De Geus heeft een dikke betonnen plaat voor zijn hoofd gehad. Er waren in die tijd genoeg tegen geluiden die alleen op een andere politieke leest waren geschoold of uit een andere politieke richting.
De politiek zou zeker zijn gebaat bij een contingent managers uit het bedrijfsleven die de projecten op en aanpakken die door de politiek, op kosten van de belastingbetalers overigens, naar nergenshuizen worden gemanaged.
Dan kan de politiek nog eens leren en ervaren hoe het werkelijk aan toe gaat in de werkelijke wereld en tegelijkertijd werkelijke voortgang boeken tegen een aanzienlijke reductie van de kosten.
Er lopen nog teveel managers rond die teveel aanhangen tegen het politieke front uit winst of naamsbelang die schadelijk is voor economisch management in zijn algemeen.
Kort gesteld, met een beetje redelijk en nuchter nadenken kom je een heel eind en zeker verder dan de politiek.
Ik heb ervaren dat wanneer je techneuten de dicipline bijbrengt van documentatie, dit weliswaar even door de zure appel heenbijten is maar uiteindelijk wel werkt. Toegegeven dat we rekening zullen moeten houden met wijzigingen in de technische sector maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Zaak is wel dit te onderkennen als manager zijnde en bij dat gegeven pal te staan. Dat betekend een cultuur omslag bij de meeste techneuten maar dit is goed te ondervangen door ze die discipline eigen te maken. Het betreft hier overigens niet alleen IT-ers maar ook andere technische beroepen, wat je zelf ook al aangeeft.
Wat Jobhoppers betreft kan ik zelf helder en duidelijk zijn. Die haal je er al bij een eerste goed gesprek al uit en vaak spreekt een cv al boekdelen. Zoals eerder al eens aangehaald door mij, je hebt maar één naam en die behouden vraagt energie genoeg.
Persoonlijk ben ik voor kennisconservering maar dat moet niet doorschieten in een bureaucratie uiteindelijk. Het blijft wat dat betreft zoeken naar de gulden middenweg.
Ik moest prompt lachen toen ik je reactie las. We hebben het over 'MickeySoft' en niet over 'Professional Tooling'. ;o)
Maar je zegt het goed, je zult voor dergelijke tools over moete stappen naar een dot-net tool die permanent on line is en die zijn er gelukkig genoeg. Daarnaast kunnen de PDA's tegenwoordig goed worden gekoppeld die wat dat betreft ook niet windhoos afhankelijk is. Me dunkt, de beste tools wat management betreft vind je nu eenmaal niet bij Uncle Bill tenslotte.
Reactie: Deze column is in juni 2007 verschenen in het blad Management kinderopvang en gaat over het effect van kosten kinderopvang op de vraag.
Interessant om te zien hoe de wetenschap en de werkvloer tot een tegengestelde conclusie kunnen komen
Meester de Geus!
Vorig jaar verscheen er een rapport van het Sociaal Cultureel Planbu-reau met de titel “ Het liefst zoals thuis”. In dat rapport wordt gesteld dat uit interviews met moeders blijkt dat ze niet overtuigd zijn van de kwaliteit van kinderopvang. Tevens wordt er geponeerd dat als de pedagogische kwaliteit wordt verbeterd, de vraag toe zal nemen. Er wordt ook nog eens expliciet geconcludeerd dat de prijs voor kinder-opvang hier geen invloed op heeft. Goed, en toen kwam minister de Geus met een heus praktijkproefje. De werkgeversbijdrage werd met veel publicitaire bombarie afgeschaft door het onzichtbaar te maken. Om het proefje snel te laten slagen deed de minister er nog eens 125 miljoen euro bij, om kinderopvang voor ouders nog verder goedkoper te maken. En over het resultaat van dit proefje mogen we zeer tevre-den zijn. Inschrijvingen namen sterk toe, de plaatsingen ook en twee-de kinderen worden vanwege de kosten bij voorkeur vijf dagen per week geplaatst. Volgens het onderzoek van het SCP zijn we er dus in geslaagd om in een half jaar tijd de pedagogische kwaliteit zodanig te verbeteren, dat ouders er massaal gebruik van willen maken. Dan horen de credits bij de branche te belanden. “Sterke actie collega’s”!, riep de columnist schaterend van het lachen uit. Natuurlijk is dat niet waar. De kwaliteit is niet revolutionair verbeterd, maar de financiële toegankelijkheid van kinderopvang wel. Er schort dus iets aan het onderzoek van het SCP. Ouders kunnen het namelijk niet maken om in een interview te vertellen dat ze het geld voor kinderopvang er niet voor over hebben, omdat ze het te duur vinden. Dan suggereer je op zijn minst dat je niet veel voor je kind overhebt. Als je de kinderop-vang in het verleden dan al duur vond en vaak terecht, kon je maar beter stellen dat de kwaliteit niet aan jouw wensen voldeed. Sublima-tie heet dat. Je gebruikt een ander argument om toch je gelijk te ha-len en jezelf daarin te legitimeren. Bij de handel in babymeubels wor-den ouders overigens letterlijk met dat argument om de oren gesla-gen. “Ohh, ik zie dat paps en mams voor het goedkopere bed gaan. U heeft dus niet zoveel over voor uw kindje, de arme drommel!” Maar goed, meester de Geus heeft met zijn proefje onomstotelijk aange-toond dat geld wel degelijk een trigger is binnen de kinderopvang. De meester heeft bewezen dat het er niet om gaat wat mensen zèggen dat ze doen, maar wat ze daadwèrkelijk doen. Deze praktijktest heeft overigens wel tot gevolg dat we nieuwe onderzoeken zeer kritisch moeten beschouwen. Als het SCP vorig jaar al had geconcludeerd dat geld wel degelijk een rol speelt, dan had de branche een toename in de vraag kunnen voorzien en daarop kunnen anticiperen. Nu lopen we weer een half jaar te lang achter de feiten aan en starten we later met de verdubbeling van de kinderopvang in Nederland. Bij de eco-nomie komt de stoom uit de oren, de mensen raken op, parttime wer-ken is niet meer genoeg…en wie zorgt er voor de kinderen?? Wij dus!
Reactie: Mooie samenvatting maar het dekt niet de hele lading. In politieke situaties kom ik vaak mensen tegen die totaal niet samen willen werken. Die alles doen om je onderuit te halen (vaak publiekelijk).
Wat je ook probeert, deze mensen veranderen niet en het contact verloopt zeer dramatisch.
Reactie: Mevr Gez,
Ik denk dat u uw mensbeeld eens bij moet schaven. U ziet mannen als wezens die alleen op sex uit zijn. Ten tijde van het feminisme een leuk uitgansgpunt, maar nu leven we in 2007.
Waarom zouden mooie mensen eng zijn?
Ik vrees dat uw leven door angsten worden overheerst.
Knap of lelijk, dat heb je of dat heb je niet, je wordt ermee geboren. Het zegt niks over persoonlijkheid. helemaal niks.
Ik krijg altijd van de koude rillingen als ik mensen zichzelf, maar daardoor met name anderen, zo hoor (of zie) discrimineren met dit soort vooroordelen.
Reactie: Rene,
Een techneut kan in onze R&D afdeling pas goed meedraaien na tenminste 5 jaar werkervaring. je hebt blijverts nodig.
De job-hoppers zie je veel meer in de management sectoren, de ICT (dat is ook techniek maar MS kun je zelfs een aap snel leren).
De techneut heeft een rustige omgeving nodig, liefst zo weinig mogelijk mensen rondom zich zodat hij met techniek bezig kan zijn. Hij bijt zich vast, gaat steeds verder in ontwikkeling.
Uiteraard past kennisborging in een R&D omgeving, maar ook het vasthouden van kennis en vaardigheid die in koppen zit opgeslagen. Sommige kennis kun je niet borgen en is alleen van techneut op techneut overdraagbaar.
Probeer anders maar eens een keer een wet te vinden die aangeeft hoe schuim (wat in onze stoelen zit) zich gedraagt onder de druk van een hoes.
Reactie: Rene,
Om een IT voorbeeld te nemen, wij hebben als eerst ontdekt dat het in Outlook onmogelijk was een vergadering te plannen wereldwijd. Microsoft was vergeten dat het soms al morgen (of nog gisteren) is in sommige delen van de wereld.
Ik denk dat veel wereldwijde bedrijven al lang een aantal instrumenten hebben, maar meer regionale multinationals nu pas tegen het probleem aanlopen, bijvoorbeeld omdat ze denken dat investeren in de BRIC landen slim is.
Reactie: Empowerment betekend meer verantwoordelijkheid dus een zwaardere taakinhoud. Dat impliceert een betere beloning, maar, omdat de productiviteit stijgt, stijgen de kosten niet, ze dalen eerder (op termijn).
het maakt de machtsafstand in de organisatie ook kleiner.
Daar moet iedereen mee leren leven. En ook dat is een leerproces.
Self Managing teams moet je echt niet van de ene op de andere dag invoeren. Wij hebben daar ook maanden over gedaan om het te implementeren. Stap voor stap, maar het resultaat is geweldig
Reactie: Ik vind dit zeker een geweldig artikel. Te meer dat ik volkomen de mening deel dat dit probleem maar a te vaak voor komt met alle gevolgen van dien soms.
Ik heb persoonlijk ook door schade en schande moeten leren dat het beter is zaken te benoemen in een positieve setting zodat de hele organisatie hier beter van kan worden en carrieres hoeven niet altijd een deuk op te lopen wat dit betreft.
Ik doe zelf een stapje terug. Tijdens de projectuitvoering 'spiegel' ik de stand van zaken en mezelf regelmatig met mijn collegea. Als interim PM krijg ik dan vaak waardevolle tips en aanwijzingen die voor de uitvoering van belang zijn. Dit is niet uit gebrek aan zelfvertrouwen maar 'Common Sense'.
Het bevorderd bovendien de collegiale interactie en ik heb gemerkt dat anderen hier ook een sport van maken door het over te nemen.
Ik wil hier niet impliceren dit te hebben uitgevonden maar ergens ben ik er ooit eens mee begonnen.
Reactie: Als vader van twee kinderen, pubers inmiddels weliswaar maar toch, hebben ik met regelmaat en verbazing deze materie gevolgd in de loop van jaren. Noem mij 'Simplist', iets waar ik trots op ben, maar er is inderdaad nodeloos een probleem in het leven geroepen die de belastingbetaler erg veel geld is gaan kosten.
Keuze.
Het is een weloverwoge keuze om aan kinderen te beginnen, vaak, en daar zitten soms wat consequenties aan. Zo kan een vrouw nu eenmaal niet even eenvoudig weer verder aan een carriere bouwen, iets wat een man wel kan. Dat op zich is niet zo heel erg wanneer we met zijn allen gewoon realistisch blijven.
De vrouw, dat is immers nooit echt veranderd, neemt de kern taken op zich voor waar het de kinderen aangaat. Het huishouden 'an sich' kan door beide ouders worden vervuld.
In ons geval hebben wij ervoor gekozen een duidelijk rolverdeling te maken zodat alles aardig in elkaar overvloeit. Dat wat vervolgens nog open blijft, in huishouselijk opzicht, wordt gezamelijk wel opgepakt.
Mijn vrouw koos voor deeltijdsopvang zodat zij weer halve dagen kan werken. De opvang die beschikbaar was, ongeacht de kosten, was toereikend en er werd een gezonde balans gevonden.
Ik kan mij voorstellen dat dit niet voor allerlei andere samenstellingen op zal gaan. Niettemin moeten we ook concluderen dat er helemaal niets mis is met een stap terug te doen naar de basis van het geheel. Het kan nu eenmaal gebeuren dat een vrouw, al of niet gewenst, een kind krijgt. Dat heeft de nodige consequenties.
Maar om nu van overheidswege 'opgelegd' te krijgen hoe we zelf ons leven individueel in zouden moeten richten, met het dienen van het 'economische belang', als dooddoener, gaat mij mijlenver.
Stupide investeringen.
De stompzinnige investeringen gedaan, op kosten van de belastingbetaler natuurlijk, ten faveure van die of gene politieke entiteit, gaat aan de basis van het probleem volkomen voorbij. Wanneer men in alle Simpelheid over dit gegeven/fenomeen nadenkt komt zo op een oplossing die aan alle kanten kosten effectief zijn en enkele problemen gewoon opruimt.
Buurtopvang.
Men heeft in Den Haag, in de welbekende stupiditeit, de bal bij het lager onderwijs neergelegd. Gevolg? Het niet toereikende systeem wordt voorts zwaarder ovebelast.
Wij hebben in ons 'van het wieg tot het graf geregeld' BV Nederland een aanzienlijk contingent van werkelozen heeft en mensen die, om welke reden dan ook, kunnen genieten van een bijstands uitkering. Met name in de laatste categorie staat daar vaak geen noemenswaardige inspanning tegenover.
Het zou een economisch prachtig project zijn als men overging tot de inrichting van de buurtopvang. Deze kan vrij eenvoudig worden ingericht en van overheidswege af worden ingericht en gecoordineerd. Voeg hier aan toe dat een ieder met een uitkering een inspanningsverplichting heeft, dit kan ook in deeltijd, en je bent en aantal problemen meteen kwijt.
- Goedkopere beschikbare opvang in de buurt 07:00 - 19:00
- Een ruime bemensing van de opvang
- Een ieder die zelf kinderen heeft kan deze gewoon meenemen [Geen excuus om niet te acteren]
- Allochtone ouders integreren beter
- Kosten worden aanzienlijk gereduceerd, overall.
- Overheidskosten en FTE worden aanzienlijk gereduceerd daar er altijd wel coodinatoren kunnen worden aangewezen. [Ook binnen de [inter]lokale overheid zijn er genoeg ambtenaren te vinden die hier tijd voor hebben.
- Vrouwen kunnen nog beter anticiperen op carriere mogelijkheden doordat daadwerkelijk simpele ruimte en draagvlak hiervoor is geschapen.
- De huidige belasting naar het lager onderwijs wordt meteen verlicht door deze taak bij hen weg te halen.
- Door koppeling van netwerken en bestanden wordt controle simpel en eenvoudig gehouden. [Een kind van de lagere school hoeft alleen nog maar naar de buurtopvang te wandelen of worden gebracht bijvoorbeeld.]
Toch vreemd dat geen enkele minister, staatssecretaris of ambtenaar hier ooit op het idee is gekomen als je er even zo over nadenkt.
Ergo, de tijd die het CPB in dit onderzoek heeft gestoken had men beter eens kunnen steken in een haalbaarheids onderzoek voor de buurtopvang.
Dat de kosten dus de keuze nauwelijk zal beinvloeden is evident. Als ik namelijk mijn twee kinderen naar een opvang wil brengen is daar geen capaciteit voor of een ridule wachtlijst die van overheidswege wordt gepareerd met een oplossing die minstens even ridicuul is om maar te zwijgen van de kostenverslinding.
Mijn uiterlijk heeft me niet gebracht tot wat ik nu ben,maar heeft (ik zeg helaas) wel soms geholpen.
Ik verdien het liever met mijn verstand.
En helaas wordt je zoals mijn omgeving zegt(ik vind van niet)als mooie vrouw direct in een hokje geplaatst.
Zowel door mannen als door vrouwen.
Ik heb er zeer hard voor moeten werken met eerlijke en minder eerlijke collega's.
Maar ik ga voor mezelf en heb bereikt wat ik voor ogen had en ga de toekomst met vertrouwen toegemoet.
Reactie: Ik vind dit nog eens een uiterst nuttig artikel. Met mijn brede ervaring binne de technische kant van de materie kom je inderdaad de genoemde problemen meer dan eens tegen. Ik kan me inderdaad mateloos irriteren aan de volgende top 5.
Doordat ik bekend ben met een breed scala aan technieken waarbij mensen on line kunnen worden opgelicht zal ik zelden gebruik maken van mijn credit card voor on line aankopen. Immers, je weet nu eenmaal nooit waar je gegevens terecht kunnen komen, ook al staat er httpS in het adresbalk van mijn explorer. Ik wil nu eenmaal graag de regie hebben over mijn eigen geld wat dit betreft.
Rembours.
Ik opteer zelf, als ik dan iets aankoop via het internet, het te laten verzenden onder rembours. Zo kan ik het artikel controleren bij ontvangst en desgewenst retourneren zou ik er niet tevreden mee zijn. Op die wijze kan mijn leverancier ook verzekerd zijn van tijdige betaling. De extra kosten die dit met zich mee brengt, vaak niet meer dan enkele euri, neem ik dan graag op de koop toe.
Als houder van een website houd ik me graag zelf aan een paar spelregels die eveneens in dit artikel worden weergegeven.
- Houd het kort en concreet.
Bezoekers spenderen in de regel 7 tot 10 seconden aan een webpagina. Is die niet interessant genoeg naar hun mening dan zijn ze weer weg.
- Zorg dat de intrinsieke informatie middels een link goed bereikbaar is. Update deze informatie met regelmaat en propageer verieuwde of 'tijdelijke informatie' op de eerste pagina.
- Maak gebruik van een statcounter.
Zo kun je leuk meekijken waar het verkeer vandaan komt en hoeveel bezoekers je genereert. Soms kun je de inhoud vaak beter aan of toepassen om het nog beter te doen.
Reactie: Sinds meer dan tien jaar is dit gegeven al bekend en het heeft wat dit betreft ook een duidelijke keerzijde. Het is namelijk zo dat het bedrijfsleven zich de laatste twee decennia meer en meer is gaan toeleggen op flexibilisering en internationalisering.
Dat brengt met zich mee dat lange tijd werken voor één en dezelfde werkgever niet langer meer een vanzelfsprekendheid meer is. We kennen het probleem van de techneut die, vaker dan wordt toegegeven, binnen eigen vakgebied erg moeizaam communiceert, documenteerd, en gefragmeteerd acteerd, wat door dit artikel dan ook weer in enige mate wordt bevestigd.
Het zou een speerpunt moeten worden de technici hier opmerkzaam op te maken en een flinke dosis realisme bij te brengen zodat de uitdagingen niet alleen te vinden zijn binnen één organisatie. Alleen om de genoemde redenen maar ook ter voorkoming van fragmentatie van kennis en ervaring zou hier juist meer werk moeten worden gemaakt van dit gegeven.
Als voorbeeld kan ik naar voren brengen dat er nog steeds heel wat organisaties zijn met techneuten in dienst, die zich hebben gespecialiseerd in een bepaald veld, maar vervolgens daar geen goede back up voor hebben geregeld waardoor de éne techneut min of meer koning is van een eigen koningkrijk met alle gevolgen van dien.
Gelukkig zie je ook daar een omslag ten goede door de technische kennis steeds beter in te kaderen in de geadopteerde managements methodieken zodat kennis daar blijft waar het hoort en ook wordt geborgd. Dat dit soms tegen de zin in van de techneuten plaats vind is dan een tweede. Ook techneuten moeten zich realiseren dat hun kennis en kunde zich niet mag beperken tot ´hun hoofden´ alleen maar toebehoord aan de organisatie waarvoor zij acteren.
Het zal een uitdaging zijn voor de organisaties hier oog voor te blijven houden zodat kennis en kunde van en voor de organisatie dient te worden geborgd i.s.m. de technici. Dus twee aandachtspunten voor het management. 1. Kennis conservatie en communicatie.
