Reactie: Het leven in zijn geheel is een compleet toneelspel. En wie het spel speelt leert het spelen zonder spelregels. Juist die spelregels geven de beperking.
Weten is een vermogen dat veel verdergaat dan 'kennis alleen. Oppenheimer, een van de ontwerpers van de atoombom, zei:''En we konden en we wisten zoveel en we waren zo gefascineerd door het mogelijke, dat we het contact verloren met wat goed was.'' Weten veronderstelt de verschillende vormen van kennis en wijsheid. Weten is verbonden met handelen en de consequenties daarvan.
Met kennis alleen is de mens in toenemende maten een gevaar voor zichzelf. Niet de atoombom en de mensen die hem uitvinden zijn gevaarlijk. Gevaarlijk zijn die mensen die hem kunnen gebruiken en hem maken.
Veel mensen vertellen je vaak wat je moet doen en welke richting gekozen moet worden. Een leuke samenvatting van dit soort mensen is wel De Tao van Poeh: 'De uil kan lezen, de uil weet heel veel. 'Een lange stilte met een nadekende Poeh. Dan volgt: 'Misschien begrijpt hij daarom zo weinig.'
Kortom, wie zich zelf leert overtuigen vanuit de levens ervaring leert andere inzien en mede overtuigen. En dat karakter verbind mensen en leert wat samenwerken en communiceren daadwerkelijk inhouden.
Denkt u nu werkelijk dat een opdrachtgever van ons alleen maar huilend ons kantoor binnenkomt? Hij (er zijn ook zij's) weten drommels goed wat ze willen, maar weten niet hoe dat beoogde eindresultaat te bereiken. Kijk, en dáárom vragen zij een interimbureau daar eens goed en spoedig naar te kijken.
In mijn reactie van 21 juni jl. (hierboven ergens) pleit ik al voor de mix van de -door u zo deftig genoemde- entiteiten.
Maar laat één stelling duidelijk zijn: de opdrachtgever bepaalt en heeft het laatste woord, nooit de interimmer, of het nu een man of een vrouw is.
Reactie: Waarom wordt aan de verkoper niet eerst gevraagd wat hem hindert in het verkoopproces? Hoe ziet hij/zij zichzelf en hoe komt hij/zij over in gedrag? Match dat? Alleen als de verkoper het probleem zelf ziet/ervaart wil hij/zij dat veranderen. Worden hem/haar op dat moment de bruikbare instrumenten aangeboden en geoefend pas dan is er verandering te verwachten. Dan is er nog maar één 'P', de Persoon, van de vijf op orde (naast Product, Plaats, Prijs, Promotie). De werkelijkheid van verkopen blijft een uitdaging, hoe goed de verkoper als 'Persoon' ook is. Gemotiveerd zijn om 'het product' te verkopen aan 'die klant' is naar mijn overtuiging de basis.
Reactie: Ik wil zelf als man, heel graag vrouwen in mijn team omdat ze hun tijd niet verdoen met ''het bewijzen van hun ballen'' maar echt kunnen presteren.
Uitzonderingen daar gelaten. Rita V. komt bij mij er niet in!
Reactie: Het één is onlosmakelijk verbonden met het andere.
Professionele waardering (als je dat mag noemen in relatie tot carriere) draagt bij aan een tevreden, gewaardeerd gevoel. Dit neem je als mens automatisch mee naar huis en andere sociale omgeving. Je straalt succes en frustraties af en beinvloedt ook anderen hiermee.
Anderzijds heeft een plezierige sociale omgeving ook een duidelijke invloed op het acteren in professionele omgeving.
De kunst is eerder om de balans te vinden tussen professioneel presteren en sociaal presteren.
Reactie: Ik ben nog net geen 50. Met een flinke bagage aan ervaring en kennis. Nu al blijkt wat voor een toegevoegde waarde ik heb als consultant en niet in vaste dienst bij een organisatie. Helaas voor Nederland is de bekrompen visie op inzetbaarheid van de senior omwille van met name verwachtbare hoge salarissen en ''gebrek aan uitdaging'' een dolk in de rug van deze economie.
De relatie tussen functie en leeftijd, uitgedrukt in geldelijke waarde moet verdwijnen. Let dan op de opleving van niet alleen de economie maar ook de motivatie in de samenleving en de afname in zorgkosten voor ouderen.
Reactie: het is wel belangrijk hier te melden dat je niet alle 50-plussers tot de MOKKA-generatie kunt rekenen. Want als je dat doet simplificeer je de problematiek waarmee je te maken krijgt wanneer je deze groep met marketing wil benaderen. Vergeet namelijk niet de grote groep van ouderen die minder welvarend zijn en die van een AOW en soms een klein pensioen moeten rondkomen. Daarnaast zijn de eigenschappen waarover bij MOKKA's gesproken wordt, voornamelijk toepasbaar voor de Babyboomers van na de oorlog en die nu tussen de 46 en 61 jaar oud zijn. Voor de grote groep van 60-plussers gelden weer andere eigenschappen die passen bij hun generaties. Ze zijn echter nog steeds erg intressant voor bedrijven om te benaderen omdat ze gemiddeld gezien ook steeds langer gezond blijven en dus kunnen consumeren. Gezien alle recente publicaties en onderzoeken over senioren en ouderenmarketing dreigt de groep van huidige 60-plussers wel erg op de achtergrond gedrukt te worden. Mijn inziens qua marketing en communicatie onterecht.
Reactie: hoe staat het met de senioren binnen organisaties(vergrijzing)... heben zij nog dezelfde waarde als vooorheen voor organisaties..gezien de ontwikellingen z.a. outsourcing.saneringen,outplacement waarbij het meestal de oudere medewerkers( 50 plussers) zijn die allereerst getipt worden .
Reactie: Ik vind dat headhunters, werving en selectiebureaus, outplacementbureaus en reintegratiebedrijven hier ook een verantwoordelijkheid in hebben en zich onderscheiden door die ook te nemen. Mijn tip aan werkgevers is ze daar op aan te spreken. Mijn ervaring is dat gerechtvaardigd vertrouwen en gedeelde verantwoordelijkheid werkt.
Reactie: Helaas, de praktijk laat dit beeld nog al te vaak zien. Overigens geldt dit voor alle functieniveaus. Al te vaak kom ik tegen dat vrouwen na de geboorte van een kind niet op parttime basis terug kunnen keren in hun '' oude'' baan, zelfs helemaal geen baan bij hun oorspronkelijke werkgever meer kunnen krijgen. En inderdaad gaat hiermee een belangrijk arbeidspotentieel verloren.
Overigens geldt dit probleem evenzeer voor de heren die, om welke reden dan ook, parttime willen gaan werken.
Aan de kant van de werkgever heerst vooral een praktisch probleem, want hoe vul je al die ''gaten'' op? Duo-banen? Een mooi theoretisch concept dat lang niet voor alle functies praktisch uitvoerbaar is. Hetzelfde doen in minder tijd.? Dat levert wellicht het risico van overbelasting en uitval, dan wel de ' spiegel' van efficiënter werken van parttimers t.o.v. fulltimers. Aangezien in de praktijk de parttimers zich vaak extra inzetten om in hun beperkte tijd hun taken te volbrengen en dit vaak ook met meer plezier en/of overtuiging doen.
Lastig voor werkgevers is uiteraard ook dat een parttimer voor noodzakelijke ontwikkeling evenveel investering vergt tegenover minder productieve uren. En ... planning van overleggen en ander gezamelijke zaken vraagt wat meer gepuzzel.
Uiteraard heeft elke medaille zijn keerzijde, maar ... in het kader van vergrijzing, verlies aan betrokkenheid van werknemers met hun werkgever, verkwanseling van arbeidsuren aan overbodigheden ... zijn parttimers, zowel vrouwen als mannen!!, een waardevol kapitaal voor organisaties! Beste werkgevers, wees creatief in het beslechten van de drempels en koester dit kapitaal.
Reactie: U heeft hele waardevolle adviezen gekregen. ''Onderzoekt alles en behoud het goede'' is een wijsheid die ik graag volg.
Dus doe dat ook in uw organisatie. Wantrouwen zit tussen de oren en heeft vaak te maken met angst, frustraties en boosheid. Met als gevolg dat er verborgen agenda's zijn uit het verleden en er slecht / niet optimaal gecommuniceerd en gewerkt wordt. Ten koste van de resultaten. De koe bij de horens vatten betekent dat u dat wantrouwen aanpakt. De overige adviezen gaan pas werken als u het wantrouwen benoemt en openlijk aanpakt en oplost. Dat is mogelijk en werpt vruchten af voor de korte en de lange termijn. Er ontstaat nieuwe integratie van doelstellingen, het evenwicht wordt hersteld en verleden, heden en toekomst worden in een nieuw perspectief geplaatst. Omdat u deel uitmaakt van het systeem, de organisatie, kunt u dat beter door een externe (team)coach laten doen. Dat kan in een doorlooptijd van drie tot zes maanden en hoeft niet veel te kosten. Het rendement is hoog, omdat u de wortel aanpakt in plaats van de top van het onkruid te wieden.
Reactie: De kunst is om tevreden te zijn met al het moois (mooix)
wat god c.q. de natuur ons reeds gratis ter beschikking heeft gesteld. De rest is een verslaving (psychologische verslaving) waar je de balans vinden meer binnen in je (introvert) moet zoeken en vinden, dan buiten in de maatschappij.
