Reactie: Het zou ook wel eens zo kunnen zijn dat als je er al van tevoren vanuit gaat dat je als vrouw geen leider kunt zijn of al vertrekt vanuit stereotype onzin , je dan gaat overreageren dwz de bazige bitch gaan zitten uithangen
( als je dit natuurlijk leuk vind is het een ander verhaal)
terwijl dit helemaal niet nodig is.
Een vrouwelijke vrouw is helemaal niet te soft als leider.
het zou een verademing zijn tussen al dat machogelul.
groeten
Reactie: Helaas hebben vrouwelijke leidinggevenden het niet alleen zwaar in het bedrijfsleven, want ook bij de overheid gelden dezelfde problemen. De tip die gegeven wordt is dat ondernemingen de stereotypen veranderen. Dat lijkt een mooie oplossing maar zolang er bij de meeste bedrijven vooral heren aan de top zitten en zij persoonlijk geen enkel belang voelen bij het veranderen van de cultuur, geef ik de tipgever weinig hoop.
Reactie: @ Ton,
Aangenomen dat het allemaal waar is wat je zegt, dan kan ik mij indenken dat je even niet weet waar je het moet zoeken. Je moet wel heel stevig in je schoenen staan om er niet depressief van te worden.
Omdat veel personen in welke constellatie dan ook hun eigen belangen niet uit het oog verliezen (of misschien zelfs het belangrijkste vinden, zelfs ten koste van het begrijf), zou het heel goed kunnen dat jij een bedreiging voor ze was.
Anders gezegd, misschien was jij te goed waardoor de incompetentie van sleutelfiguren eerder aan het licht dreigde te komen. Als mensen een stok zoeken zullen zij die altijd vinden. Wat het in dit geval nog erger maakt is dat die stok jou blijft achtervolgen.
Hoe onterecht soms ook, laat jouw succes/prestaties ook stralen op je meerderen en direct verantwoordelijken ook al hebben zij er niet toe bijgedragen.
Laat vrouwen managen vanuit hun eigen kracht 'vrouwelijkheid' en alle manipulatiekracht die dat in zich heeft, als man kan ik daarvan meepraten.
Tot nu toe heb ik bij vrouwen op de vloer slechts 3 rollen kunnen waarnemen.
'hausfrau'
Bestiert de werknemers alsof het haar kinderen zijn, inclusief overdadig knuffelen, soapseries en tantrums als het kamertje weer eens niet is opgeruimd. Verzint vooral klusjes voor haar man.
'travestiet'
Is zo onzeker over haar vrouwelijkheid dat ze zich als man aankleed in een mantelpakje, met het haar stijl achterover en vervolgens denkt dat ze daardoor wél serieus wordt genomen.
'sexistische sociopaat'
Het eeuwig vragen naar positieve of negatieve aandacht om hun positie in de rangorde te kunnen achterhalen en verbeteren.
Emancipatie is gelijkwaardig zijn. Leer eerst je eigen gewicht te dragen.....
Reactie: Het is vaak onwetendheid en gemakzucht van mensen, die gooien vaak klakkeloos alles maar in de restafval container. Dat is ook de container waar je het meest voor betaald, restafval wordt namelijk gestort of verbrand. Het is veel beter om het afval te scheiden en het is nog voordeliger ook en BETER voor het milieu. Dus geen papier, karton, GFT, glas, folie, wit en bruingoed in de restafval container. En wellicht overbodig, natuurlijk geen gevaarlijk afval in de restcontainer, zoals bijvoorbeeld; batterijen, toners, lijm, TL-buizen, verf, schoonmaakmiddelen etc etc. Een tip voor de ondernemer: neem contact op met SITA Recycling Services, die weten namelijk alles op het gebied van afvalverwerking, recycling en hergebruik. Het kan zo makkelijk zijn, je moet het natuurlijk wel weten. Ik hoop dat ik nu een kleine bijdrage heb geleverd dat mensen op het werk en thuis wat bewuster omgaan met hun afval.
Reactie: Het ezeltje te laten lopen door een wortel voor te houden, te knuffelen of te slaan. één van de mogelijkheden werkt altijd wel.
Er zijn geen standaardoplossingen, net zo min als er standaard situaties zijn met standaard personen.
Van het worteltje wordt je boos als je hem uiteindelijk niet krijgt.
Blijf van mijn lijf met dat semipsychologische geknuffel.
Van slaan gaan de nieuwe ezeltjes huilen.
Management ís manipulatie, wil je dit niet kies dan een ander vak.
Lager opgeleiden (productiewerkers) begrijpen vaak hun taakpakket beter hebben inhoudelijke vakkennis en zijn daardoor beter te sturen.
Hoger opgeleiden (informatiewerkers en management) zijn vaak nogal ongericht bezig, danken hun bestaanszekerheid aan sociopathie en hebben een lastig meetbare productiviteit.
Het wordt wellicht tijd deze hoger opgeleiden hetzelfde te gaan behandelen als de lager opgeleiden.
Reactie: In vroeger tijden moest er gewoon gewerkt worden, de rest behoorde je te doen in je eigen tijd.
Als manager was je vriend én vijand, en beoordeelde je op output en prestaties. Motivatie moest je maar halen uit je beloningspakket.
Door het binnenhalen en leveren van persoonlijke aandacht is deze doos van Pandora opengegegaan en is een manager van taakgerichte groepsleider verworden tot regisseur van een sociopatische soapserie.
Reactie: Natuurlijk heeft citrix wel een onafhankelijke oplossing voor dit probleem.
Je kúnt natuurlijk achter het kastje gaan wachten tot hij het weer doet. Of socializen, kopje koffie halen, de reguliere post lezen, je voorraad tellen, je bureau opruimen, een vergadering plannen enz.. enz..
Al die dingen dus die je nu doet als je informatiesysteem wel werkt.
Reactie: Als vrouwelijk freelancer werk ik in een mannenwereld, namelijk door het trainen van mannen op de productievloer.
Door mijn technische achtergond ben ik helemaal een zeldzaam ras en als freelancer moet je je altijd meer bewijzen. Kortom binnen mijn werk heb ik te maken met alle vooroordelen die je kan bedenken. Juist daarom gaat het mij waarschijnlijk goed af. Doordat ik op alle mogelijk manieren buiten de boot val, maak ik mij juist niet druk over de vooroordelen, want die zijn er toch wel. Het raakt me niet omdat ik weet dat ze er zijn.
Door een dergelijke houding aan te nemen, worden deze zeer ondergeschikt t.a.v van mijn functioneren als manager/trainer. Mannen die wel alert zijn op vrouw onvriendelijke vooroordelen, raken vaak in verwarring van mijn reactie hierop. Deze wijkt door mijn houding af van het verwachte.
Kortom mijn tip aan vrouwen , ga ervan uit dat ze er zijn en geef ze geen aandacht, dan vallen ze op een gegeven moment niet meer op. Door jouw houding zal je omgeving het op een gegeven moment ook geen aandacht meer geven.
Met vriendelijke groet
Sabine van Hoogenhuizen
ps : sommige situatie zijn erg extreem en werkt deze tactiek niet omdat ik dan stom verbaast ben , mara ook lachwekkend was
B.V. een man die je overslaat met de kennismaking, omdat je de enige vrouw bent. Of B.V bij een uitreiking van een technische erkenning jou aankijkt en zegt: ''maar jij krijgt er toch niet 1''.
Reactie: Tis m.i. meer een cultureel maatschappelijk probleem. Mannen worden eerder geaccepteerd als leider omdat zij meer dan vrouwen kracht en leiderschap uitstralen.
Reactie: Ik zou beginnen dit team oprecht serieus te nemen en als kansrijk te ervaren. Volgens mij is dit wat tot nu toe niet aanwezig is geweest. Zonder dit vertrekpunt wordt het immers een herhaling van zetten en zal er al snel (terecht) wantrouwen vanuit het team ontstaan. Mocht je dit niet kunnen/willen dan zou ik deze uitdaging niet aangaan.
Daarna lijkt het me in het kader van verwachtingsmanagement goed om met dit team eens te onderzoeken wanneer zij zelf vinden dat ze als team succesvol zijn. Hoe uit zich dat, welke prestaties horen hier dan bij en hoe denken zij dat hun omgeving dit ziet? Dit laatste zou je natuurlijk kunnen/moeten toetsen met hun omgeving.
Een volgende stap is je team zelf te laten benoemen wat er voor nodig is om dit succes te verkrijgen. Wat moet het team hier voor doen en wat betekent dit voor eenieder van dit team? Hierbij is het goed hen ook te laten definiëren welke ondersteuning zij hierbij verwachten van hun teamleden, maar ook welke hulp ze hierbij van hun manager en hun omgeving verwachten. Bij deze hulpvraag is het goed toe te voegen wat het team(lid) zelf kan doen om de ander (de manager, een ander teamlid, de interne klant, etc.) de gevraagde hulp ook daadwerkelijk te laten geven.
Uit dit alles komen als het goed is acties/besluiten voort die door hen zelf bedacht zijn en waar je als team mee aan de slag kan. Ik zou ieder teamlid hierbij om zijn/haar commitment vragen.
Het is nu wel zaak om je eerste (ook je kleine) successen te vieren en als manager flink aan omgeving- en perceptiemanagement te doen.
Mochten er teamleden zijn die nog steeds met de hakken in het zand blijven staan, ondanks eerdere commitments op de door hen zelf benoemde actiepunten wordt het tijd dit snel duidelijk te krijgen en hier zichtbaar adequaat mee om te gaan.
Voordeel van bovenstaande benadering is dat je het in het positieve zoekt in plaats van dat je gaat benoemen wat er allemaal niet goed gaat. Daarnaast laat je ze zelf benoemen wat er allemaal voor nodig is om succesvol te zijn. Hierbij kun je hun ambitieniveau waar nodig natuurlijk wel prikkelen maar laat het wel hun verhaal blijven waar ook in duidelijk wordt wat ze van jou mogen verwachten. Ben jij onderdeel van het team en/of hun manager?
