Reactie: Helemaal met G. van der Ent eens. Ik werk schooltijden. Na school ben ik voor ze thuis en hebben ze mijn aandacht. Mijn man maakte de gemiste uren door de week in het weekend weer goed. Ook al wordt mij de kinderopvang gratis aangeboden, zou ik nog niet meer gaan werken. Ik vind het veel te leuk om voor mijn eigen kinderen te zorgen. Wij hebben geen kinderen gekregen om ze vervolgens door instanties te laten opvoeden.
Wel, niet of parttime werken als je kinderen krijgt is een gevoelsitem. In welke combinatie voel je je fijn en gelukkig. Laat ieder gezin dat voor zich zelf beslissen. Moeders die carriere willen maken en fulltime willen werken doen dat echt wel.
Inderdaad, ik vind het zo vanzelfsprekend dat ik het vergeet te vermelden. Maar (re)organiseren doe je alleen als de klant er beter van wordt en als de medewerkers optimaal betrokken zijn.
Dank voor de aanvulling.
Overigens is een goedeen unieke visie als extra uitgangspunt aan te bevelen.
Reactie: Het bedrijf waar ik voor werk: Lialis, werkt volledig via het homesourcing concept. Alleen de Sales gaat naar klanten, alle Lotus Domino projectwerkzaamheden (en binnenkort Sharepoint en .Net projecten) worden door de medewerkers vanuit hun thuiswerkplek uitgevoerd. Met de huidige technologie is dit geen enkel probleem.
Alle bekende voordelen zijn waar, maar men moet ook de nadelen in de gaten houden. Zoals teveel werken en te weinig communicatie. Hier is echter heel goed mee om te gaan zolang iedere medewerker en de werkgever zich er van bewust is.
Mijn collega's zouden geen van allen meer anders willen. Heerlijk die flexibiliteit en niet meer in de file hoeven te staan!
Reactie: Met enige regelmaat verschijnt een dergelijk artikel als het bovenstaande, in dit geval zelfs gebaseerd op zgn. onderzoek. In de kern bevat het waarheid, maar de nuance is nogal zoek, weet ik uit ervaring in mijn eigen werkpraktijk.
Er zijn inderdaad mensen die stapeltjes op hun bureau hebben met documenten en die precies weten waar alles ligt. Er zijn vast en zeker ook mensen die een leeg bureau hebben en veel tijd kwijt zijn met het terugvinden van documenten. Dat gegeven tot algemeenheid verheffen gaat echter te ver.
In de praktijk kom ik veel bureaus tegen met stapels documenten, al dan niet in keurige mapjes. In deze stapels zitten documenten die men wil bewaren, er zitten documenten in waar acties in zitten en er zitten documenten tussen die alleen gelezen moeten worden, waarna ze weggegooid kunnen worden. Door hierin geen onderscheid te maken ontstaat bij veel werknemers het gevoel 'druk, druk, druk'. Dat komt vooral omdat er veel op het bureau ligt en men geen overzicht heeft wat de acties zijn die uitgevoerd moeten worden. Daarnaast is er nog e-mail (inboxen met meer dan 1000 e-mails zijn heel gewoon), voice-mails, notities en gedachten in je hoofd waarmee je iets wilt.
In het algemeen kan gezegd worden dat als je moeite hebt fysieke documenten goed te ordenen en terug te vinden op het moment dat je ze nodig hebt, het terugvinden van digitale documenten een ramp wordt.
De hoeveelheid nieuwe informatie neemt exponentiële vormen aan; ze verdubbelt jaarlijks.
Kortom, het organiseren van je werkplek en je werkstromen is een vaardigheid die voor iedere manager, kantoor- en kenniswerker van groot belang is. Dat hoeft niet altijd te leiden tot een leeg bureau overigens, al is het wel zo dat als je geconcentreerd wilt werken, allerlei losse blaadjes op je werkplek je erg kunnen afleiden. Vergelijk het met het dwangmatige gedrag dat we inmiddels allemaal vertonen, om elke 15 minuten onze Inbox te bekijken.
De overtuiging dat een leeg bureau leidt tot minder creativiteit is een veel voorkomende. In het algemeen is het echter niet waar. Onze creativiteit neemt toe, naarmate we meer rust en overzicht ervaren. Je hoofd is bedoeld om dingen te bedenken, niet om dingen te onthouden. Ben je je hoofd vooral aan het gebruiken voor dat laatste, dan zul je minder geniale invallen krijgen en zullen de invallen die je krijgt ook weer wegebben.
Dit alles is natuurlijk niet zwart-wit. Wat voor de een goed werkt, is voor de ander een ramp. De volgende tips zijn echter vrij universeel:
1. Zorg voor een persoonlijk archief dat eenvoudig is, handig in gebruik en plezierig om mee te werken. (Dus onder handbereik, geen ingewikkelde systemen en dat uitdaagt om het op orde te houden).
2. Zorg dat je documenten op je bureau, in je Inbox als je ze in je handen krijgt, niet even scant, maar ook direct verwerkt. Dit voorkomt dat je documenten zo'n 10 keer vasthoudt voordat je besluit wat er mee moet.
3. Verwerken betekent jezelf vragen wat het is, of er een actie uitgevoerd moet worden. Zo ja, dan noteer je deze actie in een extern betrouwbaar systeem.
4. Neem als je het druk hebt de tijd om je werk te organiseren. Dit lijkt misschien niets op te leveren, maar zorgt wel dat je overzicht houdt en het onderscheidt blijft maken tussen dat wat belangrijk is en wat niet.
Herken je jezelf meer in de situatie dat je tussen de bomen het bos niet meer ziet, dan is het de moeite waard je in te schrijven voor mijn nieuwsbrief.
Reactie: We hadden vroeger toch een ''ziektewet'' daar werd door werkgevers ''oud vuil''gedumpt,later in de wao. Als iemand niet kan aanrekenen is het een werknemer. De regering heef toch een stokje voor gestoken dat de ziektewet werd geprivatiseerd? Als meneer Loek Hermans wil dat het MKB geen risico moet lopen,dan moeten ze bij Den Haag en vragen of de ''ziektewet''weer in ere wordt hersteld. Daar moet hij gaan zeuren en niet bij de werknemer die door jarenlang geen salarisverhogen de touwjes al bijna niet kan ophalen vwg de schrikbare prijzen in winkels en gemeentes. Ik ben door een bedrijfongeval gedeeltelijk arbeidsongeschikt geweest. Moet ik voor opdraaien voor het geklungel van een schoonmaker die geen bordje plaatste dat ik van de trap afviel. Kon maanden niet werken.
Had ik dit dan moeten inhalen.
Reactie: Een opgeruimd bureau alleen is niet voldoende. Men dient structuur aan te brengen om op een snelle manier de respectievelijke documenten terug te vinden. Ik kan u garanderen dat werken vanuit een clean desk policy u tijdswinst zal opleveren en dat het veel aangenamer werken is. Al de mensen die ik op dit vlak gecoacht heb, ervaren een verademing. Stel je maar eens voor dat je net je garage hebt opgeruimd. Dit geeft altijd een leuk gevoel. De uitdaging is dat je uiteraard eerst tijd zal moeten investeren vooralleer tijd te kunnen winnen.
Reactie: Afgezien van je waarde op de arbeidsmarkt is jobhoppen ook niet goed voor je eigen ontwikkeling. Het is leerzaam om zo lang in de functie te blijven dat je ook de effecten van jouw acties op de wat langere termijn ziet.
Stond deze wijsheid in de laatste strip van Kaptein Roodbaard (afleveringen: Interest and Money en/of The General Theory of Employment?)
Dan had er wel bij mogen staan dat stropdassen niet door Vikingen bedacht zijn. Een metafoor kan goed werken maar deze ontstijgt het stripniveau echt niet.
Het enige wat nog in ontbreekt, is de focus die succesvolle organisaties leggen op het creëren van klantenméérwaarde.
Vanuit dit vertrekpunt werden de (re)organisaties gevoerd op de eigen maat van het bedrijf, met een interne focus op de eigen mensen.
Om het naar analogie met de Griekse filosoof Protagoras te zeggen: ''de eigen mensen zijn de maat van alle dingen''
Reactie: Mijn ervaring en statistiek van de laatste 6 jaar toont het tegendeel aan.
Cruciaal bij het leegmaken van je bureau is de wijze waarop je de zaken opbergt. Het draait dus niet om een leeg bureau, maar om een goed opbergsysteem. Consequent en geïntegreerd.
Als meneer Abrahamson bij mij in training zou komen, zou hij zijn spullen blindelings kunnen terugvinden. Hij zou meer focus hebben en niet afhankelijk zijn van toevalligheden in zijn onderzoeken. Hij zou in staat zijn om een haalbare planning te maken. Meer rust, overzicht en een hogere productie.
Reactie: Zorg voor kleine kinderen is onontbeerlijk, maar ook schoolgaande kinderen hebben zorg nodig. Waarom wordt er veelvuldig aan voorbij gegaan aan het feit dat je je kinderen niet opvoedt wanneer je er niet bent. Buitenschoolse opvang houdt kinderen van de straat, maar daar is alles mee gezegd. Kinderen in de basisschoolleeftijd hebben een klankbord nodig, iemand die ze stimuleert en ze verstandig zelfstandig leert worden. Goed opvoeden is een onderschat vak. Kindjes blijven niet klein en vormen een steeds grotere uitdaging. Ik werk parttime en ben daar ook trots op. Mijn inbreng maakt wel degelijk verschil en iedere dag heb ik meerdere functies.
Reactie: Was die verschrijving Freudiaans?
Nederlands Centrum voor DEBITEUREN? Het is toch directeuren?
En dan die cijfers ja, keken ze er maar vaker naar, want dan hoeven wij als crisismanagers niet steeds pas om 5 voor 12 proberen te redden wat er te redden valt.
Inderdaad zijn veel managers winnaar in de staat waar Clinton ook op voorsprong staat, The State of Denial.
Reactie: Soms draven voorzitters van werkgeversorganisaties door.
Dit keer is het weer Loek Hermans en de andere keer is het weer Wientjes van het VNO.
Soms weten het verschil niet meer tussen een werkgever en een werknemer.
Zolang de werknemer zijn eigen salaris niet kan beïnvloeden, is het een werknemer met alle gevolgen van dien!
Kan hij wel de situatie beïnvloeden, dan heet het vaak werkgever.
Hermans wil het ondernemersrisico leggen bij de werknemer, maar wel de eventuele winst binnenhalen. Het alles op een hoop gooien is de oorzaak dat er geen goede discussie komt.
Daardoor mist Hermans de kans op een echte discussie, waar beide partijen over kunnen praten.
Een werknemer die regelmatig sport, is minder ziek en de kans op bv. hartinfarcten, vetzucht, diabetici, zijn een stuk minder, dus waar praat je over! Werkgevers stellen ook dat te dikke werknemers moeten afvallen, anders leggen ze de kosten bij de werknemer, oh ja dikke werknemers presteren minder, voor het geval dat iemand dat ook wil schrijven in dit blog, stop dat soort discussies en laat die over aan de echte deskundigen, artsen, bedrijfsartsen etc.
Arbodiensten adviseren sport als een goede basis voor gezonde werknemers.
Nu zijn er sporten met hoge risico’s en daar mag je best over praten. Ik denk dat een gezamenlijke betaalbare regeling met een verzekering kan leiden tot een goede discussie met draagkracht, maar het woord sport gebruiken om alle risico’s op de werknemer af te wentelen, is erg goedkoop.
En reageren op zieke mensen, met ze nemen het ervan, ze plegen fraude, is nog erger, want het geeft aan dat je niet in staat bent om normaal na te denken, dus aan die onzin doe ik niet mee.
Ik hoop dat het dit keer een constructieve dialoog wordt op dit artikel, in plaats van een scheldpartij zonder inhoud.
Dus wie reageeert?
