Reactie: Inderdaad, bij de vele overnames (fusies bestaan niet) die ik heb mogen begeleiden is steeds gebleken dat een personele due dillegence de kans op succes aanmerkelijk verhoogt. Het personeel scannen kost tijd, maar levert veel rendement op. Miskopen kunnen daardoor makkelijker worden vermeden, mede omdat niet de financiele cijfers maar de human resources de basis zijn voor succes en overleven.
Ik zou bij je nieuwe werkgever het woord burn-out niet gebruiken.
Zelf zou ik hem vertellen dat het voor mij al een tijdje duidelijk was dat ik van werk wilde veranderen, dit wegens nood aan nieuwe uitdagingen. Wat je niet wilde is hals over kop ingaan op een nieuwe jobaanbieding ( hierbij lijkt het ook alsof je maar voor het kiezen hebt). Neen, je hebt speciaal een sabbat periode genomen om te overwegen wat voor jou op dit moment in je leven de creatiefste
oplossing is. Een goede herbronning heeft je duidelijk gemaakt dat je inderdaad moet vertrekken uit de uitdige situatie en om je natuurlijk enthousiasme te hervinden klaar bent voor een nieuwe boeiende uitdaging.....
Vraag van de werkgever: U hebt dan 1 jaar thuisgezeten?....dat is wel lang.
Antwoord: Ik heb ook heel even intensief bezig geweest met de gedachte om zelfstandig te worden, uiteindelijk blijkt dat dat voor mij niet is wat ik zoek maar ben er toen wel intensief mee bezig geweest.
Vraag van de werkgever: Wat wou U dan juist doen.
Man dan moet je eens nadenken wat je had willen doen. vb. Mijn broer heeft een restaurant of IT consultant als dat je sector is...vind iets wat bij je past.
Vraag van de werkgever; Waarom niet.
Antwoord: Ik ben een teamplayer,enz..als ik iets nieuws overweeg onderzoek ik alle mogelijkheden enz....
Reactie: Dit is een gewone boer van een vent die duidelijk NIET functioneert. zijn gedrag zal leiden tot een hoger verzuim bij collega's zodra deze denken dat er niets mee gebeurt. ook de productiviteit zal op termijn dalen.
een man als deze moet ter verantwoording geroepen worden en persoonlijk direct starten met de dossier opbouw. een zachte aanpak van 3 maanden ter evaluatie hoeft niet. je kunt de man ook maandelijks blijven evaluereren, verslagleggen en stelselmatig afspraken maken in de brieven.
De persoon verbetert zijn leven, of na voldoende opbouw, vertrekt.
Reactie: Een crisis zet iedereen weer op scherp, dat vind ik het meest positieve. Zwakke bedrijven vallen om, hetzelfde geldt voor mensen die niet op de juiste plek zitten. Ook in een crisistijd zijn er nog steeds 91 % mensen wel aan het werk. Tel daarbij op dat de uitstroom van de babyboomers opgevangen moet worden, dan zou je zelfs kunnen zeggen: deze crisis was gewoon even nodig!
Reactie: Meer tijd voor je kind(-eren) vrijmaken vind ik een heel goed idee, iets wat je altijd zou moeten doen, goed voor zowel ouder(s) als kinderen, en jij krijgt die kans maar 1 keer, kinderen zijn zo groot en werk blijft er toch altijd. De investering die je hierin doet door gedeeltelijk van (betaald) werk af te zien komt minimaal dubbel terug,
groeten, Peter Hofland, Naaldwijk, vader van 3 kinderen in de leeftijd van 19, 16 en 12 jaar.
Dat koud gebeld worden hoger scoort qua irritatie zal zo zijn, maar dat is ook wel logisch. Een bladzijde in een tijdschrift kun je tenslotte gewoon omslaan, een beller moet je te woord staan. Dus zo'n statistiek zegt me op zichzelf niet zoveel.
Er zijn ook vele wegen die naar Rome leiden, je zij het zelf al, en net zo veel inzichten.
Maar als je een klein bedrijf bent en je budget is niet groot, dan zou ik toch vooral kiezen voor een praktische benadering.
Als ik een advertentie zet bijvoorbeeld, en dat moet volgens jou een keer of 27, en er komt niets uit dan heb ik ook niets behalve een vette rekening. Doe ik echter 25 belletjes dan levert dat in eerste instantie misschien maar 1 klant op, maar ik heb daarnaast nog 24 nieuwe contact personen bij wie ik het later nog eens kan proberen. Of waar ik wel een brochure naar mag sturen. Of die ik uit kan nodigen voor mijn volgende netwerk bijeenkomst, ik noem maar wat dingen.
En dat die 2 uurtjes bellen qua kosten vergelijkbaar zouden zijn met het plaatsen van een paar dozijn advertenties dat gaat er bij mij niet in.
Vandaar mijn, persoonlijke, voorkeur. Maar ik ben met je eens dat je vooral moet doen wat voor jou werkt en dus verschillende methodes moet proberen en de resultaten daarvan meten. De uitkomst kan per bedrijf verschillen.
Reactie: Wat een geklaag en gezeur en ach wat zijn de vrouwtjes toch weer zielig! schaam me vaak dat ik zelf vrouw ben! dames kijk eens goed om je heen (ron ladage reaktie) en dan zie ik vaak wel iets heel anders. mevrouwtje gaat lekker koffie drinken bij buuf of effe lekker naar de sportschool, als vadertje lief allang op zijn werk zit! en het huishouden? met al die hypermoderne apparaten is dat ook een fluitje van een cent, niet te vergelijken met vroeger, toen had moeder als klap op de vuurpijl ook nog 8 koters aan haar rok hangen, kom vrouwtjes droog de traantjes en nu eens echt schouders eronder!!
De vraag die je je van tevoren moet stellen is hoe ver je wilt gaan in corrigerende maatregelen. Met andere woorden, wat is het je waard om hem/haar kwijt te raken. Ik zelf heb een ervaring met iemand die altijd te laat was en een rommeltje rondom zijn werk maakte. Ook al was dit vervelend en leidden afspraken hierover meestal tot niets, het was voor mij niet de moeite waard om een formeel proces hierover op gang te brengen buiten de beoordelingsgesprekken en enkele tussendoor gesprekken.
Reactie: In plaats van de 67 plus oplossing die pas over lange tijd werkt, doe ik een suggestie:
Er zijn echter een aantal beroepsgroepen die al ver voor hun 65e verjaarjag stoppen met werken.
Zo heb ik een buurvrouw die in de gezondheidszorg zit en die door haar afdeling personeelszaken voor gek werd verklaard toen ze besloot om geen gebruik te maken van de fantastische regelingen die het mogelijk maken om met 62 jaar al uit te stappen, met volledig behoud van inkomen.
Zo heb ik een zusje die in het onderwijs zit en daar gebruik maakt van een evenzo fantastische zogenaamde fpu regeling, waarmee je als docent al op de 57e kunt stoppen met nauwelijks minder inkomen.
Ik gun het ze graag, maar weet u wat dit de samenleving kost???
Als we wat aan de betaalbaarheid van de AOW willen doen, dan zou ik deze waanzin eerst maar eens stoppen. Het zijn notabene de sectoren waar om kwalitatief goed geschoold personeel wordt gevochten.
Wat de beste methode is hang van veel factoren af, waaronder jouw persoonlijke voorkeur. Als wij een toptien van irritaties zouden samenstellen, dan scoort koud gebeld worden, veel hoger dan een reclame in een tijdschrift of krant.
Bellen of netwerken is zeker niet per definitie effectiever. Een gemiddelde verkoper (bellen) scoort in 1 op de 25 gevallen raak (soms nog veel slechter). Dat kost ook heel veel geld.
Bedrijven doen er derhalve verstandig aan op al hun methoden (reclame, netwerken, bellen, internet, et cetera) zoveel mogelijk metertjes te zetten en dan pas te bepalen wat het beste werkt.
Reactie: Je kunt veel geld uitgeven aan reclame en dan maar hopen dat mensen naar je toekomen. Maar is het niet verstandiger om zelf gericht potentiele klanten of partners op te zoeken en te benaderen? Zelf bellen, aanschrijven, afspraken maken, offertes uitbrengen, netwerken?
Want persoonlijk ga ik liever zelf op mijn potentiele klanten af dan dat ik ze via reclame probeer te verlokken mij te benaderen. Ik denk dat dit veel effectiever is.
Mensen worden tegenwoordig bedolven onder allerlei reclame, denk je echt dat die manier het nog wint van de 'ouderwetste' persoonlijke benadering? Als je het mij vraagt: no way!
Reactie: Is de crisis niet een negatief spiraal, onstaan door allerlei speculaties en vooral gedreven door het gevoel van onveiligheid/onzekerheid waardoor mensen hun geld verschepen of oppotten. De bank moet weer naar zijn core business, de staat en media kunnen wat meer positiveren zodat de industrie kan draaien op consumenten en niet op bangemaakte wezels of opportunisten die wachten op prijsdalingen. Als de aandeelhouders even zouden berusten in hun lot en wachten op betere tijden hoeft de industrie geen reorganisaties door te voeren om de winsten op peil te houden. Dat werkgevers in de eerste plaats weer eens werkgevers worden (en geen geldmachines voor speculanten) zou alvast een goed begin zijn. Ik stop alvast niet met consumeren, het is de enige weg om eruit te raken... tenzij ze binnenkort mijn loon aan de aandeelhouders willen uitkeren.
Reactie: Kan er iemand mij tips geven om een ' burn - out ' situatie op een positieve manier te brengen op een solliciatie bij een nieuwe werkgever ?
Dan u wel.
