Reactie: Aan mevrouw Prinssen: er staat dat werken beter is dan niets doen of parttime werken - niet dat werken beter is dan leren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar in eerste instantie ook overheen las.
Reactie: Ben het absoluut eens met bovenstaande reacties. Jammer dat er steeds weer opnieuw slachtoffers gezocht moeten worden voor wéér een nieuwe heksenjacht. Dit om fouten en schuldgevoelens(mag ik hopen...) en tekortkomingen van overheid en bedrijfsleven te verdoezelen.Het enige wat telt is geld, geld, geld. Niet echt humaan, diep triest!
het onderscheid managers en medeweerkers is er. De ''machtsafstand'' tussen die posities is in mijn waarneming, juist enorm gegroeid, juist de afgelopen 10 jaar. Uiteraard zijn het de rotte appels die ter discussie staan want die steken vaak 't hele ''mandje''(=de hele organisatie) aan. Uw ervaringen met de vakbonden heb ik nooit gehad. 't Valt inderdaad voor leiding vaak niet mee als vakbondsleden gaan ''dwarsliggen'' en daarmee zijn vaak hun eigen collega's 't niet altijd eens. Bovendien, zoals u weet, zijn er in Nederland altijd minstens drie bonden in 't geding, als de vakbondbestuurders moeten worden uitgenodigd. Te vaak heb ik gezien dat een directeur hun gezichten niet eens kende als het op onderhandelen aankwam. De Pavlovreactie van de bonden beantwoordt U overigens kennelijk met een eigen Pavlovreactie.
Reactie: Wat vaak erg lastig is in het ''onderhandelen'' over het moment van de vakantie is dat er ook rekening moet worden gehouden met de planning van de relatie van de medewerker. En mogelijk ook nog met de planning van alle vrienden en vriendinnen omdat deze dit jaar allemaal samen op vakantie willen....
Reactie: Ooit aan gedacht dat de oorzaak ook bij de werkgever zou kunnen liggen? Ik ben 53 en ben de laatste 25 jaar werkzaam geweest in banen waarbij ik >30% van mijn tijd wereldwijd op reis was. Dat dat een aanslag is op je gezondheid lijkt me voor de hand liggend. Ik heb inderdaad overgewicht maar voel me door de stelling niet aangesproken. Mijn huisarts kent me niet, omdat ik me daar de afgelopen 5 jaar niet heb hoeven melden!
Overigens ben ik het met de rest van de reacties eens.
Ik denk dat ''slanke mensen'' de maatschappij veel meer kosten vanwege hun ''gezonde'' sporten! De rij van ''schuldigen'' lijkt me overigens onbeperkt.
Hoe zit het met de bedrijven die al dat ongezonds produceren en erger nog agressieve reclame maken om ons te motiveren om zoveel mogelijk daarvan te consumeren?
Hoe zit het met de bedrijven die de mazen van de wet opzoeken om ongezond voedsel toch als gezond te mogen aanprijzen?
Hoe zit het met de wetgever die dit toelaat en droomt dat hij het kan reguleren middels ''gentlemens agreements''?
Ja, het is een prikkelende reactie, maar ook één die wat mij betreft toch een kern van waarheid bevat. Dit blijkt ook uit jullie reactie. Opmerkingen als ''op bedijrfskosten een MBA halen'', ''als alles fout gaat, heeft hij een goed contract dat hij met minstens 2 jaar salaris weggaat'', ''fouten afwentelen op hun medewerkers'', ''arrogant''. Dit is de algemeen heersende perceptie over managers, waarvan het FNV maar al te graag gebruik van maakt. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat vakbonden hun nut hebben (zeker zo'n 50 jaar geleden :-)), maar laat ze niet elke keer met een Pavlov-reactie afgeven op het management. Ja, er zit heel wat kaf tussen het koren, maar is dat ook niet het geval bij medewerkers? Mijn ervaring (20 jaar bedrijfsleven als 'medewerker' en 'manager') leert dat met name de medewerkers die goed voor zichzelf weten op te komen (lees: beter op de hoogte zijn van hun rechten dan van hun plichten) lid zijn van de vakbond en heel wat processen weten te frustreren of op zijn minst weten te vertragen.
Wellicht een nieuwtje voor jullie: er zijn ook managers die hart voor de zaak en hun medewerkers hebben, uren draaien die medewerkers bij lange na niet halen, verantwoordelijkheid nemen die medewerkers niet willen en niet aankunnen.
Overigens vind ik het onderscheid ''managers'' en ''medewerkers'' al discutabel, zijn wij immers niet allen medewerkers in een organisatie?
Reactie: De ervaring van meneer of mevrouw Boessenkool deel ik gedeeltelijk. Het bedrijf waar ik voor gewerkt heb, deed erg veel om de gezondheid van medewerkers te bevorderen: conditietest, sportvergoeding, sportdagen, workshops, etc.
Keerzijde was, dat er nauwelijks aandacht was voor een gezond arbobeleid op kantoor, dat pesten van medewerkers regelmatig gebeurde en dat het verzuimbeleid gekenmerkt werd door willekeur.
Ziekgepest en met rsi-klachten heb ik dit bedrijf verlaten, om vervolgens te mogen constateren, dat zelfs de landelijke media vol lof was over al die gezonde activiteiten. Dat ik jarenlang gepest ben door mijn leidinggevende daar en gezondheidsklachten opliep door een slecht bureau (waarover ik regelmatig in gesprek ben gegaan, hetgeen het pesten verergerde), is naar mijn idee te wijten aan het bedrijfsbeleid. Hetzelfde beleid dat voor de gezondheid van medewerkers allerlei sportactiviteiten ontplooide. Wat een flauwekul.
Momenteel werk ik voor een bedrijf waar sport en gezond gedrag als iets voor de medewerkers wordt gezien, maar waar arbobeleid en een gezonde werkplek wèl hoog in het vaandel staan.
Als ik dit soort berichten lees, dan bekruipt mij weer het gevoel, dat gezondheidsbevorderend gedrag zo gemakkelijk een wassen neus kan worden.
Reactie: Wat een bijzondere reacties heb ik mogen lezen n.a.v. de film en boek van The Secret. Wat mij verbaast is dat in The Secret handvatten worden geboden om een mooi leven tegemoet te kunnen zien. Dit aanbod wordt niet of nauwelijks benoemd of gewaardeerd in de vele reacties. Dat is jammer Want...Waardering en manieren om je leven in te richten op een wijze die je hart doet gloeien van plezier, zijn toch winsten voor ons Levensbalans. De stelligheid van beweringen zijn voor mij wel uitdagingen om in mijn hart na te gaan wat ik ermee kan. Ik zie het wle steeds als een kans in dit leven. Een leven in liefde en betrokkenheid.
Reactie: Het mag dan wel op een broodje-aap-verhaal lijken, maar er zijn toch algemeenheden te vinden in deze tips, die voor veel mensen waarschijnlijk onbekend zijn. Neem nou tip 6. Die is voor veel scholieren op het lijf geschreven. Als ze falen, dan is er altijd wel een excuus: het ligt aan de docent, de ouders, aan het milieu, etc. Nooit aan de scholier zelf. Zo kun je voor iedere tip wel een voorbeeld opsommen, waaruit blijkt dat de tip zo gek nog niet is. De waarheid zal, zoals met zoveel zaken, wel in het midden liggen. Feit blijft, dat veel scholieren denken dat ze zo maar een plaats in de wereld zullen veroveren, waar de gebraden duiven je in de mond vallen. Het kan allemaal niet op, denken ze. Dat er hard gewerkt moet worden voor iedere euro, daar denken ze helemaal niet over na. Als ze eenmaal de wereld in trekken, worden ze vaak door schade en schande wijs. De wereld is een harde, snelle leerschool voor ze.
Reactie: Interessant om te horen al die ideeën, maar ik denk juist dat de ''betutteling'' zoals dat in het artikel wordt genoemd de meeste potentie biedt. Voor het eerst wordt er serieus gekeken naar levenstijl van het personeel en men trekt een kast oude ideeën open in plaats van verder te durven gaan. Wat als er meer wordt bemoeit met eet-, slaap-, rook-, drink-, sport-, ontspanningsgedrag, etc. van mensen.
Dat sport en gezondheid door het bedrijfsleven voluit gestimuleerd wordt is ook niet ineens uit de lucht komen vallen. Toch is iedereen nog voorzichtig om die trend verder door te trekken.
Voeding is zeker een vervolg die hulp vanuit het bedrijfsleven kan gebruiken. Te denken valt aan een bonuskaart van een supermarkt waarop de werkgever kan aangeven welke producten met korting van de zaak gekocht kunnen worden. Of gezonde kookseminars met het personeel en metgezel (ook nog goed voor de teambuilding zo'n avondje).
Of het slaapgedrag van mensen. Een goed matras ligt hier ten grondslag van en deze moet eens in de 5 jaar worden vervangen. Stimuleer met een vergoeding dat de juiste matras voor de juiste persoon wordt aangeschaft. En natuurlijk dat men per 5 jaar dit matras vervangt.
Het enige grote punt wat uiteindelijk ook gezegd mag worden is dat het bedrijfsleven hard werkt voor gezonder personeel en dat de medische verzekeringswereld uiteindelijk meeprofiteert.
Er is de afgelopen jaren al geopperd door een aantal verzekeringsmaatschappijen dat zij meer preventiever willen optreden, maar dergelijke zeer kleinschalige projecten zijn op 1 hand te tellen. Dat er door deze mentaliteitsomschakeling van het bedrijfsleven grote bedragen worden bespaart op gezondheidszorg mag men natuurlijk ook richting hen presenteren.
Reactie: Het is plezierig als je geen overgewicht hebt, niet gebukt gaat onder alcoholproblemen, als je geen schulden hebt, als je een goede relatie met je partner en je omgeving hebt, als je de problemen van alledag kunt verwerken met een sportieve invulling van je vrije tijd. Maar is dit een garantie voor een gezonde werkomgeving? Een garantie voor meer prestaties op de werkvloer? Er zijn heel veel andere factoren die van beslissende invloed kunnen zijn op het presteren van de werknemer, van laag tot hoog. Niet iedereen is gezegend met een blakende gezondheid, laten we eerlijk zijn. Maar kunnen deze mensen geen waardevolle bijdrage leveren aan het arbeidsproces? Zou een plezierige werkomgeving met inspirerende mensen dit niet kunnen compenseren?
Reactie: gekke stelling: een jaar werken levert net zo veel op als driekwart jaar leren, en dus is werken beter???
Kan ik niet rekenen wellicht, maar doe je dus in vier jaar studeren vijf jaar effect op, in tegenstelling tot de vier jaar die het werken je dan oplevert? Wat is dan ''beter''?
Hoewel ik het met de verder uitleg wel redelijk eens ben is de stelling mij als stelling niet geheel duidelijk, want zichzelf volstrekt contradictionair.
Maar ja, ik ben dan ook geen onderzoeker...
