het antwoord.
Ik ben blij met de vele nieuwe Nederlanders die zich de afgelopen jaren hier hebben gevestigd. Zij geven wat kleur aan de grijze Nederlandse samenleving.
De mening van de heer Yasoud Makoub kan ik helemaal onderschrijven. Taken en verantwoordelijkheden zijn vaak heel helder. Over bevoegdheden moet men onderhandelen en dit zal pas gebeuren als er knelpunten naar voren komen. Dit omdat diegene die de taken en verantwoordelijkheden heeft gekregen, dit hiaat ontdekt binnen de gemaakte afspraken op het moment dat men zijn bevoegdheden nodig heeft.
Helaas verschijnt in de praktijk het 'slijmen' bij het managementeam aan de lopende band in vele bedrijven.
Het is voor management heel verleidelijk, door hun overvolle schema, om van deze boodschappers gebruikt te maken en het is tevens de grootse valkuil.
Verschil zien tussen medewerkers die zelfstandig denken, die dus niet zo snel naar het managementteam toestappen, en de manipulant die bezig is met eigen positie naar het management toe te verbeteren is ook niet gemakkelijk.
Een manager heeft de verantwoordelijkheid zelf te signaleren en dat kan enkel door eigen waarnemingen op de werkvloer en niet enkel door het naar zijn bureau komende berichten.
Het 'slijmen' gebeurd ook regelmatig in een clubverband.
Er worden eerst 'medeslijmers' gezocht die de lijn naar het managementteam eveneens hebben om erna via twee of drie kanalen bij het managementteam binnen te stromen met eenzelfde negatieve boodschap over een collega.
Deze wijze van manipulatie is heel slecht te herkennen.
Rondlopen, zelf spreken met alle medewerkers en zelf kijken blijft enorm belangrijk. Een tip: loop en werk de gehele lijn mee van onder naar boven als start. Weten waar je over spreekt door het te hebben ervaren is altijd de beste remedie.
Reactie: Een kerstpakket overhandigen aan een van je eigen medewerkers heeft absoluut meer waarde en krijgt veel waardering wanneer deze individueel passend bij de persoon persoonlijk wordt samengesteld. Goede doelen steunen is een goede zaak maat laat dit de mensen in hun prive beslissen.
Reactie: Ik ben absoluut een voorstaander van anoniem solliciteren
het is jammer dat het zo moet maar het moet maar zo.
Ik heb het zelf na mijn studie aan den lijve ondervonden.
Mohammed op een sollicitatie brief scoort gewoon niet.
Ik mag blij zijn dat ik voor m'n zelf begonnen ben 10 jaar geleden. Ik ben makelaar en mede eigenaar van een groot makelaars kantoor. Mijn probleem is op dit moment bij de projectontwikkelaars binnen komen, weer de naam Mohammed, maar ik geef niet op ook dat zal mij wel lukken.
Reactie: Wat wel aardig is om te zien is dat het management het personeel de schuld geeft van problemen, en het personeel geeft op haar beurt weer het management de schuld. Zet je ze bij elkaar blijkt het probleem, en dus de oplossing vrijwel altijd ergens in het midden te zitten....
Ik denk dat Asha volledig terecht aangeeft niet te snel een conclusie te trekken.
Ik kan je maar één tip geven:
Zet je ogen en oren goed open, onderzoek actief de situatie van alle kanten en wacht met het aandragen van oplossingen tot je een onomstotelijk beeld hebt van de werkelijke pijnpunten en oplossingen die in deze omgeving werkbaar zouden kunnen zijn. Kom je eerder met de oplossing van een probleem dat later niet het werkelijke probleem blijkt te zijn heb je al snel wat littekens waar je niet op zit te wachten.
