Als student Technische Bedrijfskunde van de Technische Hogeschool te Rijswijk heb ik tot opdracht een marktonderzoek uit te voeren waarin de matching tussen opdrachtgevers en opdrachtnemers centraal staat. Hierin kunt u dus ook aangeven in hoeverre u mee wilt kijken naar wat de werknemer uitvoert. Er wordt dus in dit onderzoek wordt alleen de kant van de opdrachtgever benadrukt. Graag doe ik hiervoor een klein beroep op uw tijd. Het invullen van de enquête kost circa 8 minuten en u helpt mij daar enorm mee.
Met deze link gaat u direct naar de enquête. http://www.studentenonderzoek.com/?qid=18726&ln=ned
Reactie: Hoetmer suggereert in zijn artikel dat de drie belangrijke componenten los van elkaar te beschouwen zijn.
De inhoud en de verpakking doen er zeer wel toe.
Een en dezelfde inhoud, uitgesproken door verschillende personen heeft een verschillend effect. Dat heeft enerzijds te maken met het ''imago'' van degene die enige tekst uitspreekt en anderzijds uiteraard met de wijze waarop de tekst kwordt uitgesproken, het nonverbale deel dus.
Dat de verhoudingen niet constant zijn, daarvan ben ik overtuigd.
Belangrijkste les uit de leer is dat de idee als dat het nonverbale van ondergeschikt belang is of er niet toe doet absoluut niet waar is. Lichaamstaal is de noodzakelijke verpakking met een enorme impact.
Reactie: Alle Duitse Herders zijn honden. Of: alle honden zijn Duitse herders? Iedereen die rondlummelt, is creatief. Of: iedereen die creatief is, lummelt wel eens rond.
Dus ik zou rondlummelen toch niet zomaar stimuleren. Verder is de speelpauze bij Google geen rondlummelen; het heet nog wel zo, maar iedereen weet dat ze op dat moment geacht worden creatief te zijn. Dus het is gewoon werktijd waarin creativiteit wordt gestimuleerd. Wel een goed idee, natuurlijk.
Reactie: Bij de overheid werken alleen kneuzen? Tja ik weet niet. Geld is niet de belangrijkste drijfveer? Als dat wel zo is mag je je afvragen of er ook nog managers zijn die een moraal hebben. Waar zijn die ridders die nog voeling hebben met de maatschappij. Of zijn het allemaal ego's die voor zichzelf kiezen.
Reactie: Wel Marij, ik zou naar die baas toe stappen en vragen dat ze je feedback wil geven over wat er gebeurde, zodat je zelf ten minste weet hoe de vork in de steel zit.
Je kan niet groeien in je functie, als je niet weet wat er aan de hand is? Communicatie is alles. Zonder dat jullie erover praten, weet jij niet wat er mis is. En je baas wordt misschien op lange termijn maar meer gefrustreerd omdat ze geen verandering ziet in de situatie, die oorzaak was van zulke wraakacties.
Ik zou proberen Marcels tips in praktijk te brengen. Probeer het te zien als een leermogelijkheid en een manier om van je frustratie af te geraken. Anders vreet het maar weg aan je, en dat is nou niet wat je nodig hebt!
Reactie: Het zou zelfs nu eens tijd worden om lichaamstaal uit de 'vage' hoek te halen en er serieus aandacht aan te besteden in 'managersland'. Slechts een enkele keer komt er een (eveneens) vaag statement over de non-verbale communicatie, maar nooit als volwaardig onderdeel van communiceren. Eem prima artikel overigens!
Reactie: Ik ben na het lezen van bovenstaande reacties wel benieuwd geworden naar jullie mening als: je baas je niet vertelt wat hij van je werk vindt, maar wel onmiddelijk komt met een wraakactie en steeds een stukje van je werk aan een ander geeft, waarbij jij dan die ander in moet werken.
Reactie:
Hoe ontstaat een ‘slachtoffer’ gevoel.
Het slachtoffer gevoel ontstaat meestal als je in een situatie komt waarin je het gevoel krijgt of denkt dat je niets aan de situatie kan veranderen. In jouw geval krijg alleen maar kritiek en hoor je nooit iets positiefs. Ik kan me voorstellen dat het knaagt aan je zelfvertrouwen. De mate waarin het je zelfvertrouwen knaagt is afhankelijk van de mate waarin je je gevoel van zelfvertrouwen laat afhangen van wat anderen over je zeggen en wat ze van je vinden. Het weerhoud je dan van om in je eigen kracht te staan, om bij jezelf te blijven. Of zoals je zelf al noemt ‘de strijdkrachtige manager’ te zijn.
Wat en hoe kan je het anders doen.
Het kan interessant voor je zijn om twee delen in deze ervaring bij je zelf te onderzoeken. Het eerste is hoe ga ik om met iemand die alleen maar kritiek geeft en de tweede is hoe ga ik om met terechte kritiek.
Om met het eerste te beginnen. (Nu weet ik niet precies hoe je op de kritiek hebt gereageerd, maar laat ik een voorbeeld geven hoe je er mee om zou kunnen gaan.) Als reactie op de aanhoudende kritiek is het van belang om als eerste na te gaan of de kritiek naar jouw mening terecht is. Zo ja, bepaal en vertel aan je manager welke actie je van plan bent te ondernemen, wanneer je ermee begint en wanneer je denkt het te hebben opgelost. Hierbij kan je ook aan je manager vragen wat je van hem of haar nodig hebt. Je onderneemt dan zelf de actie vanuit je eigen kracht en je neemt je verantwoordelijkheid om het probleem op te lossen. Je bent zelf in control van de oplossing en stelt je niet (te) afhankelijk op van anderen. Je zal wellicht wel rekening houden met anderen die met je probleem en oplossing te maken hebben, echter je blijft zelf in control.
Dan het tweede. Als iemand alleen maar kritiek heeft en je hebt er last van moet je hierover in gesprek gaan:
• Voer een inhoudelijke discussie over wat naar jouw idee goed is als prestatie en probeer daar op basis van zakelijke argumenten overeenstemming over te bereiken;
• Vertel wat je constateert, n.l. dat je alleen maar kritiek krijgt en nooit iets positiefs te horen krijgt. Noem van beide situaties voorbeelden en vertel van beide wat dat gevoelsmatig met je doet. Vertel wat je verwacht: dat je het graag wil horen als iets niet goed gaat zodat je actie kan ondernemen om het te verbeteren (binnen het kader van de overeengekomen prestatie) en dat je het ook fijn vindt om te horen als er dingen zijn die wel goed gaan.
Wat nu als je nu geen overeenstemming kan krijgen over de te leveren prestatie en je baas meer van je verwacht dan dat jij reëel vindt. Vertel dan aan je baas dat je de kritiek gehoord hebt maar dat je er niets mee doet omdat je vindt dat de verwachte prestatie niet reëel is. Vertel zo nodig wéér dat je het jammer vindt dat je alleen maar (naar jouw mening onterechte) kritiek hoort en nooit iets positiefs. Geef naar eigen inzicht steeds aan dat je ook iets positiefs wil horen.
Je blijft in ook in deze situatie steeds bij je zelf. Je kan er wellis waar een vervelend gevoeld bij hebben maar je verteld steeds wat jij vindt en wat je behoefte is. Je blijft werken vanuit je kracht.
Als er nu niets of voor jou onvoldoende iets aan de situatie veranderd moet je gaan afvragen of je nog wel voor die manager wil werken. Er zijn immers ook grenzen.
Weer een strijdkrachtige manager!
Door op bovenstaande wijze naar de situatie in het verleden te kijken kan je er van leren en het aangepast van je eigen smaak gebruiken in je huidige baan. Wellicht zal het je een nieuw inzicht geven en je daarmee het gevoel geven dat je geen slachtoffer hoeft te zijn. Dat je in zo’n vervelende situatie ook als strijdkrachtige manager kan functioneren.
Reactie: Het is heel vervelend als men een manager heeft die alleen maar oog heeft voor de negatieve ervaringen. Het ondermijnt je zelfvertrouwen, het maakt je leven op je werk er niet prettiger op. Uiteindelijk kan het zelfs het functioneren zo belemmeren, dat er sprake is van disfunctioneren.
Ondergetekende heeft al meer dan een jaar de ervaring met een dergelijke situatie. Ik zal me dan spiegelen aan de adviezen die hier worden gegeven. Misschien kan ik hiermee het patroon omkeren. Bedankt en ik zal laten horen hoe het afloopt.
Reactie: Sorry, voordat ik als achterlijk wordt gezien: beleefd moet met een t en betekend moet ook met een t.
Dat heb je als je snel tussen de bedrijven door typt.
A. Lkoundi
Reactie: Het wordt tijd dat we - of lichaamstaal nu waar is of niet - eindelijk eens mensen nemen zoals ze zijn, en ze niet indirect opjutten naar namaak-figuren zodat we straks niet meer weten wie we zijn omdat we ons anders gedragen en straks bij de psycholoog rondlopen.
Terechte opmerking nav van een overigens prima artikel. Onafhankelijk van Frank van Marwijk ben ik bezig met een weblog over lichaamstaal. Daarin kom ik ook met wat gegevens uit onderzoeken. Dus: morgen wordt u op uw wenken bedient!
Reactie: Ik begrijp de heer Huisman in zijn stelling dat ook ambtenaren zich laten leiden door financiële motieven, en dus proberen bij de overheid zo veel mogelijk te verdienen (en te declareren, mag ik er aan toevoegen). Het is echter een bewering die enigszins naast de vraagstelling achter de poll-stelling ligt. Elke jobcoach en recruiter weet dat de keuze voor een baan een mengeling is van wat iemand wil bereiken, wat iemand wil uitdrukken, wat iemand wil meemaken, en wat iemand wil verdienen (en nog wel wat meer motieven). Ik ken iemand die civiel piloot wordt (waar hij als het mee zit meer kan verdienen), die het verschrikkelijk vindt dat hij niet bij de Luchtmacht terecht kon. Over zijn vliegtalent doe ik geen uitspraak, ik denk niet dat het daar aan ligt, maar ik weet wel dat er meer van je gevraagd wordt in een F16 of Apache.
En zo zijn er vast heel veel spannende voorbeelden in overheidsdienst, net zoals een groot ziekenhuis moeiljker te managen is dan een verzekeringsmaatschappij.
Zeker is dat bij het bedrijfsleven -en dan vooral de bancaire sector- meer mensen met een eenzijdige financiële kijk rondlopen, en ik hoop dat die het bij de overheid niet lang uithouden.
