Reactie: @L.de Wit,
juist. Het gaat om de holistische aanpak, verticaal, horizontaal en in de diepte. Laten we wel zijn, de gemoedstoestand is absoluut niet alleen afhankelijk van nutriënten en vitamines. Die maken we immers ook zelf voldoende aan bij volledige gezondheid. Maar, alle beetjes helpen. Stressvol vlees (met dioxines, anti-biotica en andere niet natuurlijke stoffen waar niemand om vraagt maar gewoon op z'n bord krijgt) laten staan is al een goed begin. Overgaan op biologische voeding helpt al veel verder.
Gelukkig zijn er inderdaad uitzonderingen, zo heb ik dit mogen ervaren bij het payroll bedrijf waar ik nu werk.
Ik denk dat het voor de talenten goed zoeken is om ook een 'talentvol' bedrijf te vinden.
Reactie: In mijn kinderpsychologische praktijk in Den Haag kom ik geregeld pestslachtoffers tegen.Methoden tegen pesten op school werken zelden, omdat vergeten wordt dat pesten als een dierlijke functie beschouwd moet worden om de hierarchie en de functieverdeling in een groep te bepalen. Het heet dan eerder ''uitdagen'', ''grapjes maken'' of ''intermenselijke grenzen verkennen'', maar het gaat om hetzelfde fenomeen.
Bij kindslachtoffers doe ik altijd onderzoek naar diens persoonlijkheidskenmerken en talenten,naar gezinskenmerken en laat ik het slachtoffer onderzoek doen naar eigenschappen en zwaktes van de pester.En de situatie van het pesten zelf.
Zo heb ik een kind dat goed kon tekenen dit talent laten inzetten tegen de pester. De pester werd openbaar voor aap gezet met een goed herkenbare(naakt-)tekening.De heibel die voorspelbaar volgde heb ik gecoached en eindigde met vertrek van de pester. En het ex-slachtoffer werd tekenaar van de schoolkrant.
Een ander nogal dik kind met bovendien nog een symbiotische relatie met zijn moeder,bleek een onverwacht goed evenwichtgevoel te bezitten. Hem leerde ik eenwielfietsen. De symbiose verdween, hij werd slanker, kreeg aanzien en zelfvertrouwen, waardoor zijn plaats in de groep steeg. De pester had geen vat meer.
Ik weet zeker dat in de arbeidsrelatie vergelijkbare mogelijkheden aanwezig zijn. Het vraagt onderzoek en creativiteit.
Reactie: De toegenomen belangstelling voor een koopwoning wordt m.i. nog niet verklaard door de prijsstelling, want die is in veel gevallen nog onrealistisch hoog (> € 3000/mtr). Een veel belangrijkere overweging is m.i. de inflatie angst en het gevoel veilige(r) te investering dan met sparen . Als die laatste drijfveren sterker worden zal de prijs eerder uitbodemen, maar het moment is moeilijk voorspelbaar.
Reactie: NumoQuest® Hélemaal met u eens. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen heb ik ervaren. Laat men zich richten op de goede werkgevers/recruiters en daar de energie in steken. Dat is een win win situatie. De mindere werkgever cq recruiter ziet dat dan met lede ogen aan, wellicht draaien ze dan vanzelf wel bij en mogen we ze verwelkomen bij de goede wervers. Tenslotte verdient iedereen een eerlijke kans ;)
Reactie: Een aantal werknemers in onze praktijk met burn-out zijn ook gepest en lopen daar vaak nog lang mee rond. Naast het feit dat deze groep niet werkt (productie) is er naast het financiële aspect van de loonkosten die gewoon doorgaan ook nog het gevaar dat deze medewerker nooit meer terug zal komen. Als dit soort zaken leiden tot een rechtzaak en de werknemer heeft aangegeven aan de leidinggevende gepest te worden legt de rechter steeds vaker een claim op aan de werkgever!
Schadevergoedingen van enkele tonnen zijn al uitgekeerd aan werknemers met psychische klachten en het is maar wachten tot het UWV vanuit de WIA deze verantwoordelijkheid ook gaat afschuiven op de werkgever met alle gevolgen van dien.
Reactie: Wanneer er sprake is van een burn-out moet naast de psycholoog ook een deskundige natuurgeneeskundige geraadpleegd worden.
Dit omdat het niet alleen gaat om psychisch leed. Heel vaak is er sprake van een groot tekort aan nutriënten.
Nutriënten die door de toestand van langdurige stress volledig zijn uitgeput.
De mens kan niet alle nutriënten uit onze voeding volledig benutten omdat er vaak een disbalans in ons voedsel aanwezig is.
En er mbt ons voedsel met heel veel additieven gewerkt wordt die op hun beurt ervoor zorgen dat ons lichaam te weinig van deze belangrijke nutriënten opneemt.
Ook onze hersenen hebben deze stoffen nodig om te kunnen functioneren.
Putten we de voorraad uit dan ontstaat burn-out.
In feite is burn-out een situatie waarin het lichaam de hersenen beschermt.Of andersom gezegd: onze hersenen krijgen te weinig voeding en gaan in staking. Zij kunnen niet meer functioneren.
Het is dus niet alleen zaak om te kijken naar een goed evenwicht tussen privé en werk, de werkomstandigheden en de privé-omstandigheden, maar ook en zeer zeker een aanvulling mbt de juiste mineralen en vitaminen.
Dit vereist een specifieke aanpak waar nu juist een hbo natuurgeneeskundige voor heeft gestudeerd.
Reactie: Een prachtig artikel met een heerlijke pretentie.Professionals willen zeker graag werken voor een organisatie van Naam. Dat moge duidelijk zijn. Maar, even voor NL sprekend, zijn er nogal wat beperkingen die een zeer grote rol spelen.
Als we even kijken naar de grotere organisaties met potentie, kunnen we niet om de feiten heen dat wanneer 'Talent' de dertig is gepasseerd, deze al rekening mag gaan houden met een exit. Dat is iets waar veel organisaties zich aan hebben bezondigd sinds het uitbreken van de crisis.
Talenten zijn niet dom
Allereerst zullen recruiters eerst eens aan moeten gaan geven wat zij denken te zien als 'Talent'. In relatief korte tijd zijn erg veel mensen zichzelf ineens 'talent Manager' gaan noemen maar een duidelijke oprechtheid in wat dat 'Talent dan ook is ontbreekt in meer dan negentig procent van de gevallen.
Voor de één is talent een young upcoming professional die heel aardig kan leren en voor de ander heeft dat weer andere criteria voor 'liefst een duizendpoot die zo goedkoop mogelijk is'.
Dan hebben we het nog niet eens over 'cowboys' in de markt die er niets aan gelegen blijkt te liggen zo snel mogelijk een database te willen vullen met cv's.
Schaars Talent
Men roept van alle kanten dat talent schaars is en onlangs riep Nelie Smit op tot het formeren van een database voor jong talent.
Discriminatie
Momenteel vind er een ongekende discriminatie plaats waar niemand zich ook maar iets schijnt te willen bekommeren, ook niet van overheidswege. Leeftijdsdiscriminatie is heel gewoon geworden terwijl vacatures, vaak naa het vervullen daarvan, gewoon gepubliceerd blijven staan.
Falend HR/Recruitment
Steeds vaker komt ook dat 'Talent' tot de conclusie, en dergelijk nieuws gaat nu eenmaal sneller dan het goede nieuws, tot de ontdekking dat de waarde van dat talent een beperkte houdbaarheid en inzetbaarheid blijkt te hebben.
Assessments
Men komt steeds vaker tot de conclusie dat assessments en het CV steeds vaker verkeerde uitslagen tonen en geenszins 'talent' op de goede manier inzichtelijk maakt, temeer omdat er aan weerszijden partijen zitten met een persoonlijk, zakelijk en financieel belang waardoor de weergave meer dan gekleurd is, de grondslag voor menig mismatch.
Er zijn in NL wat dat betreft maar zeer weinig onafhankelijke methoden en specialisten die werkelijk talent inzichtelijk weten te maken.
Tenslotte
Als men zich te buiten gaat aan bijvoorbeeld leeftijdsdiscriminatie en de speurtocht naar 'talent' beperkt tot de 'Happy young en weinig kostende few'.... die moet niet raar opkijken dat ze redelijk ongeïnteresseerd en opportunistisch 'talent' over de vloer krijgen want ....
Talent is bovenal niet gek en weet heel goed wat de werkelijke individuele waarde is doorgaans.
Er wordt veel geroepen maar de praktijk blijkt zoveel anders. Wellicht eens tijd weer een beetje realistischer te worden in HR en recruitment? Anders zult u dat 'talent' wat u allemaal zo dringend nodig heeft niet vinden, dus ook niet de Loyaliteit, Inzetbare Kennis en Ervaring, Inzicht en bovenal, Betrouwbaarheid en Flexibiliteit.
Reactie: wij hebben hier een vrouw gehad met burn-out. Na een intensief omgaan met paarden (geen hippotherapie) en de natuur daarom heen heeft zij haar eigen 'natuur' hervonden. Wij als therapeuten hoefden hier feitelijk niets voor te doen, behalve het in contact brengen met...
Na minder dan een maand is ze helemaal opgeleefd, is ze het merendeel van haar lichamelijke klachten kwijtgeraakt en heeft haar verantwoordelijke functie op haar werk met een frisse blik en gemoed opgepakt Haar attitudes op het werk zijn dermate veranderd, dat omgaan met collega's en leidinggevenden haar nu veel makkelijker afgaat.
Ze is een prettige collega geworden, voordien een starre en durft veel meer de confrontaties op open wijze aan te gaan.
Burnout is een tijdeljk psychisch probleem, de grondslag van het vastlopen in je situatie en het vervolgens niet meer kunnen verwerken, ligt in basis in de persoonlijkheidstructuur. Kun je die een andere 'input' geven, een sterk punt is onder andere de persoon in contact brengen met de 'grove' natuur, kunnen ellenlange therapiën tot het verleden behoren.
Met andere woorden, stuur mensen met burnout de wei in, het bos, het strand op, de bergen in.
Nog beter is natuurlijk voorkómen door een gezond evenwicht tussen werk en privé te creëren. Met daarin uiteraard aandacht voor lichaam en geest. Door dat te stimuleren, al óp het werk (kijk bijvoorbeeld naar sommige Japanse bedrijven, waar vóór het werk aanvangt lichaamswerk te doen) zul je bereiken dat ieder in z'n energie blijft zitten.
Trainingen, zoals assertiviteit en gesprekstrainingen, conflicthantering, etc zullen een complementaire bijdrage leveren aan de algehele gemoedstoestand en dus gezondheidstoestand.
Reactie: Ik kan Frans alleen maar bijtreden. In de echte wereld kreeg deze manager van de werkvloer reeds lang zijn diploma van onbekwaamheid. Toch blijf ik me afvragen of deze case wel echt is en geen fictief voorbeeld. Stel je voor: zo ongeveer alles gaat fout en deze persoon zit zich af te vragen of zij/hij dit moet toegeven! Duidelijk meer ego dan verstand. Het artikel zit dan wel heel netjes uit te leggen wat je beter kan doen maar dat is rond de hete brei dansen, naast de kwestie dus. Je kan de persoon beter zeggen waar het echt op staat. Zachte heelmeesters en zo verder...
Reactie: De werkvloer weet waarschijnlijk al lang dat je fout zit. Gewoon met een nieuw verbeterplan komen, kan ze uitnodigen tot een houding van ''kijken waar het nu weer fout gaat''. Met toegeven dat niet alles goed is verlopen en een beroep doen op meedenken bij nieuwe verbeteringen, creëer je weer toekomstgerichte motivatie. Bovenal neem de werkvoer erg serieus.
Reactie: @ Timon Rameloo
toch een beetje tendentieus te stellen dat mijn persoonlijke mening minder betrouwbaar zou zijn dan een onderzoek. Mijn ervaring van onderzoeken is dat die vaker naar een bepaald doel worden geschreven en dat men dat tot kunst/wetenschap lijkt te hebben verheven. Uw mening laat ik wat dat betreft graag de uwe.
Dat u stelt niet te begrijpen wat andere grotere dienstverleners verkeerd te hebben gedaan geeft al een beetje aan hoe ingevoerd je moet zijn daar naar te kunnen kijken.
Niet handig dat u uw reflectie wat verpersoonlijkt terwijl de discussie het artikel inhoudelijk zou moeten betreffen. Mijn reactie daarop is louter zakelijk.
