Reactie: Dus wat je eigenlijk zegt is dat tijdens een recessie moet jouw bedrijf daar niets van aantrekken en gewoon investeren in de toekomst en nieuwe klanten. maar als je dit doet ben je dan niet kwetsbaar voor die recessie?
Je kan wel gaan investeren maar als je meer risico gaat lopen dan kan dat toch vreselijk mis gaan?
Reactie: In de trainingen die ik geef stel ik herhaaldelijk vast dat veel managers manager zijn geworden op basis van loyaliteit, lange dagen, en hart voor de zaak. Alles wat met integrale planning te maken heeft, zowel theoretische kennis als de vaardigheid om het te kunnen toepassen, komt in praktijk niet tot uiting.
Ex-minister Veerman zei eens dat managers controleren of zaken gebeuren zoals ze zijn opgedragen, leiders zijn mensen die richting geven. Tachtig procent van de mensen wil geleid worden en managers die dat onlangs geworden zijn merken dat opeens alle ogen op hen gericht zijn. Dat maakt onzeker en men gaat door druk overhaast zaken ''managen'' die eigenlijk niet nodig zijn. Dat veroorzaakt gemor en ontevredenheid wat de druk alleen maar nog meer doet toenemen.
Een goed motto zou kunnen zijn, ''niet meteen rennen, maar eerst plannen''. De valkuil van veel managers is taakgerichtheid. Dit leidt regelmatig tot problemen oplossen die er niet zijn met alle gevolgen van dien. Ik adviseer altijd mensen na het vinden van de oplossing de vraag te beantwoorden: ''En welk probleem ga ik daar nu mee oplossen''. Ervaring leert is dat dat heel verhelderend werkt.
Reactie: Recessies, depressies horen er gewoon net zo als winter, lente, zomer en herfst. In de zomer doe je zomer dingen, in de winter doe je winter dingen etc.
En ja, angst he.. Overigens hoeven we dus bij voorbaat dit boek niet te gaan kopen, toch?
Reactie: Ken deze code ook niet. Maar heb wel een mooi verhaal, nou ja mooi!
Ik ken een bedrijf een grote multinational. Die laat asbestachtige stoffen zonder noemenswaardige bescherming verwerken door uitzendkrachten.
Als leidinggevende kreeg ik dus vaker te maken met uitzendkrachten die de gevarenteksten op de doos lazen en aangaven moeite te hebben met het verwerken van dergelijke stoffen.
Ik werd door het management verzocht dergelijke mensen dan ook niet meer inhuren...naar huis te sturen.
Welnu het bedrijf stelde dat er niks aan de hand was, de stof niet gevaarlijk en het mondkapje en een paar werkhandschoenen adequate bescherming bood.
Veel medewerkers kregen echter uitslag op de bovenarmen van de vezels. Er was geen afzuiging maar de instructie was wel dat er enkel met een stofzuiger gepoetst mocht worden. Die was echter al maanden defect. De werkzaamheden werden uitgevoerd in een open hal waar honderden medewerkers werkten.
Regelmatig moest in deze stof geslepen worden met een haakse slijper en werden grote hoeveelheden stof verspreid. In opdracht van het bedrijf. In de tekst op de dozen stond wel stof en inhaleren van stofdeeltjes voorkomen.
De hal was altijd tochtig en er was druk heftruckverkeer. Zo werd de stof door de hele hal verspreid. Het gevolg was dat enkele honderden mensen bloot stonden aan kankerverwekkende vezels zonder dat zij dit wisten.
Ik besprak de situatie bij het bedrijf, bij de leiding en de arbodeskundige. Inmiddels leerde internet mij dat deze stof waarschijnlijk gevaarlijker was dan asbest en momenteel in Brussel bekekenb wordt hoe men met asbestvervangende stoffen moet omgaan. Inmiddels is bekend dat veel van deze stoffen zelfs gevaarlijker zijn dan asbest maar buiten het asbestbesluit vallen.
De werkgever had wel testen gedaan met produkten die niet schadelijk zouden zijn leerde ik maar die bleken een fractie duurder en dus oninteressant.
Welnu, een mondige uitzendkracht weigerde dat werk. Immers ik wees iedereen op het gevaar. Er waren mensen die haalden de schouders op en zeiden soms ''ach ik rook ook, daar krijg je ook kanker van'', anderen daarintegen vonden dergelijk werk niet kunnen en weigerden dit.
Er ontstond een spanningsveld met het uitzendbureau. Dit wilde van mij weten hoe gevaarlijk het werk was voor hun medewerkers. Ik hield dus de bedrijfspolicy aan. Wat moest ik het was vakantietijd en de arbomensen en het management was op vakantie. De vervangers vonden dat ik hen maar te woord moest staan en wel op een manier dat het in bedrijfsbelang was. Ik stelde dus dat het bedrijf bekend was met de stof, erna gekeken had en ervan overtuigd was dat mits de beschermingmiddelen werden gebruikt en de instructies opgevolgt er geen gevaar was voor de gezondheid maar de details zouden ze aan de deskundige arbocoördinator moeten vragen. Ik was slechts leidinggevende en ontving ook deze informatie van deze deskundigen.
Het bedrijf deed het slijpen met de haakse slijper uitbesteden. Nu stonden bij een ander bedrijf een paar Polen in akkoord werk helemaal zonder bescherming te slijpen binnen de poort van een logistiek bedrijf dat werkte voor ons bedrijf.
Wat moest ik doen, wantoestanden tot en met. Van de andere kant moet ik ook mijn werk zien te behouden want daar leef ik van.
Dus ik dacht nou tja, zolang het niet bij ons gebeurt is het niet mijn verantwoording.
Toch knaagt het wel aan mijn geweten.
Echter binnen de poorten van het bedrijf waarbij ik werkte was het ook nog lang niet in orde.
Research wees uit dat heel wat bedrijven wereldwijd deze stoffen verwerken en eigenlijk iedereen dit produkt inmiddels in bezit heeft.
Dit wordt ook nog eens ontleedt bij afdanken van het eindprodukt en dus zullen wereldwijd overal mensen werken met deze stof die minimaal net zo gevaarlijk is als asbest.
Ik werd ontslagen enkele maanden later. Ik vertelde mijn advocaat over de werkwijze met dit produkt en de gevolgen en de wereldwijde impact.
De advocaat stelde nadat ik hem diverse bewijsstukken had getoond dat hij er zijn vingers niet aan wil brandden. Ik had gelijk maar hij was een te kleine advocaat. Hij was bang voor represailles, ook voor mij.
Weet je wat je hier aan het rollen brengt? Weet je wat ze met jou doen?
Laat maar zitten jongen, dat is veels te heftig.
Het maximale dat je kunt krijgen is zwijggeld of een kist. Maar ze zullen blijven werken met deze stof, tenzij ze door een machtig orgaan aangepakt worden.
De ellende is ook nog eens. Dergelijke bedrijven zijn net duivenhokken, personeel gaat en komt. Werk er drie maanden en je leert je hele stad kennen. De ziekte komt net als met asbest pas na pakweg 10-30 jaar. Bewijs dan maar eens dat het van hun arbo wanprestatie komt. Dat is net zo'n klus als menig asbestslachtoffer heeft ondergaan.
Welnu, ik probeerde de vertrouwenspersoon te bereiken van het concern maar ik kreeg nooit een antwoord, geen mail, geen ontvangtbevestiging niks. Het bleef dood.
Ondertussen staan er wel troffeeën in de prijzenkast wegens uitmuntend personeelsbeleid.
Reactie: Wellicht twijfelt nog meer personeel aan de leidinggevende kwaliteiten van de manager.
Is ook niet zo vreemd eigenlijk immers een manager is niet per definitie een leider en andersom niet elke leider is een manager.
Dat is een fout die kennelijk heel hardnekkig is. Zo hardnekkig dat de CEO, eigenaar of directeur ze maakt.
Dan heb ik het nog niet eens over de informele leiders binnen een bedrijf.
Ik denk dat dat ook een grote bron van stress is voor zowel leiders als managers en uiteindelijk het personeel.
Een slimme manager wil het dan ook niet alleen doen maar vertrouwt op de kwaliteiten en kunde van de leidingevenden, formeel of informeel. Wil je het allemaal zelf doen dan loop je vast op een bepaald moment en ja, dan heb je waarschijnlijk ook last van ongezonde stress. En ook de ongezonde, inproduktieve stress onder je personeel geïmplementeerd.
Uiteindelijk is de hele organisatie de dupe van het gemis aan leidingevende kwaliteiten.
De meeste managers leren trouwens, door vallen en opstaan vanzelf wel leidinggeven, ze moeten wel om zich te handhaven. Uiteindelijk leren ze zelfs dat ze moeten vertrouwen op de leidinggevende. Al zijn er van die figuren die denken dat ze zelf alleswetend en - kunnend zijn, dat zijn de ergsten.
Laat ik het zo stellen, ik ben ervaringsdeskundige op dat vlak.
Reactie: BESTE MANAGERS
Begin eens (meer) met uzelf te managen.
Stel u kwetsbaar(der) op, verwerk de signalen en pas deze toe. Stel een persoonlijke coach aan.
Reactie: De spijker op zijn kop, vooral het slot! Veel mensen blijven rondlopen met de illusie dat hun leven, zowel prive als zakelijk, beter is wanneer iedereen hun 'aardig' vind. Helaas, het tegendeel is waar.
Reactie: Wat hebben we het allemaal moeiljk. Als ik dergeljke klanten ontmoet geef ik de volgende antwoorden: Slachtoffers geven hun toekomst weg. Complementeer uw leidinggevende, bekritiseer hem niet. Maak gebruik van je geboorte geschenk: de vrijheid om te kiezen. Als je invulling kunt geven aan de genoemde antwoorden, dan hoef je dergelijk artikelen als hierboven niet te schrijven of te lezen. Kun je hier geen invulling aan geven, dan kun je aan een nieuwe manier van leven gaan werken. En die is alleen te verkrijgen met veel geduld en inspanning en de prijs is hoog(Fjodor Dosyojevski). Gerrit Michels. www.germarmich.com
