Reactie: Als ik naar mijn eigen organisatie kijk, waar je na 2 jaar in dienst nog een groentje bent, en waar ook dus de kritische denkers en de creatievelingen botsen tegen de oude denkbeelden van het fossiele management, en dus ook gefrustreerd de organisatie verlaten, dan denk ik dat er op dat gebied nog een hoop te verbeteren valt. De bedrijfscultuur speelt hier een grote rol in, hoe vaak ik het 'zo doen we het al jaren' niet heb gehoord de afgelopen 2 jaar...Mijn pogingen om mijn creativiteit te enten in deze non-creatieve organisatie gingen ten onder aan budgetbeperkingen, vrijheidsbelemmeringen, het-niet-op-een-stoel-van-een-ander-mogen-plaatsnemen, etc. In mijn ogen is creativiteit vooral het gebruik van de kennis die je bezit na ervaringen bij verschillende werkgevers, binnen je eigen vriendenkring (waarom het wiel opnieuw uitvinden?) of je uit media haalt, en deze op een vruchtbare manier weet in te zetten bij andere werkgevers..niet alleen voor problemen waar deze tegenaanloopt, maar pro-actief meedenkt met de organisatie, wat natuurlijk ook om een stukje loyaliteit vraagt.
Reactie: Binnen ons bedrijf worden projecten voldoende tot goed voorbereid met een projectbeschrijving, projectbegroting en projectplanning. De RvB en MT moeten goedkeuring geven en dan kan men aan de slag.
Daarna gaat het soms fout.........
De RvB besluit dat er toch nog een onderwerp bij moet, dat er toch nog iemand toegevoegd moet worden waardoor rollen onduidelijk worden, komen er onverwacht financiele tegenvallers waardoor de begroting aangepast wordt maar nog steeds hetzelfde resultaat verwacht wordt, enz......
Zowel de externe factoren als de menselijke factor blijken zo'n wezenlijke invloed te hebben dat we er niet in slagen om het hele project van begin tot eind uit te voeren volgens de planning.
Is dat erg? Soms heeft al het ''gedoe'' geresulteerd in een beter resultaat. Het kan ook een negatief effect hebben. Als een projectgroep vol goede inzet aan een project begint en er ontstaat frustratie doordat onderdelen worden aangepast zonder rekening te houden met de projectgroep, ontstaat er negatieve energie wat het eindresultaat niet ten goede komt.
Laten we niet te negatief zijn over projectmanagement en communicatie. Ja, er valt nog veel te verbeteren. Ja, dat gaat in kleine stappen. Ja, daar hebben we zelf een rol in (de menselijke factor).
Er valt nog veel te leren en te verbeteren en we zullen nooit komen tot een perfect project. Wat belangrijk is dat de doelen realiseerbaar zijn en de verwachtingen niet te hoog.
Alle projectmanagementtechnieken zijn nodig om te komen tot een realistisch project en gelukkig zijn wij geen machines die niet kunnen inspelen op adhoc zaken. De menselijke factor maakt een project ook interessant.
Denk niet dat ik alleen maar positief ben. Ook ik zie (en ervaar) de frustraties, tegenwerkingen, aanpassingen, persoonlijke belangen. Maar zonder projectmanagement, wordt het functioneren toch een stuk lastiger. Het is dus een vorm van ''noodzakelijk kwaad'' waar we voordeel uit moeten halen.
Reactie: Gewoon je eigen stijl hanteren. Wees open en communicatief, laat echter wel duidelijk zien waar grenzen liggen en hoe beleid moet worden uitgevoerd. Speel geen verdeel en heers spelletje, iets waar slechte managers heel vaak hun toevlucht toe nemen. Laat medewerkers aan het woord maar bepaal zelf in hoeverre hun inbreng toepasbaar is binnen een bepaald beleidskader.Maak er maw geen schijndemocratie van.
Reactie: Check de site Cannabisdebaas.nl of voor de wat jongeren onder ons Watwiljijmetwiet.nl
Beide sites geven veel informatie, zijn ontwikkeld door de verslavingszorg en bieden bovendien een evidence-based behandeling, anoniem en in eigen tijd!
Een linkje op je intranet naar deze sites is zeer faciliterend.
Ik ben het volkomen met je eens. Eigenlijk zouden alle werkgevers een hart in hun donder moeten hebben. Het zou een berg vandalisme, nodeloos geweld etc. schelen.
De hypocrisie is dat men wel de furore verhalen wil horen, maar niet open staat voor het feit dat het soms (buiten de schuld van de werkgever) ook wel eens fout gaat. Een aannemer neemt een project aan dat veel meer blijkt te kosten dan begroot, een product wordt ingehaald door een betere variant, en soms zit het economisch ty gewoon tegen. Dat laatste hebben we toch allemaal in het voorbije jaar wel geleerd, of gaan we nog leren in de komende tijd. Het is maar waar je zit met je bedrijf/beroep in de ketens.
Architecten, projectontwikkelaars, bodemonderzoekers merken nog dezelfde dag dat ht fout gaat dat hun opdrachten worden geannuleerd en er weinig meer bij komt. De bouwsector zelf heeft al 2 x geluk gehad!. Namelijk dat ze op moment van klappen krijgen 2 jaar werkvoorraad hadden.
En neen, ik weet uit ervaring dat het helemaal niet leuk is als je 1/3 van je personeel naar huis moet sturen, domweg omdat het vooruitzicht is dat je er zeker een jaar of langer geen werk voor zult hebben. Wat wel is: als je begrip toont op moment van ontslag en je kunt ze later, als het weer beter gaat, terughalen dan kun je daarmee als werkgever aantonen dat het je menens was toen je zei dat het je speet dat je die maatregel moest nemen.
Dat heeft ook wel wat.
Ik ben blij dat ik destijds de deur naar die medewerkers nadrukkelijk heb laten openstaan.
En dat lijstje van 8? Leuke bladvulling! Meer ook niet!
Mijn lijstje is korter:
1. Wees altijd eerlijk.
2. Volg je hart;
3. Benader anderen zoals je zelf ook benaderd wilt worden.
Een goed en vooral wijs en gezond 2010 gewenst allemaal!.
Nu kan het zijn dat sommige lezers meer uitnodigingen krijgen dan ze aankunnen. Voor hun had ik een leuke link gevonden over het toepassen van de 80/20 regel op je netwerk: http://www.bashoorn.nl/het-pareto-principe-80-20-regel-en-netwerken/
Over kortzichtig denken gesproken.
Maar ik begrijp dat je afziet van hulp als je oud en ziek bent? Ik zal het doorgeven aan mijn kinderen die in de zorg werken.
Ik stel overigens voor dat je je niet laat steriliseren, maar castreren, dan heb je tenminste ook geen zin meer in sex, want ik zou het lastig vinden als je deze puur biologische daad voor je plezier zou gaan uitvoeren.
Mensen die nu bewust voor kinderen kiezen nemen hun verantwoordelijkheid door te zorgen dat mensen als jij als je oud en hulpbehoevend bent zorg kunnen krijgen, contact kunnen hebben. Als je daar geen behoefte aan hebt, ga dan op een eiland in de Stille Zuidzee zitten wachten op je einde.
De wereld gaat niet naar de kloten door kinderen maar door mensen als jij die niks anders kunnen doen dan zaniken en zeuren en er een hobbie aan hebben om anderen hun zienswijze op te dringen. Een ernstige vorm van terrorisme waarmee jouw soort de wereld bijna kapot had gekregen.
Nee, neem geen kinderen, dan sterft jouw soort tenminste uit en kunnen de echte mensen lekker leven.
Reactie: Vooral dat stukje machteloosheid herken ik dit artikel. Soms moet je gewoon de dingen accepteren hoe ze gaan en is het belangrijker een weg hierin voor jezelf te vinden zonder daarbij schade op te lopen. Dit kun je doen door gelijk keuzes te maken en bij jezelf een soort scherm op te bouwen zo van wat de oorzaak ook is van deze verandering, ik ga mij hier niet verantwoordelijk voor voelen en pak de nieuwe uitdaging aan. Dat maakt je ook sterk en vol zelfvertrouwen.
Reactie: Ik had toch meer evenwichtige antwoorden van deze gedragexperts verwacht. Een gedeelte van het advies lijkt op verloochen jezelf en doe alsof niks aan de hand is. Wil je in een burn-out terecht komen volg deze adviezen.
De kroeg in duiken en dat met een frequentie zoals je zou moeten sporten. De neerwaartse spiraal wordt dan helemaal een hellend vlak.
Vanuit mijn vakgebied kan ik adviseren: NEUROFEEDBACK.
De door stress onder druk gezette informatieverwerking in de hersenen, wordt door neurofeedbacktraining genormaliseerd. Je bent beter in staat de ontstane situatie mentaal te verwerken. Je kunt van enige afstand en van een andere kant je werk bekijken. Hierdoor wordt de weg niet geblokkeerd door de aanwezige beren maar ga je de kansen zien, die er op je pad liggen. Profileer je door flexibiliteit en creativiteit. Een werkgever zal dit eerder een positief signaal vinden dan de gemaakte, niet gemeende lach. In moeilijke situaties ontdek je op deze manier wie er van meerwaarde is voor de zaak. Zo maak je je, door je werkhouing, onmisbaar.
Is het niet voor je huidige, is het voor de toekomstige werkgever, maar doe het vooral voor jezelf.
