Reactie: ''Quote: Verbalen communicatie is het slechtste spreekbuis namens de emotie.'' Men gebruikt vaak het verkeerde vocabulaire om zijn gevoelens te verwoorden. Lichaamstaal
is zichtbaar , waarbij ( als getraind op lezing van deze taal)
veel meer van een persoon prijs gegeven wordt. Door alleen op de ogen te letten tijdens een gesprek, kan men lezen uit welke census men antwoord. Visueel, audiotonisch of emotie.
Vriendelijke groet,
Astrid
Ik vind dit een interessant artikel, omdat ik in mijn team ook iemand heb zitten die vaak vanuit deze rol reageert. Echter lijkt mij een heel andere situatie te heersen. De persoon in kwestie gebruikt deze 'slachtoffer'-rol als een manier om te slijmen bij zijn collega's en meerdere.
Hij is erg opmerkzaam, en vindt zo vaak fouten of hiaten in het werk van anderen. Hij gebruikt dan een soort van onderdanigheid om dit naar de aandacht te brengen. Dit is een voorbeeld van zo'n reactie: ''Ik zie dat het gemiddelde van deze twee cijfers niet overeenkomt, maar het kan zijn dat ik in mijn ondergeschiktheid deze ingewikkelde berekening niet begrijp.'' Dit soort gedrag leidt bij collega's tot een bepaalde verveeldheid en bovendien weet zijn overste hiermee niet om te gaan. Ze wijt dit aan onzekerheid, wat terecht is, maar deze diagnose alleen helpt mijn collega niet verder.
Is er een manier om met dit soort gedrag correct om te gaan als collega en als overste?
Reactie: Wat ook behoorlijk wordt onderschat is de capaciteit van de overnemende ondernemer. Voordat hij-zij ook maar één stap richting het overnamepad wil gaan begeven, moet er eerst goed in de spiegel gekeken worden. Het succes van de eigen onderneming biedt geen garantie voor het succes van een over te nemen organisatie.
Reactie: Er zijn teveel beleidsambtenaren en daarom komen er ook zoveel regeltjes bij in plaats van dat we minder regels krijgen. Dat beleidsambtenaren goed verdienen, heb ik geen moeite mee zolang er maar niet veel of teveel zijn.
Punt is dat met een log ambtenaren apparaat het zeer moeilijk is om te snijden omdat er veel ambtenaren zijn die de hele dag kunnen nadenken om een mooi rapport op te stellen waarom beleidsambtenaren niet gemist kunnen worden of wat de schade is als er een aantal moeten verdwijnen..... Maarja, niemand heeft de politieke durf om iets hieraan te doen ook de PvdA niet met hun holle beloften.
Reactie: Dat kan wel. Maar dan moet je wel minder en simpele regelingen voor lief nemen. Bijv. geen 'maatwerk' voor bedrijven of uitkeringsontvangers. Alles lekker simpel in een regeltje etc. Maar dat zal alleen voor een ander mogen gelden, want zo zijn we ook weer!
Ik denk dat als men niet inziet (of erger nog niet in kán zien) hoe complex onze maatschappij tegenwoordig is, met allemaal mondige en betrokken bedrijven en burgers en dat dit een complexe besturing is en veel ondersteuning vergt, dan is de discussie gedoemd te mislukken!
Misschien helpt het al om je eigen tekst eens terug te lezen. Je omschrijft het gedrag en jouw interpretatie daarvan van je vorige manager en zegt vervolgens:
Daardoor is mijn zelfvertrouwen erg verminderd.
Dus ben je nu al slachtoffer van je eigen interpretatie van haar gedrag.
Dan vervolg je met:
Daar heb ik nu last van omdat ik mij na kritiek van de directie mij meer als 'slachtoffer' ga gedragen dan als strijdkrachtige manager.
Ook hier weer een andere autoriteit waarvan je het gedrag interpreteert (kritiek) en vervolgens je eigen gedrag op afstemt.
Maar gelukkig volgt: Hoe kom ik hier vanaf?''
En dat is nou precies de stap die nodig is: Je bewust zijn dat jij degene bent die kiest hoe jij je gedraagt, niet de ander.
Victor Frankl weet het heel duidelijk te zeggen: Je kunt alles van me afpakken, maar niet mijn recht om te reageren, zoals ik dat wil.
Reactie: Zeker één van de meest waardevolle elementen in onze communicatie !!! Lichaamstaal! Jammer dat er in het artikel geen concrete feiten uit onderzoeken worden aangehaald, waaruit blijkt dat de stelling ''waar of niet waar'' is.
Reactie: Eindelijk weer eens een onderwerp over lichaamstaal. Voor mij is het een ingeboren instinct. Heeft heel veel voordelen, zeker als ik een vergadering moet leiden. Zie vrijwel direct aan oogbeweging, en lichaamshouding, hoe geweldig ik over kom of niet. Strategisch gezien, kan mijn uitleg vrijwel direct aangepast worden. Met een goed eind resultaat.
Hartelijke groet.
Astrid.
Reactie: Een uitstekend artikel. Graag ga ik op een punt nader in.
Voor mij is het begin van stelling 2: ''Niet waar'' te stellig. Ik onderken dat velen meer belang hechten aan de woorden plus klank dan de lichaamstaal. Ik durf de stelling aan dat lichaamstaal belangrijker is. Zouden we meer letten op lichaamstaal, dan zouden we vaker ons bewust en openlijk (d.w.z. naar elkaar toe uitgesproken) afvragen ''waar zijn we mee bezig?'' om vervolgens ons meer te verdiepen in wat er in de ander (en onszelf) om gaat om zo tot de werkelijke kern van de situatie te komen. Ik merk dat in situaties waarin de lichaamstaal niet congruent is met de verbale communicatie, het benoemen van dit feit steevast leidt tot betere gesprekken en betere conclusies of besluiten dan wanneer de discongruentie onbesproken blijft.
Wim Beijer, personal coach
Reactie: Heerlijk om weer eens een artikel over lichaamstaal te lezen.
ik geniet altijd wanneer mensen op mijn werk meer zeggen met hun uitstraling dan alleen met hun woorden. Goede stellingen en zeker toepasbaar voor het hedendaagse onderwijs!
HBOV-docent, christine hakkers
Reactie: Probleem bij de overheid is dat iedereen belangrijk wil zijn. Belangrijk is als je veel medewerkers (ambtenaren) onder je hebt en als die een hoge schaal hebben (en dus veel verdienen). Gevolg is dat de afgelopen 10 jaar er steed meer beleidsambtenaren zijn gekomen (in schaal 11 t/m 13) en steeds minder uitvoerende ambtenaren (schalen 5 t/m 10). En dit terwijl de bestuurders zelf het beleid moeten maken.
Gevolg daarvan is een duur en niet effectief ambtenaren apparaat dat alleen maar nieuw beleid en dus nieuwe regeltjes verzint.
De bezem moet er rigoreus doorheen, b.v. 1 ondersteunend beleidsambtenaar per bestuurder en voldoende uitvoerende ambtenaren, zodat er efficient en effectief wordt gewerkt, dat kan met de helft van de huidige ambtenaren en ambtenaren in lagere schalen.
Probleem is dat zij (de ambtenaren) dit koste wat koste zullen tegenwerken en dit alleen met leiderschap bewerkstelligd kan worden.
Reactie: Geachte R. Berentzen,
Als ik geen manager was hadden we deze discussie niet, want dan was ik nooit op deze site terecht gekomen.
M.b.t. grammatica : Je typt wel 's snel iets omdat er natuurlijk ook gewerkt moet worden. Er kan wel 's een teetje staan i.p.v. een deetje. (Erg? nee toch?)
Ik ben blij dat je zelf in elk geval werkeloos genoeg bent om mij hierop te wijzen.
Reactie: In het kort komt het advies van Asha erop neer: ''Gedraag je niet langer als slachtoffer''.
Maar dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je gedrag is namelijk een gevolg van je gedachten en gevoelens. Door die ijzeren dame heb je geleerd om angst te voelen bij een dominante persoon. Waarschijnlijk wil je zelf zo niet zijn en vermijdt je daarom om zelf om autoriteit uit te stralen.
Wat je kunt doen is bij jezelf nagaan waarvoor je bang was bij die ijzeren dame, en je vervolgens af vragen in hoeverre dat ook nu een rol speelt. Misschien zijn de mensen van nu wel veel redelijker en vriendelijker. Vraag je dan af of je angst nog redelijk is in de nieuwe situaties.
Omgekeerd als leidinggevende gaat het hetzelfde. Vraag je af wat die ijzeren dame deed dat jou zo angstig maakte (of andere negatieve gevoelens), en welke gedachten jij zou moeten hebben om datzelfde gedrag te vertonen (b.v. ''mensen zijn lui en moeten dus onder druk gezet worden om er iets van gedaan te krijgen''). Ga dan na of dat ook jouw gedachten zijn; waarschijnlijk niet. Jij denkt misschien ''mensen willen graag goed doen en hebben duidelijkheid nodig om te weten wat je van ze verwacht''.
Op die manier ontwikkel je je eigen stijl van leidinggeven, die anders is dan die ijzeren dame. Dus hoef je ook niet zo bang te zijn dan te vervalt in ''ijzeren'' gedrag.
Reactie: Hierarchie, beheersstructuren, vakblindheid (arrogantie) en het onvermogen om samen te werken in projecten leiden vaak tot mislukkingen.
Daarnaast de afrekencultuur i.p.v. de lerende organisatie.
Geef een bos bloemen aan mensen die durven te zeggen dat er een fout is opgetreden in het project! Praten en bijstellen, oplossingsericht denken.
Er valt nog zoveel te vebeteren door en voor mensen die werken in projectvormen (zowel managers als medewerkers!). Succes is toch een beloning!
