Reactie: Me dunkt dat het artikel in grote mate is achterhaald of men de studie weinig goed heeft uitgevoerd. Ik heb voor verschillende organisaties geacteerd die internationaal zijn gesitueerd en die hadden hun kanalen en middelen goed op orde.
Wanneer we alleen al de IT afdelingen nemen dan is het een noodzaak om op dit gebied alleen al internationaal te zijn ingericht. Door het nog steeds bestaande gat tussen IT management en non IT management heeft men hier lange tijd een mogelijkheid laten liggen. Deze slag wordt steeds meer en beter ingehaald gelukkig.
Wat dat betreft zijn de bestaande methodieken reeds lang aangepast op internationale communicatie en samenwerking. Dat hier natuurlijk de nodige vertragingen kunnen optreden door de tijdsverschillen lijkt me evident maar ook hier bestaan al mogelijkheden die dergelijke problematiek al lang in kaart heeft gebracht en ondervangen.
Al met al heeft dit artikel op zich waarschjnlijk de boot allang gemist.
Reactie: Met lager geschoold bedoelde ik inderdaad echt op lts niveau, of zelfs ongeschoold. Ik werk nu in een bedrijf waar deze mensen ook nog eens op locatiewerken en relatief veel vrijheid hebben.
Het meedenk/ verbeter idee van Ad Beer is goed, zelf werk ik met zes wekelijkse meetings om dit te creeeren. Ook walking aroud vanuit hoger management werkt prima.
Wat nog niet goed werkt is een groter verantwoordelijkheids gevoel bijvoorbeeld richting klanten. Uiteindelijk wordt er naar de portemonee gekeken.
Een tijd geleden hebben we een zelfde ervaring gehad met postsorteerdes die zelfsturend zouden moeten worden. Er was geen animo voor, want er kwam meer verantwoordelijkheid bij en niet meer geld. Angst als drijfveer?
groet Margo
Ik ben het helemaal eens met je invalshoek[en] en stelling[en]. Managers vergeten vaak dat functionle en operationele kennis in de hoofden zit en vaak, erg summier, op papier wordt gezet. Persoonlijk vind ik dat onverkwikkelijk daar een organisatie betaald voor deze kennis.
In de tweede plaats is het inderdaad zo dat al die methodieken niet meer en minder een hulpmiddel moeten zijn die ondersteunend binnen de organisatie moeten werken.
Gardner werkt graag naar een model toe waar heel het management middels denken en handelen op dezelfde lijn moeten gaan zitten. Dan kom je tot een vorm van dictatuur die je als manager niet naar toe wil. Immers, zo zie je dit ook gaan inderdaad met groepen zoals dierenactivisten die middels indoctrine anderen hun wil op leggen. Een bijzonder verfoeilijke wijze van benaderen.
Ik heb in eerdere reacties getracht juist voor op te stellen dat het adopteren van een methodiek een goed ding is zodat een organisatie dan een goed instrument heeft om mee te werken. De manager mag dan een eigen persoonlijkheid hebben en wordt een eigen individu.
Dat is nu waar ik met NumoQuest graag voor wil staan zonder afbreuk te doen aan de geadopteerde methodiek. We moeten niet eens willen mind sets in te proberen te voeren omdat je dan inderdaad bezig bent indoctrinatie. [Je doet het op deze wijze of je hoort er niet bij.]
Natuurlijk hoop je te zien dat een redelijk manager een aantal basale vaardigheden in zich draagt maar ook dat is afhankelijk van een aantal factoren. [Achtergrond - Opleiding - Ervaringen om er een paar te noemen.] Persoonlijk heb ik mezelf, als voorbeeld, aangeleerd periodiek in de uitvoering me te toetsen aan collegea om zo te zien of ik nog op koers zit. Dat heeft me wel eens de opmerking,''gebrek aan zelfvertrouwen?'' opgeleverd, iets wat ik beschouw als niet meer en minder gezond verstand.
Het is overigens zo dat Gardners ideeen absoluut niet de Amerikaanse visie vertegenwoordigd maar één van de vele indoctrines is die men daar heeft zoals Scientology, NLP e.a. daar ook ruim zijn vertegenwoordigd. Zelf ben ik een voorstander van overal het beste uit te nemen zonder het wiel opnieuw te moeten utvinden. Dat maakt mij flexibel genoeg om verschillende omgevingen te kunnen acteren, met veel plezier overigens.
Ik kan in deze concluderen dat we het in veel opzichten eens zijn.
Reactie: Ben het volkomen eens met dit artikel. Helaas heeft u het probleem dat u anderen wilt doen voorkomen. Het is niet mogelijk om te zien hoe een Burn out er uitziet, Weblog bestaat niet is de melding.
Reactie: Marco,
Heel herkenbaar.
Daarom vind ik het zo mooi, dat ik vaak mensen tegenkom die met een klein zetje een heel eind verder komen. Of dat nu medewerkers zijn, om maar wel een kritiek te geven, of managers, om eens kritiek te vragen en ontvangen.
in beide gevallen klaart het vaak heel erg de lucht en worden verwachtingen over en weer duidelijker, meningen besproken, vooroordelen gerelativeerd of weggedaan, etc.
Maar dan moet dat proces wel getriggerd worden, want zelf je eigen filters zien is een hele moeilijke.
En daar ligt ook een rol voor de maneger, als die zijn taak goed oppakt. Maar velen zullen ook dat moeten leren.
Reactie: Ook het bedrijf waar ik momenteel werk is wereldwijd actief en daardoor heb je communicatieproblemen.
In mijn team gaat de zon nooit onder. Ik heb teamleden in Azie, maar ook in Noord en Zuid Amerika. Bij onze teleconferenties moet de Aziaat lang opblijven en de Amerikane vroeg opstaan. Erg leuk en interessant, maar ook moeilijk vaak.
Maar ik denk dat met name het cultuurverschil het grote probleem is. Ook binnen Europa. Als alleen al de machtsafstand die er bestaat tussen managers en medewerkers binnen Europa neemt, dan is het moeilijk om één lijn te trekken.
Fransen hebben een geweldige machtsafstand. Belgen wat minder. de Duisters, dat gaat, al verschilt het zuiden weer van het Noorden en het vrijwel ontbreken van machtsafstand in ons gepoldermodelde landje mag bekend zijn.
Omdat ons ''top-management'' (of moet ik zeggen tob-management) bijna geheel uit Fransen bestaat is het niet makkelijk om een, naar Nederlandse begrippen, goed HR systeem te bouwen.
Ik vind dan ook dat met name het top-management multi-nationaal, maar vooral multi-cultureel moet zijn samengesteld. En daar ontbreekt het in meerdere bedrijven aan. De basis voor een multinational ligt nog steeds bij de top van het bedrijf.
Ik vind de conclusies van Linda Gratton, die ooit het geweldige boek ''Living Strategie'' schreef, erg goed.
Reactie: Ik kan me daar volledig in vinden. Techneuten hebben weinig tot geen belangstelling voor een carriere, ontwikkeling in hun vak of discipline is belangrijk voor hen. Zelfs belangrijker dan salaris.
Dat was al lang bekend, in management literetuur van het einde van de vorige eeuw wordt dat al aangegeven.
Ik heb dan ook het idee dat veel bureaus momenteel proberen aan free publicity te komen door steeds maar weer deuren die verder openstaan dan de deuren van de stormvloedkering bij windkracht 2 open te trappen.
Expectra zal dus wel blij zijn met deze publicatie, het levert weer klicks op op hun site.
Reactie: Ik denk dat Internetwinkels alleen maar geschikt zijn voor commodities.
Artikelen met hoge prijzen en lage toegevoegde waarde en artikelen met hoge toegevoegde waarde en hoge prijzen, daar heb je persoonlijk contact voor nodig.
Een Rolex (lage toegevoegde waarde, hoge prijs of een Porsche, hoge toegevoegde waarde, hoge prijs) zou ik echt niet via Internet kopen.
Een andere markt waarbij ik de toegevoegde waarde van internet wel zie is de markt waarin particulieren goederen aanbieden. Marktplaats en Ebay zijn bekend. Maar ook sites als http://www.ikwileenhuisdier.nu, waar fokkers puppies en kittens kunnen aanbieden, en waar ook informatie wordt gegeven over het houden van dieren, hebben denk ik een goede toekomst.
Marketing van de site is daarbij belangrijk. Mede omdat het aantal thuiswinkels als paddestoelen uit de grond schieten.
Eens, ze moeten niet gelijk wijzen naar de baas als ze hun zin niet krijgen 121 45.3%
Oneens, veel managers zijn nou eenmaal niet geschikt voor hun functie 110 41.2%
Deze uitslag is bekeken vanuit een 'managers-perspectief'. Ik durf te wedden dat de uitslag omgekeerd zou zijn, als het bekeken werd van uit een 'werknemers-perspectief'
Ethiek die zich opwerpt als wereld verbeteraar is geen ethiek, maar dictatuur. Ik kan niet vanuit een ethische houding, de instelling aannemen dat anderen dezelfde houding moeten aannemen als ik heb. Dus dieren bescherming die zichzelf het recht toekent om anderen hun regels op te leggen, noem ik geen ethiek, dat noem je ongeduld, vaak het belangrijkste kenmerk van dictators.
Het punt met ethiek is echter ook, dat het niet een soort doe maar wat bij je past en ga je gang zoals het je uitkomt activiteit is. Ethiek is er juist op gericht om te voorkomen, dat je terecht komt in een soort laissez faire situatie, waarbij iedereen kan en mag wat hij of zij wil. Ethiek is de menselijke poging om het recht van de sterkste in toom te houden. En ethiek heeft daar denk ik ook volledig gelijk in. Het recht van de sterkste onderdrukt namelijk verandering. Zonder de ontwikkeling van ethiek zou meneer Gardner gelijk hebben en mochten we niet over zijn ideeën praten, maar ze alleen maar toepassen.
Ik durf niet te zeggen of Gardners ideeën over een vijfdeling van onze houding tov de wereld, een Amerikaans perspectief weergeeft. Zoveel verschilt het nu ook weer niet van de sociale klasse indeling die de Europese geschiedenis laat zien. Waarbij de gedachtengang heerst dat leden van de hoogste klasse beter ontwikkeld zijn, dan leden van lagere klassen. Ik geloof dat de Grieken al een vergelijkbare indeling maakten voor wat een goed mens behoorde te kunnen en beheersen.
Waar Gardners vijfdeling wel een duidelijk kenmerk van is, is de maakbaarheid van de wereld. Iets wat toch wel een heel Nederlandse benadering is van de werkelijkheid.
En wat je zegt is waar. De meeste modellen zijn niet meer dan hulpmiddelen, waarin kennis en hoe je daarmee omgaat niet belangrijk is. Het model draagt namelijk de kennis in zich, is de aanname van de bedenkers. Waarbij ze vergeten dat kennis in iemands hoofd zit en dat wat buiten onze hoofden aanwezig is, niets meer en niets minder is dan informatie (als ik de definitie van prof. Weggeman en anderen even mag gebruiken.)
Reactie: Ik mis ook wat in het artikel over RSI en vind het jammer dat er zo weinig werkgevers zijn die echt aandacht schenken aan het welzijn van hun werknemers. Alleen met een prettige werkomgeving kom je er echt niet meer anno 2007.
Waarom niet regelmatig een goede preventie, zoals de juiste stoel, bureauinstelling, pc- en andere gezondheid en wijlzijnsbevorderende attributen die daar ook bij horen.
Een goede werkgever zorgt voor een laag ziekteverzuim en voorkomt liever vooraf dan achteraf dat hij/zij veel geld moet uitgeven aan werknemers die geen directe bijdrage leveren aan het arbeidsproces. [bewerkt door de redactie]
Reactie: Ondanks dat we allemaal een mening hebben die je niet hoeft te kwalificeren in goed en fout of eens en oneens, zou je je eens kunnen afvragen waarom dit onderwerp steeds weer en vaker de kop opsteekt. Ik denk dat we er wel over praten, maar het nog veel te weinig bewust beleven. We praten op abstractie niveau en stellen te weinig vragen aan ons zelf. Wat is dat eigenlijk, dat naar jezelf kijken? Wat is klagen eigenlijk en waarom doen mensen dat echt. Sta ik als leidinggevende werkelijk open voor kritiek en in hoevere kan ik werkelijk kritiek verdragen. Wil ik als mens werkelijk wel weten wat mijn omgeving van mij vind? Ik heb als procesbegleider en coach de ervaring dat veel managers en medewerkers zichzelf voor de gek houden en zich daar vaak niet eens bewust van zijn. Ons neurologisch filter doet zijn uiterste best om ons te beschermen tegen de pijn van de waarheid en geeft ons een gevoel van schijn- zekerheid dat wij proberen te vertalen als een houvast in ons dagelijk functioneren. Zolang we een baan hebben, onze kunstjes doen en onze beloning krijgen, denken we dat we in balans zijn. Als ik aan leidingevenden of medewerkers vraag of ze tevreden zijn over hun functioneren krijg ik vaak te horen dat er natuurlijk dingen beter kunnen, maar nooit wat er beter zou kunnen.
Als ik aan een medewerker vraag om 10 punten op te noemen waar zijn of haar leidinggevende zich meer bewust van zou mogen zijn, krijg ik vaak een hele wastlijst waar de leidinggevende een hoop van zou kunnen opsteken als deze daar werkelijk voor open zou staan. De werkelijke rede, die ik niet alleen kan bedenken, maar ook keihard tegenkom in de pratijk is angst voor het geven en ontvangen van kritiek. Kritiek is bewustwording en bewustwording is soms confronterend en dat kan pijn doen als we niet weten hoe we daar mee om moeten gaan.Kritiek is juist een kans om te groeien. wil je niet groeien, dan ontneem je jezelf een kans.
www.inexcreatief.nl
Marco Goertz
Sr procesbegeleider
Reactie: Ik ben een vrouw.
Mooi zijn is wel leuk, maar ik heb toch niets aan om een mooie(sexy)poes te zijn.
Ik heb liever een prettige uitstraling als gevolg van een prettige innerlijk gevoel, omdat ik blij ben met wie ik zelf ben als mens.
Het duivelse aan het mooi zijn is dat het ook nog veel ''ongewenste'' gasten aantrekt die eerst met je aan de flirt willen,terwijl je niet zoveel zin in hebt te doen alvorens je krijgt wat je wilt. Vandaar dat men soms denkt dat mooie mensen ook eerder in de verleiding komen tot sexuele daden over te gaan met vele anderen. Want tussen die (on)gewenste gasten zitten er zeker toch ook een heleboel leuke mensen bij???!!!.
In de bijbel staat :''Een mooie vrouw/man is als een goudenring in een varkenssnuit''.
Ik ben huiveriger tegenover (te) knappe mannen.
Ik ga liever voor een positieve, frisse innerlijke en uiterlijke uitstraling als gevolg van een tevreden gevoel over en met jezelf.
