Wij denken dat een combinatie van de twee verschillende manieren de beste is. Een bedrijf dus ook de manager zal het van persoon tot persoon moeten bekijken. Het klopt dat er altijd mensen zijn die het beste presteren door strakke vaste lijnen. Maar er zijn ook zeker werknemers die beter presteren als ze de vrijheid krijgen en hun werk zelf kunnen indelen. Als manager moet je zo iwe wel de touwtjes in handen houden, je bent verplicht van alles op de hoogte te zijn, geen details maar wel weten hoe of wat.
daarbij komt nog dat leiderschap van verschillende bedrijfstakken geheel andere aanpak vergt. Kortom zo'n onderzoek is oké maar veel waarde moeten we er nu ook weer niet aan hechten. ook de onderzoeker zal altijd zijn eigen visie meewegen in zijn beoordeling.
Kortweg een manager zal moeten werken op de manier die bij hem en zijn bedrijf past. En hij zal ook moeten luisteren naar mensen om zich heen en dan bijsturen.
Reactie: Reaktie op de heer Essen:
Je analyseert iedere Transactie door ''zonder emotie naar een Transactie te kijken. [...] Snappen waar de oorsprong ligt van je gedrag blijkt [...] de basis te zijn voor je eigen oplossing''
Ik begrijp dit niet. Hoe kun je de oorsprong van je gedrag vinden als je niet naar de emoties kijkt?
Hierbij breng ik u de Bibliotheek Rotterdam, afd. Expats onder uw aandacht.
Alle expats(zowel jeugd, volwassenen als Nederlandse scholen) kunnen bij ons boeken lenen met een uitleentermijn van 1 jaar.
Voor meer informatie zie:
www.bibliotheek.rotterdam.nl
- informatie
- dienstverlening
-bibliotheek rotterdam voor de expats
Reactie: Op dit ogenblik ben ik thuis op ziekteverlof en word ik verplicht niets te doen. Dit is inderdaad niet gemakkelijk. Na de inplanting van de pace maker ben ik na 4 dagen gaan werken. Er was iets misgelopen en na een tweede operatie ben ik thuis moeten blijven. Deze levensles wijst me in de goede richting. Ik heb beseft dat niks doen een onderdeel van mijn levenswijze wordt. Jammergenoeg moest ik eerst hard lijden.
Reactie: Kneuzen hebben nu eenmaal meer overlevingskans als ambtenaar. In het bedrijfsleven wordt je overlevingskans als kneus groter als het bedrijf groter wordt.
Dus overal zitten kneuzen maar er zitten volgens mijn gevoel meer kneuzen bij de grote bedrijven en de ambtenarij dan bij de kleinere bedrijven.
Er zijn hele goede ambtenaren al kom je ze minder vaak tegen. Een enkeling is denk ik ambtenaar omdat hij een roeping heeft.
De man die wel de meeste roeping heeft is Balkenende. Wat moet je niet laten en over je heen laten komen als minister president. Mijn mening over zijn functioneren doet hier niet ter zake.
Reactie: Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die de cijfers van Mehrabian niet als 'absoluut' beschouwen.
Ik geef zelf regelmatig communicatietrainingen en hoor soms mensen bovengenoemde cijfers prevelen. Deze mensen wekten echter niet de indruk dat ze er ooit veel waarde aan hebben gehecht. Veel van mijn cursisten spreken de absoluutheid van die cijfers uit zichzelf al tegen.
Misschien is het nuttig te vermelden dat de waarden van Mehrabian gebaseerd zijn op interpretaties en daarom vanzelfsprekend afhankelijk zijn van de inhoud, de spreker (en diens lichaamstaal) en attitude/voorkennis van de luisteraar.
Reactie: De oude baas die mij jaren geleden ingewerkt heeft ben ik dankbaar voor de gouden tip die hij mij ooit gaf namelijk:
De boog kan niet altijd gespannen zijn!
Met deze lijfspreuk in de hand leidde ik de teams tot nu toe en ik weet nu dat dit werkt. Immers mijn teams zijn altijd de gezelligste en de produktiefst in vergelijk met mijn voorgangers/opvolgers en collega's.
Bovendien leg ik de lat meestal hoger, paradoxaal? Ik denk het niet, creatief met de tijd en mensen omgaan dat is de sleutel.
Reactie: Het gaat hier dus over creatief lummelen met als resultaat nieuwe ideeen die verder bedrijfsmatig kunnen worden uitgewerkt. Hierin zit de spanning tussen loslaten / ruimte scheppen en gestructureerd koffieleuten, brainstormen, workshoppen, systematisch onderzoek doorlopen. Beide benaderingen zijn nodig, maar niet altijd stuurbaar (want dan gaat het effect verloren). Maak ook een onderscheid naar niveaus / functies in de organisatie. Op operationeel niveau overheerst veelal routine en drukte, op managementniveau is vaak sprake wegstructureren, ofwel een andere benadering nodig. Veel nieuwe ontwikkelingen blijken het resultaat van het organiseren van betrokkenheid, uitdaging, flexibiliteit en stijl van managen in de organisatie als basiscultuur. Ofwel structureer niet alle wensen tot innovatie naar een afdeling R&D of business development, maar bevorder ook de interactie vanuit een open houding in de organisatie - van werkvloer tot management (en ook met klanten en leveranciers). Geef ook toeval een kans. Ideeen moeten rijpen en hebben dus tijd en condities nodig, bijv. erover praten, krabbels uitwisselen, een conceptplan uitwerken. Maar vergeet ook de momenten na het 'werk' niet, gewoon de afwisseling zoeken in sport, lezen, debat of een weekje met de rugzak de bergen in.
mijn credo: schep een innovatief en ondernemend arbeidsklimaat als onderdeel van een structuurbenadering, ofwel investeer in sociale innovatie over de grenzen van het bedrijf.
De Boer Advies - Zutphen; bedrijfskundige advisering
Reactie: In het kader van een project over 'sociale innovatie'ben ik zeer geinteresseerd in dit proefschrift 'strategische innovatiecapaciteit'. Kunt u mij dit toesturen of mailen.
Reactie: Lummelen is een negatieve benaming voor niets doen.
Wel is duidelijk dat ''luiere'' mensen innovatiever zijn en eerder met ideen komen om werk slimmer in te delen of met minder inspanning uit te voeren.
Ik ben het met Flores eens dat het hier geen 1op1-regel betreft.
Slimme medewerkers voeren hun taken uit met de minst mogelijke inspanning. Dit wordt niet altijd gewaardeerd.
De ''drukdrukdruk''-kreet wordt vaak geslaakt door diegenen die vooral anderen de indruk willen geven dat ze goed bezig zijn, terwijl dit juist aangeeft dat ze de zaken slecht voor mekaar hebben.
Ronald.
Reactie: Ik lummel nooit rond, integendeel. Ik werk me te pletter,wil alles tot in de puntjes af hebben, motiveer werknemers die het even niet zien zitten (via een joke of een serieuze babbel als ze dat vragen), en fungeer zo wat als draaischijf en helpdesk over van alles en nog wat.
Ik hou van organiseren, de chaos (die er op de één of andere manier toch altijd bij hoort) en de instant geproduceerde creatieve oplossingen. ''Miserie'' los je op efficiënte oplossingen, daadkracht, een goede teamgeest en vooral véél humor en relativeringsvermogen.
Hahaha.... en daarna? Nee, niet het cliché van 's avonds in de zetel ploffen achter de buis. Ik leer (autodidactisch) accordeon, renoveer op een eigenzinnige manier mijn huis (voor een groot stuk op mijn eentje), volg toneellessen, heb een eigen theatergroepje, schrijf verhalen/kindertheaterstukjes en liedjesteksten, speel in een fanfare en zit gedurende drie avonden per week in een cursus siersmeden (gloeiende staven in vorm kloppen met een moker).
Daarbij ben ik nog de moeder van mijn dochter (uiteraard) maar ook van haar vriendinnen die thuis niet terecht kunnen met hun troubels. En heb een uitgebreide sociale kring.
Mijn leeftijd? 48 Belgische winters.
Lummelen?
Toen ik hier begon te werken was een middagpauze van drie uur heel gangbaar. Deze mensen waren echter niet ''creatief'', integendeel. Ze deden nog geen tiende van wat ik deed, maar waren veel uitgebluster en vonden mij een soort wondermens. Reden : de gesprekken gingen niet meteen over lummelachtige thema's, maar over de miserie in de wereld, thuis, op het werk...
Ben ik inderdaad een wondermens? Nee hoor. Drie weken terug kon ik plots niet meer verder: bloeddrukproblemen. Mijn hersenen leken op een uitgeboord keukenvergiet, ik kon niets meer onthouden. Creativiteit was weg, het was enkel overleven om het zinkend schip nog wat overeind te houden. Drie weken thuis dus, en naar de dokter. Vitaminen, mineralen en jawel, ik moet meer lummelen . Bewust lummelen : wandelen in de natuur, een puur ontspannend boek lezen, kijken naar Disneyfilms. En tijdens de middagpauze een half uurtje de buurt verkennen.
Tussendoor lummelen is geen optie, de miserie van de wereld en de gezondheid van iemand schoonmoeder interesseren mij maar matig op dergelijke momenten.
Dus .... lummelen ja, maar gedurende een afgebakende tijd en dan ook echt om je geest vrijaf te geven.
Of, zoals er iemand me vertelde op een workshop creativiteit : kijk vooraleer je een belangrijke beslissing neemt eerst even naar een film van John Cleese en begin dan te denken. Zal die raad voortaan dus maar opvolgen.
