Ik vraag mij af of er sprake is van een paradox. Als managers haantjesgedrag vertonen, zijn ze dan zo geworden nadat ze binnenkwamen, of was dat gedrag nou juist een kwalificatie of zelfs predispositie voor een rol als manager?
Want dan is er wel degelijk aan talentontwikkeling gedaan, maar op de verkeerde organisatielaag.
Reactie: Pesten op het werk door leidinggevenden is inderdaad een groot probleem. Wat naar buiten komt is slechts het topje van de ijsberg. Zie o.a. de situatie bij het COA, de Stadsbank Oost-Nederland, de gemeente Zevenaar, enzovoort. Je beseft pas wat het met je doet wanneer je zelf het doelwit bent. Toch is het goed dat organisatie-adviseurs en burnout-specialisten hier aandacht aan besteden.
Reactie: Steengoed artikel. Leiderschap is inderdaad Vakmanschap. En het onbaatzuchtig delen maakt daar volledig deel van uit. Interessant artikel hierover kan je vinden op McKinseyQuarterly: http://www.mckinseyquarterly.com/Organization/Talent/Givers_take_all_The_hidden_dimension_of_corporate_culture_3076
Om 'het delen' te stimuleren kan je ook gebruik maken van een praktijkgerichte methodiek zoals 'The reciprocity ring': http://www.humaxnetworks.com/tryonthering.asp
Reactie: Volledig met de inhoud van het artikel eens.
Debestesollicitant.nl heeft een uitstekende reputatie m.b.t. de juiste keuze en (na)behandeling van de ingestuurde sollicitaties.
Reactie: @pepita Eens: klant moet altijd op één! En het is de vraag of dit alleen geldt voor profit-organisaties. De klant wordt mondiger en veeleisender. Er ligt een schone taak ook bij non-profit instellingen (bv zorg, overheid) om ook de klant centraal te stellen (i.p.v. de eigen regels en interne processen, bv).
Reactie: Ik ben het met de kop en strekking van het ertikel zeker eens, zij het om ietwat afwijkende redenen.
Talent (h)erkennen
In een zakelijke maatschappij waarin we sinds de crisis zien dat menig recruiter/HR professional 'talentmanager' blijkt te zijn geworden, komen we tegelijk bij de essentie en strekking van dit artikel.
Om talent te kunnen (h)erkennen, heb je daar als professional zelf de nodige aanleg/ervaring voor nodig. Iets wat menig gewoon niet bezit, hoe zeker men dit ook in zichzelf acht.
Assessments
Meer dan negentig procent van de gebruikte assessments, komen van dezelfde stam. Naast het gegeven dat iedereen zich daar terdege op kan voorbereiden, dat er bureaus zijyn die daar zelfs een 'gave' van hebben gemaakt, dat u daarbij een cliënt/kandidaat voor nodig hebt, die self het allergrootste belang heeft, bengt dat een uitkomst niet verder dan een gemanipuleerde momentopname.
Pretentie vs Realiteit
We kennen vele presentaties, publicaties, mensen die zichzelf veel toedichten, die erg haaks kunnen staan op hetgeen men pretendeert, met alle kostbare en negatieve gevolgen van dien, dat de realiteit soms wel erg veel geweld word aangedaan.
Tenslotte
Er zijn in Nederland heel veel manieren iets te leren in het kader van leiderschap, leidinggeven, coachen. Er zijn maar enkele werkelijk onafhankelijke manieren die echte natuurlijke aanleg inzichtelijk te maken zodat er daadwerkelijk en zinvol in kan worden geïnvesteerd.
Want in dat woud van Ego, haantjes, talentmanagers en assessmentmethoden, is de kans dat men dat werkelijke talent weet te vinden en inzichtelijk weet te maken, minder dan 20% van hetgeen men pretendeert.
Uiteraard ook hier wie de schoen past... Hoe dan ook, het maakt wel dat er eens heel diep moet worden nagedacht over het (h)erkennen van natuurlijke aanleg voor leiderschap en investeren.
Reactie: Leuke boodschappen, voor de zoveelste keer.
Kan iemand me uitleggen hoe het komt dat DELEN nauwelijks bestaat in de hersenpannen of harten?
Na al die jaren van erover schrijven, organisatieontwikkelingstrajecten en mooie woorden met ditto betekenis naarmate de tijd vordert, is delen verder weg dan ooit. Je draait je om en het graaien begint meteen weer.
Zichtbaar bij de banken, bij de overheden, bij de kerk.. onuitroeibare cultuur? Gaat Individualiseren niet ver genoeg? Wat weten we over de motieven van het individu. Er zijn altijd onderstromen die we niet willen laten zien, maar die ons sterker drijven dan aan de oppervlakte zichtbaar is. Net als bij getijden en wind moeten we misschien meer gaan rekenen met onderliggende krachten en niet louter met geloofsbelijdenissen van individuen. Ze zijn vaak niet te vertrouwen, omdat ze zichzelf niet serieus nemen. Gestuurd wordt louter op de resultanten van al die krachten, maar dat zegt niets over hoe het werkt, blijkbaar.
Reactie: Ik deel de visie die in dit artikel wordt weergegeven. Het is bovendien een illusie te denken dat je rendement verbetert als je alleen op de directe kosten stuurt en vergeet de Mens, in- en extern, centraal te stellen. Als je het laatste doet, dan verbetert het rendement veel meer.
Reactie: Bij marketeers, maar bij iedereen in commerciele organisaties zou de klant altijd centraal moeten staan. Dus ik vind het vrij shocking dat dat vorig jaar niet zo was ;-)
Reactie: Natuurlijk is het van heel groot belang om de klant centraal te stellen. Maar wie zie je als jouw klant? Is dat alleen de externe klant? Dan ben je niet volledig. Een organisatie moet ook zijn eigen medewerkers als Klant zien door hen zoveel mogelijk te laten doen waar ze goed in zijn en wat ze leuk vinden. Met als focus de externe Klant. Dan verbeteren de resultaten zienderogen. Ik wil het het gesprek wel over aan.
''Ieder wijs besluit is gebaseerd op het zien van elkaars belangen'' las ik ooit op een voorzittershamer. Die eenvoudige gedachte heeft een enorme kracht.
Ik moest er aan denken toen ik jullie stuk las. Vandaar dat ik deze ''hamertjeswijsheid'' onbaatzuchtig deel...in de hoop iets bij te dragen aan de verandering waar jullie voor pleiten.
Reactie: Laten we het over twee zaken gewoon eens zijn. Eén: Een onderneming wordt opgezet en onderhouden om winst te maken. Twee: Duurzaam/Verantwoord is doorgaans niets meer dan een modewoord of hype dat aan een ieder laat zien,''kijk ons eens goed bezig.''
Je kunt als onderneming wel roepen dat je,als voorbeeld, zaken alleen nog maar digitaal doet en geen papier meer zal gebruiken. Goed voor het millieu, Lekker duurzaam. Dat je een berg aan kosten bespaard... ach... ondergeschoven argument toch?
Je kunt tegen die 'immorele' vervuilende, smerige winstmakers, olie multinationals schelden en schoppen, en tegelijkertijd wel zwartrijden of anderd vormen van energie gebruik maken, die door de olieproducten mogelijk worden gemaakt.
Laten we wel zijn. Als er miljarden aan belasting worden gestopt in de waanzin die bijvoorbeeld emissiehandel heet, als er miljarden aan belastinggeld aan ondoordachte initiatieven worden gestopt zoals zeer vervuilende spaarlampen, die toch helemaal niet zo duurzaam blijken als geroepen, dan is het misschien tijd om duurzaam of verantwoord ondernemen bij de wet te verbieden.
Dat heeft net zoveel waarde als het als argument te gebruiken in zakelijke of politieke uitingen. De werkelijke oprechte en idealistische ondernemer uiteraard buiten beschouwing gelaten.
Tenslotte, de consument is natuurlijk ook weer niet zo gekm
