Reactie: Het is toch te gek voor woorden, 31 jaar geleden na de geboorte van mijn kinderen wilde ik graag aan het werk blijven, maar helaas was dat toen nog onmogelijk. Als ik nu om mijn heen kijk werken de meeste vrouwen zeker in Ned. parttime(zelf werk ik in België en heb er met moeite een 4 daagse werkwerk uit kunnen slepen). Na al die jaren ben ik wel tot de overtuiging gekomen dat we als vrouw wel graag anders willen, maar het niet voor elkaar krijgen iets uit handen te geven en het ons zo ook wel erg moeilijk maken met minimaal drie jobs (werk,huishouden,kinderen,ouders enz.) als dit niet het geval was zouden we net als de mannen met gemak fulltime gaan werken en op management niveau.
Reactie: Moeilijk probleem altijd, wat is de juiste aanpak.
Volgend verhaaltje helpt misschien.
Een manager begint op een goede dag bij een bedrijf. Als hij binnenkomt dan ziet hij nog juist zijn voorganger die juist aanstalten maakt om te vertrekken.
''leuk dat je gaat, maar wat moet ik doen?''
''Kijk in de la, daar liggen drie enveloppen, als je het niet meer weet open ze dan één voor één''.
Na enkele dagen zit de man vast en pakt hij de enveloppe met het nummer 1. Daarin zit een briefje met de tekst ''geef mij de schuld''
Hij gaat het bedrijf in en roept tegen iedereen dat de vorige manager er een potje van heeft gemaakt en dat hij het allemaal anders zal gaan doen. En ja, de productiviteit stijgt, het verzuim daalt, het gaat beter.
Na enige tijd gaat het weer wat minden en hij besluit de tweede enveloppe te pakken. ''reorganiseer alles'' staat op het briefje en samen met een paar interim-managers, ingehuurd via ''interim-anders'' reorganiseert hij het hele bedrijf. Het gaat een paar jaar goed, maar dan komt er weer de klad in.
Hij pakt de derde eneveloppe en daarin zit ook een briefje.
De tekst luidt ''neem drie enveloppen''
De moraal van dit verhaal?
managers hebben niet het eeuwige leven.
Reactie: ik denk dat wij ''normale''mensen nog heel veel kunnen leren van verstandelijk gehandicapten.
wij hebben namenlijk het vermogen (of handicap) dat we ons bij heel veel dingen die we doen laten leiden door wat maatschappelijk gezien geaccepteerd is, daarbij vergeten wij heel vaak wat ons hart ons ingeeft te doen, daardoor zijn we geremd in heel veel dingen.
ik wou dat de normale mens zich eens wat vaker zou spiegelen aan het gedrag van de ''gehandicapte''want dan zouden wij ons de vraag kunnen stellen, wie nou eigenlijk dom genoemd mag worden!
Reactie: Managen is in principe een top-sport. Kost het te veel inspanning om goed uit de bus te komen, dan slaat de balans negatief uit in de werkomgeving en wordt de hang naar privé veel groter. Managen is bouwen en organiseren. Beheers je dat tot in de puntjes dan is het volop genieten en bijsturen om het op de rails te houden. Heb je er wat moeite mee, dan wordt het al gauw een achtbaan waar je niet al te lang in moet zitten.
Ken je plafond, weet in ieder geval aan te voelen wanner je dat bereikt. Neem ook de tijd om met nieuwe uitdagingen aan de gang te gaan, zodat het plafond weer verder reikt.
Laat je vooral niet gek maken, laat je privé lekker managen zodat je op je werk kan vlammen, van thuis uit ondersteund, en ontstaat vanzelf een balans waar je je lekker in voelt.
Reactie: Het is niet mijn bedoeling mensen te beledigen. Als dat zo wordt opgevat bied ik daarvoor mijn verontschuldigingen aan. Ik laat de tekst zoals hij is. Mijn inziens is het niet correct om teksten tussentijds aan te passen. De reden daarvoor is logisch. Stel dat ik uw suggestie overneem? Dan kunnen de lezers uw commentaar niet meer plaatsen. Mensen zullen zeggen ''waar heeft hij het over?''
Ik denk dat ik me dan een beetje ongelukkig heb uitgedrukt. Wij, als interimmers, luisteren naar onze opdrachtgevers, doen voorstellen om te verbeteren, maken plannen en voeren die uit ná goedkeuring van de opdrachtgever. In mijn reactie van gisteren staat dat volgens mij héél duidelijk.
U mag best een andere mening hebben dan ik, maar ik zou het toch wel op prijs stellen als u mijn eerdere reactie nog eens naleest en uw vergelijking tussen Rita V. en mij terugneemt.
Reactie: We gaan weer terug naar af, maar of dit slechter is? Ik durf mijn hand er niet voor in het vuur te steken. 25 jaar geleden betaalden de werkgevers en de werknemers in de agrarische sector hun premie aan het Agrarisch Sociaal Fonds. Deze verzorgde zowel de ziektewet uitkering als de ww uitkering. Elke ASF vertegenwoordiger had zijn eigen regio. En deze woonde ook in die regio, zodat deze zeer goed op de hoogte was wie een goede of een ... werkgever was. Deze vertegenwoordigers schroomden ook niet om naar een werkgever of werknemer te stappen en eens om opheldering te vragen over een ontstane situatie. Deze personen waren zeer goed op de hoogte van de werksituaties bij de diverse bedrijven zodat zij, naast het toenmalige arbeidsbureau eigenlijk je persoonlijke consulenten waren. Negen van de 10 keer brachten deze mensen de werknemers en werkgevers tot elkaar. Tot veler vreugde. Direct contact, directe oplossing. Oftewel korte lijntjes. Dus verantwoordelijkheid bij werknemers en werkgevers. Oftewel de sectoren verantwoordelijker maken voor de in hun sector ontstane situaties. Scholing is ook een zeer belangrijke stap in de goede richting, maar niet alleen van de werknemers!!!
Reactie: Jullie hadden toch ook toen de voorraad op was iedereen een tegoed bon kunnen geven en dan als de actie afgelopen was de tegoed bonnen tellen het aantal bij te bestellen, zo gaat dat ook bij de edah om maar een voorbeeld te geven als zij een actie hebben en het is op bestellen ze na de actie het aantal bij, zo maak je iedereen blij.
Nee bij jullie is het iedere keer het zelfde de actie is nog niet goed en wel bezig of je krijgt niks meer, het is alleen maar weg gelegd voor rijke stinkers die het in een keer kunnen kopen.
Reactie: Zelfingenomenheid heeft niets te maken met geslacht eerder met persoonlijkheid en is dus aanwezig bij zowel mannen als vrouwen. Zelfingenomenheid leidt in het management en consultancywereldje tot slechte resultaten omdat verwachtingen managen, waar het uiteindelijk vaak om draait, een goed luisterend oor behoeft. En geen voorschrijvende consultant. Opvallende voorbeelden van dergelijke persoonlijkheden zijn ene Rita V. werkzaam in Den Haag en ene heer Nobelen.
Reactie: Bij een gezond, solide en gelukkig prive leven, is er zeker de mogelijkheid deze te combineren met een dosis gezond verstand, inzet, motivatie, en ambitie om op deze wijze een goede carriere te verwezenlijken. Daarnaast speelt de leeftijd dan wel levenservaring een bijzonder grote rol in het geheel.
Per individu zal er een goede en open communicatie moeten zijn met het thuisfront om op deze wijze een juiste en correct balans te vinden tussen werk en prive.
Een gelukkig individu in de prive situatie straalt dit uit, in lichaamshouding, en tevens komt hij gemotiveerd, en enthousiast over bij de andere collega's wat een positief sneeuwbal effect zal hebben, en waar zowel de werknemer alsmede de werkgever profijt van zullen hebben.
Dit alles hangt samen in het keywoord COMMUNICATIE, in de thuissituatie alsmede op werk.
Vergeet niet ook te luisteren en ook open te staan voor kritiek en adviezen. Doe er wat mee. Alleen dan zal er een juiste balans ontstaan.
Reactie: zonde van de vernietiging van arbeidspotentieel. Hoe kan het nu zo zijn dat anno 2006 er nog steeds geen besef is van alle ervaring en kennis die op deze manier verlorgen gaat. Vrouwen die in deeltijd willen (gaan) werken willen niet perse een dom onbeduidend baantje. Er zijn er genoeg die de potentie hebben om een fulltime baan aan te kunnen. Bovendien weten vrouwen alles van communiceren en coordineren, twee eigenschappen die onontbeerlijk zijn om een functie met meerdere mensen te delen.
Reactie: Met mijn BA in Communication Management, beheersing van 7 talen, voldoende management kwaliteiten en management ervaring, werk ik nu 3 dagen per week in de functie van ‘Consultant’, een frivole naam voor telesales marketing executive.
Een aantal jaren geleden, ik was begin 20 en op weg naar een glansrijke carrière bij een Amerikaanse topper, kwam ik tot de conclusie dat 5 dagen per week werken mij niet in gelegenheid stelde om mezelf, mijn persoonlijk potentieel, en de wereld waarin ik leef werkelijk te leren kennen.
Ik wilde op gitaarles in Cuba, Tango leren dansen in Argentinië, zeehondjes redden. En dat niet reserveren voor een jaarlijkse vakantie. Ik wilde meer tijd hebben om mij te verdiepen in filosofie, sociologie, het universum, geschiedenis, … Ik wilde heeeel veel boeken lezen, al die fantastische klassiekers, de miljoenen geschiedenis boeken; hoe kan een mens van andermans fouten leren zonder tijd te hebben om dit tot zich door te laten dringen? Met eindelijk de tijd om na te denken en de wereld te observeren, begon ik mij af te vragen waarom mensen doen wat ze doen. Waarom worden er zoveel Prozacjes geslikt, zelfs door kinderen? En wat is dat toch met de VS? Wat klopt niet aan het plaatje? Pure fascinatie. Kon deze wereld ook anders? Ik begon vrijwilligerswerk en schreef mij in voor een yoga-instructeur kamp, want ik had eindelijk tijd genoeg gehad om tot het besef te komen ik graag een positieve bijdrage WILDE leveren aan deze wereld.
Voor het besluit om ‘dan maar te gaan part-timen’, plande ik om werk en privé af te gaan wisselen; een jaartje werken, een jaartje privé. Helaas: “Ik zie hier een gat in je CV?” maakte hier snel een einde aan.
Financieel kan ik veel beter, maar mijn beloning is niet in geld uit te drukken. Mijn enige zorg, een appeltje voor de dorst, medische zorg.... ik los het voorlopig op door iedere dag anderhalf uur yoga te beoefenen, tijd te hebben om elke dag gezonde maaltijden te koken ipv een afhaal of kant-en-klaar, tijd genoeg hebben om niet te moeten haasten, tijd te hebben om stressloos te leven, tijd om in mijn relaties te investeren...ik wil niet wachten tot mijn 65e om het leven volop en intens mee te maken (of, tegen de tijd dat mijn generatie met pensioen kan gaan, tot mijn 75e levensjaar?).
Prettig nieuws: in mijn huidige baan worden mij langzaamaan meer verantwoordelijke taken toegeschoven. Ik krijg complimenten over mijn enorme energie (toen ik nog fulltime werkte was dat wel anders), dat ik zo positief ben, mijn collega’s inspireer, de sfeer op de afdeling positief beïnvloed. Belangrijke zaken?.... Door het ontwikkelen van mijn persoonlijk potentieel, merk ik echt dat ik een veel ‘betere’ werknemer ben geworden. De kennis die ik opdoe tijdens mijn privé-tijd, pas ik toe in mijn parttime baan. Ik ben gemotiveerd en voel mij echt betrokken bij het bedrijf. Ik maak het beste van mijn tijd, die 3 dagen worden tot de laatste seconde benut (ja, ik schrijf dit in mijn lunchbreak), doktersafspraken etc worden in mijn privé-tijd gepland.. Ziekteverzuim? Sinds ik parttime werk heb ik nog geen minuut gemist.
Ik ben van mening dat, als parttimer, ik moeilijk een fulltime team zou kunnen managen. Maar een team van parttimers zou de zaak veranderen…
Al is dit globaal-economisch gezien niet verantwoord, wat zou een verplichte 3-daagse werkweek een feest zijn. Na een shaky overgangsfase, alleen nog maar gezellige, lachende mensen op straat, wèg stress, wèg rsi, wèg opbouw van wrok jegens de werkgever omdat ie zoveel tijd in beslag neemt, wèg sleutelkinderen, wèg slechte huwelijken die pas stranden als partners elkaar vaker gaan zien, wèg ziekteverzuim, welkom prachtige voortuintjes, meer parken & bossen, honderdduizenden toeristen die van de positieve sfeer komen genieten in dit heerlijke land, een continue stijging van de 3-daagse werkgelegenheid, dansen, gieren, brullen …
Een fulltime baan neemt te veel tijd in beslag om te realiseren waar het in het leven allemaal om draait. Bevolkt door parttimers zou de wereld er heel anders uitzien. Toch verwacht ik dat niet veel mensen het met mij eens zullen zijn en dit maar een raar tekstje vinden. Weinig mensen durven bonte uitspraken te doen om anderen tot denken te zetten, gewoon ontspannen, lekker gek doen, en toch nog steeds optimaal presteren!
Ik las zojuist jullie commentaar op het stukje 'Foei, Oger', dus plaats ik de volgende disclaimer: na 8 jaar in Londen te hebben gewoond en totaal geen Nederlands te hebben gesproken, dient raar, vreemd, en ronduit slecht taalgebruik met een mantel der liefde worden bedekt, u heeft er vast nog wel een in de kast hangen, van vorig jaar.
