Reactie: Authenticiteit en echtheid gaan toch prima samen met nieuwe kleren en gekamde haren? Je mag van een sollicitant verwachten die hij of zij zich goed voorbereid voor een gesprek, nadenken over kleding en kapsel hoort daar volgens mij gewoon bij. Neemt niet weg dat je als werkgever diezelfde sollicitant, eenmaal in dienst, op een normale manier kunt aanspreken als hij op wat voor manier dan ook, op de werkvloer het laat afweten.
Reactie: Beste Job, laat je nu eens beter informeren. Ik heb tien jaar de collecte in mijn gemeente en de buurgemeente georganiseerd. Als jij denkt dat je zomaar een paar nieren ut de kast kunt toveren, dan ben je wel heel kort door de bocht bezig. Doe me eens een plezier en ga naar de site. Daar staat keurig wat er met het geld gebeurt.
We collecteerden voor vier instanties, nu drie en doen het met plezier. Bij mij komt de vraag op: ''Collecteerde je wel eens?''
Als je nu eens opgeeft voor de collecte van Amnesty... Je doet beslist goed werk en je werkt mee aan het bestrijden van de schendingen van de mensenrechten.
Eén uurtje in je buurtje. Wil je me mailen?
Ik ben blij dat er meer aandacht komt voor gelukkig werken. Voor een deel omdat dit de logische ''volgende stap'' is. Na arbeidstevredenheid realiseren veel mensen zich dat tevredenheid te passief is. Tevredenheid wordt georganiseerd door de werkgever en creëert, als je niet oppast, een passieve houding. Daarom is de relatie tussen arbeidstevredenheid en productiviteit vaak niet terug te vinden. Gelukkig werken brengt andere aspecten in de arbeidsrelatie. De eigen verantwoordelijkheid en het eigen leiderschap van de medewerker bijvoorbeeld. Sheila benoemt dat in haar artikel heel mooi als het heeft over het vergroten van het eigen ondernemerschap. Recent onderzoek (o.a. uit de UK) laat ook zien dat er een progressief verband (+ 47%) is tussen de mate van geluk in het werk en de productiviteit op de werkplek. Dit verband is veel sterker dan wanneer alleen wordt gekeken naar de arbeids-tevredenheid of de betrokkenheid van de medewerker. Enfin gelukkig werken gaat wat mij betreft over HR 2.0. Hoe je dit kan beïnvloeden en optimaal kan verbeteren is nog wel een interessante en uitdagende vraagstelling. Op LinkedIn bestaat een aparte groep (happiness@work) van bijna 800 leden vanuit de gehele wereld die hierop een antwoord proberen te formuleren. Wanneer je interesse hebt ben je welkom om je daar bij aan te sluiten!
Reactie: Opdoffen in de zin van extra aandacht aan details kan geen kwaad. De doorsnee Nederlanders zijn in het algemeen zo klasseloos en stijlloos geworden dat het gewoon respectloos is naar de omgeving te noemen is. Ik zie ontzettend veel zogenaamde 'casual' geklede figuren met hippe afgezakte gescheurde kleding in singlet en op teenslippers in publieke functie dat ik me schaam om Nederlander te noemen. Een onverzorgd en gepierced persoon zal bij mij nooit indruk maken.
Reactie: @c.risis Een prima boek van Linda Polman. Daar zijn Afrikaanse economen het ook mee eens. We moeten alleen noodhulp geven bij rampen. En niet onze landbouw-/veeteeltoverschotten daar dumpen, dat bederft hun landbouw/veeteelt. Verder de markten ECHT openen voor hen.
De hele ontwikkelingshulpindustrie spekt doorgaans voor het overgrote deel Nederlanders en plaatselijke bobo's. De eersten rijden met luxe 4x4's rond en slapen in airconditioned Westerse hotels. De tweeden zien elke investering in hun land als een Westerse hobby.Of het nou gaat om een school of om een ziekenhuis, voor de bobo's vraagt dat om smeergeld, bij wijze van aanvraag van een visvergunning.
En de directeur van de Nierstichting, de heer Paul Beerkens, ziet de 80.000 collecterende dames als zijn personeel. Zij halen jaarlijks 4,5 miljoen binnen. Zij worden beloond met een fotootje in het reclamekrantje en een zwaarverzilverd theelepeltje van de Nierstichting. Tot volle tevredenheid, want deze dames hebben helaas geen flauw idee waar al hun collectegeld werkelijk naar toe gaat.
En directeur Paul zelf ziet zich daardoor als voorzitter van de Raad van Bestuur van een megaconcern.Met een bijbehorend megasalaris natuurlijk.
Jammer genoeg wordt de core-business, die voor de nierpatient op de wachtlijst voor een nieuwe nier vergeten. Gevolg: 200 dode wachtlijstpatienten per jaar. Een verkeersongeluk met twee doden trekt helaas meer aandacht.
Geef geen geld ,maar neem een donorcodicil, dat komt echt aan bij de wachtlijstpatient.
Reactie: Bezuinigingen zijn prima! Vooral als men al die maatregelen stopt die overbodig zijn en die alleen maar uitgevoerd worden omdat de betreffende (gemeente, provincie of regeringsambtenaar of baas van bedrijf) wil scoren tijdens zijn termijn. Het zijn ''vaak de mannelijke spelletjes ''plasje plegen'' ''Penisverlengers'' die onnodige uitgaven neerzetten (vrouwen nemen dit gedrag soms klakkeloos over om maar te scoren in de hierarchie). Eén simpel voorbeeld: electronische borden snelweg, NS of bij bushaltes. Wat is er mis met gewoon bord. Niemand wacht op overbodige uitgaven die feitelijk niets wezenlijks toevoegen.
Reactie: @ Pauline
Ik heb er totaal niets op tegen dat 'hogere' functies in de privé sector hun deel 'nemen'. Als dit in verhouding staat of een privé aangelegenheid is, wie ben ik om daar iets van te vinden.
Waar ik meer moeite mee heb is dat dit artikel zich bijvoorbeeld niet richt tot overheden. Daar moet men toch miljarden bezuinigen uiteindelijk??? :O)
Goed artikel en pretiig geschreven. Als stoelmassage dienstverlener houden wij ons ook veel bezig met bovengenoemd onderwerp. Wij werken vooral op het stukje stress vermindering, ziekteverzuimpreventie, waardering en algeheel welzijn.
Door massage wordt het hormoon oxytocine aangemaakt, een hoog oxytocine gehalte leidt tot meer sociaal gedrag, gevoel van vertrouwen en verbondenheid. Tevens levert het een hogere weerbaarheid op tegen stress en komt het lichaam sneller tot rust. Dit alles heeft een positieve invloed op het geluksniveau van de medewerkers.
Reactie: De beste besparing is topsalaris afschaffen. Voor elke 20.000 euro kan je een werknemer aan de slag houden, die werk doet dat veel geld in het laatje brengt. Zowel in uw bedrijf als aan de belasting en dus alle inwoners van Nederland.(= positieve vicieuze cirkel) De hebzucht van de top maakt nog steeds dat er gesneden wordt aan de verkeerde kant van de balans (= negatieve vicieuze cirkel). Zo lang dat gebeurt zijn de resultaten marginaal of niets.
Daarom zijn dit soort artikelen soms ook open deuren die worden ingetrapt en uiteraard een beetje prediken voor eigen parochie. Niet dat daar iets mis mee is maar even voor de transparantie natuurlijk.
Reactie: Zonder meer een opgewekt en plezierig stuk. Toch bekruipt bij mij het gevoel en de vraag: Is het waar? Klopt het? Daar begint mijn twijfel.
De beste aanbeveling is volgens mij nr. 5. Gewoon het goede voorbeeld geven.
Maar... het goede voorbeeld is vooral een eigen stijl of vorm hebben die geloofwaardig is. Dat hoeft niet per se geluk(kig) te zijn. Eerder een zaak van probleem-oplossend of creatief.
Geluk op zich is geen garantie voor succes, welvaart e.d.
Want als dit al zo zou zijn, dan was dit al lang in de praktijk ingevoerd.
Ik vermoed wel dat een gevoel van geluk een bijdrage kan leveren aan probleem-oplossing en vernieuwing.
Maar... dat is en blijft persoonlijk.
Ik denk wel dat mevr. Neijman in staat is om dat geluksgevoel bij een ander te bevorderen en te ontwikkelen.
Dat is uiteraard een goede zaak!
Reactie: Dit zijn wel enkele hele algemene opmerkingen. Wat is vaak het probleem bij kostenbeheersing (vooral bij de niet directe kosten)? Dat ze relatief weinig lijken, in totaal wel stevig doortellen, maar dat niemand een idee heeft waar te beginnen. En er in organisaties al helemaal weinig kennis is om ze aan te pakken.
Dat kun je oplossen door externe hulp in te roepen. Alleen is die hulp dan vaak weer niet onafhankelijk (omdat ze gelieerd zijn aan een bepaalde leverancier), ze kosten geld voordat ze wat opbrengen, of ze vragen heel veel tijd.
Er zijn echter ook organisaties die indirecte kosten op no cure no pay basis aanpakken. Zeker in deze onzekere tijden het overwegen waard.
Reactie: Me dunkt dat het uitgeven van budgetten al nauwkeurig wordt bekeken en geevalueerd op tijdige leest. Het zou mij ten zeerste bevreemden als dit niet zo zou zijn. Ik denk dat juist de terugkerende posten eveneens stevig onder de loep blijven liggen tegenwoordig. Immers, iets niet te hoeven uigeven is je eerste verdienste.
In verreweg de meeste gevallen gebeurd dit ook. Met name in productie en in/verkoop ketens zeker. Niemand zal zich, als gezond producent, hier iets gelegen laten liggen. Een heel klein beeje het intrappen van een open deur me dunkt.
Ik denk dat je in drie zeker winst kunt halen. Immers, wat leasecontracten betreft kun je altijd op zoek gaan naar reductie door kritisch te kijken naar rendement. Met name de afschrijvingen zie je dat materiaal duurzaam genoeg is om nog eens een extra jaar mee te laten gaan. Waarom het nieuwste van het nieuwste? Duurzaamheid gaat uiteindelijk toch ook om hoe lang je van iets met profit gebruik kunt maken?
Vier is ook een open deur. Ik kan me haast niet voorstellen, behoudens wat kleine vergeten contractjes, dat er organisaties zouden zijn die niet kritisch naar aflopende contracten zouden kijken. Het is een gotspe te denken dat contracten automatisch door hen zouden worden verlend, zeker niet in deze tijd.
Met 5 ben ik het ook eens. Je ziet dat links en rechts, met een frisse blik, af en toe extra winst te behalen is. Dan moeten organisaties wel voor een frisse blik open willen staan en een onafhankelijke mening. Dat gebeurd helaas niet al te vaak.
Eens. Je moet dan wel een goed instrument hebben om aan het begin van de keten al de juiste competente mensen binnen te kunnen halen. Verreweg de meest gehateerde instrumenten voldoen allang niet meer of zijn te manipuleren. Als het beleid aan het begin van de chain kraqchtig en op elkaar kan worden aangesloten dan heb je daar verder in de chain alleen maar profijt van.
