Reactie: De cijfers van Albert Mehrabian worden inderdaad te pas en te onpas gebruikt. Bijna elk communicatieboek begint er mee. En meestal worden ze nogal stellig bebruikt. Er wordt dan zoiets beweerd als: ''De totale communicatie bestaat voor 7% uit woorden, 38% wordt bepaald door de intonatie en de overige 55% wordt gecommuniceerd door middel van lichaamstaal. De context waarin deze communicatie plaatsvindt, wordt voor het gemak steeds weggelaten.
Volgens Mehrabian zelf gelden deze cijfers alleen bij uitingen van (anti-)(sym-)pathie (liking). Op zijn website (http://www.kaaj.com/psych/smorder.html) schrijft hij hierover:
Inconsistent communications -- the relative importance of verbal and nonverbal messages. My findings on this topic have received considerable attention in the literature and in the popular media. ''Silent Messages'' contains a detailed discussion of my findings on inconsistent messages of feelings and attitudes (and the relative importance of words vs. nonverbal cues) on pages 75 to 80.
Total Liking = 7% Verbal Liking + 38% Vocal Liking + 55% Facial Liking (Let op: dus 55% alléén gezichtstuitdrukking!)
Please note that this and other equations regarding relative importance of verbal and nonverbal messages were derived from experiments dealing with communications of feelings and attitudes (i.e., like-dislike). Unless a communicator is talking about their feelings or attitudes, these equations are not applicable. Also see references 286 and 305 in Silent Messages -- these are the original sources of my findings.
Afhankelijk van de context zijn de cijfers verschillend. Als u een presentatie houdt of een gesprek voert is het verbale deel veel prominenter aanwezig. Als het gaat om vaststellen van onderlinge verhoudingen, dan voert lichaamstaal absoluut de boventoon. Vergeet deze preciese cijfers zoals u wilt, maar laat ze u vooral duidelijk maken dat lichaamstaal een nog steeds onderschatte waarde heeft binnen de totale communicatie.
Meer hierover vindt u in mijn artikel :[url=http://www.managersonline.nl/index.php?section=article&action=show&id=5371]Waar of niet waar? Negen stellingen over lichaamstaal[/url]
Leuk trouwens Michel, dat je aandacht besteedt aan dit onderwerp. Je komt daarmee meteen tegemoet aan de reacties op mijn artikel waarin genoemd wordt dat er 'eindelijk' weer eens een artikel over lichaamstaal verschijnt.
Reactie: Hoetmer heeft gelijk met zijn suggestie dat Mehrabian slordig wordt geciteerd, maar ontkracht hij nu de mythe van Mehrabian of van de mensen die zijn werk citeren? Uit de titel van zijn werk: ''Silent messages-Implicit communication of emotions and attitudes'', blijkt al dat Mehrabian het heeft over de communicatie van gevoelens en emoties. De woordentaal is daarbij maar matig bruikbaar terwijl de lichaamstaal daarvoor juist heel geschikt blijkt te zijn. Zolang geen hevige emoties bestaan of worden opgeroepen, zal het verbale percentage in gesprekken (royaal) boven de 50 liggen, maar zodra die mee gaan spelen of de boventoon voeren in het gesprek, zal dat percentage drastisch dalen. Mediators worden dan ook getraind om eerst met emoties van partijen aan de slag te gaan, voordat met succes het inhoudelijke conflict met de ruziende partijen kan worden besproken.
Lambert Boot
Auteur van een boek over professionele gespreksvoering in de zakelijke dienstverlening (Uitgeverij Nelissen te Soest)
Reactie: Kan U de Doctors Thesis ''Stategis Innovation Capacity'' van L.A.Berghman mailen naar mij.
Met vriendelijke dank.
Giel Dubbeld
SenterNovem EG-Liaison
wwww.ircnederland.nl
Reactie: Mensen die regelmatig even niks doen zijn creatiever en productiever en komen met zeer uitgekookte ideeen, Die gunnen de rust in bovenkamer, waardoor weer ideeen onstaan.
Ik heb het omgekeerde gedaan: begonnen als (semi) ambtenaar en toen na 15 jaar het bedrijfsleven in. Ik moest wel even versnellen hoor!
Als ik nog wel eens overheidsbureel bezoek (laatst was ik bij de afdeling Openbare Verlichting te Den Haag), doe je echt een stap terug in de tijd van zeker zo'n 30 jaar.
Ik merk bij regelmaat dat kra-krassen als hulpjes van Eukalipta-chefs, per ongeluk geworven slimmerds rapido weer de deur uitwerkten.
Een beetje volgens Darwin, maar dan omgkeerd.
Reactie: Soms is het leuk wanneer je een wetenschappelijke onderbouwing van je eigen ideeën krijgt. In ons boek H@llo, ik ben uw e-coach noemen we het ''de mythe van het oogcontact''. Ook onder hulpverleners, coaches, trainers en verkopers heerst de notie dat je de ander persé in de oogjes moet kunnen kijken, anders komt je boodschap niet over.
Het maakt inderdaad groot verschil over wat voor communicatie het gaat. Wanneer je zit te dineren met je geliefde moet je vooral letten op de non-verbale communicatie. Dan zie je veel moois, maar in een zakelijk of helpend gesprek is de verbale inhoud het meest belangrijk. Daarom werkt coaching per e-mail zo goed. wij werken met die 53%.
Leuk toch?
M. van den Broek
Reactie: Goed artikel. Toch wil ik een opmerking plaatsen by stelling 5. Ik ben het wel eens met de stelling maar ik vindt het voorbeeld niet zo goed. Met een vraag als ''wat ziet u AAN deze houdingen?'' krijg je vrijwel vanzelfsprekend een interpretatie van de houding vanwege het woordje ''aan''. Objectiever zou zijn ''wat ziet u hier?''
Reactie: Na ruim 20 jaar in het bedrijfsleven heb ik de overstap gemaakt en ben nu ambtenaar. Om me heen zie ik enorm veel kneuzen die hun uiterste best doen om inefficient te blijven werken, en enig intiatief ter verbetering de kop in te drukken. Dat stoot de dynamische nieuwelingen af, en na een tijdje tegen de stroom in te zwemmen geven ze het op. Uiteindelijk blijven dan weer de kneuzen over en verworden de talenten vanzelf tot kneuzen.
Reactie: To all,
In onze trainingspraktijk worden wij steeds vaker geconfronteerd met de 'types' zoals hierboven beschreven. Samen met een klinisch psycholoog hebben we gezien dat dit gedrag makkelijker te begrijpen is na een training/workshop/cursus over Transactionele Analyse (TA).
In het kort: je leert jezelf gedragingen aan, of neemt vanuit je opvoeding gedragingen over die je op latere leeftijd (nu dus) het liefst zou willen afleren. Met TA Analyseer je iedere Transactie die je uitvoert. Dat werkt heel ontnuchterend, vooral omdat je zonder emotie naar een Transactie kunt kijken.
Je kunt jezelf ook een trucje aanleren, waarbij je ziet dat dit vaak uitsluitend de symptomen bestrijdt. Snappen waar de oorsprong ligt van je gedrag blijkt in een groot aantal gevallen de basis te zijn voor je eigen oplossing.
Ik realiseer me dat dit heel zweverig kan overkomen. Voor hen die dat ook ervaren heb ik goed nieuws: ik ben een nuchtere Hollander en heb veel aan de theorie gehad.
Zelf ben ik uitgesproken voorstander van de vrije marktwerking, de overheid is al zo vaak een remmende factor. Laat landen nu ook eens een gezonde concurrentie met elkaar gaan, dat kan helemaal geen kwaad.
Reactie: Stelling zes is mijns inziens onjuist vanuit een cultureel oogmerk bekeken. Vanwege mijn werk kom ik in veel buitenlanden en daarbij is het opvallend dat naarmate men afzakt naar zuidelijke landen er meer gebruik wordt gemaakt van lichaamstaal dan in de noordelijk gelegen landen. Ditzelfde verschijnsel kom ik overigens ook tegen in mijn re-integratiepraktijk vanwege mijn contacten met Nederlanders en Medelanders. Het is belangrijk te weten dat de lichaamstaal niet in alle landen ter wereld dezelfde betekenis heeft. Neemt overigens niet weg dat ik nog steeds met genoegen het werk van Frank lees.
Reactie: Ik vind dat we onze ambtenaren niet zo negatief moeten afschilderen. Dus niet de bezem er door heen, zoals R. Huisman stelt, maar meer denken aan het snoeien van rozen. Op gezetten tijd de organisatie netjes uitdunnen, uitschieters afkorten en... dode bloemen er uit.
Alleen zo houden wij onze ambtelijke vegetatie aantrekkelijk.
Reactie: Ik ben het eens met de heer Keehnen die als tip geeft: onderzoek je tweedeling en maak het bespreekbaar. Beschrijf de feiten, wat je ziet; vertel wat het effect is op jouw gevoel hierin, en tot welk gedrag dit bij jou leidt. Wat ik ook zou doen is vragen of zij zich bewust is van haar gedrag. En vertel haar wat je nodig hebt, wat je prettig zou vinden: aanmoediging, ondersteuning, waardering voor wat wel goed ging.
Daarnaast is het zo, dat de mensen die ons het meeste raken, ons meestal iets te vertellen hebben over onszelf, over delen die wij nog te onwikkelen hebben. Deze leidinggevende is goed in kritiek geven en het uitspreken van haar verwachtingen. In hoeverre kun jij je verwachtingen naar anderen uitspreken? In hoeverre durf jij te zeggen wat op je hart ligt?
Wat je ook zou kunnen doen is de situatie omkeren. Hoe spreek jij over haar? Hoe benader jij haar? Wat zijn de dingen die jij goed van haar vindt? Benoem je deze, naar haar of naar anderen? Als je zelf een positief voorbeeld bent voor anderen door anderen te laten zien wat jij in hen waardeert, hen complimenteert etc. krijg je dit ook sneller terug. Je oogst wat je zaait zeg ik altijd.
Ik kan me voorstellen dat je zelfvertrouwen vermindert als je zo vaak negatief benaderd bent. Onderzoek bij jezelf hoe het zo ver heeft kunnen komen. Welke reacties heb je vertoond in het verleden die ervoor zorgden dat zij als het ware uitgenodigd werd om nog meer kritiek mogen te leveren? Wat zou een tegenovergestelde reactie kunnen zijn? Wanneer ging het wel goed? Wat deed je toen anders?
Bedenk dat iemand die op deze manier leiding geeft, wellicht in wezen heel onzeker is, en op deze manier probeert zich staande te houden. Het zegt ook iets over haar als mens. Probeer je te verplaatsen in haar, en bedenk wat zij nodig zou kunnen hebben. Dat maakt haar misschien wat menselijker en daardoor wordt het wellicht makkelijker om het te bespreken.
