De meeste adviezen voor barre tijden zijn klinkklare onzin en/of komen op hetzelfde neer. Wie even simpel doorredeneert komt er echter al snel achter wat er echt moet gebeuren.
Het gaat slecht, tijd om wakker te worden. Aan de slag dus met twee opdrachten:
Oefening 1:
Lees de 3,5 miljoen staatjes, artikels, tiplijstjes, lessen uit de vorige recessies, gegarandeerde succesformules en andere triviale onzin die u op onder de zoekterm "crisis tips" op Google kunt vinden en vat ze samen.
Al snel komt u erachter dat u er bij het uitbreken van economisch spannende tijden volgens de "experts "goed aan doet om:
- veel aandacht te besteden aan uw huidige klanten en weglopende specimen tegen te houden,
- uw beste medewerkers te motiveren om optimaal te blijven presteren,
- op de kosten te letten maar actief te blijven investeren,
- uw producten en diensten nog aantrekkelijker te maken dan ze al zijn,
- en op alle gebieden voor het laaghangende fruit te gaan.
Dit zijn de steeds terugkerende thema’s, veel meer advies is er niet te plukken. Kortweg: u wordt vriendelijk doch dringend verzocht om zogenaamd op een anticyclische manier proactief te zijn.
Oefening 2:
Hang dit lijstje voor uw neus en zoek de raadgevingen die specifiek en exclusief van toepassing zijn tijdens een economische dalperiode…
En?
Precies. Het meest verbluffende, verbijsterende en ironisch-bulderlachverwekkende aan alle goede raad voor barre tijden is dat hij net zo goed opgaat voor goede tijden.
Goede ruilprocessen voeren met belanghebbenden, kosteneconomisch en tegelijk innoverend ondernemen, etc.: zijn dit inderdaad geen verplichte nummers voor elke organisatie, op elk moment en in elke omstandigheid?
Maar wacht even… raadgevingen zijn toch alleen maar raadgevingen wanneer ze nog niet toegepast worden?
Waarom verschijnen ze bij een economische neergang dan zo massaal aan onze leeshorizon? Daar kan maar één verklaring voor zijn: in betere tijden heerst er een collectieve burgerlijke ongehoorzaamheid jegens deze basale bedrijfskundige principes die nu weer het daglicht zien.
De gevolgen kennen we. Er is de Wet van Parkinson die aantoont dat werk altijd uitdijt tot het de beschikbare tijd opvult.
En de vaststelling van Mike Hammer dat slechts 15% van de beschikbare tijd in organisaties besteed wordt aan het genereren van waarde voor de klant.
En…
We zuchten diep. En gaan gewoon door. Af en toe iemand die er wat van zegt, niemand die er wat aan doet.
Tot de man met de grote hamer langskomt en het systeem een min of meer formidabele opdoffer krijgt.
In een economische dip gaan de kritische stemmen dan wél harder klinken en luidt het eensgezind dat we beter moeten letten op belanghebbenden, centen, ondernemerschap en laaghangend fruit.
En nu wordt er wél geluisterd. En gaan we wél (enigermate) over tot actie. Omdat we moeten. Dwang blijft de meest effectieve motivator. Maar dat wist Frederick Herzberg, die in 1968 de term Kick In The Ass in de werkmotivatiepsychologie introduceerde, ook al.
Het beste advies is dus eigenlijk geen advies. De beste actie is dus eigenlijk geen actie. En de remedie is wel een uitstekende remedie, alleen niet voor de kwaal waarvoor ze wordt aangeboden: crisis? Doe gewoon.
Een economische crisis is dus niet alleen een cyclische wetmatigheid, maar ook een louterende catharsis, een grote schoonmaak in de stallen van Augias.
Of in gewoon Nederlands: niet alleen komen economische dips op geregelde tijdstippen terug, ze werken ook zuiverend en hebben hetzelfde effect als de actie van de Griekse mythologische figuur Herakles die twee rivieren omleidde om de mest van drieduizend ossen uit de stallen van koning Augias te ruimen.
In het kader van de continuïteit mogen we dus blij zijn dat het af en toe wat slechter gaat.
We maken schoon schip. We vegen het vet, het stof en de andere ballast die zich in de voorbije jaren verzameld heeft gewoon van het dek af en gaan weer fris en monter aan de slag.
Hiermee is alles dan ook gezegd.
Dames en heren, dit is uw wake-up call. U weet nu wat u te doen staat: geen spectaculaire nieuwe strategieën maar gewoon back to the basics.
Het naderende onheil van weglopende klanten, krimpende markten, stijgende grondstofprijzen, gedemotiveerde medewerkers en listig rondsluipende betalings-, krediet- en solvabiliteitsproblemen kunt u gebruiken als een knuppel in het hoenderhok, een Kick In The Ass. Maak de tent weer lean & mean en voor u het weet is het onweer alweer voorbij.
Kortom: u kunt uw computer nu meteen uitzetten en datgene gaan doen waar u eigenlijk voor betaald krijgt.
In deze serie van 12 posts kunt u fragmenten lezen van het boek "WAKE-UP CALL: het gaat slecht dus moeten we weer even normaal doen" van Guido Thys.
Over de auteur:
Guido Thys helpt als bedrijfsverloskundige organisaties om waarde ter wereld te brengen voor zichzelf, klanten en andere belanghebbenden. Met meer dan 160 presentaties per jaar is hij de meest gevraagde zakelijke spreker van Nederland.
Hij is de inspirator van ?Next! Coaches, een groep bijzonder dwarsliggende management- en bedrijfscoaches.
Hij is auteur van o.m. "WAKE-UP CALL: het gaat slecht dus moeten we weer even normaal doen." Werk nu mee aan zijn nieuwe boek!
Volg Guido op Twitter: GuidoThys en LinkedIn
Recessies, depressies horen er gewoon net zo als winter, lente, zomer en herfst. In de zomer doe je zomer dingen, in de winter doe je winter dingen etc.
En ja, angst he.. Overigens hoeven we dus bij voorbaat dit boek niet te gaan kopen, toch?
Zoals altijd weet je het prachtig te verwoorden. Ik hou van je simplisme. Maar je gaat deze keer toch iets te kort door de bocht. Zie de weblog die ik zojuist heb gepubliceerd op deze site. (Klik hier)
Michel
Guido Thys
|
|
11
-
12
-
2008
|
21
:
17
uur
Anthony, je hebt gelijk met je seizoenenvergelijking. Het probleem is alleen dat de meeste organisaties zich hier niet veel van blijken aan te trekken en daardoor hun kwetsbaarheid tijdens slechtere tijden aanzienlijk vergroten.
De vraag is dus in welke situatie jouw bedrijf/organisatie zich bevindt. Als ze helemaal geen advies nodig heeft, dan hoef je het boek inderdaad niet te kopen. Als er haken en ogen aan zitten, kun je twee dingen doen: zelf nadenken (voorkeur!!) of toch mijn boek kopen.... :-)
Guido Thys
|
|
11
-
12
-
2008
|
21
:
36
uur
Michel,
Je gaat in je blogpost in op de vergelijking van Anthony (zie hierboven) en je schrijft dat organisaties in verschillende conjuncturen andere dingen moeten doen, net zoals je je in de winter warm moet kleden en in de winter niet.
Voor welk type organisatie zou jij het liefst willen werken, voor een club die bij elke verandering het roer moet omgooien, of voor een club die een strategie hanteert die nauwelijks last heeft van seizoenen?
Meer nog, ik heb geen enkel recessieadvies kunnen vinden dat ook niet opgaat voor goede tijden. Bedrijfsadvies à la kleed-je-nu-warm bestaat gewoon niet.
Je gaf bij mijn blog post aan dat mijn vergelijking mank gaat. Met uitsluitend een ontkenning kom je er niet. Kun je dat ietsje meer beargumenteren? Wat ik zeg, en daar gaat mijn vergelijking over, is dat verkopen in een recessie wel degelijk anders is dan in tijden van hoogconjunctuur (o.a. gewijzigde risicoperceptie). (Klik hier)
Guido Thys
|
|
12
-
12
-
2008
|
13
:
16
uur
Michel,
Na de ontkenning komt mijn vraag hierboven: Voor welk type organisatie zou jij het liefst willen werken, voor een club die bij elke verandering het roer moet omgooien, of voor een club die een strategie hanteert die nauwelijks last heeft van seizoenen?
Is het niet zo dat een organisatie de plicht heeft tegenover al haar belanghebbenden om op alle denkbare situaties voorbereid te zijn, zoniet dan toch snel te kunnen reageren?
Kun je mij een voorbeeld geven van de gewijzigde risicoperceptie? Ik neem aan dat je bedoelt dat klanten in slechte tijden zeer voorzichtig omgaan met het investeringsrisico dat met sommige aankopen gepaard gaat?
Maar zo'n klanten heb je in goeie tijden toch ook? Waarom zou je daar nu dan op een andere manier mee om moeten gaan?
Het enige verschil is dat het in goede tijden doorgaans om uitzonderingen gaat en iedereen nu massaal die kant op gaat. Maar wat verandert dat aan de verkoopstrategie en/of -techniek?
Bien à toi!
Michel
|
|
12
-
12
-
2008
|
19
:
52
uur
Beste Guido,
Ik heb aangegeven dat ik het met een groot deel van jouw verhaal eens ben. Alleen op een punt - verkopen in een recessie - verschillen wij van mening. Ik geef hieraan binnenkort in mijn weblogs een vervolg. En dan krijg je ook voorbeelden.
PS. Ik wil voor geen enkele organisatie werken. Daarom heb ik tien jaar geleden gekozen voor het zelfstandig ondernemerschap.
Over de auteur:
