Reactie: Goed artikel, alleen dat deel over het personeel spullen laten demonteren??? Kijk goed naar je verzekering, want soms zijn de kosten niet gedekt als iemand iets (of zichzelf) kapot maakt.
Je voorbeeld wat betreft de belastingdienst (7 x klikken naar een inlogpagina) zou in mijn ogen geen ICT-probleem mogen zijn. ICT is verantwoordelijk voor het tonen en in de lucht houden van de website. De inhoud (en dus ook gebruikersvriendelijkheid) zou bij de afdeling marketing/communicatie moeten liggen. Er zouden in dit geval dus 2 zaken kunnen spelen: de website is wel gemaakt door ICT-ers (foutje van de verantwoordelijken) danwel de afdeling communicatie schiet tekort.
Het is mij te kort door de bocht om dergelijke zaken bij de heren van ICT op het bord te leggen.
Reactie: Te laat komen vind ik altijd al een indicatie die aangeeft dat iets anders belangrijker was/is. Hoeveel mensen zouden te laat komen als ze bijv. 1 miljoen euro krijgen bij aankomst om bijv. 08.30 uur? Ik denk niet veel...
Reactie: Het zijn op zich goede regels, maar het raakt m.i. niet de kern van een goede mentorrelatie. Een mentor moet iemand zijn met een missie, zelfkennis, specifieke deskundigheid, passie voor mensen en talenten en een bereidheid om consequent in iemand te investeren. Voor een protégé zijn de sleutelwoorden 'motivatie' en 'droom'. In de mentorrelatie draait het inderdaad om vertrouwen, vertrouwelijkheid, 'eerlijke doelgerichte ontmoeting', activatie en toetsing.
Reactie: Het klinkt alsof het probleem dat Ron Ladage aanbrengt niet te maken heeft met een generatiekloof en gebrek aan respect, maar aan ancienniteit. Wanneer mensen al geruime tijd bij een bedrijf werken en daar hun sporen verdiend hebben, is het het moeilijk verkroppen als er een bende jongeren bij komt die de verworvenheden en kennis van de oude garde met een druk op de knop onbelangrijk lijkt te maken. Dit is een bekend en oeroud principe, dat ook voorkomt als er bijvoorbeeld een nieuwe manager komt in een bedrijf, die een hogere opleiding heeft en/ of jonger is dan het personeel dat er al (heel) lang zit. Dat is nou eenmaal bedreigend, omdat het daarmee lijkt alsof alle trouw en inzet die de oude garde voor het bedrijf heeft (gehad) ineens niet meer gelden en de kennis en traditie niet meer van waarde zijn. Jongere leeftijd en hogere opleiding zijn doorgaans de gevoelige plekken. De andere partij voelt zich niet erkend in de moeite die het doet om de bestaande situatie te verbeteren en verrijken.
Natuurlijk kan daar eleganter mee omgegeaan worden dan hoe gebeurd is in het voorbeeld van de heer Ladage. Wanneer men dit probleem kent en onderkent en de jongeren begeleidt in hoe zij hun kennis kunnen delen (dwz met invoeling voor en gebruikmakend van de kennis die de oude garde al heeft) en de oude garde begeleidt in hoe de kennis aan te nemen, zonder daarbij van hun eigen toegevoegde waarde te verliezen, dan wordt veel leed voorkomen. Leer mensen verder zich open te stellen en niet vanuit defensiviteit te reageren, dan ben je een stuk verder. Erken dat het moeilijk is, zo'n situatie en benoem hoe belangrijk beide groepen zijn voor het voortbestaan van de zaak.
Inderdaad komt het weer neer op respect en erkenning, hoewel het 'gebrek' eraan hier m.i. meer komt vanuit onbegrip (zowel van de leiding wat betreft de situatie, als van de betrokken groepen wat betreft de beleving van de andere groep) van vanuit werkelijk superioriteitsgevoel. Om dat zeker te weten moet je natuurlijk de situatie beter kennen.
Reactie: Ik mis de check op vertrouwen.
De beide partners moeten nagaan of een werkbare vertrouwensrelatie tussen beide bestaat.
Indien niet, dan werkt de relatie niet.
Dat vind ik op zich zeker niet verkeerd, maar het zou nog leuker zijn als je ter adstructie van het gerechtvaardigd zijn van die assertiviteit je niet aan taal- en grammaticafouten bezondigde.
Een tekort aan assertiviteit verkleind niet maar verkleint de kansen op de arbeidsmarkt.
En je gaat er niet met vol vertrouwen tegenaan, maar je gaat er vol vertrouwen in jezelf tegenaan.
Kortom, misschien moet je wat betreft je taalgebruik iets minder assertief zijn voordat je denkt dat het allemaal klopt, zodat je eerst nog even nakijkt wat je geschreven hebt en wat je bedoelde.
Reactie: Vroeger was er iets wat je ziektewet noemde.
Dit is uit onderhandeld tussen werknemers en werkgevers waardoor het lijkt of het alleen nog betaald wordt door de werkgever. Leve de solidariteit en de privatisering!!!!!!!!
Helemaal mee eens, ''ieder nadeel hep so se voordeel'' wist Neerlands meest geciteerde guru ooit te orakelen.
Recessie is ook niks anders dan een reactie in de geest van ''het gaat nu zo goed, dat kan niet blijven duren'' terwijl het juist een gevolg is van de PvdA in de regering. We kunnen de recessies dus bedwingen door positief te denken en niet op de PvdA te stemmen.
Dat een recessie goed is voor business coaches is evident, paniek vraagt nu eenmaal om hulp. Maar het blijft jammer dat de vraag om hulp pas komt als er paniek is, terwijl veel eerder, als de vraag gesteld kan worden ''Hoe blijf ik het goed hebben?'' de inzet van externen veel beter is.
Reactie: Spijtig toch te moeten constateren dat een tekort aan assertiviteit de kansen op de arbeidsmarkt verkleind. Nog spijtiger is de manier waarop in het algemeen tegen assertiviteit aangekeken wordt. Namelijk als een soort jeugdpuistje dat met wat trucjes verwijderd kan worden.
Assertiviteit is het rechtstreekse gevolg van het hebben van zelfvertrouwen. In plaats van aan het symptoom (lees: assertiviteit) te werken kunnen de advocaten-in-spe beter een cursus zelfvertrouwen gaan volgen, dan kunnen zij er de rest van hun leven met vol vertrouwen in zichzelf tegen aan.
Reactie: Blijkbaar ontkomt geen enkel zichzelf respecterend blad aan het meedenken over de aanstaande recessie. Algemene stellingname daarbij is 'dek je in'.
Anders gezegd anticipeer op het naderend onheil door in de verdediging te gaan en draaf met de kudde mee de verkeerde kant op.
Dat is de benadering van de angsthaas. Een ondernemer-met-ballen vertrouwt juist op eigen kunnen en ziet de klimaatsverandering die we recessie noemen als een van de vele winstkansen.
De enige belemmering die hij daarbij ondervindt is zichzelf. Want een recessie is geen afname van het vertrouwen in de economie, maar is een knik in het zelfvertrouwen van de betrokkenen. Als de manager/ondernemer in staat is in zichzelf te blijven geloven brengt een recessie hem meer voor- dan nadelen.
Mij zal het als bedrijfscoach-vol-zelfvertrouwen zeker voor de wind gaan.
Reactie: Te laat komen voor de eerste afspraak is inderdaad je eigen schuld, je kunt immers vroeg genoeg vertrekken en anticiperen. Maar nu de files op de vreemdste momenten op de vreemdste plaatsten onstaan is het simpelweg onmogelijk om op tijd komen gedurende alle afspraken op een dag te kunnen garanderen. Of je werkgever moet genoegen nemen met een bezoekje of 2 per dag......
