Reactie: geachte heer Baay, helemaal mee eens én als toevoeging op de zwakste schakel:
de gierigheid van bedrijven nog meer te investeren in een goede beveiliging.
Kosten en baten van een dergelijke beveiligingsaanpak zijn níét inzichtelijk.
Dus nemen we het ons allemaal voor, maar geven toch voorrang aan andere zaken.
Reactie: Of er veel of weinig aandacht moet worden besteed om bovenstaande problemen te beheersen is afhankelijk van het type organisatie.
Bovenstaande reacties zijn dan ook iets te kort door de bocht.
De reactie van Arno Bouwens snijd m.i. de goede denkrichting aan:
Vanuit strategisch optiek bepalen of gegevensdiefstal bestreden moet worden én met welke middelen:
Voorlichting, training, technische beperkingen of monitoring. Eenieder spreekt er schande van als dossiers op straat worden aangetroffen, USB sticks worden aangetroffen in auto's en anderzins vertrouwelijk informatie per abuis in de openbaarheid komen.
Tegen dit alles zijn technische tools te bedenken, maar alles wordt bepaald door een kritische analyse door het management: die moet bepalen of het wenselijk is dat informatie de organisatie kan verlaten via USB stick. NIET de IT afdeling bepaalt wat mag, deze is 'slechts'uitvoerder van het beleid:
Dus bedrijfsgeheimen meer naar de nieuwe baas:
- gedoogbeleid, óf
- gebrek aan duidelijke visie hoe dit te bestrijden.
Reactie: Toch ben ik blij dat ik niet meedraai in die mallemolen. Ik jaag alleen de dingen na die noodzakelijk zijn.
Als beginnend zelfstandig tekstschrijver wil ik mij bijvoorbeeld vestigen, en wanneer dat is gelukt, noem ik dat persoonlijk succes.
Maar ondertussen wil ik dat bereiken door opdrachten te doen voor de zorgsector. Juist omdat ik met commercie minder heb (ook al vind ik het ook leuk voor die sector te schrijven).
Mijn maatschappelijke betrokkenheid zal nooit plaats moeten ruimen voor persoonlijk succes. Ik wil ervan kunnen leven en mijn werk met veel plezier doen. Ik hoef er niet rijk van te worden...
Reactie: Weer een heerlijk stukje tekst waar je inhoudelijk niet zo veel aan hebt.
Aangezien mannen en vrouwen ook individuen zijn, zijn er ook verschillen. Ik ken ook genoeg mannen die in de boksring staan, en die ook onder de gordel kunnen trappen.Ook betrap ik mannen op onvriendelijk gedrag en onderlinge geldingsdrang.Toch, mannen...?!
Kortom niet boeiend, laten we meer kijken wat een goede manager maakt en wat nodig is aan competenties, specifiek voor die functie en specifiek voor situaties.
Invulling door Man of Vrouw, oeverloze discussie en wat mij betreft volkomen zinloos.
Reactie: ''Alle werkenden willen juist weten welke bijdrage zij leveren aan het geplande resultaat!'' Deze constatering is in de laatste 21 jaar dat wij zorgen voor succesvolle verbetertrajecten in organisaties ongewijzigd gebleven. Zodra bekend is welke invloed iemand heeft op de resultaten zal er ook daadwerkelijk gemeten moeten worden. Dus meten op zich is uitstekend en kan niet genoeg plaatsvinden onder een aantal voorwaarden. Ten eerste moet de meting valide zijn en gericht op gewenste gegevens. Ten tweede is één meting gelijk aan helemaal niets; er zal tenminste een tweede gelijkwaardige meting moeten plaatsvinden. Als derde voorwaarde noem ik graag de activiteiten die aan het resultaat van een meting gehangen dienen te worden opdat juist de mensen in een organisatie hier mee aan het werk kunnen. De factor mens blijft tenslotte de belangrijkste in het geheel van elementen die een bijdrage leveren aan het succes van een organisatie.
Hiermee zijn we aangekomen bij het onderwerp van dit artikel; ''de competentiemetingen''. Waren deze juist niet bedoeld om de mens op een prettiger manier aan zijn/haar eigen ontwikkeling te laten werken. Prettiger door meer focus, door betere ondersteuning, door meer gerichte opleiding en door werken met beschikbare en mogelijk te ontwikkelen competenties.
Wel nu, het wordt niet prettiger als de metingen zo concreet worden, dat de individuele medewerker zeer nauwkeurig beoordeeld wordt op zijn/haar ontwikkeling en dus daarmee ook zichtbaar wordt dat het met deze ontwikkeling gemiddeld genomen slecht gesteld is. Zonder nu in te gaan op de oorzaken en gevolgen hiervan vormt het gevoel van ''nu werkelijk moeten presteren ten aanzien van de eigen ontwikkeling'' mogelijk een basiscomponent van de antipathie tegen metingen.
Metingen zonder een zichtbaar voorafgesteld doel is een grote verspilling van tijd en geld en levert vooral werk op voor stafafdelingen en frustratie bij werknemers. In onze praktijk zijn er gelukkig ook zeer veel voorbeelden van goed in strategische doelen geïntegreerde metingen, die veel inzichten geven en bijdrage aan een motivatie voor verbetering.
Dit geldt ook voor competenties en de metingen daarvan. Hoe groter de complexiteit van gemeten elementen, hoe ingewikkelder de analyse...hoe minder actiegerichtheid zal ontstaan. Het ''nano-denken en -handelen'' verhinderen veelal de actiegerichtheid!
Aan alle werknemers die andere werknemers van vragenlijsten voorzien dan ook de oproep om een antwoord klaar te hebben op de vragen:
''Wat is het doel van deze meting en waarom moet ik er aan meedoen?''
''Wanneer wordt ik betrokken bij de bepaling van acties op basis van de uitkomsten van de meting?''
Reactie: Tijd is een verzinsel van de mens, dus zal er altijd een op en neer zijn met MIJN tijd.
Als ik teveel tegelijkertijd wil doen heeft dat niets met tijd te maken, maar alles met dat ik teveel tegelijkertijd wil doen.
Als ik niet op tijd ben, dan heeft dat niets met tijd te maken, maar met dat ik later ben dan afgesproken.
Tijd is geen geld. Geld is een rekeneenheid, waarmee o.a. het resultaat van een prestatie uitgedrukt wordt. Tijd is geen prestatie en geld heeft niets met tijd te maken.
Ik ben afgunstig op mensen die het gelukt is tijd uit te bannen en nooit meer tijd als woord in hun mond te nemen.
Mij is dat nog niet gelukt, want ik heb daar niet altijd de tijd voor!
Reactie: Wat is de zin van assersiviteit?
Een naar jezelf gerichte benadering die je positief moet stimuleren en het gevolg moet bij anderen aankomen. Het is alsof je zuivere zuurstof inademt.
Wanneer het echter niet meer om jezelf gaat, zoals een aantal van de tips formuleren, dan moet je jezelf assertief de vraag stellen wat voor nut het heeft je zo te uiten. Je was misschien assertief maar je bent er niets mee opgeschoten. zie de voorbeelden in 2,3 en 4.
De ander wordt met je probleem opgezadeld. Misschien terecht, maar dan moet de ander dat wel inzien.
Je kunt ook assertief vragen en de ander uitnodigen.
-2 Je hebt geen tijd als ik je vraag om een gesprek. Mag ik je vragen wat de oorzaak is of de redenen zijn dat je voor ons gesprek nog geen tijd kunt vrij maken?
-3 Toen ik mijn mening gaf over een onderwerp, wat waren je gedachten hierover? Ik ben daar erg nieuwsgierig naar.
-4 Toen ik aan het woord was heb ik mij niet helemaal kunnen uitspreken. Wat zijn jou gedachten over wat ik wilde bijdragen?
Assertief, maar niet beschuldigend, dus er ontstaat geen spontane afwerende verdediging, die het verloop van het gesprek blijft beïnvloeden. Wel de uitnodiging aan de ander zich te uiten met de juiste druk over het antwoord na te denken. Een positieve communicatie ontwikkelt zich. De inhoud kan nog steeds niet prettig zijn, maar er is de mogelijkheid om vanuit jezelf te spreken en interesse in de gedachtengang van de ander vast te houden.
Een ik benadering die niet een ik boodschap is, want daar heeft de aangesproken geen boodschap aan.
Reactie: @Henk
Ik heb blijkbaar wel iets losgemaakt met mijn reactie.Dagelijks praat ik met werkgevers die zich het hoofd aan het breken zijn hoe ontwikkelingen in relatie tot de stijgende gemiddelde leeftijd en afzwakkende instroom het hoofd te bieden. Ik heb daarbij niets gezegd over dat oudere leeftijdsgroepen niet zouden volstaan. Hoe kom je erbij? Ik ben ervan overtuigd dat er net beter naar mensen en hun vaardigheden gekeken moet gaan worden. Pasklare antwoorden zijn er niet zonder meer, maar die liggen zeker in duidelijkheid scheppen over wat wel en wat niet kan en daar keuzes aan verbinden.
@ad
Je vertaalt de woorden wel naar je eigen beleving. Wat ik wil zeggen is dat er veel te vaak doorgemodderd wordt. Daarom is het net zo verdraaide belangrijk om snel duidelijk te worden en positie in te nemen. Dat bedoel ik met ''je moet erover praten''. Jij vertaald dat blijkbaar in pappen en nathouden. Daar ben ik net helemaal geen voorstander van. Ik zie daar nu net zoveel missers uit voortkomen.
Wel geloof ik in breder kijken naar mensen. Ook buiten hun functie.
Het gaat er nu net om dat er zovaak helemaal niets gedaan wordt en dat geen beslissingen genomen worden. Dat brengt de meeste schade toe.
Reactie: Dankzij dit artikel heb ik inzicht gekregen in hoe de vrouw en nog meer in het bijzonder de man,zaken bekijken via hun eigen bril/wereldje.
Degenen die kritiek hebben op dit artikel doen dit omdat dat veel makkelijker is dan zelf het initiatief te nemen ook onderzoek te doen en daarover een artikel te schrijven. Dit laatste lijkt veel moeilijker.
Goed artikel!
Succes dames!
Reactie: om pnt 6 aan te vullen: als je je eigen belang wilt verdedigen, zorg dan dat
- je lichaam licht achterwaarts gericht is (beetje achteruit leunen in stoel bijv.)
- je arm- en handbewegingen naar jezelf toe gericht zijn, dus geen weidse bewegingen naar buiten toe
- je intonatie op het einde van je zin naar beneden gaat, zodat je zelfzeker en zeker niet vragend overkomt.
Reactie: Waarschijnlijk een mooi systeem voor milieubewuste organisaties. Maar ben je niet alleen milieubewust maar ook kostenbewust? Dan is spilteren de oplossing. Overleg op afstand, met behulp van internet, met wie dan ook waar dan ook ter wereld. Kost 50 keer minder en is supereffectief. Velen gingen u al voor. Zie www.spilter.nl
Eindelijk iemand uit Frankrijk die een verstandig geluid laat horen.
Ik dacht overigens dat iedere franse manager er een maitresse op na houdt (wat onze franse managers ook ijverig proberen te bewijzen) en voor deze meid vaak ook een leuk baantje regelt op het werk, zodat de pied a terre eigenlijk gewoon een voorziening van het bedrijf wordt.
Maar ter zake, je slaat de spijker op zijn kop. Natuurlijk kijk ik graag naar een mooie vrouw, maar dat geld ook als er een mooie man voorbij komt. Dat er meer mooie vrouwen dan mooie mannen zijn, dat is wellicht een feit en dat kan de waarneming van onderzoekers vertroebelen. Ook het feit dat mannen zich wat uniformer kleden dan vrouwen helpt mee.
En ja, er is een hemelsbreed verschil tussen Frankrijk en Nederland. Onze bonden zouden de handen vol hebben aan de Fransen met hun geweldige machtsafstand, die overigens alleen maar leidt tot geweldige conflicten.
