Reactie: Dit artikel sluit naadloos aan bij een initiatief dat ik als kleine bureaueignaar zeer onlangs heb genomen.
Een beetje zelfwerkzaamheid van opdrachtgevers bij het zoeken en selecteren van interimmanagers en consultants kan 10 tot wel 30% op een uurtarief schelen (x 8 uur over een periode van zeg 5 maanden voor een interimmer = veel geld).
Het risico van het werken met een zelfstandig gevestigde interimmer of consultant is met name gelegen in twee mogelijke omstandigheden die zich kunnen voordoen:
1. het klikt niet of de kwaliteit is onvoldoende.
2. uitval door ziekte.
De tweede is vrijwel te verwaarlozen met een (geschat) ziekteverzuim van zelfstandige ondernemers (< 2%?). De eerste is een reëel risico waarbij een bureau de 'fictieve' zekerheid biedt van snelle vervanging.
Als echter een grotere groep professionals zou poolen en effectief zou kunnen communiceren is ziektevervanging gauw gevonden en is het eerste risico ook dratisch te reduceren.
Rest nog het probleem voor opdrachtgevers dat het niet eevoudig is om in contact te komen met voldoende zelfstandig gevestigd professionals om een passend antwoord op zijn behoefte te vinden. Traditioneel wordt deze rol door de (tussenkomst)bureau's vervuld.
Zoals voor veel zaken biedt ICT hier een oplossing. Het antwoord dat ik meen op gevonden te hebben is:
www.InterimPagina.nl - www.consultantPagina.nl .
Deze twee sites zijn 1 juni 2007 'live' gegaan, dus nog zeer vers. Het concept is het bieden van een webhostingformule voor zelfstandig gevestigde interimmers en consultants. Voor een (echt) gering bedrag krijgen deze professionals een eigen website die ze zelf eenvoudig door middel van een zogenaamd Content Management Systeem kunnen vormgeven en onderhouden. Ondersteuning wordt geboden in de vorm van instructievideo's en een WebmasterCollege met artikelen, cursussen en forums.
Normaal gesproken wordt dit type websites van kleine zelfstandigen, die zoveel meer informatie kunnen bieden dan een CV, door opdrachtgevers niet gevonden. Wel als ze allemaal op 1 adres en met een zoekfunctie op profielen te vinden zijn. Bovendien is er een ProjectenMarktplaats waar opdrachtgevers (gratis) projecten uit kunnen zetten. De aangesloten professionals kunnen hier op intekenen onder afgifte van een uurtarief en eventueel een primair plan van aanpak. Na afronding van een project beoordelen partijen elkaar zodat er een databank van referenties ontstaat (dus ook over opdrachtgevers!).
De formuleforums - die niet over websiteontwikkeling gaan - bieden de mogelijkheid om:
- achtervang te regelen
- joint ventures en andere samenwerkingsvormen aan te gaan (eventueel om samen, met meer disciplines in te tekenen)
- projecten die je zelf verwerft uit te zetten met een vaste aanbrengfee indien een collega het contract krijgt.
- specifieke kennis te zoeken
- te benchmarken
- referenties over opdrachtgevers te verkrijgen
- etc.
Het voert tever om hier het hele concept uit de doeken te doen en het mag niet al te veel een advertorial worden. Ik meen echter dat dit initiatief naadloos aansluit bij deze discussie en bij mijn waarneming dat organisaties in toenemende mate moeite krijgen met de wijze waarop de grotere bureaus acteren (target driven, juniors inzetten etc.). De komende tijd zal leren of ik op de juiste tijd en op de juiste plaats ben gekomen met een concept dat in mijn ogen nog uniek is.
(Grijns) U zegt in uw eerste reactie ''Goed we weten nu, dat we slecht luisteren en zelfs slecht lezen.'' In uw tweede reactie schrijft u ''Overigens Michel, zou ik Bush nu niet het voorbeeld van een goede leider willen noemen.'' Dat 'goede' is voor uw rekening, ik schreef ''Er zijn leiders die dit inderdaad doen'' zonder de kwalificatie 'goed' of 'slecht'. Hij is natuurlijk een leider of moet ik, naar aanleiding van zijn vele ondoordachte acties, zeggen lijder?
Nu serieus, met de rest van uw reactie ben ik het van harte eens! Inderdaad hoe meer je denkt te weten des te duidelijker is dat je niets weet.
Reactie: Ik ga bijna met alle punten akkoord, behalve met de punten 7 en 10.
Politieke spelletjes kunnen ook heel gevaarlijk zijn, collega's in diskrediet brengen, cijfers manipuleren.... Kan werken, zolang je baas niet achter de waarheid komt. Ik denk niet dat je dan makkelijk zijn vertrouwen zal terugwinnen;
Wat facelift betreft, vindt ik absoluut overbodig.
De beste tip die ik wil meegeven, wees eerlijk en have fun.
Reactie: Allereerst een reactie op het antwoord van Van Genderen.
Aan wie is uw antwoord/opmerking gericht en welke bijdrage levert deze aan de discussie/het advies.
In antwoord op Fatin zou ik het volgende willen zeggen.
Ervaring is doorleefde kennis die ook gekleurde kan zijn
maar daarom niet bij voorbaat onjuist. Ik werk liever met mensen met doorleefde kennis=ervaring dan met mensen die slechts beschikken over schoolse kennis d.w.z. eenvoudige situaties ontdaan van elke praktijk-ervaring.
Deze laatsten behoeven immers nog toezicht bij het schakelen van school- naar echte praktijksituaties.
Ik vind ook dat als men vaak van organisatie/functie wisselt er een cumulatie van ervaringen plaatsvindt die
telkens opnieuw aan de praktijk-eisen worden getoetst en daardoor leiden tot een groeiend inzicht oftewel levenswijsheid.
Dat ik zeg, dat de oorsprong van bijna alle managementmodellen en -benaderingen plus leiderschapsstijlen voortkomen uit de militaire organisatie betekent niet dat ik mij daarmee volledig vereenzelvig.
Voorbeelden komen uit de USA waar universiteiten in opdracht van Defensie onderzoeken en projecten uitvoeren zoals de voorloper van internet, GPS, raketten, vliegtuigen, militaire uitrusting etc.
Dit geeft ook tevens de groei aan want enkele honderden jaren geleden hadden wij slechts een pijl en boog, een bijl, een speer en dergelijke.
Er is een verschil tussen de beleving van een burger en van een militair. Voor een militair is de wijze waarop en de middelen waarmee hij werkt een halszaak en voor een burger niet.
De militair moet voor zijn eigen veiligheid en die van anderen steeds zorgen dat hij meegaat met zijn tijd en daarin de beste is. Burgers rekenen meestal op militairen.
Kijk naar de VN-missies in Libanon, Bosnie. Kijk naar internationale missies Irak en Afghanistan.
Groei vindt soms spontaan plaats maar meestal onder druk. Er ligt een behoefte of noodzaak aan ten grondslag!!
Mijn persoonlijke ervaringen komen voort uit functies als
administratief medewerker, administrateur, tijdschrijver, secretaris, hoofd bedrijfsschool, procuratiehouder/hoofd-inkoper buitenlandse opleidingen (tot 1,5 miljoen gulden per cursusplaats), hoofd bureau onderwijskunde, hoofd selectiecentrum, teamleider project pensioenen (omvang 14 miljard gulden), hoofd beveiliging leden koninklijk
huis (UK en NL)/hoge VN functionarissen/militair comite NATO/onderhandelaars strijdende partijen in Bosnie/ Minister-president/ministers/ambassadeurs/generaal-majoors en hoger, HP&O, directiesecretaris.
Kortom de veelheid en verscheidenheid van genoemde functies (in vredes-, crisis- en oorlogstijd vervuld) staan borg voor doorleefde kennis zowel horizontaal als verticaal.
Hierbij is het gevoel voor menselijke maat - wat uiteraard persoonsgebonden is - nooit in gedrang geweest.
Ook waren de uitkomsten vaak niet te voorspellen c.q. volgens het verwachtingspatroon.
Vandaar dat ik ondanks verkenningen van situaties vooraf een groot aantal keren verrast ben met levensbedreigende situaties die enkele jaren later hebben geleid tot een Post Traumatische Stress Stoornis.
Maar dit kon u, Fatin, natuurlijk niet weten en neem ik u ook niet kwalijk.
Ik hoop dat u ook na een vruchtbaar leven al terugkijkend kunt zeggen wat ben ik veel veranderd.
Reactie: In de wereld van de ontwikkelingspsychologie heeft het principe van ergens goed in zijn, zonder het zelf te weten zelfs een naam: onbewust bekwaam. Om steeds beter in iets te worden, moet je eigenlijk voordurend in een wisselende staat zijn van bewust onbekwaam en onbewust bekwaam. Dus zoals je zegt Michel is het roepen, dat je ergens goed in bent geen garantie om ergens goed in te zijn. Misschien is het in het begin een goede manier om je angst te overwinnen om iets te doen wat je nog niet kunt. Maar op de lange termijn moet je je er gewoon bewust van worden, dat het altijd beter kan.
Je zou ook kunnen zeggen: Hoe meer ik weet, hoe meer ik weet, dat ik niets weet.
Overigens Michel, zou ik Bush nu niet het voorbeeld van een goede leider willen noemen. Een goede leider voorkomt namelijk ook, dat anderen boven hun vermogen moeten werken. Hij of zij ziet dus niet alleen zijn eigen zwaktes en sterktes, maar ook die van anderen. Als hij dat niet zou doen, dan zou hij natuurlijk nooit mensen kunnen kiezen die zijn zwakke kanten aanvullen.
Anders gezegd, een leider die ja-knikkers en meelopers zoekt, is geen leider te noemen.
Bedankt voor uw reactie. U schrijft: “Als je denkt ergens slecht in te zijn dan ben je dit ook... “ Is dat altijd waar? Ik kom regelmatig mensen tegen die zeggen ‘iets niet te kunnen’ en dan blijkt dat ze er (heel) goed in zijn.
Vroeger op school had je ook van die types die zeiden “ik heb dat examen heel erg slecht gemaakt!” en toch scoorden ze hoge cijfers. Het lijkt mij een uiting van onzekerheid. En dat is heel iets anders dan ‘al of niet iets kunnen’.
Pas las ik een boek over uitblinkers. In de interviews gaf menig uitblinker aan onzeker te zijn, juist ten aanzien van het onderwerp waarin ze uitblonken. Deze mensen tekenden hierbij onmiddellijk aan dat deze onzekerheid ze juist aanzette nog harder hun best te doen. Met gunstige gevolgen.
Denken dat je overal goed in bent zou wel eens kunnen leiden tot een fnuikende vorm van zelfoverschatting of nog erger arrogantie. Het is zeker geen prikkel om jezelf te verbeteren.
Beste René,
Over ‘zelfkennis’ en ‘authenticiteit’ schrijf ik binnenkort iets. Laat ik nu volstaan met te zeggen dat het heel lastig is om jezelf goed te kennen! Tip. Bevraag mensen die u goed kennen! Het levert vast verrassende inzichten op.
Volkomen volmaakt antwoordt! Welke overigens een helder beeld weergeeft, dat men soms vrij weinig voelt voor het herzien van zijn eigen ervaringen. ''Jong geleerd, oud gedaan''. Het zit niet altijd in de tijdsduur..... het gemak misschien wel, maar de kwaliteit niet altijd...
Ervaringen zijn niet objectief, wel persoonsgebonden. Uitkomsten, die zo goed als indentiek voldoen aan de verwachtingspatroon daaruit. Met andere woorden, de reden waardoor u de vergelijking maakt met het leger, is omdat u dat gezien-, geleerd- en gedaan heeft. Om nu welke veranderingen door te voeren, om van de resultaten te kunnen genieten is misschien ondenkbaar. Prima!
Ooit werd er aangenomen dat de mensheid op een platte wereld leeft en als wij daarna de wil niet hadden om de voor ingenomen mening te herzien.....dan bleven wij hangen op hetzelfde. Lekker vertrouwd en veilig. En de groei dan?
Reactie: Waar ligt de grens en dan zijn we weg bij het roken en eigenlijk bij de filosofische grondslagen van de 'ismen''.
Het liberalisme stelt dat iedereen zelf kan en mag beslissen wat hij (of zei) doet. De overjeid heeft daarbij wel een adviserende taak. We kennen dat onder de term Laissez Faire.
Het socialisme stelt dat er een overheid of een intellectuele klasse moet zijn die mensen verplichtingen op te leggen, hoofdzakelijk omdat men van mening is dat de mensen niet altijd zelf een verstandig besluit kunnen nemen.
De liberaal zet zich dus af tegen het gebod om gordels te dragen, het verbod om een spuit heroine in zijn arm te zetten, het verbod om te roken in openbare gebouwen, en zo voorts.
De socialist vindt dat de overheid overal regels voor moet maken en de mensen tegen zichzelf moet beschermen.
En dat is de basis van het geschil waar we het over hebben.
De een is wat meer socialist de ander wat meer liberaal. In de regel, maar dat is dan weer mijn filosofie, reageren we hoofdzakelijk vanuit onze eigen ik. Zo vind ik dat iedereen zelf maar moet weten of hij een gordel draagt in de auto. Maar ik vind ook dat er een verbod moet komen voor vrachtwagens op de linkerbaan, alsmede een snelheidsgebod van tenminste 110 op die baan. Tevens vind ik dat de Duitse norm van de ''richtgeschwindigkeit'' moet worden overgenomen. (om maar een voorbeeld te noemen, wat weer aangeeft hoe ik me op de weg wens te gedragen).
Maar, hoe dan ook, in ons systeem blijft het nog steeds mogelijk vrij te kiezen. Ondanks een rookverbod op de werkplek kan ik ervoor kiezen toch te roken. Ik weet wat de sanctie kan zijn en ik kan ervoor kiezen dit risico te nemen.
Ik kan er voor kiezen 160 op de snelweg te rijden. In Nederland kan me dat mijn rijbewijs kosten, in Duitsland kan ik een ongeluk krijgen waarbij ik beschadigd raak.
Het meest elementaire aan het mens zijn is de vrije keuze die iedereen kan maken, regels of niet.
Daar mag geen mens aankomen.
Naar mijn mening kan, mag, moet een overheid ons attenderen op de gevolgen van gedrag, maar moet ze zo weinig mogelijk regels opleggen. Regels leiden tot irritatie, voorlichting tot begrip voor elkaar.
habit 5 van Covey, probeer de ander te begrijpen en zoek daarna om verstandhouding voor jezelf.
Dus, probeer die vrachtwagenchauffeur die 15 kilometer met 160 auto's achter zich te begrijpen voordat je hem probeert te overtuigen van je eigen gelijk.
probeer de roker te begrijpen voordat je begrip zoekt voor jouw anti-rook standpunt.
Kunnen we dat doen, dan wordt de wereld echt beter en hebben we geen regels en betutteling meer nodig.
Reactie: Mogelijk dekt de roddel en achterklap een onderliggend probleem tussen de medewerkers die tussen hen in blijft hangen en zich uit op het werk. Als dit verziekend op hen en hun werkomgeving werkt, hoef je dat als leidingevende niet te accepteren. Leg de verantwoordelijkheid van de situatie bij de probleemveroorzakers en geef ze de opdracht om er constructief en blijvend uit te komen zodat op het werk de sfeer niet beinvloed wordt. Biedt hierin hulp aan. Geef duidelijk en objectief aan wat je registreert (objectief?) en de gevolgen die je bedrijfsmatig ziet of laat de betrokkenen hier zelf over nadenken.
Mogelijk kan ook op voorhand een consequentie aangegeven worden als het gedrag niet veranderd met een tijdsafspraak hierin.
Reactie: Helaas is dat wel eens voorgekomen. Het is niet leuk om te moeten doen, zeker niet als je ziet hoe iemand er emotioneel op reageert. Soms kan men echter niet anders....
Reactie: Mooi dat Nijenrode daar aandacht aan gaat schenken. Daarmee is voor de toekomstige managers in onze samenleving een ruimte geschapen waar de samenleving op dit moment ernstig naar op zoek is: spiritualiteit en zingeving.
Voor de huidige managers is het jammer dat zij niet eerder daarmee in contact gekomen zijn. Toch zou het wellicht ook voor hen mogelijk kunnen worden dit in te weven in hun 'deskundigheids bevordering'. Wij van de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk zijn zeer geïnteresseerd in de ruimte die hiervoor is. Ik weet van de Rooms Katholieke kerk dat ook daar ruimte geschapen wordt voor zingeving en de bezinning daarop. Misschien zijn wij als kerken daar wel één van de aangewezen organen voor omdat wij ons steeds weer bezinnen op onze rol vanwege onze Schepper die Schepper van hemel en aarde is. Ik zie uit naar reacties en de wegen die daarmee opengelegd worden om wederzijds elkaar van dienst te kunnen zijn.
Reactie: Enerzijds geloof ik wel dat jullie gelijk hebben. Iedereen heeft het recht van leven op de wijze zoals hij dat wil..... echter tot op zekere hoogte!
Als iemand een spuit in ze'n arm steekt met heroine erin dan mag dat niet; ook al zegt hij dat hij dan beter functioneert en het hem niet uit maakt dat hij eerder de pijp uit gaat. (of vinden jullie dat dat wel mag?)
Waar ligt de grens? en waarom ligt die daar?
Ligt de grens bij: ''wanneer iemands bewust zijn word aangetast dan mag het niet''?
Of ligt die bij: wanneer iemands gezondheid word geschaad dan mag het niet?
En dan laat ik even los van het feit dat de bewust zijn van een roker wel word aangetast. (ik ben benieuwd wat een roker hierop gaat zeggen) (''Ik word er rustiger van'','' de stress verdwijnt'' of ''nee hoor, ik heb het gewoon nodig!'')
Linkse terreur? of daadwereklijk beter voor iedereen?
Straks mag koffie drinken ook niet? (want dat is slecht voor je) of de grens is nu gesteld op: wanneer iemand anders direct hinder heeft van de acties van een ander dan moet die ander wijken met zijn acties?
Reactie: Vooral voor jonge starters op de arbeidsmarkt die werk wensen dat aansluit op hun leefstijl -of beter gezegd: daar deel van uit maakt- is het de kunst een goede strategie te ontwikkelen. De werkgever werft, uit een behoefte mensen te vinden en te binden, maar de starter zoekt óók. Dikwijls zonder een goed (professioneel) zelfbeeld én zonder een goed beeld van de werkende wereld. Dit levert makkelijk mismatches op en zelfs goede werkgevers zien goede werknemers dan vlot weer gaan.
De 'niet lullen maar poetsen' mentaliteit die sommige werkgevers nog vragen, staat haaks op deze behoefte. En in een krapper wordende arbeidsmarkt ontstaat er dan een probleem. Als loopbaancoach zie ik hier grote kansen voor werkgevers én werknemers, indien zij bereid zijn om te investeren in het laten begeleiden van de eerste baankeuze.
