Reactie: Ik kan de oordelen van de heer Goedegebuure geheel onderschrijven. Er is zeker een trend zichtbaar. Uit mijn hart gegrepen is de opmerking dat psychodiagnostiek een ambacht is. Zeker waar het de dynamische psychodiagnostiek betreft, waarbij uitspraken worden gedaan over potentiële ontwikkelingsmogelijkheden van de eigenschappen van iemand.
Of een eigenschap een ontwikkelbaar talent is, valt slechts te concluderen nadat een breed arsenaal aan gegevens in samenhang met elkaar geanalyseerd zijn. Dat is op zichzelf al ambachtelijk werk. Naast het benutten van de feitelijke onderzoeksresultaten op basis van de wetenschappelijke grondslag, is een klinische blik ontstaan na jarenlange ervaring een niet te onderschatten aspect van het ambacht. Hoe fraai de database rapportage ook mogen lijken, zijn verliezen het op nuancering en finesse van het doorwrochte vakmanschap.
Reactie: Waardering moet er zijn! en niet een dag of een week, maar iedere dag.
Voor de manager die een reminder en tips nodig heeft: http://bit.ly/blTJRd
En voor secretaresses en management-ondersteuners die wel eens in de watten gelegd willen worden met gratis workshops, taart en carriere-advies op 16 of 17 april: http://bit.ly/9vBUG7
Maar mijn beste Bart, het is toch een feit dat wanneer je aan de voordeur gebrek aan kennis ziet, lees hier HR die niet performed, dat je dan niet moet gaan staan te wijzen naar de hoger opgeleiden.
Als er ten tijde van een crisis als eerste rucksichtlos gesneden wordt in hele adequate basis kennis en competentie en juist de goede basis die je na de crisis weer nodig hebt om op te kunnen bouwen, wat verwacht men dan van die hoger opgeleide?
Donner en consorten, te stom en incompetent voor woorden, kunnen bedenken wat ze willen maar wanneer organisaties niet begrijpen hoeveel kapitaal vernietiging zij zelf veroorzaken, moeten dan niet in artikeltjes als deze oreren dat men Human Capital te kort aan het komen is.
Dat moeten zij zichzelf nawijzen. Dat is nu eenmaal de realiteit.
Reactie: In een echte of gemaakte goede bui is een valkuil bij het omgaan met een vervelende situatie. In werkelijk vraagt iets om een actie in plaats van de kop in het zand. Boosheid echter kan (mits niet verlammend) juist die scherpzinnigheid en actie(vechten in de goede zin) in de hand werken op die aanleiding en de mogelijke gevolgen. Het houdt een mens scherper. Het hele vlucht en vechtmechanisme zit er in. Op zich niets nieuws maar wel goed om het empirisch geverifieerd te hebben en daardoor ook onderbouwd en visueel gemaakt.
Als de boosheid goed gebruikt is dan komt de tijd voor ontspanning later wel weer terug
Reactie: Zolang het weten=meten adagium regeert in het land van talentmanagement zal het haar volle potentie niet tentoonspreiden. Talentmanagement als tool in het oude managementparadigma van controle, beheersing en extrinsieke motivatie - om productiviteit te bevorderen - is een mantra uit de tijd van de industriële revolutie.
In de 21ste eeuw - waarin werk vooral niet routinematige handelingen betreft - gelden andere wetmatigheden. Albert Einstein benoemde het als volgt: ''Alles dat werkelijk groots en inspirerend is, is gecreëerd door een individu dat kon werken in vrijheid.''
Talenten laten zich niet managen, en we leven niet in een maakbare wereld. Gras gaat niet sneller groeien door er aan te trekken.
Creëer een voedingsrijke bodem en het groeit vanzelf. Mits je er geen ArenA omheen bouwt :-)
Reactie: Graag onderschrijven we deze tips maar vullen die ook graag aan. Met name in de mediterane landen, zo is gemeten, blijkt men vaak helemaal niet zo gestressed. Ook daar is onderzoek naar gedaan en alhoewel we natuurlijk niet alles kunnen overnemen zijn er wel degelijk een aantal dingen overnemen.
- Rustmomenten
In landen zoals Frankrijk, Spanje en Italie, houd men bepaalde rustmomenten in ere. Lunch en diner bijvoorbeeld zijn van die momenten die men collectief ononderbroken geniet. Je wort er in elk geval niet minder productief van.
Begin met het niet opnemen van de telefoon tijdens die rust momenten.
- Focus
Het is bekend dat veel zaken op je bordje misschien wel erg professioneel staat maar het bevorderd ook de improductiviteit. Minder werkt sneller en accurater dan veel verschillend. Het werkt werkelijk stress verhogend.
- Een probleem blijft een probleem ook na 17:00
Veel mensen nemen een probleem mee naar huis. Het is nu eenmaal zo dat iets wat een 'uitdaging is om 17:00 uur, dat de volgende morgen ook nog zo zal zijn. Het heeft dus geen enkele zin om mentaal een probleem mee te nemen. Integendeel.
- Antwoorden het meest te vinden in de eenvoud
De meest krachtige antwoorden en oplossingen worden/werden gevonden op onverwachte momenten in eenvoud. Vele uitvindingen zijn zelfs zo tot stand gekomen. Het is bijna een wetenschap dat mensen die bezig waren met ingewikkelde zaken, oplossingen en antwoorden vonden op juist hele rustige momenten, terwijl ze met heel iets anders bezig waren.
Reactie: We verzuchten maar weer eens bij een dergelijk artikel. Waar het nog niet bestaat wordt het verzonnen waar je bij staat.
De reactie hierop is eigenlijk eenvoudig. Zolang men niet eens een adequate tooling heeft waarmee je talent kun t meten, ben je dus afhankelijk van de perfomance meting van de persoon in de praktijk.
Juist daar schuilt het gevaar dat je mensen dus dingen ziet doen die ze eigenlijk niet zouden moeten doen. Wanneer je dan nog eens roept dat we gaan doen aan talent coaching, lezen we hier dat je dus ieman die iets doet wat die eigenlijk niet zou moeten doen, gaat helpen dat dus nog beter te doen.
We hebben het al vaker geroepen en blijven dat doen. Waneer mensen iets aan het doen blijven wat niet echt bij hun past, maar waarvoor ze wel hebben geleerd, dit op termijn problemen voor hen individueel opleverd.
Juist daar schuilt een aanzienlijk gevaar. Wanneer op voorhand wordt gekeken, het liefst al op de lagere school, wat kinderen/mensen latent in zich hebben, iets wat je met de CITO weer niet kunt, kun je gericht doen aan talent management.
Anders loop je een aanzienlijk gevaar dat het huidige talent management mensen zal gaan ondersteunen in het doen waar ze juist niet zo heel goed in zijn. We bewijzen u graag ons gelijk.
Reactie: Misschien kan het ook geen kwaad om reele afspraken te maken. Steeds meer moeten (van je baas of jezelf) ondervang je ook met meer slaap of sporten niet (wanneer heb je dan tijd om te slapen en te sporten?). Reele afspraken maken over wat je wanneer op gaat leveren voorkomt een hoop stress en zo heb je ook aan je weekend nog iets. Dat wil ook zeggen dat je met een goed verhaal komt als je het beargumenteerd. Assertief zijn kan dus geen kwaad, misschien kunnen daar wat mensen bij geholpen worden.
Reactie: Er zijn zat hoogopgeleiden. Alleen hebben ze vaak niet de juiste opleiding en/of de bedrijven zijn niet bereid te investeren in opleidng, training en bijscholing.
Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten heet dat.
Nu wordt weer met verwijzing naar de crisis het opleidings en scholingsbudget bij bedrijven verlaagd tot een absoluut minimum.
Om over een jaar vervolgens te klagen dat de medewerkers niet voldoende zijn opgeleid...
Ik merk het zelf ook.
Reactie: Henk Postmus
Ik denk dat de meeste bedrijven wel capabele mensen in dienst hebben om de kosten binnen de perken te houden zeker nu.
Externe hulp in roepen kost een vermogen dan moet je afwegingen maken.
Veel externe hulptroepen hebben zich zelf de das omgedaan, die dachten in het verleden ook dat de bomen tot in de hemel groeiden.
Wilden ook uit verschillende ruiven mee eten, een graantje mee pikken is oké maar geen silo’s vol.
Heerlijk dat nu het kaf van het koren gescheiden wordt.
Dat blijft volgens nog wel even duren, elk mens moet zijn of haar verantwoordelijk nemen en zeker als je met geld van een ander werkt 3 x nadenken of het geoorloofd is.
Kijk eens naar de balans 2008: Baten € 19.494.000
En bij de som van de lasten/kosten= € 1.167.000 (Thema preventie)+ € 3.551.000 (Totaal bestedingen Communicatie en Voorlichting) + €4.057.000(Totaal kosten Werving)= € 8.775.000. Conclusie bijna de helft van de baten gaat naar communicatie-achtige activiteiten.
Weet je hoe zo'n bedrijf heet: een reclamebureau. Toevallig de vroegere tak van bedrijf van directeur Beerkens. Het mag ook geen toeval heten dat reclame/PR-jongens dol op hem zijn. En 80.000 dames...vanwege hun beloning.
Donornieren zijn er genoeg. Behalve als je alle wegen helpt dichttimmeren, zoals Beerkens doet.Ieder mens heeft er twee en kan er zonder problemen één af staan. De wereldbevolking kan er in principe zoveel afstaan dat je Nederland er onder kunt bedelven.
Maar dan moet je wel een poot uitsteken en niet alleen je € 15.000,- per maand salaris incasseren en verder slechts mooie praatjes verkopen. Helaas gesteund door de ziekenboeg van de Nierstichting, de nierpatientenvereniging NVN.
In onze website (klik op de URL) gaven we enkele mogelijkheden. Goed gereguleerde koop- en verkoop mogelijk maken, staat daarbij centraal. Met slimme reclametechnieken zijn er voldoende nieren te realiseren, levende en dode.
Houd op met dat gecollecteer, Kees Stada en wordt eindelijk wakker.
Als een werknemer tijdelijk wat minder functioneert staat zijn baan op de tocht!
Maar wanneer bijv. Nout Wellink of Rijkman Groenink zich verrijken door in de staatskas te graaien, krijgen ze een aai over zijn bol, een giga bonus en via hun 'Old boys'netwerk een nieuw baan waar ze wederom met wanprestaties en wanbeleid, dikke bonussen kunnen gaan opstrijken!?
IS DE WERELD BLIND? Dit soort vieze, vuile, smerige, parasiterende, achterbakse, stukken uitschot; verdienen nog niet eens een baantje achter de lopende band, laat staan op posities waar ze over de rug van anderen hun zakken kunnen vullen! En dan heb ik het nog niet eens over onze hypocriete overheid, want die steken geen vinger uit omdat ze na hun ambtstermijn hetzelfde willen gaan doen! Is er dan niemand dit ziet gebeuren en die hier wat aan kan/wil doen??
Reactie: Gelukkig lees ik hier steeds meer respons van mensen, die net als ik van mening zijn dat het gebrek aan goede hoogopgeleiden aan het HR-beleid zelf te wijten is. Immers, er is al eerder geschreven dat HR (in opdracht van directies, blijkbaar zonder dat HR deze weet te overtuigen) in dezelfde val trapt als een crisis geleden. Ik heb al meerdere crisissen mogen meemaken en telkens is het kennis, ervaring en inzicht dat het eerst wordt gedumpt onder de smoes 'te oud en te inflexibel'. Zonder zich af te vragen wat het bedrijf er aan gedaan heeft om de talenten van deze oudere werknemers te prikkelen, te boeien en te benutten.
Steevast wordt er dan aan het einde van de crisis een HR-markt gecreeerd, die men zelf in het leven geroepen heeft door oudere, ervaren werknemers te ontslaan, niet aan te nemen en stelselmatig af te wijzen bij sollicitaties. Sorry, maar met deze onzin-verhalen over gebrek aan hoogopgeleid personeel speldt HR zich onmiddelijk een predikaat ' ongeschikt, weinig fantasie en resultaatloos' op de borst. Eeen beetje onderneming weet mensen niet te binden (goede arbeidsovereenkomsten, grotere leasebak, winstdeling) maar weet voornamelijk mensen (juist oudere, ervaren en daardoor erg waardevolle werknemers) te boeien. Door uitdagingen aan te laten gaan, door te investeren in hen en de bedoelde meerdere jaren na het 65ste doorwerken op een waardevoile manier mogelijk te maken. Is een 'win-win' situatie, die door HR en directies fantasieloos wordt ontweken.
