Reactie: Hooggevoeligheid als zegen heb zo heb ik het nooit ervaren, waarom de negatieve emoties van anderen voelen als de negatieve emoties in jezelf ook niet als positief word beschouwd. Hooggevoeligheid is geen nieuw modeverschijnsel nee, het word alleen net als wiplash en rsi nu pas erkend! Veel gevoeligen zetten maar een masker op,want wie wil er nu als slappeling en watje uitgemaakt worden en de mensen die er geen begrip voor hebben weten niet wat je er voor doet om jezelf krachtiger te willen maken en jezelf een fatsoenlijk leven te willen geven om ook te kunnen ''mee draaien'' in deze materialistische egoistische wereld terwijl je het liefst omringt word met fijne mensen en een rustiger omgeving. Dan mag zo'n Bakker blij zijn met zo'n kortzichtigheid en onbegrip al vind ik zo'n iemand dan totaal niet geschikt als psycholoog.
Reactie: Naar mijn mening wordt dit onderwerp door werkgevers bewust als taboe in stand gehouden. Kijk alleen maar naar de gemiddelde vacaturetekst. Meer dan 95% van die teksten bestaat uit eisen en voorwaarden die de werkgever stelt. Slechts 5% gaat over wat jij kan/mag verwachten. En die 5% bestaat dan ook nog eens uit waardeloze standaardinformatie. Informatie als; salaris conform de markt en goed secundaire arbeidsvoorwaarden.... Wat koop ik daarvoor dan? Ik heb het niet zo op de USA, maar daar staat in een vacaturetekst een schatting van je salaris en een opsomming van secundaire arbeidsvoorwaarden. De Amerikaanse bedrijven in Nederland geven deze informatie ook gewoon. Het is typisch Nederlands om dit te verzwijgen, want dan kun je er nog mee goochelen. Nederlandse werkgevers zitten nu eenmaal graag voor een dubbeltje op de eerste rij. Tegelijkertijd bestaat er onder de Nederlandse werknemers de consensus dat wij afhankelijk zijn van de gratie van werkgevers. Daar komt bij dat als de top van het bedrijf miljoenen wegsluist er toch ergens op bezuinigd moet worden. Dus een korte advertentietekst en lagere salarissen zijn in hun ogen een goed begin om hun exorbitante salarissen terug te verdienen.
Het probleem is echter dat er op deze wereld veel vervelende mensen rondlopen die zonder enig respect voor anderen door het leven gaan. Zie ze als de Ebenezer Scrooges van nu. Die denken dat het normaal is om iemand bij de voeten af te zagen als er iets mis gaat. Die zichzelf opladen door anderen kapot te maken. Die denken dat het nodig is om steeds maar te triomferen over anderen. Dit soort mensen laten vaak persoonlijkheidstrekken zien die nauw overeenkomen met die van psychopaten. Weinig inlevingsvermogen, dus geen empathie! Deze egocentristen botsen (vaak eenzijdig) met socialisten en verzieken daarmee levens en werksituaties onnodig. Deze mensen zijn naar mijn mening erg gevaarlijk voor een organisatie, aangezien ze hun energie halen uit de deconstructie van anderen. Dit terwijl een organisatie erop ingesteld is constructief te kunnen zijn! Mijn boodschap aan de wereld is dan ook om dit soort mensen met chirugische precisie te verwijderen uit een organisatie.
Reactie: Het is natuurlijk tijdrovend om als organisatie met je eigen selectie bezig te zijn. De duizenden reacties op een vacature vergen soms veel energie en aandacht die je ook op andere fronten had kunnen inzetten.
Het is natuurlijk een kwestie van prioriteiten stellen, wat is belangrijker die nieuwe werknemer of het andere werk.
Ik zelf stel dat je niet kunt vragen van een sollicitant dat die enige betrokkenheid met de organisatie heeft als je niet zelf als organisatie die persoonlijke selectie hanteerd.
Zoals je zelf sollicitanten afwijst op hun onpersoonlijke standaard reacties,zo wijst de sollicitant de onpersoonlijkheid van een W&S bureau af. Bovendien schieten dit soort bedrijven nu als paddenstoelen uit de grond.
Ik ken iemand die zijn profiel op de diverse banenmarkten op het internet heeft staan. Die wordt 3 a 4 keer per dag gebeld door W&S kantoren voor vacatures die ze zelf ook uit de krant hebben gehaald, probleem is dat ze daar pas achter komt als ze daar op gesprek is geweest. Reiskosten worden niet vergoed.
Grootste probleem is dat sollicitanten niet in staat zijn het kaf van het koren te scheiden.
Ik sluit mij volledig bij u aan. Het loopt de spuigaten uit! Het is toch volstrekt belachelijk dat er op managementniveau met miljoenen wordt gesmeten terwijl de ''gewone man'' ieder jaar de broekriem wat strakker moet trekken? Hoe kan er trouwens zo gemakkelijk over verdubbeling worden gesproken????? Ik krijg ieder jaar maar 3,5%?! Ik erger me kapot aan mannen als Groenink. Eerst 7 jaar wanbeleid voeren en massaontslagen voltrekken en dan nog met 30 miljoen weglopen. Als ik mijn targets niet blijf halen, sta ik na 2 beoordelingsgesprekken met lege handen op straat! Nog groter is mijn vraag, waarom gebeurt hier niks mee?? Waarschijnlijk omdat al die gasten bij elkaar in de zak zitten en omdat er al een soort van ondergrondse lobbypraktijk bestaat, zoals we dat van de USA kennen. Het is toch te bespottelijk voor woorden dat de mensen die het meeste werk verzetten, het minste verdienen! Helemaal als je beseft dat de mensen (de zogenaamde en zelfgekroonde visionairs) die het minst uitvreten en hun werk niet naar behoren doen, het meeste verdienen en met miljoenen weglopen vlak voordat alles als een kaartenhuis in elkaar stort!
Reactie: Leuk onderzoek, maar in de praktijk kom ik hele andere dingen tegen. Vraag bijvoorbeeld eens aan mensen wat ze zouden doen met 20 miljoen. Vanuit de maatschappelijke doctrine antwoordt volgens mij meer dan 50%; ''ik zou blijven werken, weliswaar minder dan nu, maar ik zou wel blijven werken''. Naar mijn idee is dit niks meer dan sociaal wenselijk gezwets. Als het niet meer hoeft zal deze 50% echt niet meer gaan werken. Ze zullen ongetwijfeld actief blijven, maar dan op hele andere plekken dan hun huidige baan. Dit onderzoek is vergelijkbaar. Mensen geven hier geen eerlijke antwoorden op, want je weet nooit bij wie het terrecht komt. Dus houdt men de schijn hoog en sluit men zich aan bij de algemeen geldende overtuiging, werken maakt gelukkig. Misschien dat ik zelf wel niet gelukkig wordt van werken en daarom deze conclusie geef, maar ik ben ervan overtuigd dat dit een wassen neus is. Als een compleet bedrijf weet dat de baas van Alfa Romeo's houdt en zeer enthousiast wordt als er over gesproken wordt, dan zal er in zijn bijzijn niemand iets negatiefs over Alfa Romeo's durven te zeggen. Zo ook met dit onderwerp. Als al je collega's zeggen dat ze gelukkig worden van werken, dan ga jij niet buiten de boot vallen door het tegendeel te beweren. Bij uitkeringstrekkers is het helemaal onzin want die staan al met hun rug tegen de muur als je ze een dergelijke vraag stelt. Daarnaast wordt deze groep al gebrainwashed door alle reintegratiebedrijven, CWI's en UWV's waarmee ze in aanraking komen. Het probleem zit hem vooral in een gebrek aan respect dat wij voor elkaar hebben.
Begrijp me niet verkeerd. Werk kan inderdaad gelukkig maken, maar in nog veeeeel meer gevallen ook heel ongelukkig! Dat zie je wel in de percentages hierboven. Slechts ''15% gaat met plezier op in zijn baan''.... Het lijkt me dus niet echt onomstotelijk bewezen dat werken gelukkig maakt!? Volgens mij worden mensen eerder een beetje gelukkig doordat ze niet afwijken van wat als normaal wordt beschouwen.
Als werken daadwerkelijk zo gelukkig maakt, waarom willen we dan allemaal minder werken? Waarom willen we dan allemaal meer vrije tijd? Waarom barst ons land dan niet uit elkaar van de vrijwilligers die enkel willen werken om zich gelukkig te voelen? Waarom gaan mensen dan met een sabbatical? Waarom verhuizen er dan steeds meer mensen naar het buitenland? Waarom klaagt iedereen dan steen en been over werkdruk en werkstress? Waarom klaagt men dan problemen in het combineren van opvoeden en werken?
Misschien dat ik zelf negatieve associaties heb met werken, maar werken is voor de meesten slechts een middel om te kunnen leven.
Reactie: Automaat rijden is alleen rustgevend met een voldoende grote motor erachter. Ik ben zelf een fervent handbak rijder omdat ik hou van de controle die dat geeft. Ik heb echter in de meest uiteenlopende automaten gereden en de een bevalt beter dan de ander:
Een auto met 1,3 en automaat wordt je knap nerveus van. Telkens als je wilt versnellen schakelt het ding terug. Een Chevy Impala (USA) moet natuurlijk met automaat en rijdt goed. Alleen gebruik ik in de bergen wel veel de vaste posities van de bak zodat je wat motorremkracht hebt. De Audi tiptronic is wat traag maar als je goed anticipeert is het lekker schakelen met de flippers. De Audi CVT vind ik een onding. Maar het NON PLUS ULTRA rijden was voor mij toch wel de BMW 535D automaat. Die niet echt niets te wensen over. Wat een beul van een motor en een heerlijke automaat. Ik had echt geen enkele behoefte om de regie over te nemen. Hoe lekker automaat rijden is hangt dus af van het type automaat en de motor die ervoor hangt. Zolang ik een lekkere automaat niet kan betalen, schakel ik gewoon lekker zelf. Dan maar een lamme poot in de file.
Reactie: Niet geheel mee eens. Als je echt een baan hebt waar je je niet gelukkig in voelt, dan knap je daar hoe dan ook op af. En dan maakt het niet uit of je wel of niet wat anders hebt.
Reactie: Ik ben het volledig met de strekking van het artikel eens.
Ik heb heel vaak twijfels of het W&S bureau inderdaad precies weet wat de werkgever zoekt.
Ook zouden W&S Bureau's en recruiters en de bedrijven hn wervings activiteiten beter op elkaar af moeten stemmen. Ik ben meerdere keren door 1 of meerdere organisaties bij hetzelfde bedrijf aangeboden.
Tegenwoordig sta ondanks dat toch meer open voor deze bureaus omdat zij toch vaak vacatures hebben die ik op een andere manier niet kan achterhalen.
Ik zal echter altijd mijn wantrouwen tegenover deze organisaties en bureaus houden.
Reactie: Misschien ben ik onwetend, en ik rijd bijna nooit in de file, maar zelf de koppeling bedienen, veel of weinig toeren maken, dat is toch het einde.
In de file is het fijn, dat geloof ik meteen. Een halfautomaat lijkt me dan een goede oplossing, vol automatisch in de file, lekker zelf schakelmoment bepalen als je wel lekker door kunt rijden.
Bij Alfa heet dit Selespeed, Audi heeft het ook dacht ik.
Reactie: Zodra ik met de trein even snel, even comfortabel en even rustig de eindbestemming kan bereiken zal ik een treinreis overwegen.
Maar omdat ik nu alleen al om het station te bereiken 40 minuten met de bus een sightseeing door de hele stad moet doorstaan, aangestaard door duistere figuren en horendol gemaakt door dove tieners met dopjes in hun oren waar oorverdovende boem boem uit komt, is het echt geen alternatief.
Reactie: Het is steeds de vraag of je kiest voor een W&S bureau of zelf rechtstreeks de markt op gaat. Zowel voor de kandidaat als voor de organisatie.
Vaak zie je bedragen van vele tienduizenden euro's als vergoeding en als je dat afzet tegen het aantal uren werk, dan is iedere verhouding zoek.
Het wordt dus ook tijd voor een ander soort W&S bureau.
