16 oktober 2008 -
Net nu u dacht dat het niet erger kon worden dan dit, blijkt dat lange werkdagen, zorgen over de toekomst, onzekerheid en stress genadeloze klappen toebrengen aan de motivatie en productiviteit van werkenden. En de manager mag het oplossen.
Dat blijkt uit onderzoek van het Center for Work-Life Policy. In plaats van uit zichzelf extra hun best te doen om te voorkomen dat ze ontslagen worden, hebben overgebleven werknemers meer dan ooit de steun en begeleiding van hun manager nodig om te blijven presteren en hun vertrouwen in de organisatie te behouden.
Vertrouwen
Het aantal werknemers dat loyaal is aan hun organisatie daalde het afgelopen jaar van 95 procent tot iets meer dan de helft. De betrokkenheid is – samen met het vertrouwen – met twaalf procent gedaald. Dat wijst erop dat de overlevers van een reorganisatie het moeilijk vinden zich effectief op hun werk te richten. Stress en zorgen rukken op: tweederde van de ondervraagden lijdt aan slaaptekort. Zeven van de tien zeggen dat ze ‘op´ zijn aan het eind van de werkdag. Bijna negen van de tien maken zich grote zorgen over de toekomst.
Financiële sector
Vooral mensen die werkzaam zijn in de financiële sector zijn veel gestresster dan een jaar geleden. Bijna acht van de tien moeten langere werkdagen maken en negen van de tien klagen over een steeds hogere werkdruk. Daarnaast krijgen ze te maken met zwaardere werkomstandigheden en uitgedunde teams en ook nog eens met de woede van het publiek. De stress die hierdoor ontstaat, verlichten ze met name met teveel eten en drinken na het werk.
Toppers
Het grote probleem voor ondernemingen is dat nou net de verkeerde mensen weg willen: de toppers met genoeg banenkansen. Dat is gevaarlijk voor elke branche, maar vooral financiële concerns zijn kwetsbaar als hun beste mensen vertrekken. Kennis is hier immers essentieel.
Vrouwen
Ontslagen en reorganisaties zijn aan de orde van de dag en blijken vernietigend voor de moraal en stressverhogend. Iedereen lijkt inmiddels onzeker over zijn/haar baan. 64 procent denkt erover zelf te vertrekken en 24 procent is al actief op banenjacht. Vooral vrouwen zijn geneigd op te stappen. Een reden daarvoor zou kunnen zijn dat vrouwen veel meer de voor- en nadelen van een baan tegen elkaar afwegen en sneller kiezen voor een goede balans met hun privéleven. Bovendien zijn vrouwen op hogere posities vaak getrouwd met mannen die ook goed verdienen, zodat ze veel meer vrijheid hebben in de keuze van een baan.
Het állerbelangrijkste is dat de manager in zichzelf blijft geloven en zich ervan bewust is dat niemand iets voor hem of voor zijn team doet. De mensen, inclusief de manager moeten het zélf doen en zichzelf aan het einde van iedere dag de vraag stellen of de prestatie die zij die dag leverden gewaardeerd kan worden met een voldoende! In deze cirisistijden is de enige oplossing om uit een neerwaartse spiraal te geraken alleen maar te vinden in het mouwen opstropen en doorzetten.
Durvina Tanis
|
|
24
-
10
-
2008
|
14
:
38
uur
Managers moeten tonen dat ze vertrouwen hebben in de werknemers. Hierdoor zullen zij zich gewaardeerd voelen en zich belangrijk voelen voor de organisatie. Een nieuwe balans vinden na een economische crisis is belangrijk, dit moet echter wel gezamenlijk gebeuren.
John Doe
|
|
8
-
12
-
2008
|
18
:
27
uur
ik vraag mezelf aan het eind van de dag steeds af: welke prestatie heeft de werkgever vandaag geleverd waardoor ik weer iets meer vertrouwen in zijn leiderschap krijg... best triest eigenlijk dat mijn functioneren in de handen van een ander ligt... Hoezeer je ook je best doet, hoeveel overuren je ook maakt, een schouderklopje kan er voor alle medewerkers niet eens vanaf.
Gerrit Michels
|
|
9
-
12
-
2008
|
14
:
36
uur
Wat hebben we het allemaal moeiljk. Als ik dergeljke klanten ontmoet geef ik de volgende antwoorden: Slachtoffers geven hun toekomst weg. Complementeer uw leidinggevende, bekritiseer hem niet. Maak gebruik van je geboorte geschenk: de vrijheid om te kiezen. Als je invulling kunt geven aan de genoemde antwoorden, dan hoef je dergelijk artikelen als hierboven niet te schrijven of te lezen. Kun je hier geen invulling aan geven, dan kun je aan een nieuwe manier van leven gaan werken. En die is alleen te verkrijgen met veel geduld en inspanning en de prijs is hoog(Fjodor Dosyojevski). Gerrit Michels. www.germarmich.com
