Reactie: Zelf ben in een ''jongere oudere'' 50, en binnen mijn bedrijf in leeftijd de oudste. Ik kan mij niet vinden in dit artikel.
Ontwikkeling zie ik als mijn verantwoordelijkheid en niet van een werkgever. Mijn energie is niet minder maar anders geregeld dan bij mjn jongere collega's. Het ''pieken'' heftige korte acties kost meer energie dan vroeger. Daarentegen kan ik weer beter doorgaan, dan de ''jongeren''.
Voor mij lijkt het in het werk als in de sport, snelle uitbarstingen worden moeilijker, maar de maraton lopen is geen probleem.
En zowel tegen jongeren als ouderen zou ik willen zeggen neem nou eindelijk eens je eigen verantwoordelijkheidheid. Ontwikkeling, en zelfs arbeids satisfactitie binnen een suffe baan zit in jezelf. Natuurlijk kan een werkgever helpen om de talenten in jezelf te ontwikkelen.
Reactie: Ik werk in het welzijnswerk en ben 51 jaar. Ouderen bij ons en dat worden er steeds meer krijgen geen enkele ondersteuning. Erger nog als er een vlekje is heeft betrokkenen geen schijn van kans bij een sollicitatie. Voor jou twee jongeren aan de poort voor hetzelfde salaris vertrouwde mij een chef toe. Werkelijk deze staat dus niet met beide benen in de maatschappy want de jongeren trekken weg UIT ONS WERKGEBIED. Nog nooit van vergrijzing en of ontgroening gehoord.
Reactie: Omgaan met mensen blijft de meest moeilijke uitdaging! Ik heb uit ervaring geleerd dat het essentieel is om bij welke verandering dan ook je medewerkers te betrekken. Wat zij zelf als voorstellen indienen zal de meeste slaagkans kennen, omdat ze er zullen achterstaan. Je zegt op voorhand dat het de bedoeling is de werking te optimaliseren, nu er een uitbreiding komt van het team. Je laat hen een aantal voorstellen formuleren op papier: wat willen ze behouden, wat willen ze bannen, wat willen ze bereiken binnen hun huidige job. Met deze info kan je je strategie bepalen. Maak een prioriteitenlijst van zaken die je wil veranderen.
Bovendien kan je altijd een aanwezigheidsoverzicht bijhouden zodat je weet welke personeelsleden wanneer afwezig zijn, maar zorg ervoor dat je eigen afwezigheid ook altijd genoteerd staat. Zo kan je vaststellen welke medewerkers eventueel misbruik zouden maken en te vaak afwezig zijn tijdens de normale werkuren.
Vergeet niet: jij bent de dirigent, dus jij bepaalt de regels. Veel succes!
Reactie: Biologisch gezien ken ik er nog wel één: Een jaar of twee geleden las ik een artikel waarin stond dat mannen die regelmatig naar borsten kijken gezonder zijn dan mannen die dat niet doen. Eigenlijk zijn vrouwen met een diep decolleté dus heel vriendelijk en altruïstisch...
Je kleding zegt wel iets over je. Een overdreven decolleté valt op, en niet altijd positief. Aan de andere kant is het ook niet verstandig om in een slobbertrui en met afgetrapte gympies langs te komen als je (niet alleen als vrouw) serieus genomen wilt worden. Kortom: kleed je passend. Misschien kan dat met decolleté, misschien ook niet. In veel gevallen is het verstandig om je aan te passen aan je publiek. Mensen die echter zeggen dat ''het pakketje'' geen invloed heeft op de boodschap zijn niet helemaal eerlijk tegen zichzelf.
De reacties van veel vrouwen tégen het decolleté snap ik echter niet. Hebben jullie zo'n lage dunk van ons dat je denkt dat het ons langer dan een paar minuten beïnvloedt, of dat het de uitkomst van beslissingen zou bepalen? Opmerkingen als ''het kan gewoon niet'' vind ik bijzonder oppervlakkig. Normen en etiquette veranderen; de standaard van 50 jaar geleden is (gelukkig) niet de standaard van nu, en over 50 jaar lachen ze zich scheel om onze kleding.
Reactie: Medewerkers en managers zijn gelijkwaardige mensen die op basis van taakverdeling samen werken aan een doel. Managers zijn er opdat medewerkers optimaal samen kunnen werken.
Zolang managers denken dat management een rol is of een act die moet worden opgevoerd en medewerkers hun acteurs zijn. Is het dan vreemd dat het gevoel ontstaat van een theater waarbij acteurs komen en gaan? En het resultaat een theaterstuk dat niet of slecht wordt uitgevoerd? Als we niet oppassen dreigt het zelfs een eenacter te worden.
Een goede regisseur vervult geen rol maar gaat vanuit bezieling, gelooft in wat hij wil, waarvoor hij gaat en weet dit op anderen over te brengen. Dan willen mensen graag een rol vervullen en trekt hij volle zalen. En hij geniet hij, achter de coulissen, van de prestaties en het applaus dat zijn mensen krijgen. Samen hebben ze hun doel bereikt.
Reactie: Wat hebben mijn vriendinnen en ik dan een hoog testosterongehalte (en gelukkig zonder bijbehorende haargroei)! Ik sluit mij aan bij het bericht van mevrouw Koenders!
Reactie: Ik zie geen enkele reden om je op een dergelijke manier te kleden, wanneer je als vrouw zijnde op zakelijk vlak indruk wilt maken. Indruk maak je naar mijn idee als je inhoudelijk weet waar je over praat. Dat straal je dan ook uit. Daar hoef je noch mooi voor te zijn, noch schaars gekleed. Tuurlijk, het oog wil ook wat. Maar er zijn genoeg andere manieren om jezelf te kleden om er toch leuk en aantrekkelijk uit te zien. Strak in een mantelpakje is weer een andere uiterste. Maar ook daarvoor geldt, het maakt totaal geen indruk op mij persoonlijk. Het gaat, als ik mijn mening mag geven, vooral om wat je vertelt en hoe je jezelf uit. Op die manier verdien je je geloofwaardigheid. Dat is nodig bij het behartigen van zakelijke belangen. Persoonlijke belangen kun je wellicht wel realiseren door je schaars te kleden, maar het lijkt mij dat daar wel een geschiktere omgeving voor is. Al met al, normen en waarden, daar heeft het mee te maken. Aangezien die over het algemeen genomen redelijk op 1 lijn liggen, zitten we ook niet in bikini te vergaderen.
Reactie: Ik wordt lichtelijk afgestoten door een laag decollete. Ik associeer een laag decollete in een flits met banaliteit, zelfs domheid. Ik ben me meestal bewust van die associatie en probeer me er niet door te laten misleiden. Ik realiseer me dat vrouwen met die associatie kunnen spelen.
(Het tegenovergestelde: een hoofddoek vind ik veel vrouwen prachtig staan, en associeer ik met zelfbewustzijn. Anderen associeren het met onderdanigheid. Kijk eens aan!)
Zelf ben ik - ook in zakelijke contacten - meestal goed gekleed, maar niet volgens de geldende codes voor ''ouderwetse klasse & stijlvol''. Dit is mijn spel met de associaties van anderen.
Ik ben er blij mee dat we in Nederland tamelijk ''cool'' zijn qua kledingcodes en laat iedereen graag doen als haar/hem belieft.
Reactie: Managers zijn veelal hoogopgeleid. Al is het afhankelijk welke naam de functie krijgt. Dit zal ook bedrijfsafhankelijk zijn. Maar hormonen en sexe spelen mee op elk niveau van de samenleving, ook bij hoogopgeleiden. Daarom ben ik het ook oneens met de reactie van mevrouw bontekoe. Deze reactie vind ik te zwart wit. Mannen, vrouwen, hormonen, culturen etc... blijven van invloed op ons als mens en maatschappij. Ik denk alleen maar dat het goed is ons daarvan bewust te zijn en de ogen hiervoor niet te sluiten. Daarbij geloof ik zeker dat je met je intuitie en de omgang hiermee heel wat kan bereiken. Het is afhankelijk van de omgeving als van persoonlijke eigenschappen, IQ, EQ, hormonen, man/vrouw verschillen, cultuur en leeftijd in hoeverre het succes voor je is weggelegd. Daarbij is succes uiteraard een subjectief begrip
Reactie: Bij een post traumatische stressstoornis (PPTS) is de hypothalamus zichtbaar vervormd (MRI-scans tonen dat aan). Zou dat ook het geval zijn bij (over)ambitieuze managers ? :-)
Reactie: Alles wat hierboven geschreven is, is zeer herkenbaar.
Wat wel het meeste in het oog springt zijn de ontbrekende kwaliteiten van de manager.
Als je je bewust bent van hetgeen er in de groep gebeurt, kun je dingen lang voordat ze uit de hand lopen, zien aankomen. Elke situatie, hoe onoverzichtelijk en gecompliceerd dan ook, heeft een eenvoudige en nietige oorzaak.
Er worden verschillende methode aangehaald zoals: samenvatten, parafraseren, gevoelsreflecties geven, actief luisteren en sturenkoppelen, om doelmatig en efficient te communiceren.
Beginnelingen en managers die onvoldoende leiderskwaliteiten hebben willen dit compenseren door de geest vol te stoppen met theorien en technieken totdat de geest daarin verstrikt raakt.
Meer gevorderden, waar deze manager duidelijk niet onder valt, vergeten het meeste wat ze geleerd hebben gewoon weer.
Mijn advies is dan ook: probeer je geest van ballast te ontdoen. Houd je werk zo simpel mogelijk.
Lukt dit je niet dan zul je keuzes moeten maken of je wel geschikt bent voor dergelijke functies of dat je middels een coach traject alsnog geschikt kunt maken als leidinggevende.
